Εκλογική συνεργασία ΛΑΕ-ΜέΡΑ25: Συμμαχία «ρήξης» χωρίς ρήξεις
Δεν πρόλαβε να κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και οι συνεργασίες έξω από αρχές, οι προεκλογικές συγκολλήσεις ανάμεσα σε δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής (και κοινοβουλευτικής) αριστεράς αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά. Όπως είχαμε τονίσει στο προηγούμενο φύλλο του ΛΔ (18/2), η κατεύθυνση της ΛΑΕ για εκλογική συνεργασία με το ΜέΡΑ25 υλοποιήθηκε, μετά την παρουσία των γραμματέων της ΛΑΕ στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος Βαρουφάκη την Κυριακή 19 Φλεβάρη και την απόφαση που πήρε στη συνέχεια η το Πολιτικό Συμβούλιο της ΛΑΕ για την εκλογική αυτή σύμπραξη. Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημάνουμε πως το όνομα της εκλογικής συνεργασίας θα είναι «ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη ρήξη», ενώ το πλαίσιο συμφωνίας ανάμεσα στις διάφορες ετερόκλητες δυνάμεις και «προσωπικότητες» της «συμμαχίας» δεν ξεφεύγει επί της ουσίας από τη σοσιαλδημοκρατική πολιτική του ΜέΡΑ25. Στην κατεύθυνση αυτή, με θολό τρόπο γίνεται λόγος για «τερματισμό της νατοϊκής πρόσδεσης της χώρας» και όχι για έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, για «ρήξη με την ολιγαρχική ΕΕ» και όχι για πάλη για έξοδο από την ΕΕ, χωρίς αστερίσκους για κάποια φαντασιακή «αντιολιγαρχική Ευρώπη».
Το πραγματικό περιεχόμενο
της συνεργασίας
Στην πραγματικότητα, η εκλογική αυτή συνεργασία αποτελεί προσπάθεια για την εκλογική διάσωση του κόμματος Βαρουφάκη, που βλέπει το ποσοστό του στις δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος να μην περνάει το όριο του 3%. Από την άλλη, η ΛΑΕ, μετά το ναυάγιο στο οποίο οδηγήθηκε η σύμπραξή της με την Αναμέτρηση, την ΑΡΑΝ, το Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο και το ΣΕΚ (με τους οποίους είχαν συγκροτήσει την «Ενωτική Κίνηση της Αντικαπιταλιστικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς»), εν τέλει σύρθηκε πίσω από το αρχηγικό και προσωποπαγές κόμμα του Βαρουφάκη, επισφραγίζοντας με τον τρόπο αυτό τις συνομιλίες στις οποίες βρίσκονταν όλη αυτήν την περίοδο. Και είναι τέτοια η εκλογική αγωνία της ηγεσίας της ΛΑΕ, που δέχτηκε να συμπράξει εκλογικά χωρίς καν το όνομά της να συμπεριλαμβάνεται στον τίτλο του εκλογικού συνδυασμού στον οποίο συμμετέχει!
Οι πρώτοι «κλυδωνισμοί»
Η επιλογή αυτή της ΛΑΕ είχε ως άμεση συνέπεια τη δήλωση διαφωνίας με την εκλογική συνεργασία τεσσάρων στελεχών και μελών της Κεντρικής Επιτροπής του Αριστερού Ρεύματος, στην οποία γίνεται λόγος για την «εγκατάλειψη του δρόμου της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης και της Ενωτικής Κίνησης της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, της συνεργασίας δηλαδή με τις άλλες οργανώσεις της μαχόμενης Αριστεράς που ήταν συνεδριακή απόφαση του Α.Ρ. καθώς και της προσπάθειας εκλογικής συνεργασίας με αυτές τις οργανώσεις. (…) Επιλέγεται η εκλογική συνεργασία με ένα αρχηγικό κόμμα που ο επικεφαλής του έχει ιστορικές ευθύνες για τη συμφωνία με τους δανειστές της 19ης Φλεβάρη 2015 -προάγγελο του τρίτου μνημονίου του καλοκαιριού του 2015- που ψήφισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα του “πράσινου Πανευρωπαϊκού κεϋνσιανισμού” κατά δήλωσή του, που επιζητούσε μέχρι πρόσφατα δημόσια την προγραμματική συμφωνία και συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό επίπεδο».
Ξαναζεσταμένες αυταπάτες
από την εποχή του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ
Περισσεύουν τα δικά μας σχόλια για το περιεχόμενο και τις στοχεύσεις αυτής της συνεργασίας, για τις φρούδες ελπίδες που καλλιεργεί στον κόσμο της αριστεράς, για το εμπόριο ενότητας που επιχειρεί να αλώσει τα μυαλά και τις συνειδήσεις των ανθρώπων του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Αποτελεί μια συνεργασία όχι εκλογική, αλλά εκλογικίστικη, που στόχο έχει να μπει στη Βουλή και να σημειώσει ένα καλό εκλογικό ποσοστό και όχι να ενισχύσει τους λαϊκούς αγώνες. Δεν έχει καμία σχέση με τη συνεργασία στη βάση αρχών, με την ενιαιομετωπική πολιτική στο μαζικό κίνημα. Και αυτό έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία, αν αναλογιστεί κανείς πως το ΜέΡΑ25 λίγο καιρό πριν καλούσε το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και το ΣΥΡΙΖΑ σε συγκρότηση «προγραμματικής προεκλογικής συμφωνίας». Σε αυτήν την πολιτική ξεπλύματος της μνημονιακής πολιτικής τού ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί η νέα εκλογική συνεργασία του ΜέΡΑ25 με τη ΛΑΕ, που τα στελέχη τους, 8 χρόνια μετά την «πρώτη φορά αριστερή» διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, την υπογραφή της επέκτασης των δύο πρώτων μνημονίων, τη μετατροπή του ΟΧΙ του λαού σε ΝΑΙ στο κάλπικο δημοψήφισμα και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου που οι δυνάμεις αυτές τότε καταψήφιζαν «στηρίζοντας όμως την κυβέρνηση», τώρα ξανασυναντιούνται, ξανασερβίροντας τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές που καλλιεργούν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, που στρέφουν το λαό στο αστικό κοινοβουλευτικό παιχνίδι.
