Πέρα από το ισχυρό πλήγμα που δέχεται η κυβέρνηση στο θέμα του τουρισμού (τα έσοδα από 18,2 δισ. € πέρσι, θα πέσουν, κατά τις εκτιμήσεις του υπουργείου Τουρισμού, στα 8 δισ. €), σοβαρές είναι και οι επιπτώσεις από τη συνεχιζόμενη ύφεση της οικονομίας, που καταγράφεται ως η χειρότερη της τελευταίας δεκαετίας. Ήδη, γίνεται λόγος για «πρωτογενές έλλειμμα» στον Προϋπολογισμό -αντί πλεονάσματος- 4,8 δισ. € για το πεντάμηνο Γενάρη-Μάη, ενώ το «δημοσιονομικό κενό» φθάνει τα 7,5 δισ. €. Με δυο λόγια, όλες οι θυσίες του λαού της τελευταίας δεκαετίας πήγαν στράφι καθώς τα λαϊκά νοικοκυριά και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις των αυτοαπασχολούμενων αδυνατούν να πληρώσουν τις υπέρογκες φορολογικές και λοιπές επιβαρύνσεις. Το αποτέλεσμα είναι να καταρρέουν οι εισπράξεις ΦΠΑ και λοιπών φόρων (μείωση 34%), τα τραπεζικά δάνεια και οι κοινωνικές δαπάνες, ενώ το κρατικό χρέος έχει εκτοξευτεί σε πάνω από 200% του ΑΕΠ! Αντίθετα, οι παροχές κλπ μέτρα στήριξης στο μεγάλο κεφάλαιο ξεπέρασαν ήδη τα 20 δισ. €! Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε χτες η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων για το Μάρτη, περίπου 4 εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά βρίσκονται στις λίστες με 545 εκατ. € ληξιπρόθεσμα χρέη.
Προσπαθώντας να δώσει ένα τόνο στιβαρής οικονομικής διαχείρισης και να φθάσει στο επόμενο Eurogroup (5 Οκτώβρη) και την έβδομη «αξιολόγηση» με όσο το δυνατόν μικρότερες απώλειες, η κυβέρνηση, έχοντας στο πλευρό της την πλειοψηφία των ΜΜΕ, επιστρατεύει μία κάλπικη επικοινωνιακή πολιτική που δεν πείθει πλέον κανένα. Ακραία διαπλοκή και διαφθορά παρακράτους επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αθρόες -δήθεν θετικές- νομοθετικές τομές, βιτριολίστριες, παιδεραστές, τηλεφωνική επικοινωνία Μητσοτάκη-Ερντογάν, επιδοτούμενος κοινωνικός τουρισμός, «επιστροφή» αναδρομικών σε χαμηλοσυνταξιούχους, φοροελαφρύνσεις και εισφοροελαφρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο, «μεγάλοι περίπατοι» του Μπακογιάννη, επίσκεψη Μητσοτάκη σε Ισραήλ, συνομιλίες Παππά-Μιονί, αυθαιρεσίες ζεύγους Καμμένου, επίσκεψη Μπορέλ-Δένδια στον Έβρο, ψηφιακό κράτος, επερχόμενος πακτωλός οικονομικής στήριξης από ΕΕ, κλπ, κλπ. Ωστόσο, η οικονομική κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, την ώρα που οι «διαπραγματεύσεις» με τους δανειστές για την έβδομη «αξιολόγηση» ξεκινούν στις 14 Ιούλη με όλα τα υπολειπόμενα προαπαιτούμενα (ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, ευθυγράμμιση αντικειμενικών με τις αγοραίες τιμές, «μεταρρυθμίσεις» στο χώρο της ενέργειας, ιδιωτικοποιήσεις κ.