Μετά την χρόνια παραχάραξη και καπηλεία από το ΚΚΕ, τώρα εξωραϊσμός του ιμπεριαλισμού και διαστρέβλωση του νοήματος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Ανακοίνωση Μ-Λ ΚΚΕ

Όλα αυτά τα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, μέσα από τις κάθε φορά τοποθετήσεις και ανακοινώσεις του, το ΚΚΕ εμφανίζεται σαν η «ψυχή» της μεγάλης εξέγερσης.

Όμως εφέτος με μια εκτεταμένη ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ γίνεται μια πρωτοφανής διαστρέβλωση του νοήματος, του χαρακτήρα και του πολιτικού περιεχομένου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, από την οποία απορρέει ο εξωραϊσμός του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και η αποσιώπηση του αιτήματος του Πολυτεχνείου για «Εθνική Ανεξαρτησία», για να «δέσει» η εξωπραγματική αυτή τοποθέτηση με την σημερινή κούφια «αντικαπιταλιστική» γραμμή του ΚΚΕ. Σε ολόκληρη αυτή την Ανακοίνωση δεν περιέχεται μια λέξη για το ρόλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην προετοιμασία, την οργάνωση και εκτέλεση του φασιστικού πραξικοπήματος για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων του στη χώρα μας και την ευρύτερη περιοχή, μια λέξη για τα επτά χρόνια αμερικανοστήριχτου φασιστικού καθεστώτος. Με τον ίδιο άλλωστε «ταξικό» τρόπο αντιμετωπίζει τους εθνικοαπελευθερωτικούς-αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες του λαού μας στο διάστημα 1940-1949.

Και αν στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης το ΚΚΕ, με τις τότε τοποθετήσεις του και τα συνθήματά του, αναγκαζόταν να προβάλλει και να καπηλεύεται τον ξεκάθαρο και σαφή αντιαμερικάνικο, αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του Πολυτεχνείου, τα συνθήματά του για «Εθνική Ανεξαρτησία» και να υποβαθμίζει τότε, τον «αντιαστικό» αγώνα του («Ένας είναι ο εχθρός ο ιμπεριαλισμός»), έρχεται 49 χρόνια μετά, με μια μακροσκελή Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ, ούτε λίγο ούτε πολύ, να αφυδατώσει ουσιαστικά αυτόν τον χαρακτήρα του Πολυτεχνείου -να ξεριζώσει δηλαδή την ψυχή του- να το παρουσιάσει σαν «αντικαπιταλιστική» εξέγερση και να στείλει στο «πυρ το εξώτερο» το αίτημα για «Εθνική Ανεξαρτησία». Στην Ανακοίνωση αυτή απουσιάζει κραυγαλέα ο ρόλος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, φτάνοντας μέχρι το σημείο να χαρακτηρίζει τη αμερικανοστήριχτη Χούντα σαν «αστικό δικτατορικό καθεστώς».

Δηλωτικά της «νέας» αυτής παραχάραξης είναι και τα παρακάτω αποσπάσματα:

«Η στρατιωτική δικτατορία υπήρξε μία από τις εναλλακτικές μορφές της εξουσίας του κεφαλαίου, που επιλέχτηκε στη βάση των τότε προτεραιοτήτων και των αναγκών της …

Οι ρίζες της δικτατορίας των συνταγματαρχών βρίσκονταν στην τότε ανάγκη αναμόρφωσης δομών και μηχανισμών του αστικού κράτους, κυρίως στη σχέση παλατιού – κυβέρνησης, αναφορικά με τον έλεγχο του Στρατού. Επίσης, στην ανάγκη αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος…».

