«Να πετύχουν όσα επιθυμούν», ευχήθηκε η υπουργός Παιδείας σε όσους συμμετέχουν στις Πανελλαδικές Εξετάσεις που ξεκινούν. Η Νίκη Κεραμέως πρόσθεσε πως «τίποτα δεν μπορεί να τις και τους εμποδίσει από το να διεκδικήσουν το μέλλον που ονειρεύονται». «Μπροστά σας έχετε όλες τις προοπτικές, το μέλλον σας ανήκει. Καλή επιτυχία», κατέληξε η κ. Κεραμέως.
Αν σκεφτεί κανείς ποια τύχη επιφυλάσσεται στη χώρα μας στους νέους ανθρώπους (πχ στους απολυτηριούχους Λυκείου ή στους πτυχιούχους ΑΕΙ) στο πεδίο των επαγγελματικών προοπτικών και παράλληλα παρατηρήσει τα εμπόδια που στήνονται στη διεκδίκηση μιας θέσης στα Πανεπιστήμια, εύκολα θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση την ίδια ώρα που υψώνει τείχη ανισότητας και αποκλεισμών στο εκπαιδευτικό σύστημα, την ίδια ακριβώς ώρα προσπαθεί να διαμορφώσει ένα εφιαλτικό εργασιακό μέλλον για τους αποφοίτους του.
Αλήθεια, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η θέσπιση της Ελάχιστης Βαθμολογίας Εισαγωγής (ΕΒΕ), με λίγα λόγια της μεταμφιεσμένης βάσης του 10, που έρχεται με μεθοδικότητα να στήσει σιδερένιους ιστούς αποκλεισμού σε βάρος των φτωχότερων στρωμάτων, συνδέεται με ένα νήμα με το αντεργατικό νομοσχέδιο που καταργεί στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, οδηγεί σε καθεστώς δουλείας και δένει χειροπόδαρα παλιούς και ιδιαίτερα νέους εργαζόμενους.
Πεδίο βολής οι φτωχοί
και οι αδύναμοι μαθητές
Το σχέδιο δραστικής μείωσης των εισακτέων στα Πανεπιστήμια συνδέεται σαφώς με την προοπτική μείωσης του μαθητικού πληθυσμού των Γενικών Λυκείων.
Η πρώτη μεθόδευση αφορά στη μείωση του αριθμού των εισακτέων με όχημα την ΕΒΕ και παράλληλα τη συρρίκνωση της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τη συγχώνευση ή και το κλείσιμο πολλών τμημάτων Πανεπιστημίων. Στη συνέχεια, το ΥΠΑΙΘ σχεδιάζει να αναστήσει αναμορφωμένο το σχέδιο της περιόδου 2013-2014 (Συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με υπουργούς Παιδείας τον Κ. Αρβανιτόπουλο και τον Ανδρέα Λοβέρδο).
Το «παιδαγωγικό ευαγγέλιο» της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας καθορίζεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να πριμοδοτεί -χωρίς να το δηλώνει- την «παλινόρθωση» μιας εξεταστικοκεντρικής οργάνωσης του Λυκείου. Όπως και την περίοδο 2013-2014 η κατεύθυνση είναι η ίδια και οι βασικοί της πυλώνες είναι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Λυκείου οι μαθητές να διαγωνίζονται σε εξετάσεις τύπου πανελλαδικών (δηλαδή με θέματα από την Τράπεζα Θεμάτων) και όποιος καταφέρει και «επιζήσει σχολικά», μετά το τέλος του Λυκείου, να δίνει εξετάσεις πανελλαδικού χαρακτήρα για την εισαγωγή του στην ανώτατη εκπαίδευση.
Με την Τράπεζα Θεμάτων σε όλες τις τάξεις του Λυκείου επιδιώκεται να καλλιεργηθεί η αυταπάτη ότι το σύνολο της διαδικασίας θα είναι απόλυτα αντικειμενικό και αξιοκρατικό, αποκρύπτοντας έντεχνα το γεγονός ότι όσο «αντικειμενικό» κι αν είναι το διαδικαστικό μέρος της διαδικασίας, τα υπόλοιπα στοιχεία που «συναρμολογούν» τη λογική του και διαμορφώνουν την κρίση για την επιλογή/πρόκριση-απόρριψη του μαθητικού πληθυσμού δεν μπορούν να «απογαλακτιστούν» από τις ανισωτικές λειτουργίες της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Ταξικό ξεκαθάρισμα
ως ένα είδος ρεκτιφιέ!