ά.) και κυρίως το πτωχευτικό Δίκαιο και την άρση προστασίας της πρώτης κατοικίας. Παρ’ όλ’ αυτά, τα αστικά κόμματα και η ντόπια ολιγαρχία έχουν βάλει πλώρη για το νέο «Ελντοράντο» των 32 δισ. € που τάζουν το νέο ευρωπαϊκό «Ταμείο Ανάκαμψης» και το πρόγραμμα πολυετούς Προϋπολογισμού (2021-2027). Ήδη ο ΣΕΒ, σε συνεργασία με τα οικονομικά επιτελεία, έχει καταρτίσει το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης – ΕΠΑ (το οποίο θα υπαχθεί στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και θα εκταμιεύει ποσά μέχρι 2 δισ. € το χρόνο) για την περίοδο 2021 – 2025, με βασικούς άξονες τον ψηφιακό και τεχνολογικό μετασχηματισμό, την ενεργειακή εξοικονόμηση, την κυκλική οικονομία και την εμβάθυνση της καινοτομίας, που θα συνοδεύονται με όλες τις απαραίτητες αντιδραστικές «αναδιαρθρώσεις». Για την εκτέλεση του προγράμματος προβλέπεται αύξηση του κρατικού Προϋπολογισμού κατά 35% στα πρώτα δύο χρόνια και από 10% στα τρία επόμενα. Περιττό να σημειώσουμε πως όλο το κόστος των μεγαλόπνοων σχεδιασμών της μεγαλοαστικής τάξης και των κυβερνήσεών της θα αποπληρωθεί από νέο σάρωμα των λαϊκών εισοδημάτων.
Ωστόσο, το πρόβλημα που βρίσκεται μπροστά είναι αν η οικονομία αντέξει μέχρι το ’21-’22 που θα αρχίσουν να εκταμιεύονται τα όποια χρήματα! Γιατί η αποσάθρωση είναι πλέον θέμα χρόνου, τουλάχιστον για τη συντριπτική πλειοψηφία των μικρομεσαίων, που συνιστούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Αυτό που κάνει τώρα η κυβέρνηση με τις αναβολές πληρωμών, τις παρατάσεις και τα μικροδάνεια, απλά και μόνο παρατείνουν την κατάρρευση, χωρίς όμως να αποφευχθεί μια ακόμη βαθύτερη ύφεση, με ολέθριες συνέπειες.
Όπως άλλωστε και σε όλες τις προηγούμενες κρίσεις, τα εργατολαϊκά στρώματα βιώνουν καθημερινά τις σκληρές συνέπειες μιας καπιταλιστικής επίθεσης, μέσα από την αντιλαϊκή πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση -με τη συναινετική …αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των αστικών κομμάτων και των «εποικοδομητικών» προτάσεων του ΚΚΕ- εν ονόματι της μεγαλοαστικής τάξης που προσδοκά βέβαια ανταλλάγματα για την υποτελή συμπεριφορά της απέναντι στους ξένους δυνάστες.
Αυτή η πολιτική του μονόδρομου και της υποτέλειας προς την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, συνεχίζεται με περισσότερη ένταση από τη Δεξιά, με ένα νέο γύρο αντιλαϊκών μέτρων, με πρόσχημα την πανδημία. Σημειώνουμε πως από την αρχή της πανδημίας έχουν απολυθεί ή τεθεί σε αναστολή εργασίας 940.000 εργαζόμενοι σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ ένα 42% έχει υποστεί μείωση του ωραρίου εργασίας συνοδευόμενο με μείωση αποδοχών. Επίσης ένα 26% έχει μπει στη μέθοδο της τηλεργασίας με όλα τα αρνητικά επακόλουθα.
Ωστόσο, η αντιλαϊκή κυβερνητική επέλαση εκδηλώνεται σε όλα τα μέτωπα (εργασιακό, ασφαλιστικό, Παιδεία, Πρόνοια, Υγεία, κλπ) ενώ ο κοινωνικός αποκλεισμός, ο ρατσισμός, η καλπάζουσα ανεργία, τα εκατομμύρια των νεόπτωχων, βρίσκονται πλέον στην καθημερινή επικαιρότητα. Η κατάθεση στη Βουλή του κατάπτυστου Ν/σ για τις διαδηλώσεις, επιχειρεί να φιμώσει το δικαίωμα των λαϊκών κινητοποιήσεων για το οποίο χύθηκαν ποτάμια αίματος.
