Στον απόηχο των αναταράξεων που προκάλεσε η απόσυρση των δύο υπουργών του κόμματος VI του Ρέντσι από τον κυβερνητικό συνασπισμό με το Δημοκρατικό Κόμμα του πρωθυπουργού Κόντε, την “Ιταλική Αριστερά” και το κόμμα των Πέντε Αστέρων, το ούτως ή άλλως ρευστό και βαθιά διχασμένο αστικό πολιτικό σκηνικό παραδέρνει εδώ και εβδομάδες στη δίνη της πολιτικής αβεβαιότητας. Με επίδικο στη συγκυρία τον τρόπο αξιοποίησης των 220 δισ ευρώ του περιβόητου ευρωπαικού ταμείου ανάκαμψης, ο Μ. Ρέντσι πυροδότησε την κυβερνητική κρίση, διεκδικώντας για λογαριασμό του το ρόλο του ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων. Στα πλαίσια αυτά στην επίμαχη ψηφοφορία στη Γερουσία (όπου ο Κόντε εξασφάλισε οριακά την πολιτική του επιβίωση με 156 ψήφους) ο αρχηγός του εξαϋλωμένου VI επέλεξε την αποχή.
Ακολούθησε μπαράζ παρασκηνιακών επαφών εκ μέρους του Κόντε προκειμένου να εξασφαλίσει την πολυπόθητη πρόσθετη στήριξη από πρόθυμα δεκανίκια, αξιοποιώντας κυρίως τις φυγόκεντρες τάσεις από το κόμμα του Ρέντσι, αλλά και από το Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι που εξίσου πνέει τα λοίσθια. Ωστόσο οι προσπάθειές του δεν τελεσφόρησαν και ο τεχνοκράτης Κόντε εξαναγκάστηκε εκών-άκων να υποβάλει την παραίτησή του στον πρόεδρο Ματαρέλα. Με φόντο την πανδημική κρίση, με τις εκατόμβες νεκρών, που παροξύνει και την οικονομική κρίση (υπολογίζεται ότι το ήδη δυσθεώρητο δημόσιο χρέος της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας στην ευρωζώνη θα σκαρφαλώσει φέτος σε ποσοστό άνω του 160% του ΑΕΠ), ο Ιταλός πρόεδρος ξορκίζοντας τα σενάρια πρόωρων εκλογών που θα τροφοδοτούσαν νέο γύρο πολιτικής αστάθειας, ανέθεσε σε μια πρώτη φάση τη διερευνητική εντολή στον πρόεδρο της Βουλής, Ρ. Φίκο.
Εν μέσω ποικίλων σεναρίων που απεργάζονται τα βασικά οικονομικοπολιτικά κέντρα του ιταλικού πολιτικού συστήματος, προκρίθηκε τελικά η λύση του πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι. Ο Ντράγκι, (που αποδέχτηκε “με επιφυλάξεις” την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Ματαρέλα, μια μέρα μετά το απεγνωσμένο διάγγελμα του Ιταλού προέδρου) δημαγώγησε κατά τα γνωστά πως θα αξιοποιήσει τα ευρωπαϊκά κονδύλια «με το βλέμμα στραμμένο στις νέες γενιές και την κοινωνική συνοχή». Η επιλογή του εκλεκτού του ιερατείου της ΕΕ χαιρετίστηκε από τις “αγορές”, που αναβάθμισαν αμέσως το αξιόχρεο της χώρας, ενώ άλμα κατέγραψαν και οι τραπεζικές μετοχές.
Υπέρ του Ντράγκι τάχθηκε ο Μ. Ρέντσι, ενώ στην πολιτική Βαβέλ των Πέντε Αστέρων συνεχίζονται οι διεργασίες με επίδικο τους όρους της συμμετοχής τους σε μια κυβέρνηση υπό τον πρώην κεντρικό τραπεζίτη των Βρυξελλών.
