ΛΑ-ΑΑΣ: Το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα

Με τίτλο «Ποιος αλήθεια βλάπτει την εικόνα και εμποδίζει την αναβάθμιση της παρέμβασης της ΛΑ-ΑΑΣ;» δημοσιεύτηκε στην «Προλεταριακή Σημαία» (ΠΣ) της 7.3.2020 και στις ιστοσελίδες kkeml.gr και antigeitonies3.blogspot.com ένα ακόμα άρθρο του ΚΚΕ (μ-λ) που δίνει συνέχεια σε μια σειρά δημοσιευμάτων που μέμφονται το Μ-Λ ΚΚΕ ότι «εμποδίζει» την «παρέμβαση» της ΛΑ-ΑΑΣ.
Στο άρθρο μας «Εφαρμογή ή αναίρεση των κατευθύνσεων της ΛΑ-ΑΑΣ;» («Λαϊκός Δρόμος», 11.1.2020) εξηγήσαμε τα ζητήματα που, εδώ και καιρό, εισάγει επαναλαμβανόμενα το ΚΚΕ (μ-λ) για τον τρόπο και τον προσανατολισμό δράσης ΛΑ-ΑΑΣ, τα οποία αμφισβητούν βασικές κατευθύνσεις της.
Η σταθερή απάντηση που παίρνουμε -και με το νέο άρθρο- είναι επιμονή σε αυτή την αμφισβήτηση με επιχειρήματα που καταφεύγουν σε στρεβλώσεις και διαστρεβλώσεις. Το πιο ενδιαφέρον, όμως, στο νέο άρθρο είναι το ξεδίπλωμα -πιο ανοικτά- της σκέψης για το πού πρέπει να στραφεί η δράση της ΛΑ-ΑΑΣ και πώς να διαμορφώσει τις σχέσεις της με δυνάμεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι δυνάμεις του τροτσκισμού κ.λπ.
★★★
Προσπαθούν να «δείξουν» πως εμείς εμποδίζουμε την «παρέμβαση» της ΛΑ-ΑΑΣ, χρησιμοποιώντας ως μέτρο της δράσης της τον… αριθμό των διαδηλώσεων που θα πραγματοποιήσει και, ιδιαίτερα, τον αριθμό των διαδηλώσεων «κοινής δράσης» με άλλες πολιτικές δυνάμεις που αυτοί προτείνουν και εμείς «αρνούμαστε». Ώστε την αξιολόγηση της δράσης της ΛΑ-ΑΑΣ, σύντροφοι, θα την κάνουμε με «διαδηλωσιόμετρο»; Αστεία πράγματα που, ωστόσο, δείχνουν μια λαθεμένη αντίληψη, τόσο για την πολιτική δράση όσο και για τη διαδήλωση. Μια αντίληψη που αρνείται να δει πως η «κινηματική κοινή δράση» με άλλες πολιτικές δυνάμεις πρέπει να γίνεται με πολιτικούς όρους που εξυπηρετούν κοινούς στόχους. Που ταυτίζει μονοθεματικά την πολιτική δράση με τη διαδήλωση, συρρικνώνοντας το πολύμορφο περιεχόμενό της σε -σχεδόν- μια μόνο μορφή, τη διαδήλωση. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που -αν δεν γίνει διαδήλωση για ένα θέμα και ανεξάρτητα από τους όρους που υπάρχουν- αυτό να θεωρείται «έλλειμμα» ή «διάλειμμα δράσης». Που παραγνωρίζει ότι μια κινητοποίηση, για να έχει χαρακτήρα πραγματικής διαδήλωσης, χρειάζεται -όπως σημειώναμε και στο άρθρο μας της 11.1.2020- να πληροί ορισμένες προϋποθέσεις. Δεν γίνεται για να ικανοποιήσουμε μόνο μια δική μας ανάγκη. Οφείλει να εξασφαλίζει μια στοιχειώδη -τουλάχιστον- συμμετοχή ευρύτερου κόσμου. Διαφορετικά, για να χρησιμοποιήσουμε και εμείς τα λόγια του αρθρογράφου της ΠΣ εκφυλίζεται σε «ένα όχημα εντός του αθηναϊκού δακτυλίου» που κάνει επαναλαμβανόμενα τακτικά δρομολόγια με τους ίδιους, δυστυχώς, επιβάτες…
Οι λαϊκές κινητοποιήσεις, οι πραγματικές μαζικές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις δεν προκύπτουν κατά παραγγελία και κατά την υποκειμενική επιθυμία οποιασδήποτε πολιτικής δύναμης. Ούτε υποκαθίστανται, τεχνητά, από κάποιες κοινές «κινηματικές δράσεις πολιτικών δυνάμεων» ή ακτιβισμούς αποσπασμένους από την κίνηση των λαϊκών μαζών. Η μαζικότητα των αγώνων αποτελεί προϋπόθεση χωρίς την εκπλήρωση της οποίας κανένας αγώνας δεν μπορεί να αναπτυχθεί αποτελεσματικά. Και ο σωστός ή όχι πολιτικός προσανατολισμός των αγώνων είναι αυτός που θα καθορίσει τελικά την προοπτική και την έκβασή τους.
