Στο “κόκκινο” ανέβηκε η ένταση στην εύφλεκτη περιοχή του Περσικού Κόλπου, και συγκεκριμένα στα στενά του Oρμούζ, μετά την νέα επίθεση δολιοφθοράς σε δύο δεξαμενόπλοια, νορβηγικών και ιαπωνικών συμφερόντων. Είχε προηγηθεί την προηγούμενη μέρα επίθεση με πύραυλο εναντίον του αεροδρομίου της Άμπχα στην Σαουδική Αραβία, που εσπευσμένα αποδόθηκε στους φιλοϊρανούς σιίτες αντάρτες της Υεμένης Χούθι, ενοχοποιώντας προφανώς το Ιράν. Οι επιθέσεις συνέπεσαν με την παρουσία του Ιάπωνα πρωθυπουργού στην Τεχεράνη, σε μια αποστολή, όπως λέχθηκε, “κατευνασμού” του Ιράν.
Δεν είναι τυχαίο πως λίγο μετά από την ενίσχυση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στον Περσικό, οι Αμερικανοί μίλησαν για δολιοφθορά στις 12 Μάη, σε τέσσερα δεξαμενόπλοια, στα στρατηγικά Στενά του Ορμούζ, το μόνο θαλάσσιο πέρασμα για τον Περσικό Κόλπο, από όπου περνά περίπου το 1/5 της μεταφοράς πετρελαίου διεθνώς. Με αφορμή αυτό, ξεκίνησαν κοινές περιπολίες αμερικανικά πολεμικά πλοία του 5ου στόλου, σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού και της Ακτοφυλακής χωρών του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, GCC, όπου συμμετέχουν η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Κατάρ, το Ομάν και το Κουβέιτ.
Είναι σαφές πως πρόκειται γιά μια σειρά μεθοδευμένων επεισοδίων με σκοπό να προβοκάρουν και να στοχοποιήσουν το Ιράν. Είναι ενταγμένα στην κλιμάκωση της επιθετικότητας των ΗΠΑ ενάντια στο Ιράν, με αρχικό πεδίο αντιπαράθεσης τον Περσικό Κόλπο. Ήδη από τις πρώτες ώρες των νέων επεισοδίων, η Ουάσιγκτον έσπευσε να θέσει το θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, κατηγορώντας ανοιχτά την Τεχεράνη, ως βασικό τροφοδότη της τρομοκρατίας.
Πρόκειται για μια μεθοδολογία και κατηγορία δοκιμασμένη στο παρελθόν, με την οποία δικαιολόγησαν επεμβάσεις και πολέμους σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη και Συρία.
Η ανησυχητική αύξηση των ασφυκτικών αμερικανικών οικονομικών κυρώσεων σε βάρος του ιρανικού λαού, των εντάσεων, της κινητικότητας αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στον Περσικό Κόλπο και των απειλών, με κατηγορίες έναντι της Τεχεράνης, πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους για σύγκρουση που μπορεί να οδηγήσει σε σύρραξη στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων παραμένει οξυμμένος και πηγή νέων δεινών για τους λαούς μιας περιοχής που εδώ και δεκαετίες υποφέρει από διαδοχικούς πολέμους, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις με κάθε λογής προσχήματα. Οι ΗΠΑ πρωταγωνιστούν σε μία νέα φάση σύγκρουσης ενάντια στο Ιράν, βάζοντας μπροστά κάθε μέσο. Τα προσχήματα δεν λείπουν ούτε βεβαίως και οι προβοκάτσιες, ώστε να φορτιστεί το κλίμα κατάλληλα και να προετοιμαστεί το έδαφος. Ο Τραμπ μελετά ήδη επικαιροποιημένα σχέδια του Πενταγώνου για την ανάπτυξη 120.000 στρατιωτών, πέραν των πολλών χιλιάδων άλλων που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή σε μόνιμη βάση.
Το Ιράν πάντως δεν είναι ένας εύκολος στόχος για τις ΗΠΑ. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Τραμπ αντικειμενικά είναι πολλές και πολυεπίπεδες, δεδομένου πως το Ιράν δεν είναι Ιράκ, επειδή μεταξύ άλλων διαθέτει τεράστιο και καλά εξοπλισμένο στρατό. Επιπλέον, διαφέρουν σήμερα οι γεωπολιτικές συνθήκες και ο συσχετισμός ιμπεριαλιστικών δυνάμεων εξαιτίας και της αύξησης της στρατιωτικο-πολιτικής επιρροής Ρωσίας και Κίνας. Οι συνθήκες, δηλαδή, δεν είναι καθόλου όμοιες με εκείνες του 2003, όταν ξεκίνησαν στο Ιράκ οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους την ιμπεριαλιστική επέμβαση με πρόσχημα την ανατροπή του τότε Προέδρου Σαντάμ Χουσεΐν με δικαιολογία ανύπαρκτα όπλα «μαζικής καταστροφής».
Οι συσχετισμοί δυνάμεων, επίσης, διαφέρουν πολύ μετά και τον επίσης καταστροφικό πόλεμο που ξεκίνησαν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις Δύσης και πλούσιων μοναρχιών του Περσικού Κόλπου στη Συρία, αλλά και μετά την έκρυθμη κατάσταση που προκάλεσε η ιμπεριαλιστική επίθεση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους το 2011 στη Λιβύη.
Στην περίπτωση του Ιράν, επομένως, η κατάσταση είναι πιο σύνθετη παρά τις δυσμενείς επιπτώσεις που προκαλούν ξανά στο λαό του οι νέες κυρώσεις των ΗΠΑ και την οικονομική τρομοκρατία με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης. Στους παράγοντες που «ζυγίζονται» είναι και οι σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα. Ηδη στο εσωτερικό των ΗΠΑ, αλλά και στην Ε.Ε, εκφράζονται διαφωνίες για τις κινήσεις αυτές της κυβέρνησης Τραμπ.
Σε κάθε περίπτωση η ανάφλεξη στον Περσικό Κόλπο εγκυμονεί κινδύνους ανεξέλεγκτης πορείας για τις ΗΠΑ, ενώ δεν θεωρείται καθόλου δεδομένο ότι θα βγουν ενισχυμένες έναντι των ανταγωνιστών τους.
