1) Στον Ριζοσπάστη (της Τετάρτης 30 Οκτώβρη 2019) διαβάζουμε μεταξύ άλλων στη στήλη “Διεθνή”, ότι στις εκλογές στην Αργεντινή επικράτησε ο περονιστής Αλμπέρτο Φερνάντες, με τη συμμαχία “Mέτωπο Όλων” και αντιπρόεδρο την πρώην Πρόεδρο της χώρας Κριστίνα Φερνάντες νε Κίρσνερ, σύζυγο του επίσης Προέδρου από το 2003 ως το 2007, Νέστορ Κίρσνερ. Όπως σπεύδει να διευκρινίσει ο Ριζοσπάστης, τη συμμαχία “Mέτωπο Όλων”, που πήρε 48,1% των ψήφων, την αποτελούν “περονιστές, διάφορες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις και στηρίζει το ΚΚ Αργεντινής στο πλαίσιο της “αντιδεξιάς συνεργασίας”, έναντι του απερχόμενου νεοφιλελεύθερου Προέδρου Μαουρίτσιο Μάκρι, που πήρε το 40,37%.
Όπως βλέπουμε, ο Ριζοσπάστης αναφέρεται εδώ με κάποιον διακριτικό σαρκασμό στο αδελφό ΚΚ Αργεντινής και την “αντιδεξιά συνεργασία” του. Αλλά… μόλις τρεις μέρες νωρίτερα, ο Ριζοσπάστης του Σαββάτου – Κυριακής (26-27 Οκτώβρη 2019) δημοσίευσε το “Kάλεσμα” που απηύθηνε η “21η Διεθνής συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων” που συνδιοργανώθηκε από το ΚΚ Τουρκίας και το ΚΚΕ στη Σμύρνη. Το Κάλεσμα αυτό ενέκριναν οι “137 συμμετέχοντες, εκπροσωπώντας 74 κόμματα από 58 χώρες”, οι οποίοι μάλιστα (όπως σημειώνεται στο ίδιο το Κάλεσμα) “εκφράζουν τη συντροφική ευγνωμοσύνη τους και προς τα δύο κόμματα για την ανάληψη αυτής της ευθύνης” (της συνδιοργάνωσης δηλ. της συνάντησης ).
Περιττό να πούμε ότι στις πρώτες σειρές του καταλόγου των 74 κομμουνιστικών κλπ κομμάτων που συμμετείχαν στη “Διεθνή συνάντηση”, φιγουράρει βέβαια το ΚΚ Αργεντινής …
2) Στο ίδιο φύλλο της Τετάρτης 30 Οκτώβρη, που μας πληροφορεί τα σχετικά με την Αργεντινή, ένα άλλο, παρόμοιο δημοσίευμα του Ριζοσπάστη αναφέρεται στις προεδρικές εκλογές στην Ουρουγουάη: “Στο δεύτερο γύρο στις 24 Νοέμβρη θα αναδειχθεί ο νέος Πρόεδρος της Ουρουγουάης μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της περασμένης Κυριακής…
… Οι διεκδικητές του Προεδρικού θώκου είναι ο Ντάνιελ Μαρτίνες, υποψήφιος της νυν κυβερνητικής συμμαχίας “Ευρύ μέτωπο” (κυρίως σοσιαλδημοκρατικός συνασπισμός τον οποίο στηρίζει το ΚΚ Ουρουγουάης) που συγκέντρωσε το 40,7% των ψήφων, και ο νεοφιλελεύθερος υποψήφιος του Εθνικού Κόμματος, Λουίς Λακάγιες Πόου, που πήρε 29,7%…”. Περιττό κι εδώ να πούμε, ότι το ΚΚ Ουρουγουάης, επίσης συμμετείχε στη “Διεθνή συνάντηση” στη Σμύρνη, συνυπέγραψε το “Κάλεσμα” και έκφρασε ομοίως τη “συντροφική ευγνωμοσύνη” του στο ΚΚΕ και στο ΚΚ Τουρκίας που πήραν την ευθύνη για τη διοργάνωση της συνάντησης! Μπορούν να αναφερθούν κι άλλα σχετικά παραδείγματα, αλλά ας μη ζαλίζουμε τους αναγνώστες με τα καμώματα και τις πιρουέτες των οππορτουνιστών. Το ερώτημα τελικά που βγαίνει απ’ τα παραπάνω, είναι τούτο: Ποιος κοροϊδεύει, ποιον;
3) Από το σύνολο των 74 κομμάτων που συμμετείχαν στη “Διεθνή συνάντηση” στη Σμύρνη, ελάχιστα είναι εκείνα που διατηρούν εκλεκτικές ιδεολογικές συγγένειες με το ΚΚΕ, ενώ κάποια απ’ αυτά με κατά κανόνα ασήμαντη επιρροή στις χώρες τους, επιτρέπουν καθώς φαίνεται στο ΚΚΕ να παίζει απένταντί τους το ρόλο “κόμματος πατέρα” που τα νουθετεί και τα βοηθάει να μην ξεστρατίσουν, και που συντονίζονται “διεθνιστικά” και φαντασιώνονται από κοινού πως διαδραματίζουν με πρωταγωνιστή το ΚΚΕ (!) έναν ρόλο του τύπου “αριστεράς του Τσίμερβαλντ”.
