«Σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή πρέπει να αντιληφθείτε ότι, αντί να διχάζετε και να πολώνετε και να νομοθετείτε προκλητικά, πρέπει να ζητήσετε με δική σας ευθύνη ένα πολιτικό μορατόριουμ μέχρι να βγει η χώρα από την κρίσιμη κατάσταση, να κάτσουμε όλοι μαζί έστω τώρα όπως τα κάνατε, να δούμε πώς θα σώσουμε την κατάσταση, όχι να επιτίθεστε στους πολιτικούς αντιπάλους σας».
(Από την τοποθέτηση Τσίπρα στη Βουλή, 17/3/2021)
Μπροστά στην άγρια αντιλαϊκή επίθεση που εκδηλώνει σε όλα τα επίπεδα η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ με τις αλλεπάλληλες παρουσίες του αρχηγού του στη Βουλή, αλλά και άλλων στελεχών του, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την οργή και την αγανάκτηση του λαού και να εμφανιστεί ως υπερασπιστής των δικαιωμάτων του. Με διάφορες κούφιες αντιδεξιές κορώνες, με κοκορομαχίες του Τσίπρα με τον Μητσοτάκη στη Βουλή, ποντάρει στο δικομματικό παιγνίδι, ενισχύοντας την αποπροσανατολιστική πόλωση. Προσπάθησε μάλιστα να καπηλευτεί τους αγώνες του λαού που ξεχύθηκε σε ένα αγωνιστικό ποτάμι, με αλλεπάλληλες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις στο κέντρο και στις συνοικίες της Αθήνας, στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε όλες τις πόλεις της χώρας και να εμφανιστεί σαν «αριστερή αντιπολίτευση», φτάνοντας στο σημείο να μιλήσει για τους «ηρωικούς αγώνες του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και των Λαμπράκηδων»!
Προσπαθεί έτσι να συγκαλύψει την πραγματικότητα γι’ αυτό το κράτος, που όλοι μαζί δηλώνουν πως «έχει συνέχεια», γι’ αυτό το επικίνδυνο κράτος που έχει οικοδομηθεί με ευθύνη όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων και αυτών που σήμερα υποκριτικά διαμαρτύρονται για την ένταση της καταστολής, όταν αυτή έχει και το δικό τους αποτύπωμα, των δικών τους νόμων και πρακτικών. Πίσω από αυτές τις φτηνές δημαγωγίες, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να συγκαλύψει την ουσιαστική σύμπλευσή του με την πολιτική της ΝΔ στα βασικά ζητήματα που απασχολούν το λαό και τη χώρα.
Αυτό επιβεβαιώνει η ίδια η πολιτική και πρακτική του, το νομοθετικό οπλοστάσιο που διατήρησε και επέκτεινε ο ΣΥΡΙΖΑ και πριν από αυτόν το ΠΑΣΟΚ, πάνω στο οποίο πατά σήμερα η ΝΔ. Είναι κληρονομιά του ΣΥΡΙΖΑ το ασφυκτικό νομοθετικό πλαίσιο για τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες, που «αναβαθμίζει» σήμερα η ΝΔ. Το «πρώτο μέρος» του νόμου για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, για τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος έχει γραφτεί από το ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν ξεχνάει ότι τα ίδια έκανε κι αυτός ως κυβέρνηση, συνοδεύοντας την αντιλαϊκή κλιμάκωση με ένταση της κρατικής καταστολής και του αυταρχισμού…
Είναι εκείνοι που όχι μόνο δεν κατάργησαν τα ΜΑΤ, όπως έλεγαν προεκλογικά, αλλά έβγαλαν στους δρόμους τις «αύρες» και χτύπησαν -και εκείνοι- τις διαδηλώσεις. Είναι εκείνοι που όχι μόνο δεν κατάργησαν τον «τρομονόμο», όπως έλεγαν προεκλογικά, αλλά αντίθετα τον ενίσχυσαν ως κυβέρνηση με νέες διατάξεις, είναι εκείνοι που ψέκασαν τους συνταξιούχους, που επί των ημερών τους αστυνομικοί συνέπραξαν στη βάναυση δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου.