Αλλά και η ύπαιθρος δέχεται την ολομέτωπη επίθεση. Οι χαμηλές τιμές των αγροτικών προϊόντων και η μείωση των εξαγωγών, σε συνδυασμό με την αποβιομηχάνιση συνεπάγονται την άμεση καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων φτωχομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών και το κλείσιμο δεκάδων χιλιάδων μικρομεσαίων μεταποιητικών μονάδων.
Είναι ξεκάθαρο -και θα πρέπει να γίνει συνείδηση για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της- ότι, στην εξαρτημένη από τον ιμπεριαλισμό χώρα μας, η ιμπεριαλιστική πολιτική αποτελεί την θεσμοθετημένη έκφραση της κυριαρχίας των δυνάμεων του μονοπωλιακού και χρηματιστικού κεφαλαίου, της αρπακτικής δράσης του ιμπεριαλισμού και σαν τέτοια είναι από τη φύση της αντεργατική, αντιλαϊκή και αντιδραστική. Κανένα φτιασίδι και κανένα εξωραϊσμό δεν επιδέχονται προς μια «προοδευτικότερη» κατεύθυνση όσο και αν τα σοσιαλδημοκρατικά και ρεφορμιστικά κόμματα προσπαθούν να πείσουν τα εργατολαϊκά στρώματα.
Το αντίθετο μάλιστα.
Η μεγαλοαστική τάξη της χώρας με εκφραστή της σήμερα το Μητσοτάκη, περνά σε μια νέα φάση καπιταλιστικών «αναδιαρθρώσεων» όπου το τίμημα καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός μας με νέες ακόμα βαρύτερες θυσίες.
Παρά τις κυβερνητικές, κατά καιρούς, θριαμβολογίες, οι πολιτικές των δυνάμεων του αστικού τόξου, οδήγησαν στην πλήρη ισοπέδωση των εργασιακών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η οικονομική δήθεν σύγκλιση με την ΕΕ, αποδείχθηκε αντιστρόφως ανάλογη της κοινωνικής, αναδεικνύοντας την ξεκάθαρη ταξική διάσταση του «ευρωπαϊκού οράματος». Μετά από δέκα χρόνια μνημονιακών αντιλαϊκών μέτρων και τριάντα εννιά ενταξιακής πορείας στην ΕΟΚ και ΕΕ, η χώρα οδηγείται ασφαλώς στην τροχιά της αγροτικής απαξίωσης, της αποβιομηχάνισης και αποεπένδυσης και ο λαός στην φτώχεια και την εξαθλίωση.
Είναι βέβαιο πως παρά την αδυναμία του εργατολαϊκού κινήματος να ανταποκριθεί στις βάρβαρες προκλήσεις της μεγαλοαστικής τάξης, η κοινωνία βράζει.
Και πάνω σε αυτό το έδαφος της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα, έτσι και τώρα ωριμάζουν μαζικοί αγώνες που θα δώσουν τη δυνατότητα να ανοιχτεί ένα νέο κεφάλαιο, σηματοδοτώντας την απαρχή μιας νέας φάσης ανασύνταξης και ανόδου για το εργατολαϊκό κίνημα της χώρας μας, για το χτύπημα του αποκρουστικού προσώπου της εκμετάλλευσης για την οποία καμία σύγκλιση δεν είναι εφικτή, παρά μόνο η ταξική σύγκρουση. Μέσα από αυτούς τους αγώνες, θα επιχειρηθεί να σπάσει το κλίμα απογοήτευσης και ηττοπάθειας που σπέρνει ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, θα κερδηθεί η αυτοπεποίθηση των εργαζόμενων και θα αναστηλωθεί η κλονισμένη πίστη στην αγωνιστική προοπτική.
