Αξιοποιώντας στο έπακρο τις τεράστιες καταστροφές που προκάλεσε στο Λίβανο η πολύνεκρη έκρηξη της 4ης Αυγούστου στο λιμάνι της Βηρυτού, ο Γάλλος Πρόεδρος, Μακρόν, επισκέφθηκε για δεύτερη φορά μέσα σ’ ένα μήνα τη χώρα, σε ρόλο «σωτήρα» και «επόπτη» των επικείμενων εξελίξεων. Υποσχέθηκε σημαντική βοήθεια για να «ξανασταθεί ο Λίβανος στα πόδια του» και επανέλαβε την επιμονή του για την πραγματοποίηση μιας νέας διεθνούς συνόδου δωρητών για το Λίβανο, στα μέσα Οκτώβρη, σε συνεργασία της Γαλλίας με τις ΗΠΑ, χώρες της Ευρώπης και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Στόχος της συνόδου θα είναι η συγκέντρωση κεφαλαίων για την προμήθεια τροφίμων, ειδών πρώτης ανάγκης, φαρμάκων, λυόμενων σπιτιών για στέγαση και άλλα απαραίτητα αγαθά για τους εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους της Βηρυτού, που είδαν να ανατρέπεται ακαριαία η ζωή τους. Ζωή που ήταν κιόλας ρημαγμένη από την παρατεταμένη οικονομική κρίση. Επίσης υποσχέθηκε να επιστρέψει στη χώρα το Δεκέμβρη, για να εξακριβώσει από κοντά την πρόοδο των επιβαλλόμενων «μεταρρυθμίσεων».
Οι υποσχέσεις του Γάλλου Προέδρου προς το κυρίαρχο πολιτικό-οικονομικό σύστημα της χώρας, δεν άμβλυναν την οργή των Λιβανέζων που πραγματοποίησαν νέες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας έξω από το κοινοβούλιο.
Η επίσκεψη Μακρόν έγινε λίγες μόλις ώρες μετά την απόφαση των περισσότερων κοινοβουλευτικών κομμάτων της χώρας (συμπεριλαμβανομένης της σιιτικής «Χεζμπολάχ») να υποστηρίξουν για τη θέση του νέου εντολοδόχου πρωθυπουργού τον Μουστάφα Αντίμπ, μέχρι πρόφατα πρέσβη του Λιβάνου στη Γερμανία. Ο νέος πρωθυπουργός έρχεται να συνεχίσει το έργο της μόλις οκτάμηνης «κυβέρνησης τεχνοκρατών» του παραιτηθέντος πρωθυπουργού Χασάν Ντιάμπ.
Ο 48χρονος Αντίμπ -ο οποίος το 2005 είχε διατελέσει στενός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού, πολυεκατομμυριούχου Νατζίμπ Μικάτι- μετά την εντολή από τον Πρόεδρο Μισέλ Αούν, διαβεβαίωσε πως θα προχωρήσει τάχιστα στη συγκρότηση «κυβέρνησης μεταρρυθμίσεων». Υποσχέθηκε επίσης ότι θα προχωρήσει σύντομα σε συμφωνία με το ΔΝΤ, ώστε να εξασφαλίσει «διεθνή οικονομική υποστήριξη».
