Μεγάλη «κινητικότητα» επικρατεί σε πλανητικό επίπεδο. Πυκνές και ραγδαίες είναι οι εξελίξεις μετά την ταπεινωτική για την αμερικανική υπερδύναμη ήττα και τη χαοτική αποχώρησή της από το Αφγανιστάν, με τη στρατιωτική συμμαχία AUKUS (ανάμεσα στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Αυστραλία) να είναι στο επίκεντρο. Η συμφωνία αυτή, η οποία πλην των πυρηνικών υποβρυχίων επεκτείνεται και σε κρίσιμους τεχνολογικούς τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη και ο κυβερνοχώρος και έχει πτυχές αφανείς ακόμη, λειτουργεί σαν καταλύτης σε παγκόσμιο επίπεδο, αναδιατάσσοντας την ισχύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, οξύνοντας -περισσότερο- τις αντιθέσεις και το σφοδρό ανταγωνισμό τους, δημιουργώντας συνθήκες και όρους μεγάλων γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Αποτελεί κλιμάκωση της αμερικανικής επιθετικότητας και απαρχή σημαντικών επιπτώσεων σε πολλά επίπεδα, οι οποίες δεν είναι δυνατόν -ακόμη- να προσδιοριστούν και αποτιμηθούν επαρκώς.
Οι συνεχείς ανατροπές και αναδιατάξεις που συντελούνται και οι νέες γεωπολιτικές ισορροπίες που διαμορφώνονται επιβεβαιώνουν πως οι συνθήκες ρευστότητας και αστάθειας, που διαμορφώθηκαν βαθμιαία την προηγούμενη δεκαετία σε ολόκληρο τον πλανήτη, έχουν πλέον εδραιωθεί. Στη μεταβατική εποχή που διανύουμε, στην απαρχή της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, οι σταθερές που σφράγισαν τον προηγούμενο αιώνα αμφισβητούνται, κλονίζονται ή ακυρώνονται.
Οι ΗΠΑ, μετρώντας απώλειες (Ιράκ, Συρία, Αφγανιστάν), έχοντας μπει σε τροχιά κρίσης και παρακμής, αντιμετωπίζουν την αμφισβήτηση της παγκόσμιας ηγεμονικής τους θέσης και την προοπτική απώλειάς της μεταβάλλοντας τις προτεραιότητές τους και αναδιατάσσοντας τις δυνάμεις τους. Σταθερό σημείο επαναπροσδιορισμού της στρατηγικής και τακτικής τους -και κατά τις τρεις τελευταίες προεδρίες (Ομπάμα, Τραμπ, Μπάιντεν)- αποτελεί η ανάσχεση της αλματωδώς αναπτυσσόμενης Κίνας. Η Κίνα στοχοποιείται ευθέως σαν η μεγάλη στρατηγική πρόκληση και απειλή και αναγορεύεται σε κύριο αντίπαλο. Η επιβράδυνση, η καθήλωση και εξουδετέρωσή της μπαίνει σε πρώτο πλάνο από τις ΗΠΑ. Με τη στρατιωτική συμμαχία AUKUS στέλνουν ηχηρό μήνυμα αποτροπής. Παράλληλα, ενεργοποιούν και ενισχύουν την τετραμερή συνεργασία Quad (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ινδία, Αυστραλία). Το αμερικανικό «ενδιαφέρον» μετατοπίζεται σταθερά, πλέον, από τον Ατλαντικό ωκεανό στον Ινδο-Ειρηνικό.
Στην άλλη όχθη του σφοδρού ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης / SCO (Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Πακιστάν, Καζακστάν, Κιργιζία, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν), το Ιράν εντάχθηκε ως πλήρες μέλος. Εκτός από γεωπολιτική νίκη του Ιράν που ενταφιάζει το τέλος της απομόνωσής του από τις ΗΠΑ, η διεύρυνση και ισχυροποίηση μιας συμμαχίας στον επίμαχο ευρωασιατικό χώρο -που συγκεντρώνει το 23% της χερσαίας μάζας του πλανήτη και το 45% του παγκόσμιου πληθυσμού- αποτελεί κινεζική «απάντηση» και στις πρόσφατες εξελίξεις.
Ενώ με την AUKUS κλιμακώνεται η γεωπολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα, ενώ αναβαθμίζεται η Βρετανία του Brexit στο διεθνές προσκήνιο, ταυτόχρονα βαθαίνει η κρίση στο λεγόμενο δυτικό στρατόπεδο και το ρήγμα των ΗΠΑ με την ΕΕ, με εύλογο και προεξάρχον αυτό με τη Γαλλία, μετά την «πισώπλατη μαχαιριά» στην τελευταία από την ακύρωση της γαλλο-αυστραλιανής συμφωνίας, όπως ευθέως κατήγγειλε το Παρίσι. Με την ΕΕ ανίκανη να αντιδράσει και να παρέμβει με ενιαίο τρόπο και με τις εκκλήσεις και τις περίφημες αναφορές στον ευρωστρατό και την ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία να παραμένουν, τουλάχιστον, μετέωρες.
