Στόχος οι αντιδράσεις – κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία και η ένταξή τους
σε ΝΑΤΟ-ΕΕ μαζί με στρατιωτικές ασκήσεις – «πρόβες πολέμου»
Πυκνές είναι οι εξελίξεις και μεγάλη η κινητικότητα αξιωματούχων δυτικών κυβερνήσεων στις Βαλκανικές πρωτεύουσες. Ενώ μεγαλώνουν οι πιέσεις για αντίδραση στη «ρωσική επιθετικότητα», επιδιώκεται ταυτόχρονα και η επιτάχυνση της ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων σε ΝΑΤΟ-ΕΕ.
Ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Ζ. Μπορέλ, σε δείπνο με τους ηγέτες έξι χωρών των Δυτικών Βαλκανίων (Σερβία, Κόσοβο, Μαυροβούνιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία), τους κάλεσε να επιταχύνουν την «ευρωατλαντική πορεία» της περιοχής, ώστε να ανακοπεί η ρωσική διείσδυση, όπως και η κινεζική.
Το ίδιο κάλεσμα επιτάχυνσης της ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων σε ΝΑΤΟ-ΕΕ απηύθυνε και η αρμόδια για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κ. Ντόνφριντ, που -περιοδεύοντας και στις έξι χώρες της περιοχής- από την Πρίστινα κατηγόρησε τη Μόσχα ότι «θέλει να καταστρέψει την ενότητα και τη δημοκρατική σταθεροποίηση των Δυτικών Βαλκανίων».
Ο Γερμανός καγκελάριος, Όλαφ Σολτς, υποδέχτηκε στο Βερολίνο χωριστά, το Σέρβο Πρόεδρο, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, και τον Κοσοβάρο πρωθυπουργό, Αλμπιν Κούρτι, με στόχο τη αναθέρμανση των διμερών διαβουλεύσεων για την εξομάλυνση των σχέσεών τους, την απεμπλοκή της Σερβίας από την ρωσική επιρροή και την ρυμούλκησή της προς τα «δυτικά».
Εν τω μεταξύ, ο ειδικός απεσταλμένος της Γερμανίας στα Δυτικά Βαλκάνια, Μ. Σάρασεν, σε επαφές που είχε στην περιοχή, ζήτησε από το Βελιγράδι να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία, δηλώνοντας ότι «δεν μπορεί κανείς να κάθεται σε δύο καρέκλες που απέχουν μίλια μεταξύ τους».
Ο Γάλλος ΥΠΕΞ, Ζαν Υβ Λε Ντριάν, ανακοίνωσε ότι η γαλλική προεδρία της ΕΕ τον Ιούνη θα διοργανώσει διάσκεψη ΕΕ – χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, για να συμβάλει στην επιτάχυνση της «ευρωπαϊκής πορείας» της περιοχής.
Σαν «έτοιμη από καιρό», η ηγεσία του Κοσόβου υπέβαλε αίτηση για την ένταξή του στο Συμβούλιο της Ευρώπης, σε μια νέα προσπάθεια διεθνούς αναγνώρισης και αναβάθμισης του NATOικού προτεκτοράτου. Έντονες και αναμενόμενες ήταν οι αντιδράσεις της Σερβίας με τον Πρόεδρό της να δηλώνει ότι «οι μέντορες της Πρίστινας είναι ισχυροί, αυτό το παιχνίδι καθοδηγείται από σημαντικές δυτικές χώρες».
Διόλου τυχαία, πρόσφατα δημοσιεύματα ξαναφέρνουν στην επιφάνεια το θέμα της αναγνώρισης του Κοσόβου από την Αθήνα, αφού η Ελλάδα είναι ένα από τα πέντε κράτη-μέλη της ΕΕ που δεν αναγνωρίζουν τη μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Σε αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε και ο Σ. Πιτς, ειδικός εκπρόσωπος του Βρετανού πρωθυπουργού για τα Δυτικά Βαλκάνια, που συναντήθηκε στην Αθήνα και με τον υπουργό Εξωτερικών, Ν. Δένδια.
Αντιθέσεις φαίνεται να υπάρχουν και στις κυρίαρχες τάξεις και στις κυβερνήσεις Σερβίας, Κροατίας και Βουλγαρίας, επιβεβαιώνοντας δεσμούς, ερείσματα και επιρροές της Ρωσίας στην περιοχή.
Από τη μια πλευρά, ο υπουργός Οικονομικών της Βουλγαρίας, Α. Βασίλεφ, συναντήθηκε στις Βρυξέλλες με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία του ζήτησε να αναλάβει η Βουλγαρία αναβαθμισμένο ρόλο στην «απόκρουση» των «ρωσικών εκβιασμών». Και ο Βούλγαρος πρωθυπουργός, Κ. Πετκόφ, από το Κίεβο όπου βρέθηκε εκφράζοντας συμπαράσταση στην κυβέρνηση Ζελένσκυ και υπογράφοντας συμφωνίες για συνεργασία, έφτασε στην Ουάσιγκτον, ζητώντας την ενίσχυση της συνεργασίας Βαλκανίων – ΗΠΑ.
Από την άλλη πλευρά «επιφυλάξεις» για την αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία εξέφρασε εκ νέου ο Πρόεδρος της Βουλγαρίας, Ρ. Ράντεφ, ενώ το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει απειλήσει ακόμα και με αποχώρηση από την κυβέρνηση.
