Σε διαδοχικά δημοσιεύματα στην εφημερίδα “Προλεταριακή Σημαία” και στο ιστολόγιο “Αντιγειτονιές”, εδώ και αρκετό καιρό, οι σ. του ΚΚΕ(μ-λ) διατυπώνουν μομφές προς το Μ-Λ ΚΚΕ ότι φέρει “ευθύνη” για την “απουσία” της ΛΑ-ΑΑΣ και για τη μη “ενεργοποίησή της σε κινηματικές πρωτοβουλίες”, για τις “διαφωνίες” και τις “αντιρρήσεις” που προβάλλει σε προτάσεις του ΚΚΕ(μ-λ) “να αναλάβει η ΛΑ-ΑΑΣ πρωτοβουλίες ”.
Με αυτές τις επαναλαμβανόμενες “κριτικές” προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση πως το Μ-Λ ΚΚΕ “ακινητοποιεί” τη ΛΑ-ΑΑΣ επειδή δεν συμμετείχε σε ορισμένες “κινηματικές πρωτοβουλίες” που πρότεινε το ΚΚΕ(μ-λ) αποφεύγοντας, όμως, να μιλήσουν για την απουσία αυτοδύναμης πολιτικής δραστηριότητας που παρουσιάζει η ΛΑ-ΑΑΣ. Η εξασθένηση της αυτοδύναμης και ανεξάρτητης δραστηριότητάς της συνδέεται, ωστόσο, άμεσα με τις “κινηματικές πρωτοβουλίες” στις οποίες αναφέρεται το ΚΚΕ(μ-λ).
Ποιες είναι αυτές οι “κινηματικές πρωτοβουλίες”; Δεν είναι παρά “πρωτοβουλίες κοινής δράσης” με τις άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς προς τις οποίες δίνει το κύριο βάρος του το ΚΚΕ(μ-λ) με επανειλημμένες προτάσεις του και με την δράση του, βάζοντας σε δεύτερο πλάνο την αυτοδύναμη δράση της ΛΑ-ΑΑΣ.
Πριν μιλήσουμε, ωστόσο, για την εκτροπή από θεμελιώδεις κατευθύνσεις της ΛΑ-ΑΑΣ που φέρνει αυτή η πρακτική των συντρόφων και τις επιπτώσεις που έχει, πρέπει να σημειώσουμε ότι η σημερινή πορεία της ΛΑ-ΑΑΣ σχετίζεται άμεσα αφενός με μια ολόκληρη διαδικασία που ξεκίνησαν εδώ και δύο χρόνια, θέτοντας ζήτημα “επανεκκίνησης” της ΛΑ-ΑΣ, δηλαδή επαναπροσδιορισμό κατευθύνσεών της που είχαν συμφωνηθεί από το 2012 αλλά και στην 1η Πανελλαδική Σύσκεψή της (2013), αφετέρου με τη μεταβολή στις σχέσεις των δύο βασικών δυνάμεών της που επήλθε με την πρωτοβουλία του ΚΚΕ(μ-λ) να σπάσει την εκλογική συνεργασία του με το Μ-Λ ΚΚΕ μετά από μια εφταετία κοινής καθόδου σε τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις.
Μέσα από μια επίπονη διαδικασία τριβών και αντιπαραθέσεων καταλήξαμε στη 2η Πανελλαδική Σύσκεψη της ΛΑ-ΑΑΣ που “επαναεπιβεβαίωσε τη συμφωνία της πάνω στις βασικές κατευθύνσεις που έχει θέσει από την συγκρότησή της» . Το ζήτημα είναι αν, ανεξάρτητα από διαφορές που έχουν σε μια σειρά θέματα το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ(μ-λ), η ΛΑ-ΑΑΣ θέτει σε εφαρμογή τις συμφωνημένες κατευθύνσεις ή αν εξακολουθεί η μία οργάνωση να θέλει να επιβάλει την διαφορετική της άποψη στη ΛΑ-ΑΑΣ, έξω από τις συμφωνημένες κατευθύνσεις και σημειώνονται παρεκκλίσεις από αυτές που, αναπόφευκτα, έχουν επιπτώσεις και στη δράση της.
