Καθώς μπαίνουν στην άκρη σιγά-σιγά οι «έκτακτες συνθήκες» της πανδημίας, επανέρχεται η «κανονικότητα»… Τα μνημόνια της υποδούλωσης της χώρας και του λαού, με τις χιλιάδες αντιλαϊκές διατάξεις, δεν είναι παρελθόν, είναι παρόντα, σε πλήρη ισχύ. Όσο και αν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ορκίζονται για το αντίθετο. Όχι μόνο δεν αδρανοποιήθηκαν, δεν ακυρώθηκαν, αλλά ενισχύονται από την επιθετική πολιτική αντιδραστικών ανατροπών της κυβέρνησης ΝΔ. Και η επιτροπεία των δανειστών είναι πάντα εδώ, ενεργή και αμείλικτη, για να διασφαλίζει την απαρέγκλιτη εφαρμογή τους, για να αποτρέπει παρεκκλίσεις από τους διατεταγμένους στόχους. Η όποια χαλάρωση των αδυσώπητων μνημονιακών ελέγχων -λόγω πανδημίας- τελειώνει…
Η 12η αξιολόγηση από τους εκπρόσωπους των δανειστών, που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη βδομάδα, επανέφερε λοιπόν την πραγματική -για το λαό και τη χώρα μας- «κανονικότητα». Γιατί η Ελλάδα δεν έχει γίνει μια «κανονική χώρα», όπως διατυμπανίζει η κυβέρνηση και οι προπαγανδιστές της.
Γιατί οι μεγάλες «κυβερνητικές επιτυχίες», η περίφημη «γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας», η «επανεκκίνηση της οικονομίας» και η επερχόμενη «ισχυρή και βιώσιμη ανάπτυξη» δεν είναι παρά μια κατασκευασμένη, μια πλασματική πραγματικότητα.
Οι οδυνηρές αλήθειες βρίσκονται πίσω από τα κυριότερα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας -το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα- που παρουσιάζουν δραματική επιδείνωση. Το δημόσιο χρέος εκτοξεύτηκε στο δυσθεώρητο ύψος του 206,3% του ΑΕΠ (το πρώτο υψηλότερο στην Ευρωζώνη και δεύτερο παγκοσμίως μετά την Ιαπωνία) και το έλλειμμα στο 10,1% επί του ΑΕΠ. Παρεμπιπτόντως, τα δημοσιονομικά μεγέθη που οδήγησαν την Ελλάδα στην μνημονιακή υποδούλωση ήταν χαμηλότερα ή περίπου ίδια…
Οι οδυνηρές αλήθειες βρίσκονται -πρώτα και πάνω απ’ όλα- σε όσα ήδη βιώνουν τα πλατιά εργατολαϊκά στρώματα. Μετά από δέκα χρόνια σκληρής μνημονιακής επίθεσης, μετά από ενάμιση χρόνο τραγικών συνεπειών από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, μετά από ένα καλοκαίρι ανυπολόγιστων καταστροφών από τις πυρκαγιές και έναν Οκτώβριο επίσης καταστροφικών πλημμυρών, βρισκόμαστε ενώπιον ενός κλιμακούμενου κύματος εξωφρενικών ανατιμήσεων στην ενέργεια και σε είδη πρώτης ανάγκης που δίνουν τη χαριστική βολή στις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Με το λαϊκό εισόδημα να συρρικνώνεται περισσότερο, την ανεργία να γιγαντώνεται, τα λουκέτα να πολλαπλασιάζονται, τα «κόκκινα» δάνεια να εκτοξεύονται, τους μαζικούς πλειστηριασμούς να επανέρχονται απειλώντας χιλιάδες λαϊκές κατοικίες και μικρές επιχειρήσεις, την ανθρωπιστική κρίση να εξαπλώνεται δραματικά. Και ακόμα δεν έχουν ξεσπάσει όλες οι επιπτώσεις από την υπολειτουργία της οικονομίας κατά την περίοδο της πανδημίας. Aκόμα η πανδημία και η υγειονομική κρίση είναι εδώ, πλήρως ενεργές.
Οι οδυνηρές αλήθειες βρίσκονται, επίσης, πίσω από τις περιβόητες «στρατηγικές σχέσεις» και τις «ισχυρές συμμαχίες» με ΗΠΑ και Γαλλία και την περίφημη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της χώρας, πίσω από τους «άξονες» και τις τριμερείς και τις ποικίλες διπλωματικές «πρωτοβουλίες» της κυβέρνησης ΝΔ. Και αυτές είναι η ασφυκτική πρόσδεση της Ελλάδας στους επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς και σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Γαλλίας, η επικίνδυνη εμπλοκή της στη δίνη των ενισχυόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η παράδοση της όποιας εθνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων τής χώρας σε αυτούς που μόνο να τα ποδοπατούν γνωρίζουν. Η περιλάλητη δημιουργία συνθηκών «σταθερότητας» και «ασφάλειας», στην πραγματικότητα, είναι η ενίσχυση των παραγόντων που οδηγούν σε μεγαλύτερη υποδούλωση της χώρας και του λαού, σε πόλεμο, καταστροφή και επαναχάραξη συνόρων.
