Οι ρεφορμιστές κάθε απόχρωσης υπονομεύουν
την πάλη του λαού και σαμποτάρουν τους αγώνες του
Σε πρωτόγνωρες συνθήκες οι εργαζόμενοι της χώρας μας έδωσαν τη μάχη της 24ωρης απεργίας της 26ης Νοέμβρη που κήρυξαν η ΑΔΕΔΥ, το ΕΚΑ και άλλα Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες της χώρας. Απέναντί τους δεν είχαν, όπως πάντα, να αντιμετωπίσουν μόνο τις εργοδοτικές απειλές αλλά και το μεγάλο κύμα εκφοβισμού και αστυνομικής τρομοκρατίας που έχει απλώσει η κυβέρνηση, με πρόσχημα την επιδημία, σε όλη την Ελλάδα, για να πνίξει κάθε κοινωνική διαμαρτυρία και κινητοποίηση ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της. Είχαν και τις ελεγχόμενες από τις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, που ενεργούν ως εντολοδόχοι της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, με πρώτη-πρώτη την ηγεσία της ΓΣΕΕ. Είχαν ακόμα και την υπονόμευση από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που ακολουθούν πολιτική “συμμόρφωσης” στις κυβερνητικές “υποδείξεις”. Είχαν, τέλος, και την ηγεσία του ΠΑΜΕ που υπονόμευσε το κάλεσμα και την πραγματοποίηση συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων την ημέρα της απεργίας.
Κόντρα σε όλα αυτά τα εμπόδια και τις πιέσεις, πολλοί εργατικοί κλάδοι απήργησαν ενώ ταξικά συνδικάτα και συνδικαλιστικές δυνάμεις κάλεσαν απεργιακές συγκεντρώσεις σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Αγωνιστικά κομμάτια των εργαζομένων πήραν μέρος σ’ αυτές καταγγέλλοντας τα αντεργατικά και αντισυνδικαλιστικα μέτρα της κυβέρνησης, την εγκληματική πολιτική της για τη δημόσια υγεία και την κρατική τρομοκρατία. Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του Μ- Λ ΚΚΕ και της ΕΡΓΑΣ έδωσαν το μαχητικό “παρών” στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις και κατέβαλαν κάθε προσπάθεια τις προηγούμενες μέρες για να μπορέσουν τα συνδικάτα να καλέσουν συγκεντρώσεις.
Όπως και στο Πολυτεχνείο στις 17 Νοέμβρη, έτσι και στην απεργία της 26ης Νοέμβρη οι αγωνιστικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος σήκωσαν το βάρος της αντίστασης στην κυβερνητική βαρβαρότητα και δεν υποτάχτηκαν στον κυβερνητικό αυταρχισμό. Χωρίς να καμφθούν από την έντονη αστυνομοκρατία τη μέρα της απεργίας, προχώρησαν στην πραγματοποίηση απεργιακών συγκεντρώσεων, παρά το ότι οι ανώτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν θέλησαν να τις καλέσουν και να τις οργανώσουν. Σε ορισμένες περιοχές οι αστυνομικές δυνάμεις εξαπέλυσαν ξανά επιθέσεις και συνέλαβαν συμμετέχοντες στις απεργιακές συγκεντρώσεις και τους επέβαλαν πρόστιμα. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και 2 μέλη του Μ-Λ ΚΚΕ στα Γιάννενα. Ωστόσο, το μήνυμα αγώνα και αντίστασης ενάντια στην κυβερνητική πολιτική που εξέπεμψαν οι απεργιακές συγκεντρώσεις έφτασε σε όλη την εργατική τάξη, σε όλο τον ελληνικό λαό.
***
Η κήρυξη της 24ωρης απεργίας από τις αρχές περίπου Νοέμβρη αποτέλεσε κάλεσμα αγώνα για την απόκρουση του νέου αντεργατικού-αντισυνδικαλιστικού νομοσχεδίου που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση για ψήφιση στη Βουλή. Το νέο νομοσχέδιο αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα των κυβερνητικών μέτρων που ξεκίνησαν από πέρυσι και που αφαιρούν βασικά δημοκρατικά δικαιώματα. Μετά από το νόμο για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, το νόμο για τον περιορισμό και απαγόρευση των διαδηλώσεων, η κυβέρνηση τώρα επιχειρεί να βάλει στο “γύψο” και το δικαίωμα της απεργίας, να χτυπήσει και να αδρανοποιήσει τις συλλογικές διαδικασίες των των σωματείων και να θέσει κάτω από τον ασφυκτικό κρατικό έλεγχο τη λειτουργία των συνδικάτων.
