Στο έδαφος της ογκούμενης κοινωνικής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης που γεννά η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική της γενικευμένης εξαθλίωσης, της εγκατάλειψης του ΕΣΥ, του εγκλεισμού, των απαγορεύσεων και των προστίμων, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αναζητά εναγωνίως πειστικό αντιπολιτευτικό αφήγημα. Είναι ωστόσο νωπές οι μνήμες από τα πεπραγμένα της τετράχρονης μνημονιακής διακυβέρνησης της ψευτοαριστεράς του Τσίπρα, που δικαίωσε και ανέστησε τη ΝΔ, παλινορθώνοντάς την στην εξουσία. Στη συγκυρία της υγειονομικής (που παροξύνει και την εξελισσόμενη οικονομική) κρίσης, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε εξαρχής να διαμηνύσει προς πάσαν κατεύθυνση πως το κόμμα του αποτελεί “υπεύθυνη δύναμη“, μπαίνοντας κάτω από τη μπαγκέτα της ψευδεπίγραφης “εθνικής ενότητας και ομοψυχίας” του “νέου εθνάρχη” Μητσοτάκη. Στα πλαίσια αυτά, μπροστά στα εγκληματικά αδιέξοδα και τις εκατόμβες νεκρών εν μέσω του δεύτερου πανδημικού κύματος, ο Α. Τσίπρας ως γνωστόν πρότεινε ως υπουργό υγείας κοινής αποδοχής τη Λινού, ζήτησε τη σύγκλιση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, ενώ ο εκπρόσωπος τύπου Ν. Ηλιόπουλος έκανε με τη σειρά του λόγο “για την ανάγκη ενός σχεδίου έκτακτης ανάγκης“. Για τα μάτια του κόσμου και, αφού ο Μητσοτάκης για άλλη μια φορά στη σχετική συζήτηση στη βουλή επιδόθηκε κατά τα γνωστά στα εξωφρενικά φληναφήματα περί “επιτυχούς αντιμετώπισης της πανδημίας”, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ύψωσε τους τόνους με αφορμή το κυβερνητικό φιάσκο για τους εμβολιασμούς. Διαπίστωσε “ανεπάρκεια και ανοργανωσιά, επιτελική ανικανότητα… η κυβέρνηση είχε μιλήσει για 1.018 εμβολιαστικά κέντρα και σήμερα λειτουργούν μόνο 144“.
Εγκάλεσε την ΝΔ γιατί καθυστέρησε να επιβάλει το λοκντάουν στη Θεσσαλονίκη δημαγωγώντας για “τον πρωθυπουργό που έχει χάσει επαφή με την πραγματικότητα… εμφανίζεται να κυβερνά άλλη χώρα“. Σε κάθε περίπτωση τα πυροτεχνήματα περί “ολοκληρωτικής αποτυχίας της κυβέρνησης… η Ελλάδα αποτελεί σήμερα παράδειγμα προς αποφυγή, χώρα ουραγό που βρίσκεται στο τέλος της λίστας σε όλους τους κρίσιμους δείκτες” συνδυάζονται από αντίστοιχες δηλώσεις νομιμοφροσύνης, πιστοποιώντας ακριβώς τη στρατηγική σύμπλευση των δύο βασικών πυλώνων του αστικού πολιτικού σκηνικού. Έτσι η όψιμη ανακάλυψη Τσίπρα περί “κρίσης δημοκρατίας” συνοδεύεται από …τον αστερίσκο ότι “ο περιορισμός ατομικών δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών δεν υλοποιείται σε ένα πλαίσιο αναλογικότητας σε σχέση με την προστασία της ανθρώπινης ζωής“. Με δεδομένη την εθνική συναίνεση (και) στην εξωτερική πολιτική που πυργώνεται διαχρονικά στο έδαφος της ευρωαμερικανοδουλείας, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, “επιλογή στην οποία προσχώρησε εκ των υστέρων η ΝΔ“, σύμφωνα με τον Κατρούγκαλο.
Στο ίδιο μήκος κύματος ο τομεάρχης εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε “να μην εκληφθεί ως αδυναμία” η υπερψήφιση εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης της συμφωνίας για τα Ραφάλ.
Και στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων η ΝΔ εγκαλείται από την συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση για “έλλειμμα στρατηγικής“. Όσον αφορά τις διεργασίες με στόχο τη λαφυραγώγηση του διόλου ευκαταφρόνητου κεντροαριστερού ακροατηρίου, βασικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ της συμπόρευσης με το ΚΙΝΑΛ καθώς “το παρελθόν το οποίο δίχασε την προοδευτική παράταξη δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμο εμπόδιο… ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ να γυρίσουν γρήγορα και αποφασιστικά σελίδα στις μεταξύ τους σχέσεις“.
Στο ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ προκλήθηκε εκ νέου διχασμός εξαιτίας της απόφασης της Φ. Γεννηματά να καθαιρέσει τον Α. Λοβέρδο από κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο. Ο Λοβέρδος (που ως θιασώτης της συμπόρευσης με τη ΝΔ κατηγορήθηκε από την ηγεσία Γεννηματά ότι “θολώνει” το αντιπολιτευτικό μήνυμα του μεταμφιεσμένου ΠΑΣΟΚ) προειδοποίησε με τη σειρά του πως “αν το ΚΙΝΑΛ δεν υπερδιπλασιάσει τις δυνάμεις του, θα έχει την τύχη του Ποταμιού“. Από τους λοιπούς βαρώνους ο Γ. Παπανδρέου έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ της προοδευτικής διακυβέρνησης (σε αντίθεση με τη Φ. Γεννηματά που θέτει ως προϋπόθεση για κάτι τέτοιο την “αλλαγή συσχετισμών υπέρ του ΚΙΝΑΛ“, δημαγωγώντας προς το παρόν περί “αυτόνομης πορείας“). Ο Χ. Καστανίδης τάσσεται κι αυτός υπέρ της συγκυβέρνησης με το ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον όρο ότι το κόμμα του Τσίπρα θα κάνει την αυτοκριτική του για τη στάση του στο πρώτο μνημόνιο. Ο Ν. Ανδρουλάκης προς το παρόν δεν ανοίγει τα χαρτιά του λογοκοπώντας πως “δεν υπάρχει λόγος να στραφεί τώρα ο προβολέας στην δική μας πλευρά, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βυθίζεται στην εσωστρέφεια“.
