Η μονοκρατορία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού κλονίζεται και αυτό
τον κάνει πιο επικίνδυνο και τυχοδιωκτικό, πηγή πολέμου και επίθεσης

Καθώς διανύουμε μια μεταβατική περίοδο, όπου οι συνθήκες γεωπολιτικής ρευστότητας και αστάθειας, που άρχισαν να διαμορφώνονται βαθμιαία από την προηγούμενη δεκαετία σε ολόκληρο τον κόσμο, έχουν παγιωθεί, τα ανοιχτά μέτωπα πολεμικών συγκρούσεων και οι παγκόσμιες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις δείχνουν πως το 2025 θα είναι ένας χρόνος σημαντικών γεγονότων, ανατροπών και ανακατατάξεων. Η περιπετειώδης επιστροφή του Τραμπ, πανίσχυρος πλέον και όχι ως παρένθεση στην προεδρία των ΗΠΑ, επιδρά ήδη με καταλυτικό τρόπο στις εξελίξεις, ενισχύοντας τις γεωπολιτικές αβεβαιότητες και κινδύνους.

Οι προβλέψεις, οι αναλύσεις, τα ερωτηματικά κατακλύζουν την ανθρωπότητα σε ένα κλίμα γενικευμένης αναστάτωσης και ανησυχίας για τα επερχόμενα. Η κλιμακούμενη σιωνιστική αγριότητα στη Γάζα και η εξάπλωση της φωτιάς του πολέμου στην πολύπαθη Μέση Ανατολή που έχει κυριολεκτικά μετατραπεί σε κινούμενη άμμο, ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία αλλά και ο «ξεχασμένος» άγριος εμφύλιος στο Σουδάν, ο κλιμακούμενος εμπορικός και τεχνολογικός πόλεμος και η αυξανόμενη παγκόσμια καπιταλιστική βαρβαρότητα, σε ένα υπόβαθρο οξύτατου ανταγωνισμού των ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας, ΕΕ και ανάδειξης σημαντικών περιφερειακών δυνάμεων, αποτελούν κρίσιμα ζητήματα όπου η αλλαγή στο Λευκό Οίκο αναμένεται να δημιουργήσει νέα δεδομένα και να σφραγίσει την εξέλιξή τους.

Τα κεντρικά συνθήματα με τα οποία ο Τραμπ κέρδισε τις εκλογές, «Πρώτα η Αμερική» και «Κάντε την Αμερική μεγάλη ξανά», είναι βέβαιο πως εκφράζουν μια ακόμη πιο επιθετική συγκρότηση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Είναι η αντίδραση των ΗΠΑ στην εξελισσόμενη παρακμή και κρίση ηγεμονίας ατους. Είναι η απάντησή τους στην αλματωδώς αναπτυσσόμενη Κίνα, που προβάλλει με την αυτοπεποίθηση της επερχόμενης παγκόσμιας ηγεμονικής δύναμης. Και προειδοποιούν σαφέστατα για αδυσώπητες συγκρούσεις, για έναν επιθετικό δρόμο όπου οι λαοί θα πληρώσουν βαρύ φόρο αίματος.

Οι πρόσφατες προκλητικές παρεμβάσεις του ανεξέλεγκτου δισεκατομμυριούχου και «υπερυπουργού» Μασκ στην εσωτερική πολιτική ζωή της Γερμανίας και της Μεγάλης Βρετανίας, με την κραυγαλέα υποστήριξη του φιλικού ιδεολογικοπολιτικού ακροδεξιού ρεύματος, και η ακόμη προκλητικότερη ρητορική εδαφικής επέκτασης των ΗΠΑ εκ μέρους του Τραμπ έρχονται να προστεθούν στις μέχρι τώρα εξαιρετικά επικίνδυνες επιθετικές διακηρύξεις της νέας παγκόσμιας αμερικανικής «προσέγγισης»… Κυριολεκτικά απασφαλίζοντας, ο Τραμπ μίλησε για ενδεχόμενη βίαιη προσάρτηση της Γροιλανδίας και της Διώρυγας του Παναμά, δημοσίευσε χάρτη που εμφανίζει τον Καναδά ως τμήμα των ΗΠΑ λέγοντας πως θα ασκήσει οικονομική βία ώστε να γίνει η 51η αμερικανική Πολιτεία και στοχοποίησε το Μεξικό δηλώνοντας πως ο Κόλπος του Μεξικού πρέπει να μετονομαστεί σε Κόλπο της Αμερικής! Ταυτόχρονα, απειλεί με «κόλαση» τη Μέση Ανατολή.

