Η προκήρυξη για εκτύπωση σε μορφή pdf
Μέρα με τη μέρα η κατάσταση για όλους τους εργαζόμενους, που δεχόμαστε σφοδρή επίθεση χωρίς «ημερομηνία λήξης», γίνεται πιο δραματική. Η ακρίβεια τσακίζει κόκαλα, οι ανατιμήσεις δίνουν και παίρνουν, η θέρμανση, τα τρόφιμα, τα καύσιμα και άλλα βασικά αγαθά γίνονται «είδη πολυτελείας». Ο πληθωρισμός στο 13%, αποτυπώνει μια τραγική κατάσταση που θα επιδεινωθεί. Η ανεργία παραμένει στο κόκκινο, ενώ η εργασιακή ανασφάλεια επεκτείνεται με καταιγιστικούς ρυθμούς.
Η κυβέρνηση, πάντα στο πλευρό του μεγάλου πλούτου, αρνείται να αυξήσει πραγματικά μισθούς, συντάξεις και μεροκάματα και περιγελά το λαό υποσχόμενη τις όποιες αυξήσεις στην προεκλογική περίοδο. Επιχειρεί να πείσει ότι προωθεί μια «κοινωνική πολιτική», με τα επιδόματα πείνας, «voucher» ή «pass» και επιπλέον εκβιάζει, λέγοντας ότι «όσοι δεν προσαρμόζονται πεθαίνουν». Έχει βάλει θεούς και δαίμονες να κρατήσει το λαό στη γωνία, υποταγμένο, να εκτονώνει την αγανάκτηση και την οργή του στις κάλπες, με την αναζήτηση τάχα επίδοξου «σωτήρα».
Η πραγματικότητα της λεηλατημένης και υποθηκευμένης στους δανειστές χώρας μας και της ευρύτατης λαϊκής φτωχοποίησης δεν υπάρχει σε κανένα κομματικό πρόγραμμα. Γιατί είναι αποτέλεσμα της πειθήνιας διεκπεραίωσης, από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, της μνημονιακής πολιτικής, της υποταγής τους δηλαδή στις εντολές των ισχυρών «εταίρων» και της ελληνικής ολιγαρχίας. Τα Μνημόνια, με την ασφυκτική επιτροπεία της ΕΕ, εξακολουθούν να αποτελούν τον κορμό της ασκούμενης πολιτικής, μέχρι το 2060 όπου «θα» αποπληρωθούν τα δάνεια της υποδούλωσης. Αυτό αποτελεί δέσμευση ολόκληρου του αστικού πολιτικού συστήματος. Η χώρα, σε καμία περίπτωση, δεν έχει «ανακτήσει το δικαίωμά της να ορίζει τις τύχες και το μέλλον της», όπως και οι δύο δημαγωγούν.
Εμείς όμως, οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι με τους καθηλωμένους μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις αγκομαχάμε να τα βγάλουμε πέρα. Και βέβαια όλα αυτά δεν αποτελούν φυσικό φαινόμενο. Έχουν σχέση με την εφαρμογή από την κυβέρνηση, και απ’ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και επόμενες, μιας συνεχιζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής, που έχει τη σφραγίδα της ΕΕ και της εξυπηρέτησης του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Είναι απόρροια μιας εγχώριας και παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που σοβεί και βαθαίνει πολλά χρόνια τώρα σε όλο τον πλανήτη. Συνδέεται με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τα πολεμικά επεισόδια που γενικεύονται. Ο πόλεμος στη Ουκρανία και ο άγριος ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός συνθέτουν ένα σκοτεινό, αντιδραστικό σκηνικό, αυξάνουν την επισιτιστική κρίση, την εξαθλίωση, τη μετανάστευση, αλλά και την εγκληματική καταστολή για όσους αντιστέκονται στη βάρβαρη πολιτική της φτώχειας, της ακρίβειας, της ανεργίας.
Παρ’ όλα αυτά, οι κυρίαρχες δυνάμεις στο λαϊκό κίνημα (ΠΑΜΕ-ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ) επιμένουν στη γραμμή της αδράνειας, των αναβολών και τελικά της σιγής. Η λαϊκή δυσαρέσκεια απλώνεται και η «κυρίαρχη» και «αναντικατάστατη» ΝΔ αρχίζει να μην είναι τόσο κυρίαρχη και τόσο αναντικατάστατη. Οι «μετοχές» του ΣΥΡΙΖΑ στο αστικό πολιτικό σύστημα έχουν και πάλι ανοδική πορεία. Οι αναμενόμενοι κοινωνικοί κραδασμοί είναι μια κρίσιμη παράμετρος που τη λαμβάνουν υπόψη οι ιθύνοντες και είναι δοκιμασμένος ο πυροσβεστικός ρόλος του. Γι’ αυτό θα αναδειχθούν και θα κυριαρχήσουν νέες αυταπάτες.
Αποτελεί άμεσο καθήκον, λοιπόν, κόντρα στον υπονομευτικό ρόλο των δυνάμεων του συμβιβασμού και της προσαρμογής, οι συνεπείς δυνάμεις στο λαϊκό κίνημα, το Μ-Λ ΚΚΕ και η ΕΡΓΑΣ να εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα για την ανάπτυξη ενωτικών μαχητικών αγώνων. Είναι η ανάγκη των καιρών.
Απέναντι στην πολιτική της πείνας, της παγωνιάς, της τρομοκρατίας και του αυταρχισμού, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για το λαό από την οργανωμένη μαζική κινητοποίηση για αυξήσεις πραγματικές σε μισθούς και συντάξεις, για δραστική μείωση της βαριάς φορολογίας, για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη και του αντιδραστικού αυταρχικού πλαισίου, για την απόκρουση και ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.
Κόντρα στις συμβιβαστικές αντιλήψεις των ψευτοαριστερών κομμάτων
Καμιά αναμονή! Επιμένουμε στην αγωνιστική μαχητική διεκδίκηση
