Στη χώρα μας «η μαυρίλα» του επερχόμενου χειμώνα «δένεται»
με όσα εφιαλτικά αποκαλύπτονται για τις παρακολουθήσεις
Διανύοντας τους τελευταίους μήνες του 2022, ενός σκοτεινού χρόνου γεμάτου πυκνές και κρίσιμες εξελίξεις σε διεθνές και εγχώριο επίπεδο, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί προοιωνίζεται μια ακόμα πιο δυσοίωνη συνέχεια. Η σφοδρή ενεργειακή κρίση, η ακρίβεια και ο πληθωρισμός που ξεσπούν με μανία πάνω στις εξουθενωμένες κοινωνίες σε όλο τον κόσμο, ο σκληρός ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός και ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι φυσικές καταστροφές και η περιβαλλοντική κρίση, η συνεχιζόμενη πανδημία αφήνουν ένα εφιαλτικό αποτύπωμα στη ζωή και τα δικαιώματα των λαών. Οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες των εξελίξεων αυτών είναι δραματικές.
Οι λαοί βομβαρδίζονται καθημερινά από τρομοκρατικές «προειδοποιήσεις» των αστικών επιτελείων όχι μόνο για τον «μαύρο χειμώνα» που καταφθάνει αλλά και για τους επόμενους «5 με 10 φρικτούς χειμώνες»! Καταπλακώνουν -και πάλι- τον πλανήτη με ένα βαρύ πέπλο γενικευμένης ανασφάλειας και διάχυτου φόβου. Σπέρνουν τον πανικό και τρομοκρατούν. Για να εκφοβίσουν και να παραλύσουν τους λαούς. Παράλληλα, καταρτίζουν σχέδια «έκτακτης ανάγκης», θεσπίζουν θεσμικά πλαίσια και δημιουργούν νέα σώματα καταστολής -στρατιωτικού τύπου- για να καταπνίξουν τις επερχόμενες αναπόφευκτες κοινωνικές εκρήξεις.
Όπως ιστορικά έχει αποδειχθεί, μόνο οι αγώνες των λαών μπορούν να διαλύσουν τα σκοτάδια και να αντιμετωπίσουν τις «βαρυχειμωνιές». Η λαϊκή οργή, που απλώνεται παντού, μετασχηματίζεται ήδη σε μαζικές λαϊκές αντιδράσεις, σε μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες, σε όλο τον κόσμο. Είναι ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να φρενάρει την καπιταλιστική βαρβαρότητα που εκδηλώνεται στην πιο άγρια μορφή κατά τα μεταπολεμικά χρόνια. Γιατί ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι ο δικός τους κόσμος, ο κόσμος των «νικητών». Και μπορεί να αλλάξει. Να γίνει ένας κόσμος όπου διαφεντεύουν οι λαοί, αν αυτοί πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Να γίνει ο δικός μας κόσμος.