Το ΚΚΕ δεν «βλέπει» τώρα τον οφθαλμοφανή ρόλο των Αμερικάνων στην επώαση του φασισμού και της χούντας των συνταγματαρχών, με την βοήθεια της CIA, μέσα από τον ΙΔΕΑ, την δράση των αμερικανών πρέσβεων Πιουριφόϊ, Τάλμποτ, Τάσκα, τις αμερικάνικες βάσεις, το πραξικόπημα στην Κύπρο, τις επενδύσεις του Τομ Πάπας και τόσα άλλα, την προσπάθεια του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να έχει σταθερά στηρίγματα-προτεκτοράτα στην φλεγόμενη τότε Μέση Ανατολή.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι παραμένει ή ίδια η ρεβιζιονιστική ψυχή του ΚΚΕ, που φάνηκε στις επόμενες πολιτικές εξελίξεις (1974: «Καραμανλής ή τανκς», 1980: «ΚΚΕ-ΠΑΣΟΚ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις», 1989-1991: συγκυβέρνηση με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, Τζανετάκη, Οικουμενική κλπ) και σε πολλούς άλλους λαϊκούς αγώνες που δεν ήλεγχε (π.χ. μεγάλες απεργίες εκπαιδευτικών κλπ).

Με τη μορφή πολιτικού εκκρεμούς, από την μια ακραία «δεξιά» θέση, στη διάρκεια της χούντας και στη μεταπολίτευση, φτάνει σήμερα με έναν ανεκδιήγητο οππορτουνισμό στην άλλη τυχοδιωκτική, «αριστερή» στα λόγια, τροτσκιστική γραμμή, του στείρου και βέρου «αντικαπιταλισμού», της «ρήξης», της «ανατροπής» και των συνεχών και αλλεπάλληλων «αντεπιθέσεων», της εναντίωσης στη θέση για εξάρτηση της χώρας, του εξωραϊσμού του ιμπεριαλισμού και του εξοβελισμού του αιτήματος για «Εθνική Ανεξαρτησία», της εγκατάλειψης των μεγάλων αντιιμπεριαλιστικών αιτημάτων του κινήματος.

Πίσω όμως από τη γραμμή αυτή κρύβεται η βαθιά ρεφορμιστική γραμμή του κόμματος αυτού, που «ξεπεζεύει» στο «αστικό» χρηματιστήριο, των εκλογικών ποσοστών και των κοινοβουλευτικών αυταπατών.

Αν σκεφθεί κάποιος ενδεικτικά, με πόσα στελέχη της λεγόμενης γενιάς του Πολυτεχνείου -και όχι μόνον- τροφοδότησε τον «αστισμό», που καθημερινά το ΚΚΕ καταγγέλλει, (Ανδρουλάκης, Δαμανάκη, Λογοθέτης, Δραγασάκης, Φαράκος, Αλαβάνος Κοτζιάς, Θεοδωρικάκος, Βαλαβάνη, Μπίστης, Λαφαζάνης, Θεωνάς, Τσίμας, Λιάσκας κλπ), τότε δεν μπορεί να μη θυμηθεί τα λόγια του Λένιν που λένε «αν ένα δέντρο βγάζει συνέχεια πικρούς καρπούς, τότε στις ρίζες του πρέπει να ψάξετε».

Πλαστογράφηση των ιστορικών γεγονότων

Αν η πραγματικότητα δεν ταιριάζει με τις απόψεις μας, τότε προσαρμόζουμε την πραγματικότητα στις απόψεις μας. Έτσι όλα αυτά τα χρόνια η ηγεσία του ΚΚΕ και με τις τελευταίες της Ανακοινώσεις, πλαστογραφώντας και παραχαράσσοντας την ιστορική πραγματικότητα, εμφανίζει το ΚΚΕ ως την ψυχή της κατάληψης του Πολυτεχνείου, ως τον πρωτεργάτη και πρωτοπόρο της λαϊκής εξέγερσης του Νοέμβρη. Γραφεί συγκεκριμένα η τελευταία Ανακοίνωση του ΚΚΕ, 15 Νοέμβρη 2022: «Από την πρώτη στιγμή του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πήραν ξεκάθαρη θέση, τον χαιρέτισαν και τον υποστήριξαν. Στελέχη και μέλη του έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση του αγώνα, δίνοντας μάχη για τον προσανατολισμό και το περιεχόμενό του, ενάντια και στους ελιγμούς της χούντας, ενώ οι κομματικές δυνάμεις πρωτοστάτησαν στο κρίσιμο ζήτημα, να υπάρξει ενεργή, μαζική υποστήριξη από το εργατικό κίνημα».

