Κυβέρνηση και Ε.Ε. σφίγγουν τη θηλιά γύρω από τη ΛΑΡΚΟ, καθώς με συντονισμένες ενέργειες κατασυκοφάντησης και απαξίωσής της στρώνουν το έδαφος για τον τεμαχισμό και την εκποίησή της.
Λίγες μόλις μέρες μετά την εκ νέου παραπομπή της εταιρείας στο δικαστήριο της Ε.Ε. για δήθεν κρατικές ενισχύσεις 135 εκ. ευρώ, με πρόταση για νέο διπλό πρόστιμο και τη διαρροή σεναρίων για επαναφορά του σχεδίου του 2014, ο υπουργός “ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας” Κ. Χατζηδάκης, εν μέσω καταστροφολογίας για την κατάσταση της επιχείρησης, αποκάλυψε τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
Ο ακραία νεοφιλελεύθερος υπουργός, που έχει στο αντιλαϊκό βιογραφικό του το ξεπούλημα της Ολυμπιακής, που τελικά οδήγησε στο ιδιωτικό μονοπώλιο της Aegean (με στενές σχέσεις με τη γερμανική Lufthansa) στις αερομεταφορές, μετά και την πρόσφατη δρομολόγηση του ξεπουλήματος της ΔΕΗ, έχει αναλάβει εργολαβικά να στήσει στο απόσπασμα την ΛΑΡΚΟ και τα δικαιώματα των εργαζομένων της.
Το ξαναζεσταμένο κυβερνητικό σχέδιο του 2014 για την επιχείρηση, είναι ανάλογο με αυτό που εφαρμόστηκε στην Ολυμπιακή και περιλαμβάνει την εκκαθάρισή της εν λειτουργία, την τριχοτόμηση της και την ιδιωτικοποίηση των φιλέτων της, κυρίως των μεταλλείων της. Ορίζοντας εφαρμογής του τέθηκε, από τη μεριά της κυβέρνησης, ο Ιανουάριος του 2020.
Από τις τρεις εταιρείες που θα προκύψουν, στην πρώτη θα μεταφερθούν όλα τα χρέη και οι υποχρεώσεις της υφιστάμενης ΛΑΡΚΟ, μεταφέροντας τα βάρη της δικής τους διαχείρισης στον ελληνικό λαό, απαλλάσσοντας τους επίδοξους αγοραστές, στη δεύτερη τα ορυχεία και στην τρίτη το εργοστάσιο της Λάρυμνας.
Οι δύο τελευταίες θα διατεθούν στη συνέχεια προς πώληση μέσω δύο παράλληλων διαγωνισμών στο πλαίσιο του σχεδίου του 2014 που είχε εγκριθεί από την Κομισιόν και το οποίο αποδέχεται και σήμερα, ώστε η ΛΑΡΚΟ να ξεπουληθεί απαλλαγμένη από κρατικές ενισχύσεις, αφού σε αυτή την περίπτωση θα παύσουν οι απαιτήσεις της Ε.Ε. και χωρίς καμία δέσμευση για την τύχη των εργαζομένων την επόμενη μέρα.
Το 2014 οι τότε κυβερνητικοί σχεδιασμοί προέβλεπαν να διεξαχθούν δύο διαγωνισμοί:
Ο πρώτος διαγωνισμός θα αφορούσε την πώληση του μεταλλουργικού εργοστασίου στη Λάρυμνα και το 40% των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης του μεταλλείου λατερίτη του Αγίου Ιωάννη.
Ο δεύτερος διαγωνισμός θα αφορούσε την πώληση του 73% των δικαιωμάτων εξόρυξης λατερίτη της Εύβοιας και το 100% των δικαιωμάτων εξόρυξης λατερίτη της Καστοριάς.
Γι’ αυτούς τους διαγωνισμούς απαγορευόταν η συμμετοχή εταιρειών μετόχων της ΛΑΡΚΟ ή εμπλεκόμενων με αυτούς, ενώ δεν υπήρχε υποχρέωση επαναπρόσληψης των εργαζομένων της. Ουσιαστικά θα πωλούνταν το 33% της καθαρής λογιστικής αξίας της ΛΑΡΚΟ που αντιπροσώπευε το 60% της συνολικής εξορυκτικής δυναμικότητας της βιομηχανίας.
Τη μη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ επιβεβαίωσε ο Κ. Χατζηδάκης σε ενημέρωσή του προς τους εκπροσώπους των εργαζομένων της εταιρείας.
Περιγράφοντας με κυνικότητα ένα ζοφερό μέλλον ανεργίας και μισθών πείνας για όσους είναι τυχεροί να επαναπροσληφθούν στο διάδοχο σχήμα, ξεκαθάρισε ότι δεν θα υπάρξει καθεστώς συνέχειας του υφιστάμενου μισθολογίου και των συμβάσεων εργασίας και πως ο νέος επενδυτής θα υπογράψει, με όσους εργαζομένους επιλέξει να παραμείνουν στη νέα εταιρεία, συμβάσεις εργασίας με μισθολόγια αντίστοιχων μεταλλευτικών εταιρειών του ιδιωτικού τομέα.
Η ΛΑΡΚΟ είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός σιδηρονικελίου στην Ε.Ε., το οποίο είναι το βασικό στοιχείο για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα, κατέχοντας το 7% της ευρωπαϊκής αγοράς στην πώληση νικελίου και το 2-3% σε παγκόσμιο επίπεδο και είναι μία από τις λίγες εταιρείες του κλάδου με δικές της πηγές μεταλλεύματος.