Αναβίωση ενός σκοτεινού παρελθόντος
Στη χώρα μας, αυτή την περίοδο, η «μαυρίλα» του επερχόμενου χειμώνα «δένεται» με όσα δυσώδη και εφιαλτικά αποκαλύπτονται ή δεν αποκαλύπτονται για τις γενικευμένες παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνομιλιών. Γιατί δεν είναι μόνο οι υποθέσεις Ανδρουλάκη και Κουκάκη και η παρακολούθηση πολιτικών αντιπάλων, δημοσιογράφων και διαφόρων επώνυμων παραγόντων του δημόσιου βίου, από την εποπτευόμενη από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ΕΥΠ. Η σκοτεινή επιχείρηση ελέγχου των πολιτικών εξελίξεων, από τα επιτελεία της ΝΔ, δεν περιορίζεται σε αυτούς. Είναι και οι χιλιάδες παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνομιλιών «υπόπτων» πολιτών, με το πρόσχημα της υπεράσπισης της «εθνικής ασφάλειας» και της αντιμετώπισης της «τρομοκρατικής απειλής». Ένας εκτεταμένος ηλεκτρονικός χαφιεδισμός σε πλήρη δράση πίσω από το ραφινάτο όρο των «νόμιμων» «επισυνδέσεων»…
Οι παρακολουθήσεις αυτές έχουν ραγδαία αύξηση τα τελευταία χρόνια. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. Από 406 το 2005 σε 4.871 το 2015, για να απογειωθούν στις 11.113 το 2018 (επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) και στις 15.475 το 2021 (επί κυβέρνησης ΝΔ)! Δηλαδή, κατά την περίοδο της άγριας αντιλαϊκής επίθεσης, της φτωχοποίησης πλατιών εργατολαϊκών στρωμάτων και της καρατόμησης δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών. Όταν η βαθιά κρίση και τα αδιέξοδα του αστικού πολιτικού συστήματος ήταν αντιμέτωπα με τη ριζοσπαστικοποίηση και την πλατιά λαϊκή αγανάκτηση.
Πρόκειται για ένα πολυπλόκαμο κρατικό και παρακρατικό δίκτυο και μηχανισμό, με τα πιο σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα, εντός και εκτός της Ελλάδας, που παρακολουθεί, «φακελώνει» και προετοιμάζεται να πάρει μέτρα ενάντια σε οποιονδήποτε δραστήρια αμφισβητεί αυτούς που θέλουν να εξουσιάζουν αυτόν τον τόπο. Πρόκειται για επιχείρηση αναβίωσης ενός σκοτεινού παρελθόντος, όπου «αντεθνικώς δρώντες» ήταν όσοι δεν συμπαρατάσσονταν με τη Δεξιά. Με τους αριστερούς και τους κομμουνιστές να είναι οι κατεξοχήν «εχθροί». Πρόκειται για μια εντεινόμενη επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες.
Μαζί με τις αντιδραστικές νομοθετικές αλλαγές που χτυπούν το δικαίωμα στη διαδήλωση, τον εργατικό συνδικαλισμό και την απεργία, μαζί με την κατάργηση του πανεπιστημιακού άσυλου και την εκκολαπτόμενη πανεπιστημιακή αστυνομία, μαζί με την ασφυκτική αστυνόμευση, τη βία και την καταστολή των λαϊκών και εργατικών αγώνων, συγκροτούν τον αυταρχικό εκτροχιασμό της κυβέρνησης ΝΔ, την ευρύτερη αντιδραστικοποίηση της δημόσιας ζωής, την οικοδόμηση ενός αστυνομικού κράτους ακραίας αυθαιρεσίας και πλήρους ασυδοσίας και ανομίας. Στόχος τους είναι ο «εσωτερικός εχθρός», ο λαός και η νεολαία, οι πρωτοπόρες δυνάμεις της κοινωνίας.
Γι’ αυτό, η αποκάλυψη και η καταγγελία των αντιδραστικών αυτών μεθοδεύσεων και η περιφρούρηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών αναδεικνύεται σε ένα από τα ζητήματα πρώτης γραμμής για το λαϊκό κίνημα.
