Μόνο κάτω από το πρίσμα των ισχυρών ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων και πιέσεων σε βάρος της Κύπρου μπορεί να ερμηνευτεί η συνέχιση των προσπαθειών για την πραγματοποίηση της άτυπης πενταμερούς διάσκεψης που έχει οργανωθεί από τον ΟΗΕ για το αμέσως επόμενο διάστημα. Το γεγονός ότι δεν έχει ακόμα οριστικοποιηθεί η ακριβής ημερομηνία αποτελεί «λεπτομέρεια» που αποτυπώνει τις αντιδιαμετρικές θέσεις με τις οποίες προσέρχονται οι δύο πλευρές στις συνομιλίες.
Η Άγκυρα διατυμπανίζει τη διχοτομική γραμμή των δύο κρατών, θεωρώντας χασομέρι κάθε άλλη συζήτηση και ειδικά την ανακύκλωση του διαλόγου με στόχο τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, στην οποία τυπικά τουλάχιστον επιμένουν Αθήνα και Λευκωσία. Η Τουρκική αδιαλλαξία ενθαρρύνεται από τον ΟΗΕ και Ευρωπαίους -κύρια Βρετανούς και Γερμανούς- «μεσολαβητές», που σαν σύγχρονοι εκφραστές του Πόντιου Πιλάτου, αποδέχονται την Τουρκική ατζέντα «εάν το θέλουν οι δύο πλευρές». Μια τέτοια εξέλιξη νομιμοποιεί τα κατοχικά τετελεσμένα, οδηγεί στη διχοτόμηση και στο οριστικό χαντάκωμα του Κυπριακού, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο του τουρκικού ελέγχου σ’ ολόκληρο το νησί.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Μητσοτάκης χαρακτήρισε από τη Λευκωσία «ανεδαφική» τη «λύση δύο κρατών», ενώ ο Ερντογάν του απάντησε απειλητικά ότι πρέπει «να ξέρεις τα όριά σου» και επανέλαβε πως «πλέον, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος στην Κύπρο εκτός από τη λύση των δύο κρατών. Θέλετε το δέχεστε, θέλετε όχι». Σ’ αυτόν τον καμβά και ο ηγέτης του ψευδοκράτους, Τατάρ, αναφέρθηκε στις «προσπάθειές μας για υλοποίηση μοντέλου δύο ξεχωριστών κυρίαρχων (κρατών) που να συνάδουν με τις πραγματικότητες στην Κύπρο», εστιάζοντας στην «πολιτική ισότητα» για να αποτραπεί η μετατροπή του «τουρκοκυπριακού λαού» σε μειονότητα, για εφαρμογή «της μόνης ρεαλιστικής λύσης η οποία είναι το μοντέλο δύο κυρίαρχων χωριστών κρατών».
Το πόσο συνεπής είναι η ελληνοκυπριακή πλευρά στη γραμμή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας αποκάλυψε ο Μητσοτάκης σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του, όπου υποστήριξε ότι η ελληνική κυβέρνηση μένει «προσηλωμένη» στις θέσεις της για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, με τη μόνη συζήτηση που, όπως είπε, μπορεί να γίνει, να είναι οι «βαθμοί αυτονομίας» των δύο μερών στην Κύπρο. Έτσι τεντώνοντας την ομοσπονδία μέχρι τη χαλαρή συνομοσπονδία συγκλίνει στη βρετανική προτροπή για «ευελιξία και συμβιβασμό», προετοιμάζοντας το έδαφος στις διχοτομικές λύσεις που προωθούνται για σχέσεις «κυρίαρχης ισότητας» μεταξύ δύο κρατών.
Στο μεταξύ ενόψει των διπλωματικών διεργασιών της πενταμερούς και με συνέπεια στα αμερικανόπνευστα τριμερή και πολυμερή σχήματα συνεργασίας, ο Έλληνας πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Κύπρο καθ’ οδόν προς το Ισραήλ, ενώ ο Νετανιάχου συνάντησε και τον Αναστασιάδη στην Ιερουσαλήμ.
Στη Λευκωσία πέρα από τις δημαγωγικές κορώνες για εμμονή στο «συμπεφωνημένο και καθολικά δεσμευτικό πλαίσιο λύσης. Και ταυτόχρονα το θεμέλιο για την εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε ολόκληρη την κυπριακή επικράτεια», την «αντιμετώπιση κοινών προκλήσεων» από Αθήνα και Λευκωσία, με «κοινούς στόχους» και «απόλυτη ετοιμότητα» για συμμετοχή στην άτυπη διάσκεψη, καλλιέργησαν αυταπάτες εξωραΐζοντας το ρόλο της ΕΕ που «θα επιδείξει την επιβαλλόμενη αλληλεγγύη» με «ενεργό εμπλοκή σε έναν αναμενόμενο μελλοντικό διάλογο» για επίλυση του Κυπριακού.
