Είναι γνωστό πως με πρόσχημα την πανδημία, ο Μακρόν πρωτοστατεί στην οικοδόμηση ενός σιδερόφραχτου καθεστώτος αντιδημοκρατικών απαγορεύσεων, αστυνομοκρατίας και καταστολής, με πληθώρα «εμβληματικών» – εκτρωματικών τρομοδιατάξεων και κορωνίδα τον χουντονόμο «περί καθολικής ασφάλειας» που θεσμοθετεί και επιβραβεύει τη γενικευμένη αυθαιρεσία «των προστατών του πολίτη». Στα πλαίσια αυτά με φόντο τον κλιμακούμενο εκφασισμό του πολιτικού σκηνικού, βρήκε πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθεί και η περιβόητη «πρωτοβουλία» των ακροδεξιών απόστρατων που δημοσίεσαν «άνοιχτή επιστολή» προς τον Γάλλο πρόεδρο, δηλώνοντας «έτοιμοι να αναλάβουν δράση» αν ο Μακρόν δεν σταματήσει άμεσα «την αποσύνθεση της κοινωνίας που προκαλούν οι ισλαμιστές».
Η επιστολή δημοσιεύτηκε σε γνωστό ακροδεξιό περιοδικό που λιβανίζει τη Λεπέν, η οποία εν μέσω της άτυπης παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου με διακύβευμα τον προεδρικό θώκο, απολαμβάνει την πρώτη θέση στις σχετικές δημοσκοπήσεις. Η Λεπέν έσπευσε να δημαγωγήσει πως «μοιράζεται τις ανησυχίες» των επίδοξων πραξικοπηματιών, καλώντας τους να συμμετάσχουν στη δράση του κόμματός της. Με τη σειρά του ο Μακρόν έσπευσε να υποβαθμίσει την κίνηση «των συνταξιούχων στρατιωτικών που εκπροσωπούν μόνο τον εαυτό τους», απειλώντας ωστόσο τους υπογράφοντες με κυρώσεις. Μολαταύτα η εν λόγω πρωτοβουλία (η οποία λιπαίνεται από την ακραία νεοφιλελεύθερη -ακροδεξιά πολιτική του Μακρόν που επώασε το αυγό του φιδιού, και σπεύδει τώρα πανικόβλητος να καλύψει το χαμένο έδαφος, μετατοπιζόμενος εξ ολοκλήρου και χωρίς περιστροφές στην ατζέντα Λεπέν προκειμένου να επικοινωνήσει με το ακροατήριό της) είχε και ανάλογη συνέχεια. Δέκα μέρες μετά την πρώτη επιστολή, το ίδιο περιοδικό δημοσίευσε νέο άρθρο «ανοιχτό σε υπογραφές» από εν ενεργεία στρατιωτικούς οι οποίοι σε ένα νέο ρεσιτάλ πατριδοκαπηλείας, αλλά εκ του ασφαλούς -διάβαζε ανώνυμα, καθώς «δεν τους επιτρέπεται εκ του κανονισμού να εκφραστούν επωνύμως δημόσια»-, εμφανίζονται ως πρωταγωνιστές στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της Γαλλίας σε Αφγανιστάν, Μάλι και Κεντροαφρικανική Δημοκρατία «για να καταστρέψουν τον ισλαμισμό».
★★★
Στο έδαφος της κλιμάκωσης της πολιτικής της μηδενικής ανοχής και των χουντοαπαγορεύσεων απέναντι στον εχθρό-λαό, και ενώ είχαν ήδη προκηρυχθεί για τις 15 Μάη διαδηλώσεις αλληλεγγύης στο μαρτυρικό παλαιστινιακό λαό και καταδίκης της ισραηλινής κτηνωδίας, ο Μακρόν επιστράτευσε τον υπουργό εσωτερικών Νταρμαμέν να εκδώσει διάταγμα απαγόρευσης των κινητοποιήσεων.
Σύμφωνα με το εν λόγω διάταγμα (που επικυρώθηκε και από την «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» λόγω του τεταμένου «διεθνούς και εγχώριου κλίματος») «οι διαμαρτυρίες για την Παλαιστίνη θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν επικίνδυνα στοιχεία που στοχεύουν στην πρόκληση βίαιων αντιπαραθέσεων με την αστυνομία». Οι αρχές επικαλέστηκαν ενδεχόμενη επανάληψη των συγκρούσεων που ξέσπασαν κατά τη διάρκεια παρόμοιας διαδήλωσης στο Παρίσι το 2014, καθιστώντας στη συγκυρία τη Γαλλία τη μοναδική χώρα στην Εσπερία όπου απαγορεύτηκαν οι διαδηλώσεις. Αξίζει να σημειωθεί πως πράγματι και το 2014 είχαν απαγορευτεί οι πορείες για το παλαιστινιακό στην «προηγμένη γαλλική δημοκρατία».
Ωστόσο τα τελεσίγραφα του Μακρόν δεν απέτρεψαν τις διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες κατά των εγκλημάτων του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν σε 60 συνολικά συγκεντρώσεις ανά την επικράτεια. Στο Παρίσι σε ένα όργιο εκφοβισμού, αστυνομικής βίας και τρομοκρατίας, επιστρατεύθηκαν 4.200 αστυνομικοί για να διαλύσουν απροσχημάτιστα με αντλίες νερού και δακρυγόνα 3.000 διαδηλωτές.