Ο μεγάλος αριθμός των κομμάτων που συμμετείχαν, ασκούν συχνά στις χώρες τους πολιτική πανομοιότυπη στην ουσία και το περιεχόμενό της μ’ αυτήν που είδαμε στην Ελλάδα να εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ, μόνο που την πολιτική αυτή την ασκούν διατηρώντας το “Κ”. Αυτό δεν εμποδίζει το ΚΚΕ να αθροίζεται μαζί τους σ’ ένα κατ’ επίφαση “διεθνές κομμουνιστικό κίνημα” που το μόνο κομμουνιστικό που διαθέτει είναι ο τίτλος.
4) Στον κατάλογο που δημοσίευσε ο Ριζοσπάστης των κομμάτων που συμμετείχαν στη “Διεθνή συνάντηση” στη Σμύρνη, περιλαμβάνονται και κόμματα όπως το ΚΚ Κίνας ή το ΚΚΡΟ. Αν το κόμμα του Πούτιν στη Ρωσία είχε “Κ”, το ΚΚΡΟ σίγουρα θα υμνολογούσε και θα παίνευε την ιμπεριαλιστική πολιτική του Πούτιν, αφού ήδη τώρα, και χωρίς τέτοιες προδιαγραφές, το ΚΚΡΟ σιγοντάρει “κομμουνιστικά” την κυρίαρχη πολιτική στη Ρωσία, και στην πράξη ενεργεί σαν να πρόκειται για άτυπο παράρτημα του Πούτιν.
Όσο για το ΚΚ Κίνας, εδώ ο θρίαμβος του οππορτουνισμού – ρεβιζιονισμού είναι πλήρης , όταν το ΚΚΕ απ’ τη μια καταγγέλλει τον κινέζικο ιμπεριαλισμό κι απ’ την άλλη προωθεί τις κομματικές σχέσεις και συνομολογεί με το ΚΚ Κίνας (που καθοδηγεί τον κινέζικο ιμπεριαλισμό!) “διεθνιστικές” διακηρύξεις, επαναστατικά μανιφέστα για τα “100 χρόνια από την ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς” και δρομολογεί “κοινές δράσεις” για το σοσιαλισμό, εναντίον του ιμπεριαλισμού και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Αυτά έκαναν πέρυσι στην Αθήνα, τα ίδια επανέλαβαν στη Σμύρνη.
Στο “Κάλεσμα” που δημοσιεύει ο Ριζοσπάστης, βλέπουμε να σημειώνεται εισαγωγικά πως “η όξυνση των ταξικών αντιθέσεων και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών είναι αποτέλεσμα της ανάπτυξης με κριτήριο το κέρδος των μονοπωλίων και την εκμετάλλευση”. Το ΚΚΕ, στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς -αν πάρουμε τοις μετρητοίς όσα κατά καιρούς ξεφουρνίζει- συμπεριλαμβάνει στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που ανταγωνίζονται, εκτός από τις γνωστές δυτικές δυνάμεις, και την Κίνα, τη Ρωσία κ.ά.