Οι σφοδροί ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, η τρομερή κλιμάκωση των εξοπλισμών, οι ασκήσεις πολέμου με τα μεγάλα στρατιωτικά γυμνάσια των αντίπαλων δυνάμεων στην Ευρώπη, τη Μεσόγειο, την Ασία, τον Ινδικό Ωκεανό, τη Σινική Θάλασσα, τον Ειρηνικό Ωκεανό (με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα σε διάφορους συνδυασμούς πολυεθνικών επιθετικών σχηματισμών), σε κάθε γωνιά του πλανήτη όπου διακυβεύονται ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, δημιουργούν μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση για τους λαούς όλου του κόσμου. Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν όλο και πιο δυνατά.
Ταύτιση με τις δυνάμεις της επίθεσης και του πολέμου
Σε αυτό το παγκόσμιο ασταθές και αναδιατασσόμενο περιβάλλον, στη δική μας ευρύτερη εύφλεκτη περιοχή, επίσης πεδίο εκδήλωσης και δοκιμής της ιμπεριαλιστικής διαπάλης και γεωπολιτικών ανατροπών, όπου συνωστίζονται στρατιωτικές βάσεις, στρατοί και πολεμικοί στόλοι, με μια επιθετική Τουρκία που διεκδικεί ισχυρό περιφερειακό ρόλο και προωθεί σταθερά τις επεκτατικές βλέψεις της σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, οι εξελίξεις που «μαγειρεύονται» πίσω από κλειστές πόρτες -όπου οργιάζει η μυστική διπλωματία και προωθούνται οι ευρύτεροι ιμπεριαλιστικοί και οι ιδιαίτεροι τουρκικοί σχεδιασμοί- είναι άκρως επικίνδυνες για την ειρήνη και τα συμφέροντα του λαού μας και των λαών της περιοχής.
Στη νέα «επικαιροποίηση» της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) μεταξύ Ελλάδας – ΗΠΑ, που είναι στα σκαριά και θα υπογραφεί τις προσεχείς ημέρες, οι ΗΠΑ δεν αρκούνται στο ότι οι βάσεις και οι ποικίλες «διευκολύνσεις» πληθύνονται και ενισχύονται, με την Ελλάδα -από το Νότο μέχρι το Βορρά- να έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο πολεμικό ορμητήριό τους. Και με την κυβέρνηση ΝΔ να πλειοδοτεί, χωρίς ενδοιασμούς, με παραχώρηση επιπρόσθετων βάσεων σε Καβάλα, Ξάνθη, Σκύρο… Απαιτούν την επ’ αόριστον χρονική επέκτασή της, αντί της ισχύουσας ετήσιας και της προτεινόμενης πενταετούς από την ελληνική κυβέρνηση. Οι ΗΠΑ θέλουν να έχουν λυμένα τα χέρια για να προχωρήσουν σε πιο «μακροπρόθεσμες επενδύσεις» στη χώρα…
Παράλληλα με τη «στρατηγική σχέση» και την «ισχυρή συμμαχία» της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, προέκυψε και η επίσης «στρατηγική σχέση» και «ισχυρή συμμαχία» της Ελλάδας με τη Γαλλία, με την αγορά των γαλλικών φρεγατών και την υπογραφή της σχετικής αμυντικής ελληνογαλλικής συμφωνίας.
Όλη αυτή η ασφυκτική πρόσδεση στους επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς και σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Γαλλίας, όλη αυτή η επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας στη δίνη των ενισχυόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή μας, πλασάρεται -από την κυβερνητική προπαγάνδα- ως «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της Ελλάδας, ως δημιουργία συνθηκών «σταθερότητας» και «ασφάλειας». Σκορπίζουν ψευδαισθήσεις και εφησυχασμό και παρουσιάζουν τους «λύκους» σαν θεματοφύλακες και εγγυητές των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και συμφερόντων. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για εξαιρετικά επικίνδυνες εξελίξεις που ενισχύουν την ιμπεριαλιστική ανάμιξη, ισχυροποιούν τις συνθήκες που ευνοούν τις τουρκικές προκλήσεις και επιθετικές ενέργειες, δυναμώνουν τους παράγοντες που οδηγούν σε πόλεμο, καταστροφή και επαναχάραξη συνόρων.
Η ελληνική ολιγαρχία και η κυβέρνηση ΝΔ, όπως όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις -διαχρονικά-, και σύσσωμο το αστικό πολιτικό προσωπικό ποτέ δεν υπερασπίστηκαν την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία της χώρας μας. Πάντα υπήρξαν συνεργάτες και όργανα των δυναστών της πατρίδας και του λαού. Και τώρα, οι ενέργειές τους κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση.
Δεν υπάρχει ειρήνη, ασφάλεια και σταθερότητα κάτω από την ιμπεριαλιστική ομπρέλα. Η ταύτιση με τις δυνάμεις της επίθεσης και του πολέμου μόνο δεινά μπορούν να προκαλέσουν στη χώρα και το λαό μας. Ο κοινός αντιπολεμικός, αντιιμπεριαλιστικός αγώνας των λαών της περιοχής είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να οδηγήσει στην κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και την οριστική απαλλαγή από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, που μπορεί να μετατρέψει το Αιγαίο από θάλασσα έντασης και πολεμικών επεισοδίων σε θάλασσα ειρήνης και φιλίας των λαών της.
