Με σχεδόν διθυραμβικά σχόλια αντιμετώπισαν ορισμένα από τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης το debate μεταξύ των έξι υποψηφίων για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, κάνοντας λόγο για μια διαδικασία «στην οποία κέρδισε το ΠΑΣΟΚ». Στην πραγματικότητα, η προετοιμασία του debate, ο ψευδώνυμος «πολιτικός πολιτισμός» που υποτίθεται πως κυριάρχησε την προηγούμενη περίοδο, συνολικά η πορεία προς τις κάλπες της 6ης Οκτωβρίου, αποτυπώνουν τους σχεδιασμούς της ντόπιας ολιγαρχίας να αναδείξει το ΠΑΣΟΚ ως τον δεύτερο πυλώνα του αστικού συστήματος, να το φτιασιδώσει και να το παρουσιάσει αναβαπτισμένο μπροστά στον λαό, ως δήθεν μια ανανεωμένη εναλλακτική λύση απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ. Και αυτό διότι γνωρίζει πως, με τη διαλυτική κατάσταση που κυριαρχεί στο ΣΥΡΙΖΑ και την αναπόφευκτη φθορά της ΝΔ που συμβαίνει κάτω από το βάρος της βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει, οι πιθανότητες για μια νέα πολιτική κρίση που θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην αδιατάραχτη συνέχιση αυτής της πολιτικής, αυξάνονται.
Μετά το debate βέβαια και βαδίζοντας προς τις εκλογές, ο «πολιτικός πολιτισμός» έδωσε τη θέση του σε μια οξυμένη αντιπαράθεση με κόντρες, φαρμακερά σχόλια και χτυπήματα κάτω από τη μέση. Αλλά και στις συγκεντρώσεις των υποψήφιων που ακολούθησαν, οι μπηχτές δεν έλειψαν. Ο Χάρης Δούκας άφησε αιχμές κατά του Νίκου Ανδρουλάκη για τον τρόπο λειτουργίας του κόμματος. Όπως υποστήριξε, το δίλημμα είναι εάν το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει να είναι ένα μικρό και φοβικό κόμμα ή εάν θα μεταμορφωθεί σε μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη. Σε ακόμα πιο οξείς χαρακτηρισμούς ο Παύλος Γερουλάνος κατηγόρησε τον Ανδρουλάκη πως «Για να νικήσουμε, πρέπει να κάνουμε αλλαγές. Με πρώτη αλλαγή: Την Αλλαγή αρχηγού. Δεν είναι η μόνη. Αλλά είναι η πρώτη. Το ξέρει και ο ίδιος. Και για αυτό ψάχνει να κατηγορήσει άλλους για τα λάθη του. Θυμήθηκε τελευταία, ξανά, το χαμηλό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα. Για να μου επιτεθεί προσωπικά. Φαίνεται να ξεχνάει από πού ξεκινήσαμε». Ο Νίκος Ανδρουλάκης μίλησε για «πρίγκιπες, βαρόνους, αλαζόνες αλλά και φευγάτους από το Κίνημα», διαμηνύοντας ότι δεν θέλει τέτοια στελέχη γύρω του την επόμενη μέρα.
Παρά τις αντεγκλήσεις και την υποτιθέμενη παρουσίαση των προεκλογικών τους προγραμμάτων, ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από τον ένα ή τον άλλο υποψήφιο. Δεν έχει να διαλέξει ή να προτιμήσει το ένα ή το άλλο προεκλογικό πρόγραμμα του εκάστοτε υποψήφιου. Και οι 6 υπηρετούν την ίδια και απαράλλαχτη πολιτική. Μια πολιτική που στήριξε σε πολύ μεγάλο βαθμό την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ψηφίζοντας το 70% των νομοσχεδίων που έφερε προς ψήφιση. Μια πολιτική που πρώτα απ’ όλα φτωχοποίησε ευρύτερα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας με τα μνημόνια που ψήφισε. Όποιος και αν αναδειχθεί αρχηγός του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να αλλάξει χαρακτήρα. Ήταν και παραμένει κόμμα-υπηρέτης των συμφερόντων της ντόπιας ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού. Και όσο και αν τώρα το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να εμφανίσει τις διαδικασίες εκλογής αρχηγού του ως το απαύγασμα των δημοκρατικών διαδικασιών, στην πραγματικότητα οι διαδικασίες αυτές αποκαλύπτουν ακόμα περισσότερο τη σήψη που κυριαρχεί, από το επίπεδο της αντιπαράθεσης ανάμεσα στους υποψηφίους, μέχρι τη διαδικασία εκλογής, όπου στην πράξη μπορεί να ψηφίσει για αρχηγό όποιος θέλει.
