Την Παρασκευή 1η Δεκεμβρίου, οι εταιρείες ενέργειας δημοσιοποίησαν κάποια από τα δεδομένα που θα ισχύσουν στο πράσινο τιμολόγιο, σε ό,τι αφορά τη βασική χρέωση και την έκπτωση που θα προσφέρουν είτε συνολικά στους πελάτες τους, είτε με βάση τη συνέπεια εξόφλησης των λογαριασμών.
Η βασική χρέωση δεν είναι όμως και η τελική. Η τελική χρέωση, θα προκύψει από τη βασική όταν σε αυτή προστεθεί ο μηχανισμός διακύμανσης. Έτσι για τον πρώτο μήνα εφαρμογής, ο μηχανισμός διακύμανσης θα εξαρτάται από τον πολλαπλασιαστή α και τη διαφορά ανάμεσα στη μέση τιμή χονδρικής του Δεκεμβρίου από το άνω όριο L_u μιας συγκεκριμένης πολύπλοκης συνάρτησης. Από τον δεύτερο μήνα, ο αλγόριθμος θα περιλαμβάνει και έναν δεύτερο συντελεστή, ο οποίος θα διαμορφώνεται βάσει του βασικού συντελεστή και θα λαμβάνει υπόψη τις τιμές χονδρεμπορικής των δύο προηγούμενων μηνών.
Στις χρεώσεις αυτές θα συμπεριλαμβάνεται και μία μηνιαία πάγια χρέωση ύψους 5 ευρώ.
Όλα τα παραπάνω και ακαταλαβίστικα είναι για τον πολίτη και αδύνατον να παρακολουθήσει το τι και πώς θα του χρεώνουν το ρεύμα. Μάλιστα, ξεδιάντροπα, ο ίδιος ο υπ. Ενέργειας, Θ. Σκυλακάκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε σε τηλεοπτικό κανάλι για τα χρωματιστά τιμολόγια, παραδέχθηκε ότι «Δεν ξέρατε το μπέρδεμα και τώρα που πάμε να το κάνουμε πιο σαφές μπερδευόμαστε»!
Μια τέτοια παραδοχή κάνει ξεκάθαρο ότι σε καμία περίπτωση η πρόθεση του υπουργείου δεν είναι να ξεμπερδέψει το κουβάρι των χρεώσεων στο ρεύμα κάνοντάς το φτηνότερο. Αντιθέτως, η πρόθεση της κυβέρνησης είναι η προάσπιση των συμφερόντων των εταιρειών ενέργειας και της τιμολογιακής τους πολιτικής. Και αυτό έγινε απολύτως ξεκάθαρο, στην ίδια συνέντευξη, όταν ο υπουργός υπερασπίστηκε την κυβερνητική επιλογή των χρωματιστών τιμολογίων και την αισχροκέρδεια στις τιμές του ρεύματος, με τη δικαιολογία ότι το ρίσκο που αναλαμβάνουν οι εταιρείες τζογάροντας στο χρηματιστήριο ενέργειας είναι μεγάλο.
Καλό θα ήταν να θυμίσουμε ότι η τιμή του ρεύματος δεν εξαρτάται μόνο από το χρηματιστήριο, αλλά και από διάφορες άλλες χρεώσεις που επίσης όμως έχουν να κάνουν με την κυβερνητική πολιτική. Έτσι τμήμα της τιμής του ρεύματος είναι και το πάγιο στον λογαριασμό, που από 1η Μάη 2023 είναι αυξημένο και έχει φτάσει στα 38 ευρώ τον χρόνο (από 4,5) για μονοφασικό ρολόι και στα 118 ευρώ (από 14 ευρώ) για τριφασικό ! Ενώ το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να αυξήσει τα τέλη για τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ), αλλά και τα τέλη χρήσης δικτύου, μάλιστα η αύξηση εκεί αναμένεται να είναι κοντά στο 10%.
Ξεκάθαρο είναι από τα παραπάνω ότι η τιμή του ρεύματος, με καμία επιλογή χρώματος τιμολογίου, δεν θα είναι φθηνότερη, αντίθετα θα είναι ένα κουβάρι άλυτο για τον λαό και μια μηχανή αισχροκέρδειας για τους παρόχους που θα βάζουν ό,τι τιμή θέλουν στο ρεύμα χωρίς δυνατότητα αντίδρασης από τους πολίτες που θα αδυνατούν να καταλάβουν τι πληρώνουν.
Η αύξηση ρεύματος δεν θα γίνει αισθητή μόνο στους προσωπικούς λογαριασμούς ρεύματος του κάθε πολίτη. Από 1η Γενάρη 2024 που θα αλλάξει ο τρόπος τιμολόγησης, αναμένεται καθολική εκτόξευση στο κόστος ζωής. Αφού η αύξηση στην τιμή του ρεύματος θα επηρεάσει κάθε πτυχή της ζωής του λαού. Μιας και η τιμή του ρεύματος είναι τμήμα της παραγωγής των τροφίμων, της συσκευασίας, της συντήρησης, της μεταφοράς τους. Είναι τμήμα των υπηρεσιών από σούπερ μάρκετ έως φροντιστήρια, αλλά και τα καύσιμα.
Και για να μην υπάρχει καμία περίπτωση να χάσουν από πουθενά οι εταιρείες ενέργειας, η κυβέρνηση έχει φροντίσει να συνδέσει το ρεύμα που χρεώνεται ο λαός μας, όπως και αν παράγεται, με το χρηματιστήριο ενέργειας και το τζογάρισμα. Έτσι στο ίδιο τσουβάλι μπαίνει το ρεύμα που παράγεται στη χώρα μας από τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, που έχουν σχεδόν μηδενικό κόστος, ή ότι έχει απομείνει από τα λιγνιτικά, που έχουν σχετικά μικρό κόστος μιας και η πρώτη ύλη ανήκει στο ελληνικό κράτος, και το ρεύμα που εισάγουμε.
Συνεπώς η επιλογή της κυβέρνησης, με τα χρωματιστά τιμολόγια, έρχεται να επιβεβαιώσει περίτρανα ότι ο βασικός σκοπός της είναι η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας από οποιοδήποτε βαρίδι και ανάχωμα προς το κέρδος των εταιρειών ενέργειας και η καταβαράθρωση του λαού αρχικά στην ενεργειακή φτώχεια, αλλά τελικά στη φτώχεια και την ανέχεια.
