Πέφτουν και τα τελευταία φύλλα συκής και αποκαλύπτεται γυμνή η πραγματική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Οι δηλώσεις του Κασσελάκη στην πρόσφατη επίσκεψή του στις ΗΠΑ, που συνέπεσε χρονικά με τη νέα εκρηκτική κατάσταση που διαμορφώνεται στην Μέση Ανατολή με επίκεντρο το Ιράν και το Ισραήλ, ήταν αποκαλυπτικές.
Την ώρα που, με την ευθύνη του Ισραήλ και των δυτικών ιμπεριαλιστών, των ΗΠΑ πρώτα και κύρια, δυναμιτίζεται το κλίμα στη Μέση Ανατολή, πρώτος και καλύτερος ο Κασσελάκης, έσπευσε να εκφράσει την αμέριστη υποστήριξή του (και του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς) στο φασιστικό καθεστώς του Ισραήλ και να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό αλλά και να ταυτιστεί απόλυτα με την κυβέρνηση της ΝΔ. Στη δήλωση που ανάρτησε στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης έσπευσε να καταδικάσει την «επιθετική ενέργεια (σσ. του Ιράν) που μετέτρεψε τη Μέση Ανατολή σε γη αίματος, της βίας, της αδικίας και του ξεριζωμού» και να καλέσει σαν άλλος «ειρηνοποιός» σε αυτοσυγκράτηση όλες τις πλευρές. Δεν βρήκε ούτε μια λέξη να πει για τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού που συντελείται εδώ και πάνω από 6 μήνες από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, ούτε για το βρόμικο ρόλο των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και ΕΕ που δυναμιτίζουν την κατάσταση παρέχοντας ανοιχτή και πολύπλευρη στήριξη στο φασιστικό καθεστώς. Μια δήλωση που αποτελούσε ένα πιστό αντίγραφο της κυβερνητικής ανακοίνωσης αμέσως μετά τις εξελίξεις.
Η «διορθωτική» κίνησή του, έπειτα από τις αντιδράσεις που πυροδότησε στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε τα πράγματα χειρότερα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στη «διορθωτική» δήλωση καταδίκασε «χωρίς αστερίσκους» την επίθεση του Ιράν αλλά και «κάθε επίθεσης» ενώ κάλεσε το Ισραήλ «να επιδείξει αυτοσυγκράτηση». Παράλληλα υποχρεώθηκε να ψελλίσει ορισμένα μισόλογα για το έγκλημα στη Γάζα. Η ουσία όμως είναι ότι εξέφρασε ανοιχτά την ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με την επίσημη αμερικανική πολιτική τής κυβέρνησης Μπάιντεν. Και σαν να μην έφταναν αυτά, σε δηλώσεις του υπεραμύνθηκε και εκθείασε το ΝΑΤΟ υπογραμμίζοντας: «το ΝΑΤΟ είναι μια αμυντική συμμαχία, μια ιερή αμυντική συμμαχία», προκαλώντας τα αισθήματα κάθε δημοκρατικού και αριστερού ανθρώπου. Ενεργώντας από τη μια ως φερέφωνο των ΗΠΑ και από την άλλη ως επίσημη κυβερνητική γραμμή, αποκαλύπτει το βαθιά αμερικανόδουλο περιεχόμενο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ περισσότερο, έδωσε λαβή και επιχειρήματα στην κυβέρνηση της ΝΔ να ευχαριστεί με ειρωνεία, δια στόματος Γεωργιάδη, το ΣΥΡΙΖΑ για την «ιδεολογική νίκη» της. Πανηγυρίζει η Δεξιά της ΝΔ, γιατί η υποτιθέμενη Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, που μόνο αριστερά δεν είναι, στέκεται στο πλευρό των ΗΠΑ αλλά και του ΝΑΤΟ. Γιατί εξωραΐζει προκλητικά τους πολεμοκάπηλους των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στο όνομα της αριστεράς.
