Μετά την εκποίηση των αεροδρομίων, των σιδηροδρόμων, των εθνικών οδών και των λιμανιών Πειραιά (κινέζικη COSCO) και Θεσσαλονίκης (Ιβάν Σαββίδης), που έγινε τα προηγούμενα χρόνια, στα πλαίσια της πολιτικής όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, ιδιωτικοποίησης όλων των «ασημικών» της χώρας, για να κορεσθεί ο μνημονιακός μινώταυρος και η βουλιμία του κεφαλαίου, ξένου κυρίως -και ντόπιου-, σειρά παίρνουν τώρα τα Λιμάνια Αλεξανδρούπολης και Ηγουμενίτσας, για να ακολουθήσουν εκείνα του Ηρακλείου, του Βόλου, της Κέρκυρας κ.ο.κ.
Το πρώτο στοιχείο που προκύπτει είναι ότι βασικές, δημόσιες, στρατηγικού ενδιαφέροντος (μαζί με ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΛΒΙΖ, ΕΛΠΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΔΑΘ κλπ) επιχειρήσεις, που στήθηκαν και γιγαντώθηκαν από τον ιδρώτα και τις θυσίες του Ελληνικού λαού, ξεπουλιούνται σε «επενδυτές», μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, μαζί με οικόπεδα, εξοπλισμούς και εγκαταστάσεις, με ευτελή τιμήματα, υποπολλαπλάσια της πραγματικής τους αξίας. Αυτό, πέρα από κλοπή του δημόσιου πλούτου, συνιστά για τα λαϊκά στρώματα εκτόξευση των τιμών των παρεχόμενων αγαθών και υπηρεσιών από τους ιδιώτες «επενδυτές», αφού γι’ αυτούς προέχει το κέρδος «πάση θυσία». Σύνηθες είναι μάλιστα το φαινόμενο, μετά τη χρεωκοπία που προκαλούν οι «επενδυτές» και τη μετατροπή των επιχειρήσεων αυτών σε «προβληματικές», να τις εξαγοράζει το κράτος.
Το δεύτερο στοιχείο είναι διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας, αφού οι κινήσεις αυτές δεν υπακούουν στις ανάγκες του ελληνικού λαού και σε μια αυτοδύναμη ανάπτυξη ή έστω σε μια επάρκεια σε βασικά είδη, αλλά μετατρέπουν τον εξαρτημένο καπιταλισμό του διογκωμένου τριτογενή τομέα, σε έρμαιο και κλοτσοσκούφι των «διεθνών εξελίξεων», όπως έδειξαν και οι πρόσφατες εξελίξεις (επέμβαση στην Ουκρανία, ελλείψεις και αλυσιδωτές αυξήσεις σε καύσιμα, σιτάρι, ηλιέλαιο κλπ).
Και το τρίτο και εξίσου σημαντικό στοιχείο είναι το βάθεμα της εξάρτησης της χώρας από ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και ο άγριος οικονομικός ανταγωνισμός τους για σφαίρες επιρροής, που -συνδυαζόμενος με τον στρατιωτικό- συνιστά περαιτέρω κινδύνους για το λαό μας αλλά και τους λαούς της ευρύτερης περιοχής.
Έτσι σαν «καθυστερημένη» απάντηση σε Κινέζους και Ρώσους έρχεται η «απάντηση» των Αμερικάνων, που -πέρα από την πρόσφατη πλήρη στρατιωτικοποίησή του- αγοράζοντας και το 67% των μετοχών του Λιμανιού της Αλεξανδρούπολης θέλουν να το μετατρέψουν σε «αμερικάνικο» λιμάνι, λιμάνι κερδοφορίας για τα αμερικάνικα μονοπώλια και «λιμάνι θανάτου» για το λαό μας και τους λαούς της ευρύτερης περιοχής.
