Ο μάλλον κρυπτόμενος εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Παναγόπουλος, «ξαναχτύπησε»… Με άρθρο του στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» του ΔΟΜ (Δημοσιογραφικός Οργανισμός Μαρινάκη) με τον βαρύγδουπο τίτλο «Έτοιμα τα ελληνικά συνδικάτα να εκπροσωπήσουν συλλογικά τους εργαζόμενους στο χτίσιμο ενός σύγχρονου δικαιωματικού χάρτη», αναφέρεται στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται μετά την πανδημία και τις σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις που διαμορφώνουν και ανάλογες κοινωνικές συμπεριφορές. Έτσι διατείνεται πως «…οι συνδικαλιστικές οργανώσεις πρέπει να επανεξετάσουν, να αναπτύξουν και να πειραματιστούν με διάφορους ψηφιακούς τρόπους επικοινωνίας και προσέγγισης νέων και νεότερων δυνητικά μελών. Οι εξελίξεις στην ψηφιακή τεχνολογία παρέχουν τη δυνατότητα στα συνδικάτα που ήδη αγωνίζονται, να συνδεθούν με νεότερους εργαζόμενους με ένα μέσο επικοινωνίας, στη χρήση του οποίου η νεότερη γενιά είναι πιο άνετη…».
Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον, πως καλώς πράττει ο σούπερμαν υπουργός εργασίας, Χατζηδάκης, και επιβάλλει τις ηλεκτρονικές γενικές συνελεύσεις, τις ηλεκτρονικές αρχαιρεσίες, τα διάφορα ΓΕΜΗΣΟΕ, μάλιστα με ποινή να μη μπορούν να υπογράψουν συλλογικές συμβάσεις και όχι μόνο, αν δεν δείξουν τη δέουσα υποταγή στα αντιδραστικά κατασκευάσματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Να μην αναγνωρίζονται ως συνδικάτα, ως συλλογικές ενώσεις εργαζομένων και να αντικατασταθούν από πλέον «συμμορφωμένες» στις υποδείξεις, και απολύτως απονεκρωμένες καρικατούρες σωματείων και ενώσεων υποταγμένων εργαζομένων, που δεν θα έχουν επαφή και ζωντανές διαδικασίες μεταξύ τους, παρά μόνο από τον καναπέ τους και στο νέφος του διαδικτύου.
Μάλιστα αναφέρει παρακάτω, για να στηρίξει την θέση του αυτή, πως «Στην τελευταία 24ωρη απεργία η τεχνολογία ήταν ο «κρυφός» σύμμαχος των συνδικάτων και η ηλεκτρονική μας καμπάνια κατάφερε να κινητοποιήσει χιλιάδες εργαζόμενους και εργαζόμενες, κυρίως νέους και νέες. Η καινοτομία, η επικοινωνία και οι έξυπνες ψηφιακές εφαρμογές και στρατηγικές -όλες βασισμένες στην αξία της αλληλεγγύης- είναι τα κρίσιμα δομικά στοιχεία για τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα για να αντιμετωπίσουν ισχυρούς εργοδότες και πλατφόρμες και να εξασφαλίσουν νέες νίκες για τους εργαζόμενους». Άρα δεν ήταν τα προβλήματα, η ανασφάλεια, οι επιδεινούμενες συνεχώς εργασιακές σχέσεις, η ανεργία, η οικονομική δυσπραγία, η ανέχεια που κινητοποίησε ιδιαίτερα τους νέους εργαζόμενους, υποαπασχολούμενους και ανέργους, αλλά ο …«κρυφός» σύμμαχος της ηλεκτρονικής καμπάνιας των συνδικάτων.
Εδώ ταιριάζει το «δεν μας …ρε Παναγόπουλε», ανύπαρκτε για τους εργαζόμενους, και συνεργάτη των αντεργατικών πολιτικών.