Πρόκειται για ασύστολα, επαναλαμβανόμενα ψεύδη τις τελευταίες δεκαετίες που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Η ΚΝΕ και το ΚΚΕ σίγουρα «πήραν ξεκάθαρη θέση από την πρώτη στιγμή», αλλά αυτή δεν ήταν η υποστήριξη και ο χαιρετισμός του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, αλλά η μανιασμένη προσπάθεια να αποτρέψουν και στη συνέχεια να ματαιώσουν την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Και όταν δεν πέτυχαν ούτε το ένα ούτε το άλλο, τη δεύτερη μέρα της κατάληψης σύρθηκαν «δίνοντας μάχη για τον προσανατολισμό και το περιεχόμενό του», προσπαθώντας απεγνωσμένα δηλαδή να του αφαιρέσουν τον αντιφασιστικό, αντιαμερικάνικο, αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα και να τον περιορίσουν σε φοιτητικά, συνδικαλιστικά αιτήματα, ανώδυνα για το φασιστικό καθεστώς. Όμως κι αυτή τους η προσπάθεια απέτυχε ολοκληρωτικά και ο χαρακτήρας της εξέγερσης με τη συμβολή των μαρξιστικών-λενινιστικών δυνάμεων πήρε παλλαϊκό, αντιφασιστικό, αντιαμερικάνικο χαρακτήρα.

Και αυτά δεν τα λέμε μόνο εμείς. Τα λέγανε και οι ίδιοι τα πρώτα χρόνια, όταν έπεσε το φασιστικό καθεστώς και ήταν πολύ πρόσφατα τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Όταν η πίεση του κόσμου του αντιδικτατορικού κινήματος που συνέχισε να παλεύει, ακόμη και η πίεση της βάσης της ΚΝΕ και του ΚΚΕ ήταν πολύ μεγάλη και οι μνήμες, για το τι πραγματικά έγινε στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 73, ήταν πολύ ζωντανές.

Ας δούμε τα πράγματα πιο αναλυτικά:

Έτσι στην 4^η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ που έγινε τον Ιούλη του 1976 (που εκδόθηκε και σε βιβλιαράκι), τρία χρόνια μετά το Νοέμβρη -όχι κάτω από την άμεση πίεση εκείνων των γεγονότων, αλλά με … ψυχραιμία- αποκαλύπτεται ο βαθιά υπονομευτικός ρόλος του κόμματος αυτού, φαίνεται η στάση των άλλων δυνάμεων και ομολογείται η καθοριστική συμβολή των μαρξιστικών-λενινιστικών δυνάμεων στη λαϊκή εξέγερση.

Υπάρχει βέβαια και η «Πανσπουδαστική Νο 8» (Γενάρης-Φλεβάρης 1974), εφημερίδα της τότε Αντι-ΕΦΕΕ(ΚΝΕ), που, με πλαστογραφημένη Ανακοίνωση, στο όνομα της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου, αποκαλεί «350 προβοκάτορες» τους φοιτητές που ήρθαν από την Νομική και ενώθηκαν με τους άλλους του Πολυτεχνείου. Αργότερα μέσα στη δικτατορία 17 μέλη της πραγματικής Σ.Ε. καταγγέλλουν σαν πλαστή την Ανακοίνωση αυτή και αργότερα διέψευσαν το περιεχόμενό της, 28 μέλη της πραγματικής, με Ανακοίνωσή τους.