Η 24ωρη απεργία κηρύχθηκε σαν βήμα αγώνα ενάντια σε αυτό το μαύρο-αντιδραστικό νομοσχέδιο, παραμονές της έναρξης της κυβερνητικής καραντίνας για την επιδημία. Ταυτόχρονα γινόταν βήμα για να απαιτήσουν οι εργαζόμενοι τη στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας και τη δική τους πραγματική οικονομική στήριξη αλλά και για να καταγγείλουν την αντιδημοκρατική πολιτική της κυβέρνησης που έχει απλώσει ένα πυκνό τρομοκρατικό δίκτυ αστυνόμευσης της κοινωνικής ζωής και στραγγαλισμού κάθε λαϊκής αντίδρασης ενάντια στην πολιτική της.
Η καραντίνα, όπως και την άνοιξη, έγινε και πάλι όχημα για την επιβολή εκτεταμένων αντιδημοκρατικών απαγορεύσεων κι αστυνομικών ελέγχων στην κοινωνική ζωή. Έγινε το εργαλείο για την ευρεία καταστολή συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων, που κορυφώθηκε τις μέρες του Πολυτεχνείου με τη δικτατορικού τύπου απαγόρευση του τριήμερου γιορτασμού και την άγρια αστυνομική επίθεση σε διαδηλωτές σε μια σειρά πόλεις της Ελλάδας στις 17 Νοέμβρη.
Την πολιτική του εκφοβισμού και της αστυνομικής τρομοκρατίας η κυβέρνηση τη συνέχισε και ενόψει της 24ωρης απεργίας της 26ης Νοέμβρη, με στόχο να αποτρέψει κινητοποιήσεις των εργαζομένων εκείνη τη μέρα. Για να το πετύχει αυτό προχώρησε σε συλλήψεις και προσαγωγές εργαζόμενων και νέων σε αστυνομικά τμήματα, τις μέρες που προηγήθηκαν της απεργίας, επειδή διακινούσαν υλικό που καλούσε στην απεργία, ενώ απείλησε συλληφθέντες να τους διώξει με την κατηγορία της “διέγερσης σε ανυπακοή”! Ταυτόχρονα, τη μέρα της απεργίας έκανε και πάλι μεγάλη κινητοποίηση κατασταλτικών δυνάμεων στους τόπους που είχαν εξαγγελθεί απεργιακές συγκεντρώσεις, στήνοντας γύρω απ’ αυτές κλοιό των ΜΑΤ, ενώ αστυνομικοί έκαναν πυκνούς ελέγχους στους δρόμους επιβάλλοντας πρόστιμα κορονοϊού για “παραβατικές μετακινήσεις”.
***
Μέσα σε αυτό το κλίμα εκφοβισμού η 24ωρη απεργία απόκτησε τα χαρακτηριστικά ενός αγώνα αντίστασης στα κυβερνητικά μέτρα, που θα έπρεπε να σπάσει και την αστυνομική τρομοκρατία. Και για να γίνει αυτό θα έπρεπε, κατ’ αρχήν, η απεργία να αγκαλιάσει τους εργαζόμενους όλης της Ελλάδας. Ωστόσο, η ηγεσία της ΓΣΕΕ, δείχνοντας ακόμα μια φορά τον άθλιο φιλοκυβερνητικό ρόλο της, σιώπησε ολοκληρωτικά για την απεργία και αρνήθηκε να την κάνει πανελλαδική για τον ιδιωτικό τομέα.
