Τις τελευταίες μέρες η Αργεντινή σείεται από πανεθνική – πανεργατική απεργία ενάντια στα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης του Μαουρίσιο Μάκρι, η οποία ευθύνεται για την επιστροφή του εφιάλτη του ΔΝΤ στην Αργεντινή.
Η απεργία οργανώθηκε κυρίως από τη Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας (CGT) και κρίνεται επιτυχημένη. Οι περισσότερες πτήσεις ακυρώθηκαν, σχολεία, τράπεζες και υπηρεσίες έμειναν κλειστές και αίσθηση έχει προκαλέσει η παύση εργασιών στα λιμάνια φόρτωσης σιτηρών της πόλης Ροζάριο, που θεωρούνται από τις κυριότερες αγροτοβιομηχανικές εγκαταστάσεις παγκοσμίως.
Η Αργεντινή, όπως και την τελευταία φορά που η οικονομία της είχε τεθεί υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ, ταλανίζεται από υψηλό πληθωρισμό, με τα βασικά αγαθά να είναι κατά 50% ακριβότερα από ό,τι πέρσι τέτοια εποχή. Ένα από τα κύρια αιτήματα του αγώνα είναι η αύξηση των μισθών, ώστε να ανταποκρίνονται ακριβώς στις ανατιμήσεις αυτές, όπως και μειώσεις στους φόρους των εργαζομένων και μείωση του κόστους των βασικών υπηρεσιών, όπως ρεύμα, ύδρευση κλπ. Συχνά οι ταγοί του «νεοφιλελευθερισμού» φλυαρούν περί μείωσης φόρων, ωστόσο βλέπουμε το ακριβώς αντίθετο και στην περίπτωση της Αργεντινής, όπου, όπως και στη χώρα μας, ο λαός στενάζει από τη ληστρική φορομπηξία.
Η απεργία αποτελεί πλήγμα στην ήδη καταβαραθρωμένη δημοτικότητα του Μάκρι, ενόψει των προεδρικών εκλογών του Οκτωβρίου. Δημοσκοπικά φαίνεται να υπολείπεται του Περονικού συνασπισμού των Αλμπέρτο Φερνάντεζ και της πρώην προέδρου, Κριστίνα Φερνάντεζ ντε Κίρχνερ. Πάντως, η προεδρία της τελευταίας οδήγησε στη σημερινή κυβέρνηση και στην επιστροφή του ΔΝΤ.
