Δώρο στην κλονισμένη αξιοπιστία -μετά από τις τελευταίες αλλοπρόσαλλες δηλώσεις και ενέργειες- του Αμερικανού προέδρου αποτέλεσε η είδηση της δολοφονίας, από ειδικούς Αμερικανούς κομάντος, του αρχηγού του «Ισλαμικού Κράτους», Αμπού Μπάκρ Αλ Μπαγκντάντι. Η είδηση, που επιβεβαιώθηκε με διάγγελμα του ίδιου του Τραμπ, δημιουργεί προβληματισμούς, καθώς θεωρούνται βέβαιες οι αντιδράσεις εκδίκησης του ISIS ανά τη Δύση, ιδιαίτερα τις ημέρες των Χριστουγέννων. Πάντως η δολοφονία Μπαγκντάντι, αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι των εξελίξεων στην πολύπαθη Μέση Ανατολή και ειδικότερα στη Συρία.
Ακόμα πιο σημαντικό γεγονός των εξελίξεων, αποτελεί η νέα Σύνοδος των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ (Βρυξέλλες 24-25/10). Η Σύνοδος του αντιδραστικού Οργανισμού, συγκλήθηκε με αφορμή τα ραγδαία γεγονότα της τουρκικής εισβολής, του κουρδικού ζητήματος, της αμερικανοτουρκικής συμφωνίας, της «ζώνης ασφαλείας» και της ρωσοτουρκικής συμφωνίας του Σότσι. Στα ζητήματα αυτά, εμφανίζονται οξύτατες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, καθώς τα κράτη-μέλη του επιθετικού συνασπισμού, έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Ήδη, ο δυτικοευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός αρνείται να δεχθεί τετελεσμένα γεγονότα στη Συρία, τα οποία χειραγωγούνται τόσο από τους Αμερικάνους, όσο και από τους Ρώσους -με αιχμή του δόρατος την Τουρκία- ερήμην των ευρωπαϊκών κρατών-μελών. Έτσι, τα κράτη της Ε.Ε. στο ΝΑΤΟ, με επικεφαλής τις Γερμανία και Γαλλία απαιτούν μία «ζώνη ασφαλείας με αυξημένη διεθνή εμπλοκή», όπως την προδιέγραψε η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας, Ανεγκρέτ Κραμπ Κάρενμπαουερ, τέτοια ώστε να δίνει το δικαίωμα στους Ευρωπαίους να παραβρίσκονται στις όποιες διαπραγματεύσεις. Αυτό σημαίνει ότι το θέμα των εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής μπαίνει σε νέα τροχιά, μετά και την εμφανή αδυναμία των ΗΠΑ να στηρίξουν ουσιαστικά (στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά) τα κουρδικά αιτήματα και τελικά την αλλοπρόσαλλη πολιτική του Τραμπ, να ξεπουλήσει τους Κούρδους μαχητές του «Συριακού Δημοκρατικού Στρατού» (SDF) και της πολιτοφυλακής (YPG), τον πιο πιστό σύμμαχό του και έρεισμά του στο χτύπημα του ISIS. Μία κίνηση πολιτικής υποκρισίας που υποχρεώνει(;) τους δικούς μας λακέδες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, των λεονταρισμών και της ανύπαρκτης διπλωματίας, να σκεφτούν μία αντίστοιχη κίνηση Τραμπ, εάν η Τουρκία θελήσει να επιβεβαιώσει τις απειλές της για τον «Αττίλα». Σημειώνουμε πως η «Νέα στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας», που διακήρυξαν οι ΗΠΑ (Δεκ. 2017), με την οποία αναγόρευσαν σαν βασικούς εχθρούς τους την Κίνα και τη Ρωσία, είχε σαν στόχο αφενός να αποτρέψει μια συμμαχία μεταξύ τους, και αφετέρου να εξαναγκάσει κυρίως την Ευρώπη -στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ- να ευθυγραμμιστεί με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό προκειμένου αυτός να διατηρήσει την παγκόσμια ηγεμονική του θέση. Σήμερα είναι εμφανής η τάση εξασθένισής του, γεγονός που τον οδηγεί σε αμφιλεγόμενες κινήσεις στην παγκόσμια σκακιέρα (Βενεζουέλα, Χιλή, Ουρουγουάη, Εκουδόρ, Βολιβία, Μέση Ανατολή, Αφγανιστάν, Ιράκ, κ.α.). Αυτή τη σχετική αδυναμία τόσο του αμερικανικού παράγοντα (αποχώρηση του κύριου όγκου των αμερικανικών στρατευμάτων κατοχής από τη Μ.Ανατολή), όσο και τη γεωπολιτική ασάφεια μεταξύ των εμπλεκομένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, εκμεταλλεύονται τόσο οι Γερμανία και Γαλλία, όσο και -κυρίως- η Τουρκία για να δημιουργήσει τετελεσμένα με την έγκριση όμως και του άλλου ισχυρού παράγοντα, του ρώσικου ιμπεριαλισμού. Μίας Ρωσίας που κινεί τα νήματα ελισσόμενη σε αυτή τη φάση διπλωματικά και έχοντας «καλές» σχέσεις με τις πιο αντιτιθέμενες δυνάμεις, όπως Σαουδικής Αραβίας και Ιράν, Ισραήλ και Χεσμπολάχ, Τούρκων και Κούρδων, Τελ-Αβίβ και Τεχεράνης, Σουνητών και Σιϊτών, Άσαντ και Ερντογάν, κ.α.
