Την Κυριακή της 3ης Φεβρουαρίου εξέπνευσε το τελεσίγραφο με το οποίο η Γερμανία, η Γαλλία και η Ισπανία απαιτούσαν από την κυβέρνηση του Νίκολας Μαδούρο την άμεση διεξαγωγή προεδρικών εκλογών. Οι τρεις χώρες απειλούσαν ότι αν δεν γινόταν δεκτό το αίτημά τους θα συντάσσονταν με τον Τραμπ, αναγνωρίζοντας τον αυτοανακηρυγμένο Χουάν Γκουαϊδό ως νόμιμο πρόεδρο της χώρας. Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας, πράττοντας αυτό που ορίζει η στοιχειωδώς δημοκρατική λογική και το διεθνές δίκαιο, απέρριψε το τελεσίγραφο, με τον Μαδούρο να λέει σε συνέντευξη στο ισπανικό Sexta τα αυτονόητα: «Γιατί πρέπει η ΕΕ να πει σε μια χώρα του κόσμου, η οποία έχει ήδη κάνει εκλογές, να επαναλάβει τις προεδρικές εκλογές, επειδή δεν νίκησαν οι δεξιoί της σύμμαχοι»; Παράλληλα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, σε συνέντευξή του στο δίκτυο CBS απάντησε σε σχετική ερώτηση ότι η στρατιωτική εισβολή στη Βενεζουέλα «είναι μια επιλογή» και απέρριψε κάθε πιθανότητα διαπραγμάτευσης με την κυβέρνηση Μαδούρο, λέγοντας ότι «έχουμε φτάσει πολύ μακρυά για κάτι τέτοιο».
Ο Νίκολας Μαδούρο απάντησε με βίντεο όπου καλεί τον αμερικάνικο λαό να μην επιτρέψει ένα νέο «Βιετνάμ» στη Βενεζουέλα. Προηγουμένως έχει αποφασιστεί εκ μέρους των ΗΠΑ η παύση εισαγωγής πετρελαίου από τη χώρα, στα πλαίσια της έντασης του οικονομικού πολέμου που διεξάγει εναντίον της χρόνια τώρα, ενώ απεργάζονται και την πλήρη κατάσχεση των εγκαταστάσεων της Citgo, θυγατρικής της κρατικής της πετρελαϊκής εταιρείας που εδρεύει στις ΗΠΑ. Η δυνατότητα μιας στρατιωτικής επέμβασης θα συζητηθεί και σε συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί μεταξύ του Τραμπ και του προέδρου της Κολομβίας Ντούκουε στις 13 Φεβρουαρίου στο Λευκό Οίκο.
Στις 6 Φεβρουαρίου ανακοινώθηκε από τις αρχές της Βενεζουέλας ότι κατασχέθηκε φορτίο όπλων αμερικανικής προέλευσης στο διεθνές αεροδρόμιο Αρτούρο Μιχελένα στην πολιτεία Βαλένθια. Συγκεκριμένα, ο υφυπουργός εσωτερικών, Έντες Παλέντσια, ανακοίνωσε ότι τα όπλα προέρχονται από το Μαϊάμι, με σκοπό να εξοπλιστούν δεξιές τρομοκρατικές ομάδες.
Αρχικά τα διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ που στηρίζουν τον Γκουαϊδό, αποπειράθηκαν να δημιουργήσουν μια εικόνα έντονης δυναμικής του πραξικοπηματία μέσα στο λαό, με αποτέλεσμα να επίκειται άμεσα αλλαγή κυβέρνησης. Ωστόσο οι χαμηλότερες των προσδοκιών διαδηλώσεις υπέρ του και ο όγκος των αντίστοιχων διαδηλώσεων υποστήριξης της κυβέρνησης δείχνουν ότι δεν πρόκειται για περίπατο. Η εικόνα του αναμφίβολα επλήγη από τις φωτογραφίες του Τραμπ και τις αμερικάνικες σημαίες στις εκδηλώσεις υπέρ του.
Μαθημένος να ασκεί πολιτική με ξένες πλάτες και προσπαθώντας να δημιουργήσει εντυπώσεις, απηύθυνε έκκληση προς τον ΟΗΕ για ανθρωπιστική βοήθεια. Έλαβε ωστόσο την αρνητική απάντηση ότι ο ΟΗΕ μπορεί να συζητήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο μόνο με την κυβέρνηση της Βενεζουέλας, αναγνωρίζοντας για την ώρα έμμεσα τον Νίκολας Μαδούρο ως πρόεδρο. Ωστόσο, οι Αμερικανοί πάτρωνές του αποπειράθηκαν το βράδυ της Τετάρτης να στείλουν ανθρωπιστική βοήθεια μέσω της Κολομβίας. Ήταν και μια ύπουλη προσπάθεια να δοκιμαστεί η πίστη των ενόπλων δυνάμεων που βρίσκονται στα σύνορα. Αυτό επειδή ήταν αναμενόμενο η κυβέρνηση Μαδούρο να μην επιτρέψει την είσοδο φορτίων από εχθρικές χώρες, που παρουσιάζονται ως βοήθεια, μπορεί όμως να περιέχουν οτιδήποτε.
Το βασικότερο όμως είναι η πολιτική πλευρά του ζητήματος: Το θράσος των ιμπεριαλιστών και των λακέδων τους δεν έχει όρια. Από τη μία, οι ΗΠΑ επιβάλλουν συντριπτικές οικονομικές κυρώσεις αξίας πολλών δις, οι οποίες γίνονται δεκτές με ενθουσιασμό από τη δεξιά αντιπολίτευση και από την άλλη, οι μεν προσφέρουν και οι δε ζητάνε υποκριτικά ανθρωπιστική βοήθεια και μάλιστα πολύ μικρότερης αξίας! Αυτό διαμηνύει και η κυβέρνηση Μαδούρο απορρίπτοντας την ψευτοβοήθεια του ιμπεριαλισμού.
Οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με τις ΗΠΑ στην πρώτη γραμμή, προσπαθούν να επιβάλουν εκλογές σε μια χώρα, προσπαθώντας να τη γονατίσουν με κυρώσεις και απειλώντας την με πόλεμο, με σκοπό να ενισχυθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια. Είναι φανερό με τι όρους οραματίζονται τη διεξαγωγή των «ελεύθερων και δίκαιων» εκλογών που απαιτούν. Θα είναι εκλογές, όπου οι ιμπεριαλιστές της Δύσης θα επιδοθούν, μέσω των ντόπιων λακέδων τους, σε μια προσπάθεια μαζικής εξαγοράς συνειδήσεων ενός λαού γονατισμένου από τις δικές τους κυρώσεις. Παράλληλα, θα πλανιέται πάντα από πάνω του και η απειλή του πολέμου και της ολοκληρωτικής καταστροφής, σε περίπτωση που αρνηθεί να «συνετιστεί». Τέτοιες εκλογές ούτε ελεύθερες ούτε δίκαιες θα είναι και πολύ καλά κάνει και τις απορρίπτει η κυβέρνηση του Νίκολας Μαδούρο.
Τι λέει όμως για όλα αυτά η κυβέρνηση Τσίπρα; Αρχικά, όταν εκδηλώθηκε το πραξικόπημα του Γκουαϊδό στη Βενεζουέλα, ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κόμμα και μέσω Σκουρλέτη ανακοίνωσε ότι στηρίζει το νόμιμο πρόεδρό της, δηλαδή τον Μαδούρο, ενώ ταυτόχρονα ως κυβέρνηση υιοθετούσε μέσω Κατρούγκαλου από το Βουκουρέστι τη θέση των ιμπεριαλιστών της ΕΕ, για διεξαγωγή «ελεύθερων και δίκαιων» εκλογών. Βρέθηκε μάλιστα να υπεραμύνεται αυτής της θέσης εν μέσω αντεγκλίσεων με τη ΝΔ, με αφορμή τη στάση των ευρωβουλευτών του στη σχετική ψηφοφορία του ευρωκοινοβουλίου. Στα πλαίσια αυτής της αντιπαράθεσης, ο Αν. Υπουργός Εξωτερικών επανήλθε μέσω Twitter: «Η Ελλάδα υποστηρίζει για τη Βενεζουέλα την κοινή θέση της ΕΕ». Ενώ νωρίτερα και μετά το πέρας της υπουργικής συνόδου ΕΕ – Αραβικού Συνδέσμου είχε αναφέρει: «Η αλήθεια είναι ότι όχι απλώς δεν αποκλίνει η θέση μας από τις θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά συνδιαμορφώσαμε τις θέσεις αυτές, ακριβώς γιατί θέλουμε η Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι παγκόσμιος παίκτης, αυτόνομος, με τη δική της παρουσία βασισμένη στις δικές της αξίες, της δημοκρατίας, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου».
Ποια είναι όμως η «κοινή στάση» της ΕΕ τελικά; Είναι όπως την εξέφρασε η Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ, Φεντερίκα Μονγκερίνι, και συνίσταται συνοπτικά στη μη αναγνώριση του Μαδούρο ως προέδρου και στην άσκηση πίεσης για διεξαγωγή νέων προεδρικών εκλογών: «η ΕΕ και τα κράτη-μέλη της ποτέ δεν αναγνώρισαν ως νόμιμες τις προεδρικές εκλογές της περασμένης χρονιάς και κανείς μας δε συμμετείχε στην έναρξη της δεύτερης θητείας του Μαδούρο». «Αναγνωρίσαμε ως το μόνο νόμιμο θεσμό την Εθνοσυνέλευση και τον ρόλο του προέδρου της. Αυτή είναι σαφής και κοινή θέση της ΕΕ».
Θα μπορούσε κανείς να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ για διγλωσσία και υποκρισία, αλλά η ανακοίνωση του τμήματος διεθνών σχέσεων του κόμματος στις 5 Φεβρουαρίου δε μας αφήνει ούτε αυτό το περιθώριο. Η ανακοίνωση αναφέρεται στην πολιτική κρίση στη Βενεζουέλα σα να προέκυψε από το πουθενά και στην καλύτερη περίπτωση τηρεί ίσες αποστάσεις και από τις δύο πλευρές. Αφού φλυαρεί για την ανάγκη εξεύρεσης «δημοκρατικής λύσης» στα πλαίσια της συνάντησης του Μοντεβιδέο, καταλήγει: «Εν κατακλείδι, είναι ανάγκη να εγκαταλειφθεί κάθε σκέψη βίαιης παρέμβασης, αλλά να εξασφαλιστούν διαδικασίες συναινετικής μετάβασης σε νέες πρόωρες εκλογές, με τη συμμετοχή όλων, που θα δώσουν διέξοδο στην οξεία πολιτική κρίση». Με λίγα λόγια πλήρης ταύτιση με τις επιταγές των ιμπεριαλιστών της Δύσης. Τι να πει κανείς γι’ αυτήν τη στάση στήριξης του ιμπεριαλισμού και αντιδημοκρατικού ξεπεσμού; Ουαί υμίν, γραμματείς και Συριζαίοι υποκριταί!