★★★
Η ΛΑ-ΑΑΣ έχει θέσει σαν κεντρικό στόχο της να συμβάλλει στη δημιουργία ενός μαζικού μετώπου αγώνα του λαού για το ψωμί, τη δουλειά, την Ειρήνη, την Δημοκρατία και την Εθνική Ανεξαρτησία και, ταυτόχρονα, έχει καθορίσει ότι η προώθηση αυτού του στόχου περνά μέσα από την χάραξη διαχωριστικών γραμμών και την αντιπαράθεση -όπως το σημειώνουν όλες οι αποφάσεις των πανελλαδικών σωμάτων της ΛΑ-ΑΑΣ- με τις πολιτικές κατευθύνσεις και τις δυνάμεις της ρεφορμιστικής και νεο-ρεφορμιστικής αριστεράς, των «μεταβατικών προγραμμάτων» και της αναρχοαυτονομίας, με την ανάπτυξη της «δικής της πολιτικο-κινηματικής υπόστασης» και με μια πολιτική και πρακτική που θα προσελκύει δυνάμεις στο μαζικό αγώνα.
Πώς η ΛΑ-ΑΑΣ θα διεξάγει την αντιπαράθεσή της και θα χαράξει τις διαχωριστικές γραμμές της από τις πολιτικές δυνάμεις της ρεφορμιστικής και νεο-ρεφορμιστικής αριστεράς, των «μεταβατικών προγραμμάτων» και της αναρχοαυτονομίας; Ασφαλώς, ξετυλίγοντας και εντείνοντας την ιδεολογικοπολιτική κριτική και την αντιπαράθεσή της απέναντι σε αυτές τις λαθεμένες κατευθύνσεις αλλά και ακολουθώντας μια ανάλογη πολιτική πρακτική που δεν θολώνει τις βαθιές διαχωριστικές γραμμές που μας χωρίζουν με τις δυνάμεις του ρεφορμισμού, του τροτσκισμού και του λεγόμενου «αντικαπιταλισμού». Και αυτό το τελευταίο έχει μια ιδιαίτερη σημασία γιατί μέσα από την πολιτική πρακτική, κυρίως, οι λαϊκές μάζες, η νεολαία και οι εργαζόμενοι διαμορφώνουν την αντίληψή τους για τις πολιτικές κατευθύνσεις στο κίνημα. Η πρακτική που επιζητά συνέχεια την πολιτική συνεργασία με το ΝΑΡ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τις τροτσκιστικές οργανώσεις και είναι ανοιχτή ακόμα και σε δυνάμεις του αντιεξουσιαστικού χώρου δεν προκαλεί παρά μόνο πολιτικές συγχύσεις και προσδίδει στη ΛΑ-ΑΑΣ χαρακτηριστικά συμπληρώματος ή συγγενικής δύναμης του χώρου των ρεφορμιστικών, νεορεφορμιστικών και τροστσκιστικών δυνάμεων. Καλλιεργεί μια άλλη εκδοχή της χρεοκοπημένης ιδέας της «παναριστερής ενότητας», στην μικρότερη κλίμακα της «εξωκοινοβουλευτικής παναριστερής ενότητας».
Και ανεξάρτητα από το πώς το αντιλαμβάνονται οι σ. του ΚΚΕ(μ-λ), προς τα εκεί οδηγεί η επιμονή τους σε προτάσεις «πολιτικής συνεργασίας των αριστερών δυνάμεων», που κατατείνουν, μάλιστα, τον τελευταίο καιρό και στη συγκρότηση σχημάτων πολιτικής συνεργασίας, υπό τη μορφή «πρωτοβουλιών».
Αυτή την πρακτική, ωστόσο, δεν την ακολουθεί και δεν θα την ακολουθήσει το Μ-Λ ΚΚΕ γιατί τη θεωρεί λαθεμένη, γιατί βρίσκεται έξω από τις κατευθύνσεις της ΛΑ-ΑΑΣ, γιατί δεν βοηθά αλλά βλάπτει την προσπάθεια της ανασυγκρότησης αριστερού κινήματος και της ενδυνάμωσης της πραγματικής αριστεράς.