Ίδια εικόνα και στην Κροατία, όπου ο Πρόεδρος της Κροατίας, Μιλάνοβιτς (από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα), χαρακτήρισε το ενδεχόμενο ένταξης Φινλανδίας και Σουηδίας στo NATO «πολύ επικίνδυνη περιπέτεια» και «επικίνδυνο τσαρλατανισμό», με τον πρωθυπουργό, Α. Πλένκοβιτς, προερχόμενο από την Κροατική Δημοκρατική Ένωση, να τον ειρωνεύεται καλώντας τον να εκφράσει ανοιχτά τις αντιρρήσεις του σε κάποια Σύνοδο του ΝΑΤΟ.
Στη Σερβία, χώρα με ισχυρή επιρροή Ρωσίας-Κίνας, ο Πρόεδρος Βούσιτς, με αφορμή την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε όλα τα επίπεδα -και στο στρατιωτικό- και βλέποντας προς το μέλλον, έκανε πρόταση για επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας που καταργήθηκε το 2011. Επανέλαβε τη θέση ότι «επιθυμία μας να μείνουμε εκτός ΝΑΤΟ» και υπερασπίστηκε τη διατήρηση της «ουδετερότητας» μεταξύ Δύσης και Ρωσίας.
Ακόμη και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με γνωστή τη φιλοδυτική κατεύθυνσή του, μπήκε στο «παιχνίδι» των παρεμβάσεων, αναγνωρίζοντας την Εκκλησία της Βόρειας Μακεδονίας, που υπαγόταν στο Σερβικό Πατριαρχείο, με την ονομασία «Εκκλησία Οχρίδας», προκαλώντας τις αντιδράσεις του ρωσικού Πατριαρχείου της Μόσχας.
Την ίδια περίοδο, στην Αλεξανδρούπολη βρέθηκε ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης με αφορμή την έναρξη των εργασιών για την κατασκευή του πλωτού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (ΥΦΑ-LNG), ενός έργου ενταγμένου στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς για την «απεξάρτηση» της ΕΕ από τις εισαγωγές ρωσικών ενεργειακών προϊόντων και την ταυτόχρονη ενίσχυση των εισαγωγών και της εξάρτησης από τις ΗΠΑ. Παρόντες ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σ. Μισέλ, ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, Κ. Πέτκοφ, ο Πρόεδρος της Σερβίας, Αλ. Βούτσιτς, ο πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας, Ντ. Κοβατσέφσκι, και ο απερχόμενος πρέσβης των ΗΠΑ και επόμενος υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για θέματα Ενέργειας, Τζ. Παϊατ.
Ο τελευταίος, κάνοντας και τον απολογισμό της πεντάχρονης θητείας του, έδωσε την πραγματική σημασία του γεωπολιτικής αυτής επένδυσης και την προσφορά της Ελλάδας-μεντεσέ στα αμερικανικά σχέδια: «Η Ελλάδα έχει διαδραματίσει ζωτικό ρόλο βοηθώντας στην ενίσχυση της ενεργειακής ασφάλειας εδώ στην Ευρώπη μέσω έργων όπως η Ρεβυθούσα και ο TAP και η IGB και η FSRU. Βοηθά να σπάσει το μονοπώλιο της “Gazprom” σε όλες τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων».
Παράλληλα με τις πιέσεις και τις παρεμβάσεις αυτές, αλλεπάλληλες είναι οι στρατιωτικές ασκήσεις – «πρόβες πολέμου» ΗΠΑ-ΝΑΤΟ σε όλα τα Βαλκάνια, με στόχο τη Ρωσία, στις οποίες σέρνει τη χώρα μας και η ελληνική κυβέρνηση.
Προκύπτει ότι το παλαιό αμερικανονατοϊκής κοπής σχέδιο, της μείωσης της επιρροής και της περικύκλωσης της Ρωσίας -μέρος του οποίου είναι και η μάχη για την Ουκρανία- είναι και ο έλεγχος του ζωτικού χώρου της Βαλκανικής χερσονήσου. Με τον έλεγχο και των σκανδιναβικών χωρών (ένταξη Φινλανδίας – Σουηδίας στο ΝΑΤΟ), μέχρι τώρα ουδέτερων χωρών, το σχέδιο «τανάλια» έρχεται να σφίξει κι άλλο τη θηλιά γύρω από την Ρωσία.
Σε όλες αυτές τις κινήσεις η ρωσική διπλωματία έδωσε ωμές και κυνικές απαντήσεις, λέγοντας ότι θα πλήξει χώρες και στόχους που συμμετέχουν στον πόλεμο στο πλευρό της Ουκρανίας και σε κινήσεις που στρέφονται εναντίον της Ρωσίας.
Είναι νωπές οι μνήμες από τον φονικό διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και είναι σαφείς, άμεσοι, χειροπιαστοί οι κίνδυνοι για τους λαούς της περιοχής που απειλούνται, με νέα αιματοχυσία από τον αδυσώπητο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό για τον έλεγχο των σφαιρών επιρροής και των πλουτοπαραγωγικών – ενεργειακών πηγών και δρόμων. Και είναι προφανής η ανάγκη της ανάπτυξης ενός πλατιού αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, σε όλες τις χώρες και σε όλους τους χώρους, για την ειρήνη, την φιλία, την αλληλεγγύη των λαών, την εθνική ανεξαρτησία, ενάντια στους κάθε λογής ιμπεριαλιστές και στις εγχώριες αστικές τάξεις.