Ανάλογα με τις πολιτικές συνθήκες, τους πολιτικούς συσχετισμούς και την κατάσταση του λαϊκού κινήματος, απαιτούνται αφενός κατάλληλες μορφές παρέμβασης και πολιτικής δράσης στους χώρους όπου ζει και εργάζεται ο λαϊκός κόσμος, στους μαζικούς χώρους, οι οποίες να διαμορφώνουν και προϋποθέσεις κινητοποίησής του. Αφετέρου απαιτούνται και προϋποθέσεις ώστε η κινητοποίηση αυτή να γίνεται προς τη σωστή κατεύθυνση, πράγμα που σημαίνει να λαμβάνονται υπόψη και οι πολιτικοί όροι πραγματοποίησής της. Και όχι -προκειμένου να γίνει μια κινητοποίηση- αυτοί οι όροι να υποτιμούνται και να παραβλέπονται.
Μια πραγματικά αριστερή πολιτική πρέπει όχι μόνο να στηρίζει και να συμβάλλει στη μαζικοποίηση των αγώνων, αλλά πρέπει, επίσης, να επιδιώκει να μπολιάσει τους αγώνες με το δικό της πολιτικό περιεχόμενο, να προβάλλει ενεργητικά και να παλεύει σταθερά για τον αναγκαίο πολιτικό προσανατολισμό, την κατεύθυνση και την προοπτική των αγώνων και όχι να σέρνεται πίσω από βαθιά λαθεμένους προσανατολισμούς.
Το έλλειμμα στη ΛΑ-ΑΑΣ σήμερα -το επαναλαμβάνουμε- είναι έλλειμμα ανεξάρτητης πολιτικής παρέμβασης και δράσης, ώστε να διαδώσει τη γραμμή της λαϊκής αντίστασης και αντιιμπεριαλιστικής πάλης και να οικοδομηθούν πάνω σε αυτήν προϋποθέσεις λαϊκών μαζικών κινητοποιήσεων. Αυτή η αναγκαιότητα έχει υποβαθμιστεί καθώς οι σύντροφοι του ΚΚΕ (μ-λ), με τις προτάσεις τους, εξαρτούν την κίνηση της ΛΑ-ΑΑΣ από την κοινή δράση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που κινούνται σε αντίπαλες πολιτικές κατευθύνσεις.
★★★
Δεν χρειάζεται σύντροφοι του ΚΚΕ(μ-λ) να καταφεύγετε σε διαστρεβλώσεις γράφοντας ότι «το Μ-Λ ΚΚΕ και στην κοινή δράση στο μαζικό κίνημα μπορεί να ομνύει, και τις διαδηλώσεις και τις πρωτοβουλίες της ΛΑ-ΑΑΣ να αναζητά! Με μία μόνο βασική προϋπόθεση: Η ΛΑ-ΑΑΣ να συμπεριφέρεται και να κινείται σαν ένα πρόπλασμα της ενότητας θέλησης και οργάνωσης των αληθινών κομμουνιστών, σαν ένα ενιαίο κλειστό κλαμπ των μαρξιστών-λενινιστών, διαχωρισμένη πλήρως -αν είναι δυνατόν- από τον υπόλοιπο κόσμο της αριστεράς. Πρόκειται για μια άποψη και θεμελιώδη ιδρυτική θέση της συγκριμένης οργάνωσης, η οποία παρά τη συγκυριακή απόσυρσή της από το προσκήνιο, συνεχίζει να καθορίζει τις επιλογές και τη συμπεριφορά της. Γι’ αυτό ακριβώς θεωρεί ως σημαντική αιτία των προβλημάτων της ΛΑ-ΑΑΣ το «σπάσιμο» της εκλογικής συνεργασίας, ακριβώς γιατί αυτό αμφισβήτησε την άρρητη αλλά εν ισχύ «θεμελιώδη» θέση. Αλλά δεν είναι δυστυχώς μόνο αυτή η θέση που εμποδίζει»!