★★★
Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, με το πρόσχημα της «αντιμετώπισης της έντασης της τρομοκρατίας», από τυχόν απελευθέρωση μαχητών του ISIS από τις φυλακές, θεωρεί πως θα πρέπει να διατηρηθούν οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις στην περιοχή, «ελέγχοντας» τυχόν διαφυγές προς την Ευρώπη.
Όμως, κατά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό υπουργό Άμυνας, Μ. Έσπερ, έκφρασε τη «βαθιά» του ανησυχία για την αποχώρηση των αμερικάνικων δυνάμεων (πλην ενός σώματος πεζοναυτών), δηλώνοντας ότι: «…ανησυχούμε όλοι για το ενδεχόμενο να θέσουμε σε κίνδυνο την πρόοδο που σημειώσαμε στον αγώνα κατά του ISIS…». Ο «κίνδυνος» αφορά στην τυχόν αναβίωση του Ισλαμικού Κράτους που μπορεί να ξαναπάρει υπό τον έλεγχό του τις πλούσιες πετρελαιοπηγές της ανατολικής Συρίας. Μετά την ήττα των Ισλαμιστών, οι πετρελαιοπηγές πέρασαν στον κουρδικό(;) έλεγχο, με την εποπτεία των Αμερικάνων. Η παρέμβαση Πούτιν, να εξαιρέσει τις περιοχές των συριακών πετρελαιοπηγών και άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών, του Καμισλί και του Ντείρ εζ Ζόρ από τη «ζώνη ασφαλείας» των 32 χιλιομέτρων βάθους την οποία απαιτούσε η Τουρκία, κατά τη συμφωνία του Σότσι, δείχνει ανάγλυφα το οικονομικό υπόβαθρο (όχι όμως προφανώς τις πολιτικές που αφορούν στις γεωπολιτικές ζώνες επιρροής των ιμπεριαλιστικών κρατών), πάνω στο οποίο ακουμπά ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός.
Στην επίμαχη «ζώνη ασφαλείας» και στη διεθνή επέκτασή της εστιάζεται το ενδιαφέρον, αλλά και οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων, που έχουν κρατηθεί έξω από τις εξελίξεις. Κάτω από ένα τέτοιο πλαίσιο όξυνσης των ανταγωνισμών, η ομάδα που πρόσκειται στις ΗΠΑ, γνωρίζοντας την άρνηση της Γερμανίας, πρότεινε να αυξηθούν κι άλλο οι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί των κρατών-μελών, ενώ οι Γερμανία και Γαλλία πρότειναν την επικύρωση της συμφωνίας με τον αρμόδιο ευρωπαϊκό οργανισμό EUROCONTROL, για την κατά προτεραιότητα πτήση των αεροσκαφών, που εκτελώντας αποστολές του ΝΑΤΟ διέρχονται από τον εναέριο χώρο των ευρωπαϊκών κρατών-μελών.
Τη συνέχιση των ΝΑΤΟϊκών επιχειρήσεων στη Συρία και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή θα εξετάσουν και θα πάρουν αποφάσεις στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ (4/12, Λονδίνο), καθώς η παρούσα Σύνοδος δεν μπόρεσε να γεφυρώσει τις αντιθέσεις στο εσωτερικό του επιθετικού αυτού συνασπισμού σε ό,τι αφορά στις σχέσεις ΗΠΑ-Γερμανίας και κυρίως της επίμαχης «ζώνης ασφαλείας», που ναι μεν επιτρέπουν στην Τουρκία οι ΗΠΑ, αλλά τα όριά της καθορίζουν οι Ρώσοι.