Σήμερα μάλιστα ο Μίμης Ανδρουλάκης, στέλεχος τότε του ΚΚΕ και αστικός γυρολόγος, προσπαθώντας να υποβαθμίσει το ιστορικό αυτό ντοκουμέντο και να «ξεπλύνει» έμμεσα τον ρόλο του ΚΚΕ, σε πρόσφατο βιβλίο του, χαρακτηρίζει τον Κώστα Τζιαντζή στέλεχος τότε του ΚΚΕ και μετέπειτα του ΝΑΡ, που έχει φύγει από τη ζωή πριν 11 χρόνια, σαν τον εμπνευστή, συντάκτη και υπεύθυνο του περιβόητου αυτού φύλλου, σαν «μοιραίο άνθρωπο του αμετάκλητου σφάλματος». (Λες και το κάθε στέλεχος κάθε οργάνωσης -και του ΚΚΕ τότε- έκανε ή κάνει «του κεφαλιού του», προβάλλει προσωπικές του απόψεις και δεν εκφράζει την γραμμή του κόμματός του). Ενός βέβαια «σφάλματος» που ποτέ δεν παραδέχτηκε η ηγεσία του ΚΚΕ και δεν έκανε -έστω εκ των υστέρων – καμιά αυτοκριτική…

Ας δούμε, όμως αποσπασματικά, από το παρακάτω «κολλάζ» τι περιλαμβάνει ο «μπαξές» των απόψεων αυτών, που περιέχονται στο κείμενο «ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ 1973. Έκθεση και συμπεράσματα», που εγκρίθηκε στην 4^η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, τον Ιούλη 1976 και δημοσιεύτηκε στην ΚΟΜΕΠ.

«Αλλά, περ’ απ’ αυτό, πρέπει να λεχθεί ότι η κατάληψη αποτέλεσε αιφνιδιασμό για τις καθοδηγήσεις του κόμματος και της ΚΝΕ. Δεν ήταν προετοιμασμένες να δουν τις μέθοδες παρέμβασής τους στα γεγονότα, καθώς και τις μέθοδες συντονισμού της δράσης τους. Η ΚΟΑ και το Γραφείο του ΚΣ της ΚΝΕ είδαν καταρχήν την κατάληψη σαν μια επικίνδυνη περιπλοκή στην ανάπτυξη της αντιχουντικής πάλης. Η σκέψη τους ήταν κυρίως να πάρουν μέτρα για την άμεση απαγκίστρωση των φοιτητών…» (σ. 37).

«… Το Γραφείο Κλιμακίου της ΚΕ είχε δει την ανάπτυξη των αγώνων των φοιτητών , των εργαζομένων. Για εκδηλώσεις όμως σαν αυτές δεν είχε προβληματιστεί -«για αγώνα σε τέτοια έκταση δεν υπήρχε ούτε καν σκέψη… Τα γεγονότα μας έπιασαν απαράσκευους και μη προβλέποντας την έκτασή τους. Το Γραφείο Κλιμακίου όχι μόνον δεν πρόβλεψε τα συγκεκριμένα γεγονότα, αλλά ούτε μπόρεσε να τα παρακολουθήσει (και φυσικά πολύ περισσότερο να τα καθοδηγήσει)… γεγονός είναι ότι δεν πήγε το μυαλό μας πως τα γεγονότα θα έπαιρναν αυτή την εξέλιξη» (τα αποσπάσματα είναι από έκθεση εκείνης της περιόδου του Κλιμακίου)… Το Γραφείο του ΚΣ της ΚΝΕ έμαθε τα γεγονότα σχεδόν τυχαία την Πέμπτη το πρωί… Πρώτη του εκτίμηση ήταν ότι τα γεγονότα αποτελούν ανεύθυνη, ως ένα βαθμό ενέργεια έξω από την γραμμή της οργάνωσης…» (σ. 8).