Κρίσιμο ζήτημα μέσα σε αυτές τις συνθήκες αναδείχτηκε το κάλεσμα συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων τη μέρα της απεργίας, όπως γίνονταν πάντα μέχρι σήμερα στις απεργίες. Σ’ αυτό αρνήθηκαν να ανταποκριθούν οι ηγεσίες των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων παρά τις προσπάθειες που έγιναν από αγωνιστικές δυνάμεις. Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αντιτάχθηκαν ευθέως σε αυτό, ενώ και η συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ -παρά τα ψευτοαντικυβερνητικά ψελλίσματά της- κινήθηκε στην ίδια κατεύθυνση. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ αρνήθηκαν, επίσης, με τα συνδικάτα που ελέγχουν να καλέσουν απεργιακές συγκεντρώσεις, παρά τις βαρύγδουπες ανακοινώσεις ότι “οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα σηκώσουμε το βάρος της απάντησης σε κυβέρνηση και εργοδοσία” και ότι “τα συνδικάτα θα βγουν μπροστά”. Περιορίστηκαν σε “συμβολικές παρεμβάσεις”, όπως τις χαρακτήρισαν. Δηλαδή, σε μια άλλη παραλλαγή υποταγής στις αντιδημοκρατικές απαγορεύσεις της κυβέρνησης, που υπονόμευε την πλατιά κινητοποίηση των εργαζόμενων τη μέρα της απεργίας.
***
Καθώς πλησίαζε η μέρα της απεργίας και φαινόταν ότι καμία συνδικαλιστική οργάνωση από αυτές που κήρυξαν την απεργία δεν προχωρούσαν σε κάλεσμα απεργιακών συγκεντρώσεων, η ΕΡΓΑΣ με ανακοίνωσή της απηύθυνε κάλεσμα στα συνδικάτα “να προετοιμάσουν τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία άλλα και στις εργατικές απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, που πρέπει έγκαιρα με αποφάσεις τους τώρα να εξαγγείλουν και να καθορίσουν να γίνουν σε όλη τη χώρα” και κάλεσε “όλες τις ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος να συμβάλουν σε αυτήν την κατεύθυνση”.
Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της έθεσαν αυτό το ζήτημα στη σχετική τηλε-σύσκεψη που έκανε το ΕΚΑ και σε ΔΣ πρωτοβάθμιων σωματείων και πέτυχε ώστε ορισμένα από αυτά -και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα- να πάρουν αποφάσεις καλέσματος σε απεργιακές συγκεντρώσεις. Παράλληλα και άλλες αγωνιστικές δυνάμεις από το χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς κινήθηκαν προς την κατεύθυνση της πραγματοποίησης απεργιακών συγκεντρώσεων.
Χάρη σε αυτές τις προσπάθειες, με κάλεσμα σωματείων και συνδικαλιστικών σχημάτων, οργανώθηκαν και πραγματοποιήθηκαν απεργιακές συγκεντρώσεις σε διάφορες περιοχές.
Οι δυνάμεις του Μ-Λ ΚΚΕ και η ΕΡΓΑΣ με πανό, σημαίες και μπλοκ που φώναζε συνθήματα, έδωσαν μαχητικό “παρών” στην απεργιακή συγκέντρωση που έγινε στην πλατεία Κλαυθμώνος στην Αθήνα. Την ίδια αγωνιστική παρουσία είχαν και στις απεργιακές συγκεντρώσεις στα Γιάννενα, στο Ηράκλειο, στην Ικαρία, στην Ηγουμενίτσα.
Η μάχη που δόθηκε για το γιορτασμό του Πολυτεχνείου, η απεργιακή μάχη που δόθηκε στις 26 Νοέμβρη, οι απεργιακές συγκεντρώσεις που αποτέλεσαν συνέχεια των κινητοποιήσεων Πολυτεχνείου που δεν υποτάχτηκαν στις αντιδημοκρατικές απαγορεύσεις της κυβέρνησης, η μαζική αντιφασιστική διαδήλωση στο Εφετείο ενάντια στη ναζιστική Χρυσή Αυγή είναι μια σειρά γεγονότων του τελευταίου διαστήματος που δείχνουν εργατικές και λαϊκές δυνάμεις να ορθώνουν αντίσταση και να αγωνίζονται ενάντια στην κυβερνητική πολιτική παρά την ένταση με την οποία ασκεί τρομοκρατία.
Ας τις ενισχύσουμε!