Η ΛΑ-ΑΑΣ μπορεί να συνεννοείται ή να συμπορεύεται με άλλες οργανώσεις σε κινητοποιήσεις για διάφορα ζητήματα αλλά οριοθετεί την πολιτική «κοινή δράση» της σε ένα επίπεδο και με όρους που διασφαλίζουν την αυτόνομη και διακριτή πολιτική και κινηματική παρουσία της.
★★★
Η ΛΑ-ΑΑΣ έχει θέση για πολιτική «κοινής δράσης». Ποια, όμως, πολιτική κοινής δράσης; Αυτή την έχουν προσδιορίσει διαδοχικά οι αποφάσεις των Σωμάτων της ΛΑ-ΑΑΣ ως «κοινή δράση για την προσέλκυση δυνάμεων στο μαζικό αγώνα», ως «κοινή δράση μέσα στο κίνημα ώστε να οικοδομήσουμε μαζικούς όρους αντίστασης», ως πολιτική που επιδιώκει σταθερά «στο έδαφος των μετώπων της εργατικής και λαϊκής πάλης, στα συνδικάτα και τους φοιτητικούς συλλόγους, σε κινήσεις και πρωτοβουλίες που έχουν συγκροτηθεί σε γειτονιές και σε χώρους δουλειάς, δηλαδή μέσα στα πλαίσια του μαζικού κινήματος, να συσπειρωθούν αγωνιστικά γύρω από συγκεκριμένα αιτήματα και στόχους ευρύτερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις» και την «ανασυγκρότηση των εργαλείων της πάλης του, στο στέριωμα και την ανάπτυξη των λαϊκών αντιστάσεων που δυναμώνουν στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς».
Είναι σαφές πως οι αποφάσεις της ΛΑ-ΑΑΣ μιλούν για κοινή δράση μέσα στο μαζικό κίνημα με στόχο την οικοδόμηση των όρων μαζικής αντίστασης, την προσέλκυση δυνάμεων στο μαζικό αγώνα. Το μαζικό κίνημα, βέβαια, δεν είναι η συνεύρεση του πολιτικού δυναμικού οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς σε διαδηλώσεις που συνδιοργανώνουν, ούτε η διοργάνωση κοινών εκδηλώσεων και διαδηλώσεων αυτών των οργανώσεων. Σε συνθήκες μεγάλης ύφεσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος και οργανωτικής αποστράτευσης αποτελεί σοβαρό λάθος να αναζητείται «ταχύρρυθμη λύση» και αναζήτηση υποκατάστατου της απουσίας μαζικού κινήματος στην «κοινή δράση» οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Από εκεί και πέρα η έννοια του μαζικού κινήματος και ο μαζικός αγώνας δεν μπορεί να γίνεται μονομερώς αντιληπτή σαν μια επαναλαμβανόμενη πρακτική του να γίνει διαδήλωση χωρίς να εξετάζονται οι όροι, πότε, με ποια προετοιμασία και ποιες προϋποθέσεις εξαγγέλλεται μια διαδήλωση, παραγνωρίζοντας ότι η έννοια της μαζικής κινητοποίησης δεν μπορεί να αγνοεί πώς θα επιτευχθεί μια ευρύτερη συμμετοχή.
Το μαζικό κίνημα συγκροτείται όταν εργαζόμενοι, νέοι, απλοί άνθρωποι και ευρύτερος λαϊκός κόσμος που κινούνται στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σωματεία, στους συλλόγους και άλλες μαζικές οργανώσεις μπορέσουν να τραβηχτούν σε κινητοποιήσεις και αγώνες. Και για να γίνει μια τέτοια συγκρότηση απαιτείται μια επίμονη και μακρόχρονη δουλειά μέσα στον κόσμο σε σωστή κατεύθυνση. Μια δουλειά που έχει σαν κρίσιμο στοιχείο της την απαλλαγή του κινήματος από τις καταστροφικές και λαθεμένες πολιτικές κατευθύνσεις που το έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση και εξακολουθούν να το καθηλώνουν, ώστε να επιτευχθεί η ανασυγκρότηση της συλλογικής οργάνωσης και πάλης των εργατικών και λαϊκών μαζών. Η ΛΑ-ΑΑΣ σε αυτήν την προσπάθεια καλείται να συμβάλει.
