Η Αυτοδιοίκηση από το κακό στο χειρότερο,
όλο και πιο μακρύ χέρι του αστικού κράτους
Τον Οκτώβρη θα διεξαχθούν οι Δημοτικές – Περιφερειακές εκλογές. Εκλογές που γίνονται σε μια περίοδο που ο λαός μας βιώνει μια διαρκή και παρατεταμένη φτώχεια, ανεργία και συνολική υποβάθμιση της ζωής του, σαν αποτέλεσμα των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων που εφάρμοσε και θα συνεχίσει να εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνέχεια όλων των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, κάτω από τη δαμόκλεια σπάθη των δανειστών.
Οι εκλογές αυτές έχουν την πολιτική τους σημασία, λίγους μήνες μετά τις διπλές βουλευτικές εκλογές του Μάη-Ιούνη και είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσουν πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης των αστικών κομμάτων για τον έλεγχο και τη νομή της εξουσίας των συμπληρωματικών αυτών θεσμών του αστικού κράτους.
Ήδη, μέσα στο γενικότερο κλίμα πόλωσης και αποπροσανατολισμού του λαού μας, διαμορφώνουν τους όρους γι’ αυτό. Ας μην ξεχνάμε ότι ο έλεγχος των 13 Περιφερειών και των μεγάλων Δήμων της χώρας και ο ανάλογος χρωματισμός του χάρτη θα είναι πρόκριμα για Ευρωεκλογές, αλλά και για τη συνολική αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού.
Μάλιστα μετά από την πρόσφατη τέταρτη τομή, που έκανε τον προηγούμενο χρόνο η κυβέρνηση της ΝΔ, η κατάσταση εξελίσσεται θεσμικά σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Θεωρούμε ότι αξίζει στο σημείο αυτό να κάνουμε μια πιο συγκεκριμένη αναφορά στα ζητήματα που θεσπίζει ο Ν. 4804/21:
Καταργεί την απλή αναλογική: Προβλέπει εκλογή Δημάρχου – Περιφερειάρχη με ποσοστό 43%+1 ψήφο, αντί του 50%, που ίσχυε. Για να μπει ένας συνδυασμός στην κατανομή των εδρών πρέπει να πιάσει το όριο του 3%, πράγμα που δεν υπήρχε, με στόχο το αποκλεισμό των μικρών αριστερών κυρίως ψηφοδελτίων. Τα 3/5 των συμβούλων δίνονται «δώρο», ανεξαρτήτως ποσοστού, στον επιτυχόντα συνδυασμό. Μειώνει τις έδρες σε Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια. Η μείωση αυτή θα αποκλείσει δυνάμεις, ακόμη και αν υπερβούν το όριο του 3%, ειδικά για τους μικρούς και μεσαίους πληθυσμιακά δήμους.
Επαναφέρει το ενιαίο ψηφοδέλτιο δήμων και κοινοτήτων. Καταργεί, δηλαδή, την ξεχωριστή κάλπη για κοινότητες – διαμερίσματα στους μεγάλους δήμους, που δινόταν η δυνατότητα διατήρησης μιας ρωγμής για έκφραση των πολιτών. Η εγγύτητα των κοινοτήτων με έναν λαϊκό κόσμο και η αυτοτέλειά τους από το ψηφοδέλτιο του υποψηφίου δημάρχου άφηνε περιθώριο να εμπλέκονται πιο ζωντανά οι λαϊκές αντιδράσεις που προκύπτουν, για σειρά από επιχειρηματικές δραστηριότητες σε διάφορες περιοχές της χώρας, πχ σε ΑΠΕ-ανεμογεννήτριες, στη δημόσια γη, στο περιβάλλον, σε ορεινούς όγκους και παραλίες, στη διαχείριση των απορριμμάτων κλπ, αντιδράσεις που φαίνεται ότι τους δυσκολεύουν και γι’ αυτό παίρνουν τα μέτρα τους
Ταυτόχρονα η ρύθμιση αυτή έρχεται να αποκλείσει τους συνδυασμούς που δεν θα καταφέρουν να «κατεβάσουν» ψηφοδέλτια στο 80% των κοινοτήτων. Στην ίδια κατεύθυνση αποκλεισμού, αυξάνει κατά πολύ το ύψος των παραβόλων για τους υποψήφιους δημάρχους (100%) και για υποψήφιους περιφερειάρχες (150%) και κατά 60% για δημοτικούς, κοινοτικούς, περιφερειακούς συμβούλους. Τέλος η επαναφορά της 5ετούς θητείας, κάνει μακροβιότερες και ως εκ τούτου ανεξέλεγκτες και αλαζονικές τις Περιφερειακές και Δημοτικές Αρχές.