Σε αυτές τις συνθήκες, η ΕΕ βρίσκεται σε μια παραλυτική κατάσταση, οι ηγετικές της δυνάμεις ψελλίζουν αμήχανα τη διαφοροποίησή τους στο συγκρουσιακό τραμπισμό, και ο περίφημος γαλλογερμανικός άξονας που λειτουργούσε σαν ατμομηχανή της ΕΕ κυριολεκτικά παραπαίει. Η οικονομική και πολιτική κρίση εντείνεται σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο και ξεσπά με ιδιαίτερη ένταση στη «βιομηχανική της καρδιά», τη Γερμανία, αλλά και τη Γαλλία. Ο διεθνής ρόλος της ΕΕ και η ιμπεριαλιστική της επιρροή συρρικνώνονται. Εγκλωβισμένη σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας από τις ΗΠΑ, έχει μετατραπεί σε θλιβερό παρακολούθημά τους, με την προεδρία Τραμπ να δημιουργεί μεγάλη αναταραχή στο εσωτερικό της, να μεγεθύνει τα αδιέξοδα που ορθώνονται μπροστά της και να προοιωνίζεται ένα μέλλον πιο αβέβαιο από ποτέ.

Στη γειτονιά μας, στα Βαλκάνια, οι παλιές και ανοιχτές πληγές και μέτωπα αναζωπυρώνονται διαρκώς, δημιουργώντας έκρυθμες συνθήκες, δικαιώνοντας το χαρακτηρισμό τους ως «μπαρουταποθήκη» της Ευρώπης. Και δίπλα μας, ο εθνικιστικός παροξυσμός της Τουρκίας μπαίνει σε μια νέα πιο επικίνδυνη φάση.

Τα σύννεφα του πολέμου, της απειλής πολέμου, των συγκρούσεων και κάθε είδους κρίσης και αναταραχής απλώνονται παντού. Και πυκνώνουν. Οι λαοί σε όλο τον κόσμο, και ο δικός μας λαός, βρίσκονται μπροστά σε εξαιρετικά κρίσιμες και επικίνδυνες εξελίξεις.

Ο λαός φτωχοποιείται, η κυβέρνηση κομπάζει και οι άνεμοι του πολέμου πνέουν όλο και πιο δυνατοί

Το 2025 βρίσκει τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας εξουθενωμένη, σε συνθήκες γενικευμένης ανασφάλειας και συνεχιζόμενης υποβάθμισης των όρων και των συνθηκών ζωής και εργασίας. Ο λαός φτωχοποιείται και η κυβέρνηση ΝΔ κομπάζει για τα «επιτεύγματά» της, προβάλλοντας εμμονικά το ανυπόστατο «success story» της με μια σειρά από μυθεύματα. Πιστός στο αντιδραστικό, νεοφιλελεύθερο «όραμά» του, ο Κυρ. Μητσοτάκης εφαρμόζει μια σκληρή ταξική πολιτική. Λεηλατεί το λαϊκό εισόδημα, ξηλώνει όσα εργατολαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου έχουν απομείνει, και δημιουργεί τις ευνοϊκότερες συνθήκες ώστε το μεγάλο κεφάλαιο να απολαμβάνει πλήθος φορολογικών «ευεργετημάτων» και απαλλαγών, προκλητικά υπερκέρδη και ένα νομικό πλαίσιο που ενθαρρύνει και απογειώνει την εργοδοτική αυθαιρεσία και απληστία.