★★★
Και για να συμβάλει, οφείλει να ενισχύσει τη δική της πολιτική και πρακτική κίνηση, την ανεξάρτητη δράση της πάνω στις κατευθύνσεις που έχει χαράξει. Να προσπαθήσει να συνδεθεί με αγωνιστές και ανθρώπους, με βάση τα λαϊκά και αντιιμπεριαλιστικά ζητήματα, κάνοντας πιο γνωστό και ισχυρό το πολιτικό στίγμα της με πρακτικές που δεν θα το διαχέουν και το θολώνουν. Αν υπάρχει έλλειμμα σήμερα σε αυτό, δεν έχει να κάνει μόνο με τις αδυναμίες της ή με τις υποκειμενικές δυνατότητές της αλλά και με το ότι επανέρχονται προτάσεις που την εκτρέπουν από τις κατευθύνσεις της μετατοπίζοντας το κέντρο βάρος της πολιτικής της δράσης από την αυτόνομη, ανεξάρτητη πολιτική δουλειά στο πραγματικό μαζικό κίνημα σε ένα κυνηγητό ανάληψης και οργάνωσης «κινηματικών πρωτοβουλιών» πολιτικής συνεργασίας με δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΛΑ-ΑΑΣ δεν κατάφερε να κάνει (όπως έχει κάνει προηγούμενα χρόνια) μια δημόσια πολιτική τοποθέτηση και δραστηριότητα για την περίοδο που άνοιξε η ανάληψη της κυβέρνησης από τη ΝΔ. Ότι έχει πολύ καιρό να αναπτύξει μια πανελλαδική πολιτική καμπάνια, ενώ τρέχουν πολύ σημαντικά λαϊκά και αντιιμπεριαλιστικά ζητήματα για τα οποία η ΛΑ-ΑΑΣ έχει ένα ξεχωριστό λόγο να πει. Όσο το ΚΚΕ(μ-λ) θα επιμένει σε προτάσεις που μετατρέπουν τη δράση της ΛΑ-ΑΑΣ σε «πρωτοβουλία» πολιτικών συνεργασιών, όσο θα εξακολουθεί να νομίζει ότι με ένα τέτοιου είδους βομβαρδισμό προτάσεων και πίεση «θα «σύρει» προς την κατεύθυνση της «κοινής δράσης», όπως αυτό την αντιλαμβάνεται ως πολιτική συνεργασία με δυνάμεις με τις οποίες η ΛΑ-ΑΑΣ βρίσκεται σε πολιτική αντιπαλότητα, η δραστηριότητα της ΛΑ-ΑΑΣ θα δυσκολεύεται. Δεν θα φταίει γι’ αυτό το Μ-Λ ΚΚΕ που θα επιμένει να ενεργεί η ΛΑ-ΑΑΣ σύμφωνα με τις συμφωνημένες κατευθύνσεις της και θέλει πάνω σε αυτές να κρατηθεί και να συνεχίσει την πορεία της, παρά το ότι κάποιοι ίσως να θέλουν μια διαφορετική πορεία της, αν κρίνουμε και από το προκλητικό σχόλιο που δημοσιεύτηκε, στο «ιστολόγιο που στηρίζει το ΚΚΕ(μ-λ)», στις «Αντιγειτονιές», πριν δύο μήνες, το οποίο εισηγούνταν «απλά και φαρδιά» ότι «το εν λόγω σχήμα (ΛΑ-ΑΑΣ) οφείλει να κάνει διάλειμμα στην δράση του»(!).
Δεν είδαμε και κάποια αντίδραση των σ. του ΚΚΕ(μ-λ) σ’ αυτό….
