Μία πρώτη προσέγγιση του προγράμματος MOG/Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα
Το πρόγραμμα MOG/Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα, που χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Εξωτερικών της Ο.Δ. της Γερμανίας παρουσίασε πρόσφατα και στην Ελλάδα την εκπαιδευτική πλατφόρμα του. Η νέα πρωτοβουλία του γερμανικού κράτους έχει ως κύριο στόχο της τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές των ελληνικών σχολείων. Το πρόγραμμα αυτό, που χρηματοδοτείται επίσης και απ’ το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», αποτελεί κατά τους δημιουργούς τους μία επιστημονική σύγχρονη προσπάθεια για να μελετηθούν πλευρές της ιστορίας της γερμανικής κατοχής στη χώρα μας. Σύμφωνα με τους οργανωτές τής πλατφόρμας χρειάζεται ένας άλλος τρόπος προσέγγισης της ιστορικής αλήθειας, που θα βάζει στο περιθώριο την εμπάθεια και τις στρατευμένες απόψεις και -μέσα από ατομικές μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα εκείνης της περιόδου αλλά και με την προβολή των απόψεων και απ’ τις δύο πλευρές- οι μαθητές θα κατανοήσουν την ιστορία με αντικειμενικό τρόπο.
Πρόκειται για μια χονδροειδέστατη προσπάθεια της γερμανικής κυβέρνησης να ξαναγράψει την ιστορία του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και να αμβλύνει τις ευθύνες της ναζιστικής Γερμανίας και των εγκλημάτων που η ίδια προκάλεσε στους λαούς όλου του κόσμου. Η προσπάθεια αυτή εντάσσεται επίσης στη γενικότερη προσπάθεια του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα του πλέον καταστροφικού πολέμου με τα δεκάδες εκατομμύρια θύματα που προκάλεσε η ναζιστική θηριωδία, να μειώσει ή και να εξαφανίσει το ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης και των κομμουνιστικών κομμάτων σε όλο τον κόσμο. Μια προσπάθεια που έχει ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν με τα αντικομμουνιστικά μνημόνια και τη “μαύρη βίβλο” της ΕΕ, με την κατάργηση της επετείου της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης των λαών στις 9 Μάη, που την μετέτρεψαν σε μέρα της …Ευρώπης.
Τι υποστηρίζουν όμως οι οργανωτές του προγράμματος αυτού; Μέσα από τις ατομικές μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα εκείνης της περιόδου υποτίθεται ότι μπορεί κάποιος να διαμορφώσει μια αντικειμενική γνώση για το τι έγινε στη μαύρη αυτή περίοδο της ιστορίας μας. Έτσι λοιπόν, για να μάθουμε για τη σφαγή στο Δίστομο ή στα Καλάβρυτα, πρέπει να ακούσουμε και την άποψη των ναζιστών δολοφόνων ή κάποιων δοσίλογων για να σχηματίσουμε αντικειμενική γνώμη! Για να μάθουμε τι ήταν ο Άξονας, θα πρέπει να ακούσουμε και την άποψη του Μουσολίνι ότι δήθεν ο Άξονας ήταν μια ένωση κρατών για να προωθηθεί η παγκόσμια ειρήνη(!) και έτσι θα έχουμε μια αντικειμενική άποψη. Με την λογική αυτή, για να μάθει κάποιος τι έγινε στην Κύπρο το 1974, δεν φτάνει να γνωρίζει την τούρκικη εισβολή και την κατοχή του 40% του νησιού, αλλά να μάθει και την άποψη του εισβολέα για να διαμορφώσει δήθεν αντικειμενική άποψη.
Στην πραγματικότητα, η δήθεν επιστημονική αυτή μέθοδος των ατομικών μαρτυρίων για την αντικειμενική γνώση της ιστορίας αποτελεί μία χοντροειδέστατη αντιεπιστημονική μέθοδο, που εκτός των άλλων παραβιάζει τα εξής στοιχεία: Πρώτον, επιχειρεί να απαλύνει τις ευθύνες της ναζιστικής θηριωδίας, αφού πρέπει δήθεν να ακούσουμε και αυτούς που προκάλεσαν τα εγκλήματα. Δεύτερον, αμφισβητεί τα πραγματικά γεγονότα της περιόδου που έχουν καταγραφεί μέσα από τόσα και τόσα γεγονότα και επιχειρεί να αμφισβητήσει τα γεγονότα μέσα από τις μαρτυρίες κάποιων υποτίθεται αντικειμενικών μαρτύρων επειδή έζησαν τα γεγονότα. Τρίτον, έρχονται να αμφισβητήσουν τις έρευνες, τα συνέδρια, τα φόρουμ και τόσα άλλα στοιχεία που έχουν συσσωρευτεί όχι μόνο από ατομικές μαρτυρίες αλλά και από χιλιάδες γεγονότα που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν με κανένα τρόπο. Να σημειώσουμε εδώ ότι η Γερμανία επενδύει μεγάλα κεφάλαια και ανθρώπινο δυναμικό για να συγγράψει μια νέα ιστορία για την ίδια την Γερμανία και φυσικά να μειώσει το βαρύ φορτίο τής ναζιστικής περιόδου. Τέταρτον, επιχειρεί να αντιστρέψει την αλήθεια για το ποιος γράφει την ιστορία. Έτσι μέσα απ’ την θεωρία της ατομικής στάσης επιχειρείται να εξαφανιστεί η δράση των κοινωνικών τάξεων και των λαών, αφού πλέον εσύ αποφασίζεις και όχι οι μάζες και οι οργανωμένες δυνάμεις. Πέμπτον, με την γενικότερη προσπάθεια που επιχειρείται, θα ενταθεί η προσπάθεια της εξαφάνισης του ρόλου της ΕΣΣΔ, του Κόκκινου Στρατού, αλλά και των αριστερών και κομμουνιστικών δυνάμεων σε όλο τον κόσμο. Τέλος, σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, η αναφορά στις αντιστασιακές οργανώσεις με τον ίδιο τρόπο για όλες, πχ “υπήρχε το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, αλλά και ο ΕΔΕΣ, η ΕΚΚΑ και ο Ψαρρός”, χωρίς αξιολογική θεώρηση, θα οδηγήσει στη διαμόρφωση μιας νέας «αλήθειας», μακριά όμως απ’ την αλήθεια του λαού μας και της ιστορίας του.
Είναι βέβαιο ότι η άρχουσα τάξη -τόσο στη χώρα μας αλλά και γενικότερα- έχει την ανάγκη να εξιλεωθεί για τα εγκλήματά της για να τα επαναλάβει, κάθε φορά με μεγαλύτερη ένταση. Το αν θα τα καταφέρει, θα κριθεί στο επίπεδο της ταξικής πάλης, γιατί στην πραγματικότητα η προσπάθεια αυτή είναι μια σκληρή ιδεολογική αντιπαράθεση ανάμεσα στις δυνάμεις του σκοταδισμού και της συντήρησης από τη μια πλευρά και από την άλλη των δυνάμεων της προόδου και του φωτεινού μέλλοντος.
