Δεν πέρασε παρά ελάχιστος χρόνος από τότε που ξέσπασε το πρόβλημα των τηλεφωνικών υποκλοπών που οργάνωσε η ΕΥΠ, (επισυνδέσεις τις λένε τώρα ευγενικά) και το θέμα έχει σχεδόν εξαφανιστεί από τα μέσα ενημέρωσης. Στα κεντρικά δελτία ειδήσεων παρουσιάζεται σπάνια κάποιο σχόλιο και αυτό σαν μια είδηση ελάχιστου ενδιαφέροντος,
Η κυβέρνηση -με το γνωστό νόμο που ψήφισε ο Μητσοτάκης- έχει επιβάλει απόλυτη σιωπή, αφού υποτίθεται ότι είναι ποινικό αδίκημα η αποκάλυψη των όποιων πληροφοριών γύρω απ’ τη δράση τής ΕΥΠ, δηλαδή γύρω απ’ τη δράση του παρακράτους που ελέγχει και παρακολουθεί καθημερινά χιλιάδες πολίτες με την ευλογία της κυβέρνησης και του ίδιου του Μητσοτάκη προσωπικά, αφού -με το νόμο που ψήφισε η Βουλή- είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για τη λειτουργία των μηχανισμών αυτών.
Έχει ενδιαφέρον να σχολιάσουμε κατ’ αρχάς την κυβερνητική άποψη για τη λειτουργία της ΕΥΠ. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, οι αξιωματούχοι της υπηρεσίας πληροφοριών δεν δίνουν αναφορά σε κανέναν για τις όποιες ενέργειές τους! Αυτές τις προκλητικές δηλώσεις έκανε τόσο ο Μητσοτάκης στη Βουλή όσο και υπουργός επικρατείας Γεραπετρίτης, το δεξί χέρι του πρωθυπουργού. Βέβαια κανείς δεν πιστεύει ότι ισχύει κάτι απ’ αυτά που λέει η κυβέρνηση. Είναι βέβαιο ότι τα ηγετικά στελέχη του μεγάρου Μαξίμου είναι πλήρως ενήμερα για ό,τι συμβαίνει και αυτοί είναι που δίνουν τις ανάλογες εντολές. Αλλά ας υποθέσουμε ότι πράγματι ισχύει η άποψη ότι η ΕΥΠ λειτουργεί χωρίς κανέναν έλεγχο και δεν δίνει λογαριασμό πουθενά. Η άποψη αυτή είναι η πιο κυνική ομολογία απ’ τη μεριά της κυβέρνησης ότι υπάρχουν παρακρατικοί μηχανισμοί που λειτουργούν ανεξέλεγκτα από το επίσημο κράτος και οι μηχανισμοί αυτοί δεν δίνουν πουθενά λογαριασμό!
Από μια άποψη αυτό είναι αλήθεια. Όμως είναι επίσης αλήθεια ότι το κράτος και το παρακράτος είναι στενά δεμένα με διάφορους μηχανισμούς που παρακολουθούν τη ζωή των πολιτών και χαφιεδίζουν την καθημερινότητα -κύρια βέβαια των πολιτικών οργανώσεων και των στελεχών τους.
Υπάρχει όμως και μία άλλη πλευρά που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όπως αναφέραμε και παραπάνω απ’ την ειδησεογραφία των ΜΜΕ σχεδόν έχει εξαφανισθεί το θέμα των υποκλοπών. Η επίσημη αιτιολογία είναι ότι το θέμα αυτό δεν έχει ενδιαφέρον για την κοινή γνώμη, αφού άλλα πιο καυτά ζητήματα είναι σε πρώτη προτεραιότητα. Μάλιστα στα σχετικά γκάλοπ που πλασάρονται αυτή την περίοδο, οι υποκλοπές όχι μόνο δεν ενδιαφέρουν την κοινή γνώμη, αλλά και δεν επηρεάζουν καθόλου και την πρόθεση ψήφου της, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να βγαίνει πιο ενισχυμένη, ενώ η «πέτρα» του σκανδάλου ο Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ να χάνουν και πόντους στη φάση αυτή.
Είναι προφανές ότι η προσπάθεια των ΜΜΕ να στηρίξουν το Μητσοτάκη με κάθε τρόπο είναι ειλημμένη και για το λόγο αυτό οι καναλάρχες δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την αλήθεια. Μπροστά στα συμφέροντα που στηρίζουν είναι διατεθειμένοι να παραμορφώσουν κάθε πραγματικότητα για να στηρίξουν το Μητσοτάκη. Και να σκεφτεί κανείς ότι βρισκόμαστε αρκετούς μήνες μακριά από τις εκλογές. Εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί τι θα γίνει όταν η προεκλογική μάχη φουντώσει.
Ολοκληρώνοντας αυτές τις σκέψεις δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί και για την αδυναμία όλης της αντιπολίτευσης να εκμεταλλευτεί για δικό της όφελος το ζήτημα. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι δεν θέλει ή δεν μπορεί να πάει το ζήτημα πιο πέρα, φοβούμενος ίσως και κάποιες παρενέργειες απ’ τη δική του κυβερνητική θητεία με τις δεκάδες χιλιάδες παρακολουθήσεις. Το ΠΑΣΟΚ συνθλίβεται απ’ τις εσωτερικές του αντιθέσεις ανάμεσα σ’ αυτούς που επιδιώκουν ανοιχτή δίοδο επικοινωνίας με τη ΝΔ, πχ Λοβέρδος, και σ’ αυτούς που κλείνουν το μάτι σε μια συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ αν τα εκλογικά αποτελέσματα το επιτρέπουν. Έτσι τελικά φαίνεται ότι η κυβέρνηση ίσως ξεπεράσει σχετικά ανώδυνα ένα τόσο σοβαρό θέμα, που είναι ένα ακόμα αγκάθι στη βαθιά αντιδημοκρατική και αυταρχική πολιτική της.
