Ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην καταστολή και την τρομοκρατία
Την Πέμπτη 24/10, ενώ ήταν προγραμματισμένη κινητοποίηση φοιτητικών συλλόγων στο ΕΜΠ, η πρυτανεία κάλεσε την αστυνομία, η οποία έκανε για δεύτερη φορά την εμφάνισή της στο ίδρυμα μέσα σε διάστημα ενάμιση μήνα. Είχε προηγηθεί η αστυνομική παρέμβαση στην εκδήλωση για τη «βραδιά του ερευνητή» στον ιστορικό χώρο του Κάτω Πολυτεχνείου, κατά την οποία ο πρύτανης του ΕΜΠ Γιάννης Χατζηγεωργίου αποκάλεσε τους συγκεντρωμένους ερευνητές, διδακτορικούς, μεταπτυχιακούς και προπτυχιακούς φοιτητές «μη συμβατά μοσχεύματα» με το πανεπιστήμιο, το οποίο όπως χαρακτηριστικά είπε «ανήκει σε μας» (ενν. την πρυτανική αρχή).
Στο ίδιο κρεσέντο καταστολής, η πρυτανεία του ΕΜΠ επιχειρεί τώρα να εκκενώσει έναν ακόμη χώρο πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, το «αυτοδιαχειριζόμενο κυλικείο Μηχανολόγων», που λειτουργεί τα τελευταία εννιά χρόνια. Ανεξάρτητα από τη διαφωνία μας με το συγκεκριμένο χώρο, την πρακτική και τη λειτουργία του, είναι προφανές πως η στόχευση δεν είναι να χρησιμοποιηθεί ο χώρος αυτός από το ίδρυμα (άλλωστε υπάρχουν δεκάδες αναξιοποίητοι χώροι στο ΕΜΠ και τα υπόλοιπα ιδρύματα, που λόγω της υποχρηματοδότησης και των τραγικών ελλείψεων δε λειτουργούν), αλλά να τρομοκρατηθεί το φοιτητικό κίνημα.
Για τον ίδιο λόγο, η Κοσμητεία της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, μετά την πλήρως αντιδημοκρατική στοχοποίηση της ελεύθερης έκφρασης και της συνδικαλιστικής δράσης με την απόφασή της να απαγορεύσει την αφισοκόλληση στη σχολή τον τελευταίο χρόνο, ασκεί τώρα πειθαρχική δίωξη σε φοιτήτρια και συνδικαλίστρια του φοιτητικού συλλόγου. Θυμίζουμε τέλος, πως κατά την έναρξη της φετινής ακαδημαϊκής χρονιάς, τα ΜΑΤ εισέβαλαν και στο ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη, που κατά την κινητοποίηση φοιτητικών συλλόγων για την πτώση ασανσέρ στις εστίες, προχώρησαν σε εκτεταμένη ρίψη χημικών, σε ξυλοδαρμούς, προσαγωγές και συλλήψεις φοιτητών.
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν μεμονωμένα γεγονότα, ούτε συμπτώσεις. Είναι κομμάτι της αντιδημοκρατικής πολιτικής όξυνσης της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας και στοχεύουν στο χτύπημα των φοιτητικών συλλόγων, στην ποινικοποίηση της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, στη δημιουργία πανεπιστημιακών ιδρυμάτων «αποστειρωμένων» από τις δίκαιες διεκδικήσεις και τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Οι πρόσφατες αστυνομικές εισβολές, οι πειθαρχικές διώξεις και η επιχείρηση εκφοβισμού των φοιτητών δεν αποτελούν μόνο πρωτοβουλία των πρυτανικών αρχών, αλλά συνδέονται συνολικά με την πολιτική της κρατικής τρομοκρατίας, όπως αυτή ασκείται τα τελευταία χρόνια, με την κατάργηση του ασύλου, την προσπάθεια επιβολής της πανεπιστημιακής αστυνομίας και πολλά ακόμη που έχουν τον ίδιο στόχο.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η επιχείρηση εισαγωγής «τουρνικέ» (ηλεκτρικές μπάρες εισόδου) και καμερών ασφαλείας στις σχολές, που αποτελούν ένα ακόμη μέτρο καταστολής, αστυνόμευσης και τρομοκρατίας. Και αποτελεί, μάλιστα, πρόκληση, να δίνονται χρήματα για μπάρες και κάμερες, όταν τα δημόσια πανεπιστημιακά ιδρύματα «στενάζουν» κάτω από το βάρος της κρατικής εγκατάλειψης και της υποχρηματοδότησης, όταν κλείνουν τμήματα και σχολές, όταν υπάρχει τόσο μεγάλη υποστελέχωση και αδυναμία στήριξης βασικών λειτουργιών των πανεπιστημίων.
Αποτελεί σημαντικό ζητούμενο για το φοιτητικό κίνημα, δίπλα στον αγώνα ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική των ταξικών φραγμών, της ΕΒΕ, της μείωσης εισακτέων, των διαγραφών φοιτητών, του κλεισίματος τμημάτων, των ιδιωτικών πανεπιστημίων και της υποβάθμισης των σπουδών και των πτυχίων, να δυναμώσει τον αγώνα ενάντια στην πολιτική της καταστολής και της τρομοκρατίας. Όπως έδειξαν και οι περσινές μαζικές φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ο αγώνας αυτός περνάει πρώτα απ’ όλα μέσα από τις μαζικές συλλογικές διαδικασίες των συλλόγων και όχι μέσα από τις ξεχωριστές πρωτοβουλίες της μιας ή της άλλης πολιτικής δύναμης (ΠΚΣ-ΕΑΑΚ) με την «ταμπέλα» των φοιτητικών συλλόγων, μέσα από τη διεξαγωγή ενιαίων και όχι διασπασμένων κινητοποιήσεων, μέσα από την οργανωμένη πάλη και όχι μέσα από τυφλές και μηδενιστικές ενέργειες που δυσφημούν το φοιτητικό κίνημα και δίνουν άλλοθι στην αστυνομική τρομοκρατία.
Οι δυνάμεις που σήμερα κυριαρχούν στο φοιτητικό κίνημα (ΠΚΣ-ΕΑΑΚ) έκλεισαν τις περσινές μαζικές κινητοποιήσεις, καλλιεργώντας την απογοήτευση και την ηττοπάθεια. Την ώρα που χρειαζόταν να γίνουν κινητοποιήσεις και συνελεύσεις για να εκφραστεί πλατιά και μαζικά η αλληλεγγύη στον δοκιμαζόμενο και αγωνιζόμενο Παλαιστινιακό λαό, εκείνες ασχολούνταν αποκλειστικά και μόνο με τις φοιτητικές εκλογές, ενώ τώρα επιδίδονται σε έναν άνευ ορίων διαγκωνισμό μεταξύ τους για την κυριαρχία στους φοιτητικούς συλλόγους, υπονομεύοντας τις συλλογικές δημοκρατικές τους διαδικασίες και αποδιώχνοντας φοιτητές από τα συλλογικά τους όργανα. Η συστηματική παρέμβαση, η ενίσχυση και το δυνάμωμα της Φοιτητικής Πορείας μπορεί να αποτελέσει ένα βήμα στην κατεύθυνση αγωνιστικής ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος για να μπορέσει να ανατρέψει την αντιεκπαιδευτική πολιτική και να υπερασπίσει τη δημόσια-δωρεάν παιδεία.
