Μπροστά στους ανηλεείς καθημερινούς βομβαρδισμούς του Παλαιστινιακού λαού στην πολύπαθη Γάζα, που ξεκίνησαν από την Κυριακή 8 Οκτώβρη, η ηγεσία του ΚΚΕ απείχε προκλητικά από οποιοδήποτε κάλεσμα αποφασιστικής μαζικής καταδίκης της ισραηλινής βαρβαρότητας και πλατιάς έκφρασης της αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό … μέχρι να τελειώσουν οι εκλογές!
Ο ριζοσπάστης της Τρίτης 13 Οκτώβρη γράφει στο πρωτοσέλιδο του:
«Σφυροκόπημα της Γάζας με εκατοντάδες θύματα και προετοιμασία χερσαίας επέμβασης… Αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό από σωματεία και φορείς».
Κάθε επόμενη μέρα δημοσιεύονται αναφορές για την εγκληματική δράση του ισραηλινού στρατού και για το δράμα της Γάζας και εκκλήσεις για την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό αγώνα. Κάθε μέρα δημοσιεύονται ανταποκρίσεις από μαζικές κινητοποιήσεις από όλο τον κόσμο, όμως πουθενά δε θα βρει κανείς, όσο κι αν ψάξει στις στήλες του Ριζοσπάστη, προσκλητήριο κινητοποίησης, κάλεσμα συγκέντρωσης και έμπρακτης πολιτικής λαϊκής συμπαράστασης, πέρα από τη Θεσσαλονίκη, όπου οι δυνάμεις του ΚΚΕ έπαψαν να έχουν εκλογικούς στόχους.
Ακόμη και όταν στην Αθήνα κάλεσαν οι παλαιστινιακές οργανώσεις σε συλλαλητήριο και πορεία στην ισραηλινή πρεσβεία την Παρασκευή 16 Οκτώβρη, ακόμη και αν δημοσιεύει ο Ριζοσπάστης ότι την ίδια μέρα «… Παρασκευή (13/10) το Ευρωπαϊκό Γραφείο της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ) έχει προκηρύξει Μέρα Δράσης των συνδικάτων της Ευρώπης για να εκφραστεί η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη», ακόμη και αν το ΠΑΜΕ εκπροσωπείται στο ΔΣ της ΠΣΟ, μπροστά στο εκλογικό διακύβευμα, το ΚΚΕ αποφάσισε ότι η αλληλεγγύη στο σφαγείο της Γάζας μπορεί να περιμένει, να τελειώσουν οι εκλογές.
Ούτε καν μια αντιπροσωπεία του ΚΚΕ δεν συμμετείχε στην κινητοποίηση αυτή, έστω για τα μάτια του κόσμου.
Για άλλη μια φορά η ηγεσία του ΚΚΕ μπροστά στις απαιτήσεις της πάλης επιλέγει τη στάση τού «μετά θα λογαριαστούμε».
Βέβαια η ουρά για τα μετεκλογικά «αγωνιστικά» ραντεβού του ΚΚΕ είναι μεγάλη, μιας και εκτός από τη σφαγή των Παλαιστινίων, υπάρχει και η καταστροφή της Θεσσαλίας από τις πλημμύρες όπου επίσης, όσο κι αν ψάξει κανείς, δε θα βρει κανένα συλλαλητήριο λαϊκής κινητοποίησης, καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής και συμπαράστασης στο θεσσαλικό λαό, υπάρχει και ο αντεργατικός νόμος του Γεωργιάδη που «ξεπετάχτηκε» με μια ψοφοδεή απεργία για να βγούμε από την υποχρέωση, υπάρχει και η εκτίναξη της ακρίβειας, που και αυτά έπρεπε να περιμένουν τις εκλογικές υποχρεώσεις και τους εκλογικούς σκοπούς του ΚΚΕ που προηγούνται.