Υπέρ των μεταρρυθμίσεων τάσσεται το σύνολο σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων του Λιβάνου. Ανάμεσά τους ο (χριστιανός μαρωνίτης) Πρόεδρος Μισέλ Αούν, αφού κατ’ αυτόν, το σημερινό μοντέλο δεν είναι βιώσιμο, αλλά και ο πρόεδρος της Βουλής, σιίτης Ναμπίχ Μπέρι, και ο Χασάν Νασράλα, ηγέτης της «Χεζμπολάχ», ο οποίος σε διάγγελμά του εμφανίστηκε ανοιχτός σε πολιτικές αλλαγές που θα βελτιώσουν την κατάσταση στη χώρα προς όφελος του λαού. Είναι προφανές ότι κάτω από το «θολό» περιεχόμενο των γενικευμένων μεταρρυθμίσεων το κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο επιδιώκει να προωθήσει ανακατατάξεις προς όφελός του, τόσο στο Λίβανο όσο και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Η καταστροφική έκρηξη της 4ης Αυγούστου στο λιμάνι της Βηρυτού, με πάνω από 200 νεκρούς, 6.000 τραυματίες και 300.000 άστεγους αποτέλεσε στοιχείο όξυνσης των γεωπολιτικών ανταγωνισμών στην Ανατολική Μεσόγειο. Η φονική έκρηξη, για την οποία ακόμα παραμένουν αναπάντητα ερωτήματα, έδωσε μια πρώτης τάξης αφορμή για νέες επεμβάσεις στο εσωτερικό του Λιβάνου. Μέρος μόνο των πραγματικών επιδιώξεων για την ενίσχυση του «ταμείου δωρητών» αποκαλύπτονται από την εκτίμηση του σαουδαραβικού δικτύου «Αλ Αραμπίγια», πως οι αρχές του Λιβάνου τείνουν να αποδεχτούν τη γαλλική πρόταση για ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου λιμανιού της Βηρυτού, απορρίπτοντας ανάλογες προτάσεις μεταξύ άλλων από Τουρκία, Κατάρ, Κίνα.
Πρωταγωνιστικό ρόλο της Βηρυτού διεκδικεί η πρώην αποικιοκρατική δύναμη Γαλλία, που ανέλαβε το ρόλο του αυτόκλητου «σωτήρα», απαιτώντας «μεταρρυθμίσεις» και «απαραίτητες αλλαγές» για την ενίσχυση των από δεκαετίες εδραιωμένων συμφερόντων της. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η αναφορά της Βηρυτού σαν το Παρίσι της Μέσης Ανατολής. Απ’ εδώ πηγάζουν και οι βοναπαρτικές υποδείξεις του Γάλλου ΥΠΕΞ ότι «πρέπει να συσταθεί κυβέρνηση, πρέπει να το κάνουν γρήγορα, διότι υπάρχει έκτακτη ανάγκη, τόσο ανθρωπιστική όσο και υγείας (…) και επιπλέον πολιτική έκτακτη ανάγκη… Η χώρα αυτή βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού» που καταλήγουν στην απειλή ότι «ο κίνδυνος σήμερα είναι η εξαφάνιση του Λιβάνου».
Οι παρεμβάσεις του Μακρόν, ενόχλησαν τον Τούρκο ομόλογό του, ο οποίος διεκδικεί μερίδιο «ωφέλιμης ανάμειξης» στις τραγικές εξελίξεις στη Βηρυτό, προκειμένου να αυξηθεί η τουρκική γεωπολιτική επιρροή στην περιοχή. Ο Ερντογάν στοχοποίησε τον Μακρόν κατηγορώντας τον για σόου καθώς το βασικό μέλημά του είναι να επαναφέρει «αποικιοκρατική δομή στο Λίβανο». Ισχυρίζεται: «Εμείς δεν έχουμε τέτοιες επιθυμίες». Για να λάβει την απάντηση του Παρισιού που του υπενθυμίζει τον κατοχικό ρόλο της Τουρκίας σε Συρία και Λιβύη.
Την ίδια περίοδο με το πρόσχημα διενέργειας ερευνών από εμπειρογνώμονες του στρατού και δικαστικούς αξιωματούχους, (ώστε να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι αυτουργοί της ισχυρότατης έκρηξης από τους 2.750 τόνους νιτρικής αμμωνίας, που ήταν επί 6 χρόνια μια αποθηκευμένη «ωρολογιακή βόμβα»), η βουλή του Λιβάνου αποφάσισε να θέσει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Πραγματικός στόχος η στρατιωτική καταστολή των λαϊκών διαμαρτυριών, δίνοντας στο στρατό τη νομιμοποίηση να συλλαμβάνει ελεύθερα δίχως κατηγορίες, να κάνει οποτεδήποτε εφόδους σε σπίτια υπόπτων και να περνά από στρατοδικείο μη στρατιωτικούς.