Στο Ισραήλ, με προμετωπίδα την αντιμετώπιση του κορονοϊού και τα εμβολιαστικά «επιτεύγματα», (αποσιωπώντας τον προκλητικά απάνθρωπο αποκλεισμό των Παλαιστινίων), σε συνδυασμό με το «πιστοποιητικό» εμβολιασμού, που θα οδηγήσει στην άνθηση του τουρισμού, αποφασίστηκε η παραπέρα εμβάθυνση στη «στρατηγική συνεργασία στον τομέα της άμυνας» προβάλλοντας σαν μέγιστη επένδυση την εκχώρηση της εκπαίδευσης των Ικάρων στην Αεροπορική Βάση Καλαμάτας σε ισραηλινή εταιρεία για 20 χρόνια. Αντίστοιχα αποφασίστηκε η επανεκκίνηση κοινών στρατιωτικών και ναυτικών ασκήσεων Κύπρου και Ισραήλ και η επέκταση της μεταξύ τους βιομηχανικής συνεργασίας. Όταν τα τουρκικά γεωτρύπανα επιδίδονταν στη διάτρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου, όταν οι -δήθεν εγγυητές της κυπριακής κυριαρχίας- πετρελαϊκοί κολοσσοί εγκατέλειπαν τα παραχωρηθέντα από τη Λευκωσία θαλάσσια οικόπεδα επικαλούμενοι την πανδημία και πιο πρόσφατα όταν ο Αττίλας επεκτείνονταν στα Βαρώσια, οι στρατηγικές συνεργασίας παραμερίστηκαν. Τώρα προκειμένου να διευρυνθεί η εποπτεία ΗΠΑ και Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο και με το πρόσχημα του στρατιωτικού αντίβαρου έναντι της Τουρκίας εμβαθύνεται η εκχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου.
Ενώ συνεχίζονται παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο, η Άγκυρα ανακοίνωσε ότι βγάζει από τις 18 Φεβρουαρίου μέχρι τις 2 Μαρτίου το σκάφος «Τσεσμέ» για υδρογραφικές έρευνες στο κέντρο του Αιγαίου, σε περιοχές δυτικά του Άη Στράτη και της Λήμνου, κλιμακώνοντας επικίνδυνα την ένταση.
Το σκηνικό των ιμπεριαλιστικών προτροπών για χωρίς όρους ελληνοτουρκικό διάλογο, παρά τις εφησυχαστικές διατυπώσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη για δήθεν θετική προσέγγιση, ανοίγει τις τουρκικές ορέξεις για διεκδικήσεις σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας εγκυμονώντας σοβαρούς κινδύνους για την ειρήνη στην περιοχή.
Σ’ αυτό συμβάλλει και η διαχρονικά ενδοτική στάση της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης. Παρόλα αυτά η βεντάλια των τουρκικών διεκδικήσεων συνεχώς διευρύνεται, έχοντας ξεπεράσει προ πολλού το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, το μοναδικό ζήτημα που παραδέχονται ότι αναζητούν λύση οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Οι εξελίξεις δημιουργούν και εσωκομματικούς τριγμούς στην κυβέρνηση καθώς στη θέση του Σαμαρά ότι «με πειρατές δεν κάνεις διάλογο» και στην αντίθεσή του στην προσφυγή στη Χάγη, ο Μητσοτάκης του απάντησε: «Ένα μέρος μίας χώρας που έχει αυτοπεποίθηση είναι να μπορεί να μιλάει και να υπερασπίζεται τα δίκαιά της και ενίοτε και στο εσωτερικό της χώρας να αντιπαλεύει φωνές, οι οποίες είναι τόσο ακραίες που να οδηγούν νομοτελειακά σε καταστάσεις, τις οποίες δε θέλουμε ή δεν θεωρούμε προς όφελος των εθνικών συμφερόντων… Να μην παθιαζόμαστε από συναισθηματικές αντιδράσεις που, ειδικά, στα θέματα εξωτερικής πολιτικής κατά κανόνα δεν οδηγούν σε καλό».
Από τη μεριά του ο Ερντογάν μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του (ΑΚΡ) υπενθύμισε το πακέτο των διεκδικήσεων της Άγκυρας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, χαρακτηρίζοντας «λάθος» τις προσδοκίες της ελληνικής κυβέρνησης «ότι θα έρθει πάλι στήριξη από κάπου» και προσθέτοντας: «Ό,τι και αν έρθει, από όπου και αν έρθει να ξέρετε ότι η Τουρκία στέκεται όρθια στα πόδια της, βρίσκεται στη θέση της και ξέρει να πράττει τα δέοντα όταν πρέπει».
Είχαν προηγηθεί και δηλώσεις του υπουργού Άμυνας, Ακάρ, που αναφερόμενος και στην πρόσφατη συνάντησή του με την Γερμανίδα ομόλογό του, είπε: «Οι Έλληνες στρατιωτικοποίησαν 16 από τα 23 νησιά που πρέπει να είναι σε καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης. Παρά τις συνθήκες Λοζάνης και Παρισίων. Ρώτησα την υπουργό Άμυνας της Γερμανίας. Ποιος έχει επεκτατικές βλέψεις; Δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που έχει χωρικά ύδατα 6 μίλια και εναέριο χώρο 10 μίλια». Αναφέρθηκε επίσης στις «προκλητικές επισκέψεις Ελλήνων αξιωματούχων» που «πραγματοποίησαν 78 επισκέψεις στα νησιά που βρίσκονται μπροστά μας, δίπλα μας. Αυτές είναι προκλήσεις. Αφού μιλάτε για φιλία, τότε αποστρατιωτικοποιήστε τα νησιά».