Το κυβερνητικό αφήγημα της «σταθερότητας», της «κανονικότητας» και της «οικονομικής ανάπτυξης» δεν καταρρίπτεται μόνο από τη δραματική λαϊκή πραγματικότητα. Η «ευημερούσα» Ελλάδα καταλαμβάνει, μονίμως, τις πρώτες θέσεις σε όλους τους ευρωπαϊκούς δείκτες που δηλώνουν εκτίναξη της ακρίβειας, μεγάλες κοινωνικές ανισότητες και διευρυνόμενη φτωχοποίηση. Ενώ οι κυβερνητικοί απολογισμοί προβάλλουν συνεχώς οικονομικούς δείκτες που «ευημερούν» και ο πρωθυπουργός επαίρεται πως «αφήνουμε πίσω τις φουρτούνες και τη μιζέρια του χθες», έρχεται η ίδια η Eurostat να αποκαλύψει πως ο μέσος μισθός στην Ελλάδα είναι ο τελευταίος σε αγοραστική δύναμη στην Ευρώπη σε ισοτιμίες αγοραστικής δύναμης…! Κάτω και από την Βουλγαρία, με την οποία «συναγωνιζόμασταν» μέχρι πρότινος!

Η «ανάπτυξή» τους δεν σημαίνει «ευημερία για όλους», όπως δημαγωγούν. Σημαίνει ισχυροποίηση της οικονομικής ολιγαρχίας και μόνο. Σημαίνει παράδοση του πλούτου και των υποδομών της χώρας στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Σημαίνει λεηλασία του λαού.

Οι συνθήκες γενικευμένης ανασφάλειας του λαού εντείνονται και από την ασκούμενη εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Κυρ. Μητσοτάκη. Σε αυτό το εκρηκτικό και γοργά μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον, η ελληνική κυβέρνηση, κομπάζοντας πως «ήμασταν πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», εντάσσεται όλο και πιο βαθειά στο πολεμικό μέτωπο των ΗΠΑ και της Δύσης. Η πολιτική των «προβλέψιμων» και «δεδομένων» εξαντλείται στην πειθήνια υποταγή και διεκπεραίωση των ολέθριων σχεδιασμών και εντολών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, από τον πόλεμο στην Ουκρανία μέχρι τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, σε όλα τα ανοιχτά πολεμικά μέτωπα, σε όλες τις κρίσιμες εξελίξεις διεθνώς, σε όλες τις εντάσεις και τις αυξανόμενες απειλές στη γειτονιά μας. Αυτή είναι η «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της Ελλάδας.

Αυτές τις μέρες, η Τουρκία, σε μια προκλητική επίδειξη δύναμης, υπογραμμίζοντας τον ισχυρό περιφερειακό της ρόλο και εκπέμποντας πολλαπλά μηνύματα σε πολλούς αποδέκτες, πραγματοποιεί μεγάλη αεροναυτική άσκηση με την επωνυμία «Γαλάζια Πατρίδα», με μια πρωτοφανή κινητοποίηση δυνάμεων, σε περιοχές του Αιγαίου, της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας. Είναι σαφές πως η τουρκική ολιγαρχία κλιμακώνει τις προκλήσεις και την επιθετικότητά της, επιχειρεί δραστική διεύρυνση των περιοχών ελέγχου της και των γεωστρατηγικών της συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή. Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Συρία το πιστοποιούν εμφατικά. Και η ελληνική ολιγαρχία και το πολιτικό της σύστημα, με την κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη επικεφαλής, παρακολουθεί… τις εκτοξευόμενες απειλές και τις επιθετικές κινήσεις ταγμένη στην πολιτική των υποχωρήσεων απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό και σπέρνει αυταπάτες για «ήρεμα νερά», τάχα, όπως επιτάσσουν οι αμερικανονατοϊκές εντολές και συμφέροντα. Το βέβαιο είναι πως όχι μόνο δεν δημιουργούνται συνθήκες «σταθερότητας» και «ασφάλειας» αλλά οι άνεμοι του πολέμου πνέουν όλο και πιο δυνατοί, όλο και πιο κοντά.