Δεν είναι καινούργιο στοιχείο στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ η υπόκλιση στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό η τοποθέτηση του Κασσελάκη. Ο Τσίπρας ελάχιστες ημέρες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να δηλώσει πως «ανήκουμε στο δυτικό πλαίσιο». Αργότερα έκανε λόγο για τον «διαβολικά καλό Τράμπ» εξωραΐζοντας προκλητικά το φιλοπόλεμο προσωπείο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Επίσης, η πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ βάθυνε ακόμα περισσότερο το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας των ΗΠΑ, ανοίγοντας νέους δρόμους με τις «στρατηγικές συμφωνίες» ώστε να μετατραπεί η χώρα σε ένα απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο που θα εξυπηρετήσει, ως «γεωπολιτικός μεντεσές», τα φιλοπόλεμα σχέδια των δυτικών στην ευρύτερη γειτονιά μας. Αυτή είναι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και ο Κασσελάκης απλώς την επισήμανε, απαλλάσσοντάς την από διάφορα φτιασιδώματα και λεκτικά περιτυλίγματα που περιείχαν και «ολίγον» αντιαμερικανισμό για εσωτερική κατανάλωση και για να θολώνει τα νερά απέναντι σε ένα αριστερό και δημοκρατικό κόσμο.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι εσωκομματικές αναταράξεις από τις δηλώσεις του Κασσελάκη, αλλά και η πίεση που άσκησε το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Νέας Αριστεράς ΗΠΑ (υποστηρικτές του Σάντερς), με το οποίο διατηρεί σχέσεις ο ΣΥΡΙΖΑ, οδήγησαν στη ματαίωση της συνάντησής του με το AIPAC (Ισραηλινο-Αμερικανική Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων), το ακροδεξιό και από τα πιο ισχυρά ισραηλινό λόμπι που έχει ισχυρούς δεσμούς τόσο με τους Ρεπουμπλικάνους όσο και με το κόμμα Λικούντ του Νετανιάχου. Η ματαιωμένη συνάντηση του Κασσελάκη με το AIPAC στόχο είχε να επιβεβαιώσει το σταθερό προσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική της σύσφιξης των δεσμών ανάμεσα στην ελληνική μεγαλοαστική τάξη και το φασιστικό καθεστώς του Ισραήλ, όπως υπαγορεύουν οι δυτικοί ιμπεριαλιστές. Για τον ίδιο λόγο άλλωστε είχε πραγματοποιήσει αντίστοιχη συνάντηση το 2022 ο Μητσοτάκης με το AIPAC.
Με την επίσκεψή του αυτή ο Κασσελάκης επεδίωξε, ανάμεσα στα άλλα, να προχωρήσει ένα βήμα στη διαμόρφωση πιο στενών δεσμών ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και το Δημοκρατικό κόμμα. Είναι άλλωστε από καιρό δηλωμένη η πρόθεσή του να μετατρέψει το ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική εκδοχή του Δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ.
Την ίδια ώρα ο Τσίπρας, ο οποίος δεν εμφανίστηκε στο πρόσφατο συνέδριο του κόμματος που ηγούνταν για 15 χρόνια, πραγματοποίησε τη δεύτερη δημόσια παρουσία αυτή τη φορά στο οικονομικό φόρουμ των Δελφών. Εκεί επανέλαβε την προηγούμενή του τοποθέτηση, από το βήμα του συνεδρίου της Καθημερινής, για τα «θετικά επιτεύγματα» της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή την επιβολή του τρίτου μνημονίου, την κολοσσιαία φορολεηλασία του λαού για το περιβόητο «μαξιλάρι» των 35δισ., για την πραξικοπηματική ανατροπή του δημοψηφίσματος και τόσων άλλων που είναι χρεωμένος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ανάμεσα στα άλλα, αξιοσημείωτη ήταν η τοποθέτησή του για τα ελληνοτουρκικά θέματα και το ρόλο των ΗΠΑ, όπου εμφανίστηκε ως πλασιέ της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας. Όπως χαρακτηριστικά σημείωσε «Σε σχέση με τις ΗΠΑ, η Τουρκία δεν έχει έναν ισότιμο ρόλο με την Ελλάδα. (…) Τα F-16 τα παίρνει και έχει στρατηγική η Τουρκία. Πώς φανταζόμαστε τη χώρα να συμβιώνει με έναν γείτονα που γίνεται διαρκώς πιο ισχυρός;». Κατά τον Τσίπρα και εν πολλοίς για την ίδια την ντόπια άρχουσα τάξη, η απάντηση στην ελληνοτουρκική διένεξη θα δοθεί μέσα από τις εξοπλιστικές κούρσες που κοστίζουν στον ελληνικό λαό αμέτρητα δισ. ευρώ και προφανώς δεν λύνουν αλλά αντίθετα συντηρούν τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων κάτω από την υψηλή επιστασία των ΗΠΑ. Πρόκειται για μια ακόμα έκφραση της αμερικανόδουλης πολιτικής με την οποία είναι διαποτισμένος τόσο ο Τσίπρας όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.