Ψεύτικα διλήμματα
Τα όσα διαδραματίζονται γύρω από το ζήτημα των παρακολουθήσεων ανοίγουν το δρόμο για πολιτικές εξελίξεις οι οποίες είναι άδηλες, αυτή τη στιγμή. Το βέβαιο είναι πως η κυβέρνηση ΝΔ και ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης μετρούν βαρύ πολιτικό κόστος και δέχονται ισχυρό πλήγμα. Το αν θα είναι διαχειρίσιμο θα φανεί προσεχώς. Οι διαφοροποιήσεις και οι βολές από το εσωτερικό της ΝΔ (Κ. Καραμανλής, Πρ. Παυλόπουλος, Θ. Ρουσόπουλος, Ν. Κακλαμάνης) και από φίλια -μέχρι σήμερα- ιμπεριαλιστικά κέντρα και παράγοντες της ΕΕ και των ΗΠΑ (Spiegel, New York Times, Politico), καθώς και η αποστασιοποίηση κατεξοχήν φιλοκυβερνητικών εφημερίδων (ΒΗΜΑ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ), οι οποίες αρχίζουν να κρατούν αποστάσεις από τα κυβερνητικά πεπραγμένα, είναι ενδείξεις ότι αρχίζει να ξηλώνεται το αφήγημα των τελευταίων χρόνων για το κυβερνητικό κόμμα και τον πρωθυπουργό εγγυητή -τάχα- της πολιτικής σταθερότητας, της δημοκρατίας και της οικονομικής ανάπτυξης. Ό «αέρας» της κυρίαρχης και «αναντικατάστατης» πολιτικής δύναμης δεν πνέει δυνατά.
Προφανώς, τα αστικά και ιμπεριαλιστικά κέντρα εξουσίας ευνοούν διεργασίες για αναζήτηση εναλλακτικών εκδοχών διακυβέρνησης. Πιθανότατα, προετοιμάζουν το έδαφος για πολιτικές εξελίξεις με αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων, με το δεδομένο των αναμενόμενων κοινωνικών κλυδωνισμών να είναι μια κρίσιμη παράμετρος. Η πολιτική ρευστότητα και κρίση επανέρχονται μετά από μια τριετία σχετικής σταθερότητας του αστικού πολιτικού συστήματος. Και βεβαίως, ανοίγει και πάλι η συζήτηση για τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, το χρόνο διεξαγωγής τους και τα πιθανά σενάρια από τα ενδεχόμενα αποτελέσματα.
Έτσι κι αλλιώς, έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο. Η ΝΔ αλλά και οι άλλοι επίδοξοι διαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να ορθώσουν ψεύτικα διλήμματα μπροστά στο λαό, να εκβιάσουν και αποσπάσουν τη ψήφο του, έστω με «κρύα καρδιά». Επιδίδονται σε τεχνητές οξύνσεις και πολώσεις, σε κοκορομαχίες και ανούσιες ατάκες. Επιχειρούν να σκορπίσουν αυταπάτες και να παραπλανήσουν για τις πραγματικές προθέσεις τους, προτάσσοντας ένα τάχα φιλολαϊκό πρόσωπο. Για να κρύψουν τη μεγάλη αλήθεια. Πως συμπλέουν και ταυτίζονται σε όλα τα μεγάλα και ουσιαστικά θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.
Ο κυρίαρχος εκβιασμός από την πλευρά της ΝΔ είναι: «ικανή διαχείριση» και «σταθερότητα» ή «χάος» και «ακυβερνησία», στις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν. Και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, «να φύγει η Δεξιά». Λες και δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, με την πολιτική του, που έστρωσε το δρόμο για την πανηγυρική επάνοδο της Δεξιάς.
Το ζητούμενο, για το λαό, δεν είναι η ανατροπή του ενός κόμματος για να επικρατήσει το άλλο. Και τα δύο αυτά κόμματα, και ο οποιοσδήποτε μπαλαντέρ προκύψει, αποτελούν μια ενιαία αντιλαϊκή δύναμη κρούσης. Η ταύτισή τους είναι το κύριο στοιχείο και οι προβαλλόμενες διαφοροποιήσεις και αντιπαραθέσεις το δευτερεύον. Το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη ενός εργατολαϊκού κινήματος που θα υπερασπίζεται τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά του και θα βάζει φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική από όποιον και αν αυτή εκφράζεται. Και αυτό μόνο στους δρόμους του ενωμένου λαϊκού αγώνα μπορεί να επιτευχθεί. Οι δύσκολοι καιροί, που διανύουμε, το επιβάλλουν όσο ποτέ άλλοτε.