Οι κινήσεις αυτές του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού γίνονται σε μία περίοδο έντονων γεωπολιτικών μετασχηματισμών και αναθεωρήσεων για τη διεθνή ασφάλεια και τις μεταφορές, που αναβαθμίζουν γεωπολιτικά το ρόλο που θα έχει γι’ αυτές το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Οι εξελίξεις αυτές επισπεύδονται και ενισχύονται από την ένταση του ανταγωνισμού των ΗΠΑ με τη Ρωσία (διείσδυση και έλεγχος των Δυτικών Βαλκανίων, έλεγχος των Στενών των Δαρδανελλίων, Μαύρης Θάλασσας, Ουκρανία κλπ). Το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης θα είναι «το μάτι, το αυτί και το χέρι» των Αμερικάνων, που θα αποδυναμώνει, θα περικυκλώνει και θα απειλεί την Ρωσία.
Πέρα όμως απ’ αυτό, η κατοχή και του οικονομικού πακέτου του λιμανιού αυτού αναβαθμίζει τη θέση τους στον ενεργειακό ανταγωνισμό, αφού -μέσω της μεταφοράς του αμερικάνικου υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG)- θέλουν να το μετατρέψουν σε ενεργειακό σταθμό προς όλες τις χώρες της περιοχής, σε υποβάθμιση ρώσικων αγωγών, σε περιορισμό των ροών ρώσικου φυσικού αερίου και σε ενεργειακή εξάρτηση από τις ΗΠΑ.
Καθόλου τυχαία δεν ήταν τα δημοσιεύματα Ιουλίου και Αυγούστου ναυαρχίδων της αμερικανικής πολιτικής («Economist »και «Νew York Times») που συνέδεαν την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης με τον κίνδυνο αυτό να καταλήξει σε ιδιοκτήτες με έντονους ρωσικούς δεσμούς. Αναφέρονται, φυσικά, στον Ιβάν Σαββίδη αλλά και στον όμιλο Κοπελούζου, που -σύμφωνα με τα δημοσιεύματα- διατηρούν πολύχρονη σχέση με την αμαρτωλή για τη Δύση «Gazprom», μέσω της κοινής τους εταιρείας «Prometheus Gas», που προμηθεύει στην ελληνική αγορά το ρωσικό φυσικό αέριο.
Αυτά, αλλά και άλλα δημοσιεύματα, όλως «τυχαίως» έγιναν λίγες μέρες μετά την αιφνιδιαστική ανεπίσημη επίσκεψη του Αμερικανού γερουσιαστή Μενέντες, συνοδεία του πρέσβη των ΗΠΑ Τζ. Τσούνις, στη διοίκηση του λιμένα. Σύμφωνα με αυτά, ο όμιλος Κοπελούζου αλλά και η Κοινοπραξία ΟΛΘ εφέροντο ότι δεν θα καταθέσουν προσφορές, κάτω από την εντεινόμενη πίεση από την πρεσβεία των ΗΠΑ. Εξάλλου η πρεσβεία, μέσω επανειλημμένων δηλώσεων του τότε πρέσβη, Τζέφρι Πάιατ, είχε προαναγγείλει εξαρχής το πέρασμα του ελέγχου των δύο λιμανιών της Βόρειας Ελλάδας (Καβάλας, Αλεξανδρούπολης) σε αμερικανικά συμφέροντα, δηλώσεις που έχει επαναλάβει και ο νυν πρέσβης, Τζ. Τσούνις.