Όμως αν θελήσει κανείς να αποκρυπτογραφήσει τις δηλώσεις Τσίπρα θα δει ότι μιλά …για «λάθος διαχείριση» από την κυβέρνηση ζητημάτων που αφορούν την πανδημία, την οικονομική κρίση κλπ, κατηγορεί τον πρωθυπουργό για «ανικανότητα», ότι «γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνος για τη Δημοκρατία», ότι «είναι ενορχηστρωτής της έντασης», ενώ «οφείλει να είναι εγγυητής της κοινωνικής ενότητας και της ομαλότητας».
Αλλά και οι προτάσεις του στο ζήτημα της καταστολής κινούνται στην ίδια γραμμή. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε πρόταση να αναδιοργανώσουν «σε βάσεις σύγχρονες και ευρωπαϊκές την αστυνομία μας»!!!, επικαλούμενος μια αντίστοιχη αναδιοργάνωση που είχε παρουσιάσει ως κυβέρνηση. Την πρόσφατη άγρια αστυνομική βία θέλησε να την εμφανίσει σαν ζήτημα εμμονών και ανεκπαίδευτων αστυνομικών που «βράζει το αίμα τους». Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η πρότασή του για πανεπιστημιακή αστυνομία με την ευθύνη των πρυτανικών αρχών.
Γι’ αυτό αλλεπάλληλες είναι οι αόριστες, αλλά ταξικές αναφορές για «ομοψυχία», για «κοινωνική ειρήνη», για «ομαλότητα», για «σταθερότητα», «όχι στο διχασμό» και πολλά άλλα που αποτελούν τα συνθήματα του «νόμου και της τάξης». Επιστέγασμα και ομολογία ακριβώς αυτής της ουσιαστικής συμφωνίας με την πολιτική της κυβέρνησης είναι οι αλλεπάλληλες προτάσεις Τσίπρα στην κυβέρνηση για πρόσωπα κοινής αποδοχής, υπουργούς, στελέχη της ΕΛ.ΑΣ, της ΕΡΤ ή και σε άλλους θεσμούς.
Αυτήν την πολιτική επανέλαβε απροκάλυπτα με ομιλία του στη Βουλή ο Τσίπρας την Τετάρτη 17/3/2021, όπου δεν ανέφερε πώς θα ανατραπεί αυτή η πολιτική της κυβέρνησης, αλλά «να δούμε πώς θα σώσουμε την κατάσταση», το σύστημα δηλαδή.
«Σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή πρέπει να αντιληφθείτε ότι, αντί να διχάζετε και να πολώνετε και να νομοθετείτε προκλητικά, πρέπει να ζητήσετε με δική σας ευθύνη ένα πολιτικό μορατόριουμ μέχρι να βγει η χώρα από την κρίσιμη κατάσταση, να κάτσουμε όλοι μαζί έστω τώρα όπως τα κάνατε, να δούμε πώς θα σώσουμε την κατάσταση, όχι να επιτίθεστε στους πολιτικούς αντιπάλους σας».
Για να συκοφαντήσει το κίνημα και τις κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική της, η κυβέρνηση προσπάθησε να παρουσιάσει σώνει και καλά τον ΣΥΡΙΖΑ ως τον οργανωτή των κινητοποιήσεων αυτών, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι παρατάξεις του δεν κάλεσαν ανοιχτά στις κινητοποιήσεις αυτές, ανεξάρτητα από την εικονική ή μη συμμετοχή κάποιων μελών του σε αυτές και την προσπάθεια για την καπηλεία τους.
Αλλά πέρα από το ζήτημα αυτό, η σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση φαίνεται και σε άλλα ζητήματα:
Έτσι, ο αμερικανός πρέσβης στη χώρα μας Πάϊατ, με πρόσφατες δηλώσεις του, ήρθε ξανά να εκφράσει τις ευχαριστίες του πέρα από την κυβέρνηση και στο ΣΥΡΙΖΑ και να εξυμνήσει τις υπηρεσίες που προσέφεραν στους αμερικάνους οι υπουργοί του και ο ίδιος ο Τσίπρας, μετατρέποντας τη χώρα σε μια απέραντη στρατιωτική βάση. Κοινή γραμμή πλεύσης με την κυβέρνηση, πέρα από ανούσιες διαφοροποιήσεις, έχει και στα εθνικά θέματα, στα ελληνοτουρκικά, στο προσφυγικό και στην υποτέλεια απέναντι σε Γερμανογάλλους και την ΕΕ, για την πολιτική της οποίας καλλιεργεί πλείστες όσες αυταπάτες. Η Ευρωομάδα όπου συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, με επιστολές στον πρόεδρο και σε άλλους αξιωματούχους του Ευρωκοινοβουλίου, ζητάνε να καταγγείλει «ερντογανικές και ορμπανικές πρακτικές, αστυνομοκρατία και περιορισμό θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών στην Ελλάδα», καλώντας τους να «υποστηρίξουν το κράτος δικαίου»! Ζητάνε «κράτος δικαίου» από αυτούς που έχουν επιβάλει πολιτική «σιδηράς πυγμής» σε όλους του λαούς της Ευρώπης και έχουν χτυπήσει τις διαδηλώσεις τους με τη μεγαλύτερη αγριότητα.