Όταν γνωρίζετε πολύ καλά τι λέμε και πώς βλέπουμε τη ΛΑ-ΑΑΣ, τόσο από τα κομματικά ντοκουμέντα μας, όσο και από τα όσα έχουμε συζητήσει και συμφωνήσει στο πλαίσιο της συνεργασίας μας. Δεν σας τιμά καθόλου να επαναλαμβάνετε χονδροειδέστατα ψέματα ότι η «ιδρυτική θέση» μας θέλει τη ΛΑ-ΑΑΣ «ένα ενιαίο κλειστό κλαμπ των μαρξιστών-λενινιστών», την οποία δήθεν έχουμε «συγκυριακά αποσύρει»! Είναι πιο έντιμο να μιλάτε καθαρά για το ουσιαστικό πολιτικό πρόβλημα που έχετε θέσει. Το πρόβλημα που οδήγησε και σε επαναπροσδιορισμό των σχέσεών μας με χαρακτηριστική έκφραση το «σπάσιμο» της εκλογικής συνεργασίας των δύο κομμάτων μας αλλά και με την εισαγωγή, εδώ και καιρό, ζητήματος αλλαγής των κατευθύνσεων της ΛΑ-ΑΑΣ, ζητώντας την «επανεκκίνησή» της και την «επικαιροποίηση» του συμφωνημένου πολιτικού πλαισίου της.
Το ουσιαστικό πολιτικό πρόβλημα είναι αυτό που, πιο καθαρά και αναλυτικά, διατυπώνετε στο νέο άρθρο σας στην ΠΣ. Ότι θα πρέπει η ΛΑ-ΑΑΣ να ακολουθήσει το δρόμο όχι του «οργανωτικού διαχωρισμού» αλλά «της κοινής δράσης, της συζήτησης και της αντιπαράθεσης, της αναζήτησης συγκλίσεων και του παραπέρα ξεκαθαρίσματος των διαφωνιών, της επανεκπαίδευσης» με τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του τροτσκισμού, της αναρχοαυτονομίας κλπ. Ότι δεν πρέπει, δηλαδή, να παραμείνει στη γραμμή της χάραξης διαχωριστικών γραμμών και της αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις της ρεφορμιστικής και νέο-ρεφορμιστικής αριστεράς, των μεταβατικών προγραμμάτων και της αναρχοαυτονομίας, όπως την περιγράφουν οι πολιτικές αποφάσεις της.
Το ΚΚΕ (μ-λ) πιέζει να εκτραπεί η ΛΑ-ΑΑΣ από αυτή την κατεύθυνση και να κινηθεί προς τη γραμμή της «ενότητας και πάλης» με τις δυνάμεις αυτές «μπροστά σε όσο το δυνατόν ευρύτερα ακροατήρια». Τι σημαίνει αυτό; Ότι ζητά, ουσιαστικά, η ΛΑ-ΑΑΣ να βαδίσει στο δρόμο της διαμόρφωσης ενιαίου πολιτικού μετώπου με αυτές τις αντίπαλες δυνάμεις, μέσα από συζητήσεις, αντιπαραθέσεις, συγκλίσεις, επιλύσεις διαφωνιών που θα γίνουν σε «ευρύτερα ακροατήρια».
Σε αυτό το δρόμο, όπου συναντιόνταν -όπως έλεγαν- τα «πολύχρωμα ρεύματα της Αριστεράς», περπάτησαν άλλες δυνάμεις που αναφέρονταν στην Αριστερά, τα προηγούμενα χρόνια, μέσα από τα «φόρουμ» και τα «δίκτυα» που έστηναν, και είδαμε πού οδηγήθηκαν.
Σαν απότοκο αυτής της κατεύθυνσης, είδαμε στην πρόσφατη διαδήλωση για τους πρόσφυγες το ΚΚΕ(μ-λ), που ασκεί κριτική στο σύνθημα «ανοικτά σύνορα», προκειμένου να επιτύχει κοινή δράση με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α., να «συγκλίνει» στο σύνθημα «ανοικτά σύνορα» μέσα από την παραλλαγή του σε «ελεύθερη μετακίνηση»…
Είναι άξιο απορίας πώς μπορούν να ισχυρίζονται πως αυτή η «θεώρηση» και πρακτική τους έχει «απόλυτη σχέση» με «τις παραδόσεις του ελληνικού και διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος»(!), όταν το πραγματικό κομμουνιστικό κίνημα αναπτύχθηκε όχι επιδιώκοντας ενιαίο πολιτικό μέτωπο με το ρεφορμισμό και τον τροτσκισμό, αλλά συγκροτώντας πολιτικό μέτωπο ενάντια σε αυτά τα ρεύματα που υπονομεύουν το εργατικό, λαϊκό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.
Αυτό είναι το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα που δυσκολεύει τη δράση της ΛΑ-ΑΑΣ. Όσο το ΚΚΕ(μ-λ) θα επιμένει να το θέτει ή πολύ περισσότερο να επιβάλλει αυτή την άποψη, αλλοιώνοντας μια βασική κατεύθυνση της ΛΑ-ΑΑΣ, η δυσκολία αυτή δεν θα ξεπερνιέται. Και την ευθύνη γι’ αυτό ας μην επιχειρεί να τη ρίξει αλλού…