Παρά την απραξία και παραλυσία των ανώτερων συνδικαλιστικών οργάνων
Την Τετάρτη 17 Μάρτη, πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο μετά από κάλεσμα των ομοσπονδιών των υγειονομικών, οι οποίοι για ακόμη μια φορά διαμαρτυρήθηκαν για την πολιτική της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας και για την ανυπαρξία αποτελεσματικών υγειονομικών μέτρων ένα χρόνο τώρα.
Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την αρχή της πανδημίας στη χώρα μας και την κινητοποίηση στην οποία κάλεσαν μαζί με τους υγειονομικούς και ορισμένα ακόμα σωματεία και συνδικάτα, δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε, για όλο αυτό το διάστημα απέναντι στην κυβερνητική αντιμετώπιση ή μάλλον τη μη αντιμετώπιση της πανδημίας, το πώς έχουν σταθεί οι εργατικές ομοσπονδίες και οι άλλες ανώτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Ένα χρόνο τώρα παρά τα αλλεπάλληλα λοκντάουν και τις κάθε είδους απαγορεύσεις από την κυβέρνηση, στους χώρους που ζουν και κινούνται οι εργαζόμενοι δεν έχει παρθεί κανένα ουσιαστικό μέτρο για την αποφυγή της διασποράς του ιού. Από τον προηγούμενο Μάρτιο μέχρι και σήμερα, οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να στοιβάζονται στους χώρους εργασίας τους και κατά την μεταφορά τους στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Εργοστάσια, βιομηχανίες, σούπερ μάρκετ είναι μόνο μερικοί από τους κλάδους επιχειρήσεων, όπου οι εργαζόμενοι είναι έκθετοι απέναντι στον ιό, καθώς δεν τηρούνται συνήθως μέτρα πρόληψης, δηλαδή παροχή δωρεάν τεστ, αποστάσεις, αλλά και μέτρα αφού υπάρξουν επιβεβαιωμένα κρούσματα. Είναι πολλά τα παραδείγματα, όπου σε αυτές τις περιπτώσεις η εργοδοσία, προσπαθεί να αποκρύψει την ύπαρξη κρουσμάτων, δεν παίρνει άλλα μέτρα πρόληψης και δεν προχωράει σε αναστολή λειτουργίας της επιχείρησης.
Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση στα μέσα μεταφοράς, όπου στοιβάζονται καθημερινά χιλιάδες εργαζόμενοι. Μετά από 12 μήνες δεν έγινε καμιά προσθήκη νέων λεωφορείων ή συρμών, με αποτέλεσμα τα μέσα μαζικής μεταφοράς να αποτελούν ένα από τους κύριους χώρους διασποράς του ιού σύμφωνα και με τους ίδιους τους λοιμωξιολόγους. Σαν συνέπεια της έλλειψης των αναγκαίων μέτρων στους χώρους εργασίας και μετακίνησης των εργαζομένων προέκυψε, αναπόφευκτα, και το άπλωμα των κρουσμάτων κορονοϊού σε εργατικές περιοχές κατοικίας. Αυτή η αιτία εξάπλωσης των κρουσμάτων στις εργατικές συνοικίες σκόπιμα αποσιωπήθηκε.
Η πανδημική απειλή στην υγεία των εργατών και των υπαλλήλων θα έπρεπε ένα χρόνο τώρα να είχε αναδειχθεί από το συνδικαλιστικό κίνημα σε ένα από τους κεντρικούς στόχους πάλης τους. Θα έπρεπε να αποτελέσει λόγο πανεργατικών κινητοποιήσεων που να πιέσουν και να διεκδικήσουν από την κυβέρνηση και τους εργοδότες τη λήψη των απαραίτητων μέτρων για την προφύλαξη της υγείας των εργαζομένων. Ωστόσο τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έγινε.
Τα Εργατικά Κέντρα και οι Ομοσπονδίες παρέμειναν και παραμένουν σε αδράνεια γύρω απ’ αυτό το θέμα. Με εξαίρεση κάποιες λίγες ανακοινώσεις τους -και μόνον ανακοινώσεις όταν σε εργασιακούς χώρους τα κρούσματα της πανδημίας έπαιρναν έκταση- αρνήθηκαν να καλέσουν κινητοποιήσεις με αίτημα την ασφάλεια της υγείας των εργαζομένων και να διεκδικήσουν τα μέτρα που πρέπει να πάρουν κυβέρνηση και εργοδοσία. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις σήμερα η κυβέρνηση αποφάσισε την διεξαγωγή δωρεάν τεστ σε επιχειρήσεις και αυτά θα γίνουν μόνο σε επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 20 εργαζόμενους.
ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες πάνω σε αυτό το ζωτικής σημασίας θέμα για τους εργαζόμενους κρατούν απαράδεκτη στάση ακινησίας που πιστοποιεί πως έχουν φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο συνδικαλιστικής σήψης που ούτε για την υγεία και την ζωή των εργαζομένων, των μελών τους δεν ξεκουνιούνται και δεν συγκινούνται. Δεν αξιώθηκαν (με ελάχιστες εξαιρέσεις) να δώσουν κάποια ενεργητική συμπαράσταση ούτε και στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία, που είναι από τους ελάχιστους κλάδους όπου έχει αναπτυχθεί συνδικαλιστική κινητοποίηση για το θέμα της υγείας
Από τη μια συνδικαλιστικές ηγεσίες, με πιο προκλητική αυτή της ΓΣΕΕ, παραμένουν, ουσιαστικά, άφωνες μπροστά στην επικίνδυνη πολιτική της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στους εργαζόμενους. Έχουν “συμμορφωθεί”, με άλλοθι την πανδημία και αναπαράγοντας τις δικαιολογίες της κυβέρνησης, στο μακρόχρονο πάγωμα της εργατικής κινητοποίησης που θέλει η κυβέρνηση για να περνά όχι μόνο τα αντιυγειονομικά αλλά και τα αντεργατικά και αντιδημοκρατικά μέτρα της.
Από την άλλη, μερικές ηγεσίες Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών, στην καλύτερη περίπτωση, έχουν περιορίσει την δράση τους σε μερικές ανακοινώσεις, χωρίς ωστόσο να κινητοποιούνται σε μια αγωνιστική κατεύθυνση, που θα συσπειρώσει τους εργαζόμενους με αίτημα την προστασία της υγείας τους.
Αυτή η απαράδεκτη στάση αποτυπώθηκε και στο τελευταίο κεντρικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα για τον ένα χρόνο της πανδημίας που κάλεσαν οι Ομοσπονδίες των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία, στο οποίο δεν είχαν καμία παρουσία( οι διοικήσεις της ΑΔΕΔΥ και του ΕΚΑ περιορίστηκαν σε μια τυπική ανακοίνωση “στήριξης στο συλλαλητήριο” αλλά δεν έδωσαν παρουσία ούτε κάλεσαν σε συμμετοχή σε αυτό. Η διοίκηση της ΓΣΕΕ ούτε καν μια ανακοίνωση δεν έκανε όχι μόνο για το συλλαλητήριο αλλά ούτε για τον ένα χρόνο πανδημίας!)
Με την πανδημία να καλπάζει και την κυβέρνηση ως μόνο πρόβλημα να βλέπει την “ατομική ευθύνη” για να μην παίρνει τα αναγκαία μέτρα στήριξης της δημόσιας υγείας, τίθεται το καθήκον, να ασκηθεί κάθε δυνατή πίεση στα συνδικάτα να ενεργοποιηθούν και να καλέσουν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις τους εργαζόμενους για την προστασία της υγείας τους.