Όσοι έχουν ασχοληθεί με την εκπαιδευτική διαδικασία και τις λειτουργίες της, γνωρίζουν καλά ότι αν οι εκπαιδευτικές ανισότητες μεταξύ των μαθητών αποτελούσαν στο σύστημα των Πανελλαδικών Εξετάσεων την εκπαιδευτική τους ιστορία, στο «νέο Λύκειο» θα είναι το ζωντανό τους παρόν από την πρώτη μέρα. Η κρυφή ενσωμάτωση του συστήματος επιλογής στην καρδιά της Λυκειακής Βαθμίδας με τις εξετάσεις με την Τράπεζα Θεμάτων από την Α΄ τάξη, που όλοι γνωρίζουν πόσο εύκολα μπορεί να απλώσουν τη «σκιά τους» στην ημερήσια διάταξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας, μεταμφιέζεται σε «λύκειο που θα δίνει διέξοδο στις δεξιότητες του μαθητή». Το σχολείο, ο πάλαι ποτέ «Μέγας Εξισωτής», θα επικυρώνει και θα νομιμοποιεί με τον πιο «αντικειμενικό» τρόπο το στένεμα των διόδων!
Και βέβαια γίνεται κατανοητό ότι τα αποτελέσματα στις πανελλαδικού τύπου εξετάσεις δε θα αποτιμούν απλώς την απόδοση του μαθητή από τάξη σε τάξη, αλλά θα καθορίζουν (νωρίς-νωρίς) ποιες σχολές θα «ανοίξουν» γι’ αυτόν στο μέλλον και αν θα «ανοίξουν».
Δεν χρειάζεται να καταναλώσουμε πολύ στατιστική για να αποδείξουμε ότι το επιχειρούμενο «ρεκτιφιέ» της μεταγυμνασιακής δημόσιας εκπαίδευσης περνάει όχι μέσα από τη βελτίωση των όρων λειτουργίας της για όλους τους μαθητές, αλλά, μέσα από τη νομιμοποίηση της «έξωσης» χιλιάδων μαθητών οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως «πλεονάζον προσωπικό» σε επιχείρηση που «εξυγιαίνεται».
Οι παραλήπτες του «μηνύματος», που προβάλλεται σαν το τέλος της «εποχής χάριτος», δεν θα περιοριστούν, βεβαίως, στους «αποτυχόντες» της κάθε σχολικής χρονιάς. Στήνεται ήδη ένας ολοκληρωμένος και «θωρακισμένος μηχανισμός αναχαίτισης» όσων ετοιμάζονται στο μέλλον να χτυπήσουν τις πόρτες του νέου Λυκείου.
Το Λύκειο μετατρέπεται
σε σχολή κολύμβησης
όπου θα τα καταφέρνουν
μόνο τα ψάρια, όσοι δηλαδή έχουν τα μορφωτικά
πλεονεκτήματα από το σπίτι
Τα σχέδια του ΥΠΑΙΘ οδηγούν σε μια εκπαιδευτική «Ηρωδιάδα»! Χέρι-χέρι με την υποεκπαίδευση, θα επιχειρηθεί η μαζική έξωση των αδυνάτων. Η λυκειακή βαθμίδα θα επιφορτιστεί όχι στο να προετοιμάσει το σύνολο του μαθητικού πληθυσμού, αλλά στο να διαπιστώσει-νομιμοποιήσει την ικανότητα εκείνων που προορίζονται να φοιτήσουν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Αποκλειστικός ρόλος αυτού του νέου σχολείου θα είναι να χωρίσει με «αντικειμενικό» τρόπο τους «μπροστάρηδες» από τους «ουραγούς», τους ικανούς από τους «ανίκανους» και να εξωθήσει τους δεύτερους σε μια γρήγορη έξοδο από το Λύκειο.
Έτσι οι μη ευνοημένοι μαθητές καλούνται να παίξουν το ρόλο της Ιφιγένειας, για να φυσήξει ούριος άνεμος στον κυρίαρχο στόχο για περικοπές, κατάρτιση αντί για εκπαίδευση και φθηνό εργατικό δυναμικό.