Λίγες, άλλωστε, μέρες πριν από την κατάθεση των δεσμευτικών προσφορών, βρέθηκε στην Αλεξανδρούπολη 11μελής αντιπροσωπεία στελεχών του αμερικανικού επιχειρηματικού δικτύου «Business Executive for National Security» (ΒΕΝS), που συνεργάζεται με το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας. Στην επίσκεψή της συνοδευόταν από τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τζ. Τσούνις, ο οποίος σε ανάρτησή του έγραψε: «Με ικανοποίηση συνόδεψα μια εντυπωσιακή αντιπροσωπεία του BENS.org στην Αλεξανδρούπολη με τον Α/ΓΕΕΘΑ Κων. Φλώρο, (η υπογράμμιση δική μας), υπογραμμίζοντας τον ζωτικό ρόλο που διαδραματίζει αυτό το λιμάνι στη διασφάλιση της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ, βοηθώντας την Ελλάδα να ηγηθεί στην ενεργειακή διαφοροποίηση της περιοχής και (να αποτελέσει) βασική πύλη προς τα Δυτικά Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα».
Να πόσο εύγλωττα, συνοπτικά και «προφητικά» παρουσίαζε το θέμα στις 23/9 και η Ισπανική εφημερίδα «El Pais»:
«Η στρατηγική σημασία του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης αυξάνεται με την εμβάθυνση των στρατιωτικών δεσμών μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ. Το προσεχές διάστημα το λιμάνι θα ιδιωτικοποιηθεί και κερδισμένες στη δημοπρασία αναμένεται να είναι αμερικανικές εταιρείες (η υπογράμμιση δική μας). Η Αλεξανδρούπολη αποτελεί ζωτικό σημείο εισόδου για την αποστολή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία, καθώς και στρατηγική θέση για τη διαφοροποίηση των ευρωπαϊκών πηγών ενέργειας. Βρίσκεται στο βορειοανατολικότερο τμήμα της χώρας, περίπου 30 χιλιόμετρα δυτικά των τουρκικών συνόρων και περίπου 50 χιλιόμετρα νότια των βουλγαρικών συνόρων. Τα τελευταία τρία χρόνια, οι ΗΠΑ και η Ελλάδα έχουν υπογράψει συμφωνίες για την ενίσχυση της αμυντικής τους συνεργασίας και την εγγύηση «απεριόριστης πρόσβασης» σε ορισμένες ελληνικές στρατιωτικές βάσεις. Ανάμεσά τους είναι οι εγκαταστάσεις των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Αλεξανδρούπολη. Από τότε που ξεκίνησε αυτή η συνεργασία, το λιμάνι δέχεται ασυνήθιστα υψηλή κίνηση από πολεμικά πλοία …τόσο που όταν 1.500 πεζοναύτες από το USS Arlington ελλιμενίστηκαν τον Μάιο, οι 57.000 κάτοικοι της πόλης αντιμετώπισαν ελλείψεις σε ορισμένα είδη, όπως αυγά και καπνός».
Και ω του θαύματος! Δύο επιχειρηματικά σχήματα συμφερόντων ΗΠΑ κατέθεσαν προσφορά για την απόκτηση του 67% του Οργανισμού Λιμένος Αλεξανδρούπολης. Πρόκειται για την κοινοπραξία «INTERNATIONAL PORT INVESTMENTS ALEXANDROUPOLIS» (BLACK SUMMIT FINANCIAL GROUP – EUROPORTS-EFA GROUP και ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ), και την «LIBERTY PORT HOLDINGS ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ Α.Ε.», θυγατρική QUINTANA INFRASTRUCTURE & DEVELOPMENT), οι προσφορές των οποίων θα αξιολογηθούν σε επόμενη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου του Ταμείου. Οι ίδιες εταιρείες απαρτίζουν και την κοινοπραξία «International Port Investments Kavala», που ανακηρύχθηκε τον περασμένο Μάιο ως προτιμητέος επενδυτής από το ΤΑΙΠΕΔ για την ιδιωτικοποίηση του εμπορικού λιμένα «Φίλιππος Β΄» της Καβάλας. Δεν γνωρίζουμε το μέγεθος των πιέσεων ή των ανταλλαγμάτων, αλλά ο όμιλος Κοπελούζου και ο ΟΛΘ, που ελέγχεται από τον Ιβάν Σαββίδη, δεν συμμετέχουν τελικά στο διαγωνισμό και μπορεί να μην ξάφνιασαν το επενδυτικό κοινό, αλλά σίγουρα δεν ήταν μια αιφνιδιαστική απόφαση.
