Αν και ψηφισμένος τον περασμένο Ιούνιο, ο Νόμος Χατζηδάκη προέβλεπε την πλήρη εφαρμογή του από 1η Ιανουαρίου του 2022. Οι επίμαχες διατάξεις που ενεργοποιούνται πλέον επίσημα αφορούν στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων (ΓΕ.ΜΗ.ΣΟ.Ε.), μια άκρως αντιδραστική ρύθμιση που ανοίγει διάπλατα την πόρτα σε κράτος και εργοδοσία να εποπτεύουν και ελέγχουν τις συνδικαλιστικές οργανώσεις στο σύνολό τους (καταστατικά, μέλη και εκπροσώπους, εκλογικά αποτελέσματα, οικονομικά στοιχεία, αποφάσεις συνελεύσεων κτλ.). Μαζί με αυτό, ο νέος χρόνος φέρνει και τις ηλεκτρονικές συνελεύσεις και ψηφοφορίες, που υποτίθεται ότι θα «λύσουν τα χέρια» των εργαζομένων, οι οποίοι θα διεκδικούν τα εργασιακά τους δικαιώματα με ένα κλικ, αλλά στην πραγματικότητα θα κάνουν διαβλητές και ελεγχόμενες τις ψηφοφορίες, ενώ ταυτόχρονα θα απονεκρώσουν τις ζωντανές συλλογικές διαδικασίες.
Έξι μήνες μετά την ψήφισή του, και αφού έχει προηγηθεί η κατάργηση του 8ώρου και της κυριακάτικης αργίας, το χτύπημα της απεργίας με τα αυξημένα ποσοστά Προσωπικού Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας και άλλα προσκόμματα στη διεξαγωγή της, η καθιέρωση της τηλεργασίας και των ρεπό αντί αμοιβής, έρχονται τώρα να προστεθούν οι τελευταίες αντεργατικές διατάξεις του Νόμου Χατζηδάκη. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έρχονται αντιμέτωπες με τον κίνδυνο απώλειας των δικαιωμάτων της συνδικαλιστικής οργάνωσης σε περίπτωση που δεν διαθέσουν όλα τα στοιχεία τους στο ΓΕ.ΜΗ.ΣΟ.Ε. , ενώ παράλληλα υποχρεούνται να αλλάξουν τα καταστατικά τους και να προμηθευτούν κατάλληλα ηλεκτρονικά συστήματα προκειμένου να διεξάγουν εξ αποστάσεως Γενικές Συνελεύσεις και ψηφοφορίες.
Πού στέκονται ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ μπροστά σ’ αυτές τις άνευ προηγουμένου κυβερνητικές πιέσεις προς τα συνδικάτα;
Έξι μήνες αποσιώπησης και υποβάθμισης της κατάστασης επιφύλασσαν για τους εργαζόμενους τα ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα της χώρας. Η ΑΔΕΔΥ έχει περιοριστεί σε μια ανακοίνωση με τον βροντερό τίτλο «ο νέος νόμος Λάσκαρη, ο νόμος Χατζηδάκη(ν.4808/2021) θα μείνει στα χαρτιά!!!» στις αρχές Οκτώβρη και έκτοτε σιωπή και δεν έχει κάνει τίποτα πρακτικό, καμμία κινητοποίηση των δημόσιων υπαλλήλων για την ανατροπή του.
Από την πλευρά της, η ΓΣΕΕ λίγο πριν την εκπνοή του 2021 και την επίσημη εφαρμογή των εν λόγω διατάξεων ζητά με επιστολή της προς τον Υπουργό Εργασίας την αναβολή της εφαρμογής του ΓΕ.ΜΗ.ΣΟ.Ε., γιατί… αντίκειται στον Ευρωπαϊκό Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων (GDPR). Συγχρόνως, διαπιστώνει ελλείψεις στην αγορά κατάλληλου λογισμικού για τη διεξαγωγή των εκλογικών διαδικασιών των σωματείων με ψηφιακό τρόπο, αλλά και στην οργάνωση της ψηφιακής πλέον τήρησης των βιβλίων τους. Στην ουσία, η ΓΣΕΕ δεν ζητά ματαίωση του αντεργατικού νόμου και ριζική ανατροπή του, αλλά πίστωση χρόνου μέχρι το τέλος του 2022 ώστε να αποφανθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας για τη συνταγματικότητα ή μη της συγκεκριμένης διάταξης, αλλά και για να λυθούν τα πρακτικά ζητήματα του λογισμικού. Στην ίδια γραμμή, και το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας αναφέρει σε δελτίο τύπου ότι μαζί με την Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδος (ΟΤΟΕ) και το Σωματείο Εργαζομένων ACS-Ταχυδρομικές Υπηρεσίες, έχει προσφύγει δικαστικά ενάντια σε συγκεκριμένες διατάξεις του Νόμου Χατζηδάκη, όσες βάλλουν κατά της προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, αλλά και της συνδικαλιστικής ελευθερίας και αυτονομίας. Εδώ να θυμίσουμε ότι μέχρι σήμερα η ελληνική δικαιοσύνη έχει αποδείξει ότι στέκεται αρωγός στην κυβερνητική πολιτική, καθώς ουκ ολίγες φορές στα δικαστήρια έχει χαρακτηρίσει παράνομες και καταχρηστικές τις πρόσφατες κινητοποιήσεις εργαζομένων (βλ. αγώνες εκπαιδευτικών κατά της αξιολόγησης, απεργία στην COSCO και στην Tasty), δικαιώνοντας τους εκάστοτε εργοδότες.
Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΜΕ, αν και συγκεντρώνει στους κόλπους του μεγάλο αριθμό εργαζομένων, περιορίζεται στο να επικρίνει την πολιτική Μητσοτάκη και να ειρωνεύεται τη στάση της ηγεσίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, χωρίς να προχωρά σε συγκεκριμένες ενέργειες ώστε να μαζικοποιήσει τον αγώνα και να οργανώσει την πάλη των εργαζομένων – ενώ ως γνωστόν σαμποτάρισε την απεργία της 3 Ιούνη συμπορευόμενη με τη γραμμή των συνδικαλιστικών παρατάξεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι, λοιπόν, με ευθύνη των ανώτατων συνδικαλιστικών οργάνων, ήδη μετράμε έξι μήνες χωρίς αγώνες και χωρίς επαρκή ενημέρωση στους χώρους δουλειάς για τις συνέπειες του Νόμου Χατζηδάκη και τον εργασιακό μεσαίωνα, που έρχεται να τα σαρώσει όλα. Μετράμε έξι μήνες υπονόμευσης κάθε μαζικής και οργανωμένης αντίδρασης των εργαζομένων, με ανώφελες προσφυγές σε δικαστήρια και άτοπες παρατηρήσεις στην πρακτική εφαρμογή του νόμου.
Έξι μήνες μετά, μπροστά στην επέλαση του αντιλαϊκού Νόμου Χατζηδάκη, ο στόχος είναι ο ίδιος: να αγωνιστούν όλοι οι εργαζόμενοι ώστε να ματαιωθεί η εφαρμογή κάθε αντεργατικής διάταξης και να ανατραπεί κάθε προσπάθεια καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων, που με αγώνες και αίμα έχουν κατακτηθεί!