Το πλαίσιο και οι εντολές είναι δεδομένα
Τι αναμένεται, λοιπόν, στο εξής; Είναι άραγε αυτό που περιγράφει η κυβερνητική προπαγάνδα και πλήθος κατευθυνόμενων άρθρων, ρεπορτάζ και «ειδήσεων» που αναμασούν διάτρητα στοιχεία της «δημιουργικής λογιστικής» των οικονομικών επιτελείων, στοιχεία που περιγράφουν προκλητικά την καταφθάνουσα τάχα «ευφορία της ανάκαμψης», όπου και ο λαός θα έχει το μερίδιό του; Όχι, βεβαίως. Όπως όλα δείχνουν και όπως οι δανειστές φροντίζουν να «προειδοποιούν», το μνημονιακό «χαλινάρι» θα ξανασφίξει. Όλες οι «ιδέες» και οι προτάσεις των ισχυρών, ειδικά για τις υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα, κατατείνουν σε ένα αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας που θα προβλέπει ένα αυστηρό πλαίσιο δημοσιονομικής πειθαρχίας και ασφυκτικής εποπτείας που θα εγγυάται τα συμφέροντά τους. Εν ολίγοις, οι δανειστές θα υπαγορεύουν «δημοσιονομικούς στόχους» και η εκάστοτε κυβέρνηση θα κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση για να τους επιτυγχάνει. Ό, τι ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία δέκα χρόνια της μνημονιακής περιόδου.
Και το κλίμα προετοιμάζεται, ήδη, αναλόγως. Μετά τη φτηνή πρωθυπουργική δημαγωγία από το βήμα της ΔΕΘ, μετά τις εξαγγελίες για επιδόματα-κοροϊδία και μέτρα δήθεν «ανακούφισης» των λαϊκών νοικοκυριών, τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους. Χαρακτηριστική -και όχι μοναδική- είναι η δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, Θόδωρου Σκυλακάκη, πως με έλλειμμα στο 7,3% του ΑΕΠ δεν υπάρχουν περιθώρια για επιπλέον παροχές… Οι εκπρόσωποι των δανειστών, κατά τη 12η αξιολόγηση, αφού διαπίστωσαν σοβαρές καθυστερήσεις και αποκλίσεις από τους διατεταγμένους στόχους, επιβάλλουν και πάλι τη γνωστή «δημοσιονομική πειθαρχία». Όχι μόνο βάζουν φραγμό στα ψίχουλα των κυβερνητικών εξαγγελιών, αλλά απαιτούν και νέα αντιλαϊκά μέτρα μαζί με τη συντήρηση των παλιών.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτή είναι η περίφημη «κανονικότητα». Το πλαίσιο, οι εντολές είναι δεδομένα. Αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος με άνευ προηγουμένου φορομπηξία, αιματηρή λιτότητα, δραστική περικοπή των κοινωνικών δαπανών. Συνέχιση της μνημονιακής βαρβαρότητας, με λίγα λόγια, για να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις των δανειστών, να επιτυγχάνονται τα απαιτούμενα πλεονάσματα και να εξασφαλίζεται η επιστροφή των δανείων υποδούλωσης της χώρας. Και αν, και όταν δημιουργείται ο περίφημος «δημοσιονομικός χώρος» και ανησυχούν οι κυβερνώντες μήπως ξεσπάσει η λαϊκή οργή που σιγοβράζει, μπορεί να προκύψει κάποια «χαλάρωση», μπορεί να δοθούν κάποια επιδόματα ελεημοσύνης και κάποιες παροχές, μετά από τον αυστηρό έλεγχο και την έγκριση των δανειστών πάντα.
Η «ευφορία της ανάκαμψης» αφορά την ελληνική ολιγαρχία -και μόνο- και τους περίφημους «επενδυτές», το ξένο κεφάλαιο, που απογειώνουν τα κέρδη τους μέσω της άγριας λεηλασίας του λαού και του όποιου πλούτου της χώρας έχει απομείνει από τη δεκαετή μνημονιακή καταλήστευση.
Σε αυτό το πλαίσιο, η επίσκεψη της απερχόμενης καγκελαρίου Μέρκελ στην Ελλάδα, της ηγέτιδας η οποία συμπύκνωσε με την πολιτική της την επιβολή του μνημονιακού εφιάλτη στη χώρα μας, ανήμερα μάλιστα της Επετείου του μεγάλου αντιφασιστικού ΟΧΙ του ελληνικού λαού, έρχεται να καταδείξει τις σχέσεις υποταγής της ελληνικής κυβέρνησης και του εγχώριου αστικού πολιτικού συστήματος στην κραταιά Γερμανία – και το διαχρονικό ΝΑΙ της ελληνικής ολιγαρχίας και των πολιτικών της εκπροσώπων στον ξένο παράγοντα. Ένα ΝΑΙ που διαπερνάει την ιστορία του ελληνικού κράτους από τη γέννησή του μέχρι τις μέρες που διανύουμε. Ένα ΝΑΙ στον αντίποδα των ηρωικών ΟΧΙ του λαού μας.