Όπως φαίνεται, το λιμάνι ήταν «ταμένο» στους Αμερικανούς από καιρό, «τάμα» που δεν θα μπορούσε να αναιρεθεί στην εποχή που ξημέρωσε με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και την ενεργό ανάμιξη Αμερικανών-Ευρωπαίων στα τεκταινόμενα. Το αποτυπώνουν με ενάργεια και δημοσιεύματα του φιλοκυβερνητικού Τύπου στην Ελλάδα, που μιλούν για την μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε «Σούδα 2». Όπως έγραφε η Κυριακάτικη «Καθημερινή» στις 18/9, στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ για το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι και «ο ελλιμενισμός των αντιτορπιλικών, που αποτελούν την αιχμή του δόρατος του αμερικανικού ναυτικού, καθώς μεταφέρουν κατευθυνόμενα βλήματα και έχουν ιδιαίτερα αυξημένες δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου (και ως εκ τούτου παρεμβολών)». Κάπως έτσι η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού χαρακτηρίστηκε εύστοχα από την «Εφημερίδα των Συντακτών» στις 25/9, σε «αμερικανικό τάνγκο για δύο».
Για το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, από τους επτά ομίλους που το διεκδικούσαν στην αρχή, έμειναν τελικά τρεις («Attica AE Συμμετοχών»-«Ακτωρ Παραχωρήσεις ΑΕ», «Grimaldi Euromed SpA»-«Mινωϊκές Γραμμές» και ΟΛΘ). Με το άνοιγμα των προσφορών φαίνεται να διεκδικείται από την ιταλική «Grimaldi» -στην οποία ανήκει η «Minoan Lines»- και τον ΟΛΘ. Μάλιστα -από δημοσιεύματα- το τίμημα κρίνεται υπερβολικά χαμηλό και η επιτροπή του ΤΑΙΠΕΔ θα ζητήσει βελτίωση των προσφορών. Έτσι άλλο ένα λιμάνι εξαιρετικής σημασίας, που η κατασκευή του τα τελευταία χρόνια ξεπέρασε τα 300εκ., «ακούγεται» ότι «ζητείται» με κάποιες δεκάδες εκατομμύρια. Με αντίστοιχο τίμημα δεν εκποιήθηκαν στους Ιταλούς και οι σιδηρόδρομοι της Χώρας (45 εκ.) ή στους Γερμανούς τα 14 αεροδρόμια της χώρας (1,2 δισ.);
Αναδεικνύεται, και μέσα από τις εξελίξεις αυτές, η υποτέλεια όλων των μέχρι τώρα ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και ο «συμπληρωματικός» ρόλος του ελληνικού κεφαλαίου προς τον «πρώτο» και κυρίαρχο ρόλο του ξένου κεφαλαίου, που οδηγεί στο βάθεμα της εξάρτησης της χώρας, στην ένταση του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που καθιστά -σύμφωνα με δηλώσεις ρώσων αξιωματούχων- στόχο το Λιμάνι Αλεξανδρούπολης, αλλά και όλο το εκτεταμένο δίκτυο των αμερικανικών βάσεων που χρησιμοποιούνται εναντίον τους. Αναδεικνύεται ταυτόχρονα και η ανάγκη του αντιιμπεριαλιστικού-αντιπολεμικού αγώνα για την Εθνική Ανεξαρτησία, την Ειρήνη και την Αλληλεγγύη των λαών, που θα απαιτεί και την απομάκρυνση όλων των ξένων βάσεων από τη χώρα μας και θα ζητάει λιμάνια και υποδομές στην υπηρεσία των λαών και όχι ορμητήρια των ιμπεριαλιστών.