Διαθέτει ιδιόκτητο μεταλλουργικό εργοστάσιο στη Λάρυμνα, μεταλλεία με μεγάλα αποθέματα λατερίτη στην Εύβοια, τη Βοιωτία, την Καστοριά και στα Σέρβια Κοζάνης, όπου επίσης διαθέτει και ένα λιγνιτωρυχείο.
Κατέχει, επίσης, είτε ως ιδιοκτησία είτε με τη μορφή παραχώρησης, ένα ιδιόκτητο κτίριο-γραφεία στο Μαρούσι Αττικής, χιλιάδες στρέμματα γης, αδειοδοτήσεις για ερευνητικές γεωτρήσεις, ενώ ιδιαίτερα σημαντικό και με στρατηγική σημασία περιουσιακό στοιχείο θεωρείται και το λιμάνι της Λάρυμνας, για το οποίο έχει λάβει άδεια εκβάθυνσης.
Ιδιαίτερης αξίας είναι επίσης οι αδειοδοτήσεις που έχει λάβει η θυγατρική της ΛΑΡΚΟ, ΛΑΡΚΟ Ενεργειακή, σε συνεργασία με τα ΕΛ.ΠΕ., για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάρκων αρκετών δεκάδων ΜW σε ιδιόκτητες εκτάσεις της ΛΑΡΚΟ στην Καστοριά, την Κοζάνη, τη Φθιώτιδα και τη Βοιωτία, που για πολλούς θεωρείται η σχετικά “άγνωστη” προίκα της εταιρείας.
Άγνωστο, επίσης, είναι σε πολλούς ότι η ΛΑΡΚΟ διαθέτει εγκεκριμένο ΧΥΤΑ στην περιοχή της Λάρυμνας, ο οποίος κατασκευάστηκε για την απόρριψη του υποπροϊόντος της “σκουριάς”, χωρίς ωστόσο να έχει ακόμη αξιοποιηθεί.
Η “σκουριά”, μάλιστα, ρίχνεται στη θάλασσα και ένα μικρό μέρος των υποπροϊόντων αξιοποιείται.
Επίσης, με την ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης, ιδιαίτερη αξία αποκτά η παραγωγή κοβαλτίου η οποία σε 48% προκύπτει, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ανάπτυξης του Κοβαλτίου, ως παραπροϊόν από την επεξεργασία μεταλλευμάτων νικελίου, το 37% ως παραπροϊόν από επεξεργασία χαλκούχων μεταλλευμάτων και μόνον το 15% είναι πρωτογενής παραγωγή κοβαλτίου. Η ΛΑΡΚΟ λόγω της μεταλλουργικής μεθόδου που χρησιμοποιεί δεν μπορεί να αξιοποίηση αυτή την δυνατότητα αφού το κοβάλτιο δε διαχωρίζεται αλλά ενσωματώνεται μαζί με το νικέλιο στο τελικό προϊόν.
Αυτό σημαίνει ότι με τις σημερινές τιμές χάνει 70-100 εκατ. δολάρια ετησίως από τη μη εξαγωγή του κοβαλτίου το οποίο έχει χαρακτηριστεί από την Ε.Ε. στρατηγική πρώτη ύλη (Critical Raw Material), αφού είναι απολύτως αναγκαίο για την παραγωγή μπαταριών.
Στο πλαίσιο του εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού, των δεσμεύσεων στην Ε.Ε και των δεσμών υποταγής στον ιμπεριαλισμό δεν υπάρχουν λογικές ανάπτυξης της βαριάς βιομηχανίας και των επιχειρήσεων στρατηγικού χαρακτήρα. Όλα απαξιώνονται για να ξεπουληθούν στα ξένα αρπακτικά και στους ντόπιους υπεργολάβους τους, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά τον κομπραδόρικο χαρακτήρα της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης.
Εναπόκειται πρώτιστα στους ίδιους τους εργαζόμενους της επιχείρησης αλλά και στο λαό των περιοχών που δραστηριοποιείται η ΛΑΡΚΟ αλλά και συνολικά στον ελληνικό λαό να αντιπαλέψουν αυτή την πολιτική.
Ένα πρώτο θετικό βήμα αποτέλεσε η πλατιά σύσκεψη που έγινε την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου στην Λάρυμνα σε κάλεσμα του κλαδικού Συνδικάτου Μετάλλου Ν. Φθιώτιδας στην οποία συμμετείχαν σωματεία και φορείς της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας αλλά και ευρύτερα.
Αποφασίστηκε να δοθεί αγωνιστική απάντηση στα σχέδια για ιδιωτικοποίηση της εταιρείας με πρώτο βήμα την κάθοδο στην Αθήνα και την πραγματοποίηση συλλαλητηρίου στις αρχές του Γενάρη. Στη σύσκεψη συμμετείχε και το Σωματείο Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ γεγονός που αποτελεί μια θετική εξέλιξη δεδομένου ότι μεταξύ του κλαδικού Σωματείου Μετάλλου (ανήκει στο ΠΑΜΕ) και του Σωματείου Εργαζομένων ΛΑΡΚΟ (πλειοψηφία ΔΑΚΕ) υπάρχει έντονη αντιπαράθεση, που αντανακλάται και στην ένταξή τους σε διαφορετικά εργατικά κέντρα στη Φθιώτιδα, αφού το συνδικαλιστικό κίνημα σε δευτεροβάθμιο επίπεδο στο νομό είναι διασπασμένο.