Στο ζήτημα της πανδημίας, όλο αυτό το διάστημα, στήριξαν την πολιτική της κυβέρνησης (υγεία-εμπόρευμα) και ουσιαστικά σιώπησαν, έχοντας τη φωλιά τους λερωμένη από τη διάλυση-ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, που το άφησαν ακάλυπτο, χωρίς πόρους, νοσοκομεία, γιατρούς, νοσηλευτές, ΜΕΘ και εξοπλισμό, με το 25% τουλάχιστον του προσωπικού να εργάζεται με ελαστικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου και μετά να απολύεται. Ακόμη και αυτή η επίταξη που ζητάνε είναι κίβδηλη, διαπραγμάτευση στην ουσία με τους κλινικάρχες για το ποιοι και αν θα δεχτούν, με ποιούς όρους και με ποιο αντίτιμο.
Από κοινού ψήφισαν επίσης στη Βουλή διάφορα νομοσχέδια. Την κύρωση της Συμφωνίας για το «Ταμείο Ανάκαμψης», το «μεγάλο φαγοπότι» των 750 δισ. ευρώ για το κεφάλαιο, με σιδερένια αλυσίδα για τους λαούς το δημοσιονομικό πλαίσιο 2021-2027 και με τον Φλαμπουράρη βουλευτή και τον Συρμαλένιο εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ να υπερθεματίζουν. Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Μεταφορών, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των αρπακτικών της αγοράς σε Τουρισμό, Logistics και Ενέργεια.
Αλλά και για την αποικιακού τύπου επέκταση-αναβάθμιση την σύμβασης της κυβέρνησης στις Σκουριές, με την εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός», η οποία επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ ασέλγησε ασυστόλως στο σώμα (περιβάλλον και υγεία των κατοίκων) της Χαλκιδικής, ζήτησε την απόσυρσή της, όχι βέβαια για την ουσία, που είναι η παράδοση του ορυκτού πλούτου της χώρας στους επενδυτές, τους οποίους υποστηρίζει, αλλά για «καλύτερη επαναδιαπραγμάτευση». Και στο «σεμινάριο» της κυβέρνησης υπέρ της ιδιωτικής ασφάλισης, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκαν ως όψιμοι κατήγοροι του κεφαλαιοποιητικού συστήματος, υπερασπιζόμενοι το νόμο Κατρούγκαλου, που το 2016 διέλυσε την κοινωνική ασφάλιση και εισήγαγε αυτές τις μνημονιακές ντιρεκτίβες και τις «καινοτόμες ιδέες» για την ανταποδοτικότητα του συστήματος. Από δημοσίευμα μάλιστα αστικής εφημερίδας προέκυψε κοινή στάση στις ψηφοφορίες της βουλής του ΣΥΡΙΖΑ με το κυβερνητικό κόμμα, σε ποσοστό 48,42% των περιπτώσεων, ξεπερνώντας ακόμα και το Βελόπουλο, το κόμμα του οποίου έχει ανάλογο ποσοστό 35,84% !
Αυτό που αβίαστα προκύπτει μέσα από όλα αυτά, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στα αδιέξοδα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με τον κοινωνικό ορίζοντα να συννεφιάζει και τις λαϊκές δυνάμεις να ξαναεμφανίζονται στο πεδίο της ταξικής πάλης, παρουσιάζεται σαν σανίδα σωτηρίας για το σύστημα, αν διακυβευτεί η «σταθερότητά» του, σαν η «υπεύθυνη δύναμη» που μπορεί να ελέγξει, να τιθασεύσει και να ευνουχίσει το κίνημα και να εμφανιστεί ως η «υπεύθυνη αντιπολίτευση» και η «ενωτική δύναμη», σαν η χρυσή εντέλει εφεδρεία του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της φτώχειας και της υποτέλειας.