Το εν λόγω κάλεσμα το συνυπέγραψαν και το ενέκριναν παρά ταύτα από κοινού με τους εκπροσώπους του ΚΚ Κίνας, που συμμετείχε στη “Διεθνή συνάντηση”. Επανέρχεται λοιπόν το ερώτημα : Ποιος κοροϊδεύει, ποιον;
5) Βλέπουμε ότι στη “Διεθνή συνάντηση” συμμετείχαν επίσης και ορισμένα άλλα “κόμματα εξουσίας”, όπως το ΚΚ Κούβας, το ΚΚ Βιετνάμ, καθώς επίσης και το Κόμμα Εργασίας Κορέας. Τα μεν δύο πρώτα, το ΚΚΕ τα κριτικάρει ότι διευθύνουν στις χώρες τους μια πολιτική που παλινορθώνει τον καπιταλισμό. Την οικονομία του Βιετνάμ τη θεωρούν καθολικά σχεδόν κυριαρχημένη απ’ τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, αλλά και για την Κούβα λένε λίγο πιο συγκρατημένα περίπου τα ίδια. Όσο για το Κόμμα Εργασίας Κορέας, ο Δ. Κουτσούμπας στο 20ό συνέδριο του ΚΚΕ φρόντισε εσπευσμένα να διακηρύξει πως το ΚΚΕ διαχωρίζει πλήρως τη θέση του απέναντι στο καθεστώς της Λ.Δ. Κορέας, και πως το Κόμμα Εργασίας Κορέας έχει ιδεολογία ιδεαλιστική και δεν έχει καμιά σχέση με μαρξισμό – λενινισμό!
Στην πραγματικότητα αυτές οι πολύ επαναστατικές διαπιστώσεις του ΚΚΕ, έγιναν την ώρα που ο Τραμπ απειλούσε τη Λ.Δ. Κορέας με πυρηνικό πόλεμο και με εξαφάνισή της από το χάρτη. Οι “επαναστατικές” διαπιστώσεις του ΚΚΕ που κυριολεκτικά προστέθηκαν την τελευταία στιγμή του 20ού συνεδρίου, δεν ήταν παρά μια δουλοπρεπής υπόκλιση της ηγεσίας του ΚΚΕ στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Αλλά από τότε κύλισε , όπως φαίνεται, αρκετό νερό στο αυλάκι…
6) Όποιος διαβάσει το “Κάλεσμα” που δημοσιεύει ο Ριζοσπάστης, θα δει πώς πράγματι άλλα “διεθνιστικά” και επαναστατικά τραγούδια τσαμπουνάει το ΚΚΕ στο εσωτερικό κι άλλα στο εξωτερικό! Στο “Κάλεσμα” της Σμύρνης βλέπουμε προσκλητήρια πάλης “Για την ειρήνη και την ανεξαρτησία, ενάντια στον μιλιταρισμό και τον πόλεμο” , βλέπουμε “αγώνες για την υπεράσπιση δημοκρατικών δικαιωμάτων”, βλέπουμε ότι“η κατάσταση απαιτεί τις ενωμένες προσπάθειες των λαών, την κοινή δράση για να ξεπεραστεί η σημερινή κατάσταση με ειρηνικά μέσα, με σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων όλων των χωρών και του Διεθνούς Δικαίου”, βλέπουμε διακηρύξεις που εδώ το ΚΚΕ τις καταπολεμάει και τις περνάει γενεές δεκατέσσερις γιατί τις θεωρεί “ξένη σημαία”, που υπονομεύει τον αγώνα για το “σοσιαλισμό – κομμουνισμό”.
Τι συνέβη λοιπόν; Μέσα, πούροι επαναστάτες, αλλά “έξω” νερωμένοι; Ίσως αλλιώς τα λογάριασαν κι αλλιώς τους βγήκαν στο φινάλε οι λογαριασμοί. Κατά πως δείχνουν τα πράγματα, μάλλον όπως λέει ο λαός, “πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι”.
