Στην τελική ευθεία βρίσκεται η Γαλλία για τους δύο γύρους των βουλευτικών εκλογών της 12ης και 19ης Ιούνη, με την παράταξη του Εμανουέλ Μακρόν να δίνει μάχη με τη σοσιαλδημοκρατική εκλογική «ομπρέλα» του Ζακ Λυκ Μελανσόν.
Η προεκλογική περίοδος για τις βουλευτικές εκλογές άρχισε ήδη από το κλείσιμο της κάλπης του β’ γύρου των προεδρικών εκλογών και όπως όλα δείχνουν η μάχη του υποψηφίου κόμματος του Μακρόν, Richard Ferrand, με τον Μελανσόν θα είναι «σκληρή».
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν «πύρρειο νίκη» της παράταξης του Γάλλου προέδρου, χωρίς όμως να εξασφαλίζει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, καθώς ο Μελανσόν ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής.
Ο «μακρονισμός»…
Το κόμμα του Μακρόν και το τι πρεσβεύει είναι ήδη γνωστά. Όπως έχει ήδη γράψει ο «Λ.Δ», ο ίδιος ο πρόεδρος της Γαλλίας είναι αυτός που κατά την περασμένη θητεία του προώθησε σειρά αντεργατικών νόμων και διαταγμάτων που επιδείνωσαν τις εργασιακές σχέσεις και εφάρμοσε σκληρή καταστολή ενάντια σε απεργούς σειράς κλάδων και φοιτητές.
Παράλληλα, ένθερμος στυλοβάτης του αντικομμουνισμού και της θεωρίας των δύο άκρων, ο Μακρόν υποστήριξε ανιστόρητες, αναχρονιστικές και συνάμα συκοφαντικές θεωρίες, με στόχο να πλήξει την αριστερά και το εργατικό κίνημα.
Στο ίδιο πλαίσιο αποδείχτηκε στυγνός πολιτικός, επικεφαλής μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης. Έτσι οδήγησε τη Γαλλία σε επεμβάσεις στην Αφρική και σε άλλες χώρες, έδωσε τα πάντα για τα συμφέροντα των γαλλικού μονοπωλιακού κεφαλαίου, προώθησε αντιδραστικές συμφωνίες ως «απάντηση» στην AUKUS των αγγλοαμερικανών ανταγωνιστών του, πούλησε ένα πανάκριβο εξοπλιστικό πρόγραμμα στην Ελλάδα και έδεσε την Ελλάδα στο γαλλικό ιμπεριαλιστικό άρμα, πουλώντας «προστασία» απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.
… και το αναμάσημα της «αριστερής» – σοσιαλδημοκρατικής εναλλακτικής
Από την άλλη, η εκλογική «ομπρέλα» του Ζακ Λικ Μελανσόν με το όνομα Nupes (Νέα Λαϊκή Οικολογική και Κοινωνική Ένωση) αποτελεί ένα ακόμα συνονθύλευμα ρεφορμιστικών αυταπατών και υποτιθέμενης «αριστερής» – σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης του αστικού πολιτικού συστήματος που τόσες φορές έχουμε ξανακούσει.
Ήδη εδώ και πάνω από ενάμιση μήνα φάνηκε ξεκάθαρα ότι η σοσιαλδημοκρατική «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν που συμμάχησε με το απομεινάρι του ρεβιζιονιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας, τους Σοσιαλιστές και τους Οικολόγους, δημιουργώντας τη Nupes, θα διαδραμάτιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανασυγκρότηση της σοσιαλδημοκρατίας της χώρας.
Προγραμματικά και διακηρυκτικά το νέο μόρφωμα του Μελανσόν δεν ξεφεύγει ούτε και θέλει να ξεφύγει από το αστικό πολιτικό σύστημα και τη διαχείρισή του. Ίσα ίσα επιδιώκει να μπει στο πολιτικό παιχνίδι μαζί με τους εκπροσώπους της μεγαλοαστικής τάξης των Γάλλων ιμπεριαλιστών και ταυτόχρονα να αποτελέσει ανάχωμα για το εργατολαϊκό κίνημα και κάθε προοδευτική φωνή στη χώρα που θέλει να αγωνιστεί ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα του «μακρονισμού» και των αντεργατικών πολιτικών και της καταστολής που εφαρμόζει.
Άλλωστε, η «Ανυπότακτη Γαλλία» είναι έτοιμη να εμπλακεί στο ενδοαστικό αλισβερίσι, καθώς όλα τα προβεβλημένα στελέχη της, αλλά και ανακοινώσεις του πολιτικού μορφώματος, προσβλέπουν εμμέσως στην ανάδειξη του Μελανσόν στον πρωθυπουργικό θώκο.
Η εκλογική «ομπρέλα» Nupes δεν συνιστά τίποτα καινούργιο σε σχέση με την παλιά ρεφορμιστική και οπορτουνιστική «αριστερά» και τα χρεωκοπημένα σοσιαλδημοκρατικά αφηγήματα. Αντίθετα καλλιεργεί τις ίδιες αυταπάτες στον λαό ότι με τη νίκη της όλα μπορούν να αλλάξουν, την ώρα που εξωραΐζει, ακόμα και στις σημερινές συνθήκες, την ίδια την ΕΕ θεωρώντας ότι μπορεί να γίνει πιο «φιλολαϊκή» και «ανθρώπινη».
Η ακροδεξιά καραδοκεί
Μπορεί πλέον η μάχη Μακρόν – Μελανσόν να βρίσκεται στο προσκήνιο των γαλλικών βουλευτικών εκλογών, δε θα πρέπει να ξεχνάμε όμως το μεγάλο ποσοστό που έλαβε η ακροδεξιά της Λεπέν.
Συγκεκριμένα, η υποψήφια της «Εθνικής Συσπείρωσης» συγκέντρωσε 41,5%, ποσοστό – ρεκόρ για τα δεδομένα της ακροδεξιάς της Γαλλίας που αντιστοιχεί σε 12 εκατομμύρια ψήφους, φιγουράροντας έτσι ως ισχυρός «παίκτης» στο αστικό πολιτικό παιχνίδι, αλλά και ως ακροδεξιά εναλλακτική στον Μακρόν.
Η Λεπέν, όπως έχει ήδη γράψει ο «Λ.Δ», εκφράζει εκείνη τη μερίδα του γαλλικού κεφαλαίου που διαβλέπει έναν διαφορετικό δρόμο στην προώθηση των συμφερόντων της, όχι με την ίδια «πίστη» στην Ε.Ε. Παράλληλα, η υποψήφια της «Εθνικής Συσπείρωσης» πλασάρεται ως «χρυσή εφεδρεία» του συστήματος, καθώς φαίνεται να συνδυάζει στο πρόσωπό της τόσο την προσέλκυση της ψήφου πλατύτερων στρωμάτων της γαλλικής κοινωνίας όσο και τη συσπείρωση μερίδας της μεγαλοαστικής τάξης.
