Μ’ αυτά που ακούγαμε από τα ντόπια και ξένα ΜΜΕ, αν είμαστε στη Γαλλία, θα κοντεύαμε να ψηφίσουμε Λεπέν, έστω κι αν μας κόβονταν τα χέρια. Και έφαγαν χώμα δημοσκόποι και καιροσκόποι.
Βέβαια, η Λεπέν πήρε τρεις φορές επάνω από το 2017 και έσωσε την τιμή των Γάλλων το εκλογικό σύστημα και οι αλληλοπαραιτήσεις των υποψήφιων βουλευτών του Νέου Λαϊκού Μετώπου (Μελανσόν) και του μακρονικού κόμματος. Όμως λειτούργησε το αντιφασιστικό και το ταξικό ένστικτο των εργαζομένων χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο δρόμος της Λεπέν προς την εξουσία ανακόπηκε οριστικά. Αναβλήθηκε αλλά δεν μετακινήθηκε. Αν η κάλπη δεν γίνει αγώνας και αν ο Μακρόν δεν αντιμετωπίσει την οργή των εργαζομένων θα γίνει ο αντιφασισμός δέσμιος της κάλπης.

Εκεί στις ΗΠΑ σπέρνουν ανέμους και θα θερίσουν θύελλες. Η οπλοκατοχή είναι βασικό προπαγανδιστικό επιχείρημα των Ρεπουμπλικάνων και δεκάδες επώνυμοι υπογράφουν διακηρύξεις υπέρ των όπλων. Ένα από αυτά επηρέασε και κάποιον ανόητο που σημάδεψε τον Τραμπ. Ούτε κλαίμε (όπως ο Περισσός), ούτε γελάμε όπως οι παροικούντες τα Εξάρχεια. Η δυναστεία των Ρομανώφ στη Ρωσία εξαφανίστηκε από προσώπου γης από τον ένοπλο λαό και την επανάστασή του και όχι από κάποιον ολιγοφρενή που σέρνεται στις στέγες. Αν η απόπειρα θα αλλάξει τις τρομώδεις ισορροπίες των ΗΠΑ θα φανεί. Προς το παρόν εστιάζουμε στα μεγάλα του κόσμου μαρτύρια και όχι στις σκηνοθεσίες.

Βρήκε τον καύσωνα ο Μητσοτάκης με τον κόσμο στις παραλίες και έβγαλε νέα μέτρα χιλιόμετρα. Εφαρμόζει από τον Ιούλιο την 6η μέρα εργασίας, παρά τα όσα αντίθετα λέει ο πωλητής-Χατζηδάκης, ιδιωτικοποιεί τα κέντρα απεξάρτησης, βάζει φρένο στη δημοσιογραφική κάλυψη των δικών, αποχαρακτηρίζει τη Γυάρο, που ήταν τόπος εξορίας, από ιστορικό μνημείο. Αφήνει έξω από τα ΑΕΙ-ΤΕΙ δεκάδες χιλιάδες παιδιά, ρίχνει τα βάρη στους πολίτες σ’ ό,τι αφορά τις φωτιές από τα ακαθάριστα οικόπεδα. Και όλα αυτά λίγες μέρες αφότου ο Μητσοτάκης σφουγγάρισε τα πατώματα του ΝΑΤΟ. Ποιος είπε ότι η ΝΔ δεν εργάζεται;

Το 84% των Γερμανών εργαζομένων και το 69% των Γάλλων δηλώνουν ότι δεν έχουν ελεύθερο χρόνο. Στις ΗΠΑ παίρνουν 11 μέρες για χρόνο διακοπών, στην Ιαπωνία 12 μέρες. Στη Γερμανία το 42% των εργαζομένων δηλώνουν ότι παίρνουν το χαμηλότερο ποσοστό άδειες, στην τούρμπο Σιγκαπούρη παίρνουν 20 μέρες το χρόνο, στην Ιαπωνία παίρνουν 1 ημέρα ρεπό το μήνα και ακολουθεί μακρύς κατάλογος από τις πρωταθλήτριες χώρες όπου τα μονοπώλια θησαυρίζουν. Φαίνεται ότι η έννοια απαλλοτρίωση ξεγράφτηκε από το νεοφιλελεύθερο λεξικό και το εργατικό Σικάγο των 8-8-8 είναι μακριά. Αν δεν ανατραπούν τα παραπάνω θα γυρίσουμε κανονικά στον Μεσαίωνα. Οι κολασμένοι της γης έχουν το λόγο.