★★★
Σημαντικό μέρος της Συνόδου, απασχόλησε και το ζήτημα των δικτύων 5G (πέμπτης γενιάς) που αποτελούν την επόμενη γενιά σύνδεσης κινητών συσκευών στο διαδίκτυο, προσφέροντας αστραπιαίες ταχύτητες αλλά και πιο αξιόπιστες συνδέσεις σε οικιακές και στρατιωτικές συσκευές και συστήματα. Προσερχόμενος στη Σύνοδο, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, δήλωσε ότι: «…Εστιάζω επίσης στις λεγόμενες υβριδικές απειλές και τακτικές και πώς απαντά το ΝΑΤΟ, ούτως ώστε να έχουν όλοι οι Σύμμαχοι αξιόπιστα τηλεπικοινωνιακά συστήματα σε συνθήκες ειρήνης, κρίσης και συγκρούσεων, συμπεριλαμβανομένων των δικτύων 5G. Να συμφωνήσουμε σε μια επικαιροποίηση των βασικών μας απαιτήσεων για πολιτικές τηλεπικοινωνίες. Να διασφαλιστεί η διαθεσιμότητα αξιόπιστων συστημάτων επικοινωνίας σε καιρό ειρήνης, κρίσης και συγκρούσεων. Και αυτό περιλαμβάνει και τα 5G…». Κι επειδή το δίκτυο αυτό προωθεί πρωταγωνιστικά η Κίνα, στόχος του ΝΑΤΟ είναι να καταλήξει σε βασικές τεχνικές παραμέτρους, που στην πράξη να μην μπορούν να τις ελέγξουν οι κινέζικες εταιρείες. Ωστόσο, ούτε για το θέμα αυτό πάρθηκε κάποια συγκεκριμένη απόφαση, καθώς, σύμφωνα με τον Στόλτενμπεργκ, εντείνονται οι ανησυχίες για τον κίνδυνο να συνεργάζονται κινέζικες εταιρείες με μια σειρά μελών του ΝΑΤΟ.
Μάλιστα, οι ΗΠΑ εκφράζουν έντονη ανησυχία για τη συμμετοχή της «Huawei» στην ανάπτυξη των δικτύων 5G, καθώς ισχυρίζονται πως η τεχνολογία της θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για κατασκοπεία. Σημειώνουμε πως «φωτογραφίζεται» η γερμανική κυβέρνηση, η οποία αποφάσισε να επιτρέψει στην παραπάνω κινεζική εταιρεία να συμμετάσχει στους διαγωνισμούς για την ανάπτυξη δικτύου 5G.
Εκφράζοντας, τα στενά συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ο Στόλτενμπεργκ, δήλωσε πως «…η Κίνα μας δημιουργεί αρκετές προκλήσεις, όχι μόνο στο πεδίο των τεχνολογιών 5G, αλλά και εξαιτίας του μεγέθους του στρατιωτικού της προϋπολογισμού – του δεύτερου μεγαλύτερου στον πλανήτη – και της αυξανόμενης διεθνούς επιρροής της..». Οι δηλώσεις αυτές αφήνουν παγερά αδιάφορο τον ηγετικό πυρήνα της Ε.Ε., του οποίου οι αποφάσεις που πάρθηκαν κατά τη Σύνοδο Κορυφής τον Ιούνη του 2017 της Ε.Ε. για την «ενίσχυση της εσωτερικής ασφάλειας και της καταπολέμησης της τρομοκρατίας», αφορούσαν στη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου για την «άμυνα» και τη μόνιμη συνεργασία των κρατών-μελών στον τομέα της ευρωπαϊκής στρατιωτικοποίησης. Γιατί περί αυτού επρόκειτο. Ήδη ο γερμανογαλλικός άξονας, παρά τους επιμέρους ανταγωνισμούς του και παρά την εμφανή αδυναμία του, ανασυντάσσεται για να αντιμετωπίσει το σφοδρό ανταγωνισμό των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία), αλλά και για την επέκταση αποκλειστικά των δικών του συμφερόντων. Κι αυτό γιατί ο δυτικοευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός κωφεύει επιδεικτικά τόσο στο ζήτημα της παραβίασης της κυπριακής ΑΟΖ από την Τουρκία, όσο και για τις παραβιάσεις εναερίου και θαλασσίου χώρου της χώρας μας. Τώρα καλούν τις πολεμικές βιομηχανίες κάθε κράτους-μέλους της Ε.Ε. να συμμετάσχουν σε συγκεκριμένα σχέδια ανάπτυξης της «εξωτερικής Ασφάλειας και Άμυνας» της Κοινότητας, επιδεικνύοντας την κοινοτική…αλληλεγγύη!
Χωρίς να θίγουν τη συνεργασία με το ΝΑΤΟ, οι ευρωπαϊκές διατυπώσεις κάνουν λόγο για «συμπληρωματικότητα» των ερευνών στον αμυντικό τομέα και παράλληλα ανάπτυξη των «σχηματισμών μάχης», δηλ. της αυτοτελούς στρατιωτικοποίησης της Ε.Ε. Και προκειμένου να ενισχυθούν τα γαλλογερμανικά εξοπλιστικά μονοπώλια, ο Γάλλος πρόεδρος απαιτεί τον έλεγχο στις ξένες επενδύσεις σε κλάδους στρατηγικής σημασίας, προκειμένου να ενισχυθεί ο ανταγωνισμός με ίσους όρους! Παράλληλα, Γερμανία και Γαλλία αρνούνται κάθε συζήτηση για εκχώρηση του 2% του ΑΕΠ τους στους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς.
Οι αντιθέσεις στους κόλπους της αντιδραστικής συμμαχίας, αποκτούν το χαρακτήρα της πολεμικής, καθώς γίνεται όλο και πιο εμφανής η σχετική αδυναμία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να ανταποκριθεί στις παγκόσμιες ηγεμονικές του βλέψεις, πάντα σε σχέση με τους άλλους επίδοξους ιμπεριαλιστικούς πόλους.