«…Από τη νύχτα της Πέμπτης γίνονται γενικές συνελεύσεις, που εκλέγουν άμεσα νέα Συντονιστική Επιτροπή. Γιατί αμφισβητούνταν η εγκυρότητα της πρώτης, επειδή δεν είχε εκλεγεί στη διάρκεια των γεγονότων. Η κάποια ταλάντευσή μας, η κάπως μονοκόμματη προβολή, επί ένα διάστημα, της γραμμής για φοιτητικά μόνον αιτήματα και μια ορισμένη αδράνεια, επειδή έλειπε η ενιαία καθοδήγηση, δεν μας επέτρεψαν την πλειοψηφία στη νέα ΣΕ σε οπαδούς ΚΝΕ-Α/Ε. Οι εκλογές ευνοούν τον ΡΦ και τους αριστεριστές…

«…Το μεσημέρι της Παρασκευής, λίγα λεπτά πριν από τη συνεδρίαση της ΣΕ, ο τότε γραμματέας της ΚΝΕ του Πολυτεχνείου συναντά μέλος της ΣΕ, και του ανακοινώνει ότι λίγο πριν η καθοδήγηση του έβαλε ζήτημα για το πώς θα κατορθώσουν να φύγουν από το Πολυτεχνείο…» (σ. 45).

«…Παρά τις απώλειες που είχαν οι συνεπείς δυνάμεις του ΦΚ στη δεύτερη ΣΕ, εξακολουθούν να είναι μεγάλη ομάδα, δεν είχαν όμως την απόλυτη πλειοψηφία. Οι αριστεριστές είχαν έντονη παρουσία, παρά το ότι τα οργανωμένα μέλη τους σ’ αυτήν ήταν ελάχιστα. Αυτό γιατί συσπείρωναν ορισμένα αυθόρμητα στοιχεία, ανοργάνωτους κλπ, ΄με τη δημαγωγία…» (σ. 47).

Μάλιστα κάποιες κραυγαλέες εκφράσεις που εξέθεταν υπερβολικά το ΚΚΕ, έχουν λογοκριθεί σε επόμενες εκδόσεις του ΚΚΕ.

Αυτά αναγκάζονταν να λέει τότε η ηγεσία του ΚΚΕ, που ανταποκρίνονταν στα ιστορικά γεγονότα. Ότι δηλαδή: «είδαν την κατάληψη σαν μια επικίνδυνη περιπλοκή στην ανάπτυξη της αντιχουντικής πάλης. Η σκέψη τους ήταν κυρίως να πάρουν μέτρα για την άμεση απαγκίστρωση των φοιτητών…». Ότι «αιφνιδιάστηκαν από την κατάληψη, δεν ήταν προετοιμασμένοι για το πώς θα παρέμβουν στα γεγονότα», ότι «Το Γραφείο Κλιμακίου όχι μόνον δεν πρόβλεψε τα συγκεκριμένα γεγονότα, αλλά ούτε μπόρεσε να τα παρακολουθήσει (και φυσικά πολύ περισσότερο να τα καθοδηγήσει)… γεγονός είναι ότι δεν πήγε το μυαλό μας πως τα γεγονότα θα έπαιρναν αυτή την εξέλιξη», ότι «Πρώτη του εκτίμηση ήταν ότι τα γεγονότα αποτελούν ανεύθυνη, ως ένα βαθμό ενέργεια έξω από την γραμμή της οργάνωσης…», ότι «η κάπως μονοκόμματη προβολή, επί ένα διάστημα, της γραμμής για φοιτητικά μόνον αιτήματα» κλπ, κλπ.

Κάθε καλόπιστος αγωνιστής μπορεί να δει, να κρίνει και να συγκρίνει τι υποστήριζε τότε η ηγεσία του ΚΚΕ και τι υποστηρίζει τώρα για το ρόλο του στα γεγονότα του Πολυτεχνείου.