Για τις εξελίξεις στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ
και την «αντικαπιταλιστική αριστερά»
Την ίδια στιγμή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μετά από έναν κύκλο συναντήσεων με άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (ΑΡΑΝ, Αναμέτρηση, Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο, ΔΕΑ, Κόκκινο Νήμα, ΕΕΚ κ.ά.), φαίνεται πως πορεύεται κατά μόνας στις επερχόμενες εκλογές, μιας και δε φαίνεται οι συναντήσεις αυτές να καρποφόρησαν ιδιαίτερα. Εντύπωση προκαλεί πώς το ΣΕΚ, όντας το ίδιο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, απευθύνεται σε αυτήν μαζί με άλλες δυνάμεις μέσω της Ενωτικής Κίνησης της Αντικαπιταλιστικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, καλώντας την «ως την ύστατη στιγμή» σε εκλογική σύμπραξη. Ανεξάρτητα απ’ το αποτέλεσμα των παραπάνω συναντήσεων και διαπραγματεύσεων, είναι δεδομένο πως ακόμη κι ο κόσμος που παρακολούθησε εξ αρχής με μια ορισμένη ελπίδα και προσδοκία το εγχείρημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της εκλογικής συμπόρευσης της λεγόμενης «αντικαπιταλιστικής αριστεράς», στέκεται για μια ακόμη φορά «στο ίδιο έργο θεατής».
Όλα τριγύρω αλλάζουν
κι όλα τα ίδια μένουν…
Δυνάμεις που συνυπήρξαν στο πλαίσιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αποχώρησαν από αυτήν και σχημάτισαν τη ΛΑΕ (βλ. ΑΡΑΝ), τώρα να περιμένουν μήπως το ΝΑΡ τις δεχτεί πίσω και συνεργαστούν εκλογικά. Δυνάμεις που αποχώρησαν από το ΝΑΡ μιλώντας για «ιδεολογικά και πολιτικά αδιέξοδα», τώρα επιζητούν συμπράξεις με τους πρώην συντρόφους τους (βλ. Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο). Ή δυνάμεις που αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ, προσχώρησαν στη ΛΑΕ ή σε άλλα μετωπικά σχήματα, τώρα αναπαράγουν με τα ίδια επιχειρήματα τις ίδιες αδιέξοδες λογικές που οδήγησαν στη διάλυση και την πολιτική κρίση ολόκληρες οργανώσεις και μετωπικά σχήματα. Και σε όλα αυτά τα πισωγυρίσματα και τις επανασυγκολλήσεις με παλιούς και νέους «συνεργάτες», το ΣΕΚ -σταθερά σε ρόλο συγκολλητικής ουσίας- να αναπαράγει τις ίδιες αδιέξοδες καταστάσεις, την ίδια ηττοπάθεια και απογοήτευση, τις ίδιες αυταπάτες.
Θυμίζουμε άλλωστε πως όταν οι χώροι της «αντικαπιταλιστικής και ριζοσπαστικής» αριστεράς συνεργάστηκαν εκλογικά στις εκλογές του Γενάρη του 2015 στα πλαίσια της συνεργασίας «ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ», την επόμενη μέρα ξέχασαν κάθε κοινή διακήρυξη και ανακοίνωση και τράβηξε ο καθένας το δικό του δρόμο, κάτι που φαίνεται πως θα επαναληφθεί και τώρα, ανεξάρτητα από την έκβαση των όποιων διαβουλεύσεων.
Η ουσία πίσω
από τις εκλογικές συγκολλήσεις
Όλα τα παραπάνω συνιστούν απολήξεις μιας γραμμής που διατρέχει τις οργανώσεις αυτές από πάνω μέχρι κάτω, η οποία συνίσταται βασικά στη χάραξη πολιτικής με βάση τη συμμετοχή στις εκλογές, τις δυνατότητες της κάλπης και του αστικού κοινοβουλίου. Και η γραμμή αυτή είναι με τη σειρά της συνέπεια της ρεβιζιονιστικής και ρεφορμιστικής γραμμής των δυνάμεων αυτών, της έλλειψης πίστης στη δύναμη των λαϊκών αγώνων, της έλλειψης πίστης στην υπόθεση του εργατικού λαϊκού κινήματος, του μόνου που μπορεί να επηρεάσει ουσιαστικά τις πολιτικές εξελίξεις προς όφελος του λαού και της εργατικής τάξης.