Τα ζητήματα «κυβερνησιμότητας», που επικαλείται η κυβέρνηση και άλλες δυνάμεις, είναι στην πραγματικότητα το πρόσχημα, προκειμένου να επαναφέρουν ένα προκλητικό εκλογικό σύστημα, που καθιστά την πρώτη δύναμη παντοδύναμη, με ένα ποσοστό 43%. Και είναι χαρακτηριστικό ότι με τέτοιο ποσοστό θα μπορεί να εκλέγεται Δήμαρχος και Περιφερειάρχης, τη στιγμή που για το εργατικό σωματείο είναι απαγορευτικό να κηρύξει απεργία με ένα τέτοιο ποσοστό. Βέβαια αυτό είναι ένα κάλπικο επιχείρημα, αφού όλα τα αστικά κόμματα ψηφίζουν συναινετικά μια σειρά από αποφάσεις σε δήμους και Περιφέρειες.
Πέρα όμως από όλα αυτά, θεσπίζονται και άλλες αντιδημοκρατικές ρυθμίσεις. Καθιερώνεται, ως κανονικότητα, οι συνεδριάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων που θεσπίστηκαν λόγω των έκτακτων συνθηκών της Covid να γίνονται με τηλεδιάσκεψη ή μεικτά, με γνωστές αρνητικές συνέπειες για τις διά ζώσης συνεδριάσεις! Εισάγεται η δυνατότητα των κεκλεισμένων των θυρών συνεδριάσεων των Δημοτικών Συμβουλίων, για πρώτη φορά με τη σύμφωνη γνώμη των 3/5!
Διαμορφώνεται έτσι ένα ασφυκτικό, συγκεντρωτικό, αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο, που μετατρέπει Δήμους και Περιφέρειες σε μοχλούς επέλασης της αντιλαϊκής επίθεσης, με αιχμή την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, τη διεύρυνση της ανταπόδοσης, την εμπορευματοποίηση και συρρίκνωση βασικών κοινωνικών δομών, τη φοροεπιδρομή κλπ. Ένα άκρως αντιδημοκρατικό πλαίσιο, με αποκλεισμό της έκφρασης του λαϊκού παράγοντα και μακριά από τα λαϊκά προβλήματα και ανάγκες που έρχονται και επανέρχονται συχνά στην επικαιρότητα, δυστυχώς, με τραγικό τρόπο, όπως είναι τα επαναλαμβανόμενα πλημμυρικά φαινόμενα, το δράμα με τις καταστροφικές φωτιές, οι ανεπούλωτες πληγές των σεισμών, που το 80% των δημόσιων κτιρίων, των σχολείων, των νοσοκομείων παραμένει ανέλεγκτο κλπ.
Η ΚΕΔΕ «σαν έτοιμη από καιρό», διαβρωμένη και διαμορφωμένη ιδεολογικά και πολιτικά σε αυτή την στρατηγική, στο όνομα της κυβερνησιμότητας και αυτή, στήριξε τις ρυθμίσεις αυτές και μιλάει για άλλα «σημαντικότερα θέματα που πρέπει να κλείσουν, όπως νέες αρμοδιότητες, η καταστατική θέση των αιρετών και το γενικότερο θέμα της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης…».
Την πεμπτουσία των ρυθμίσεων αυτών έδωσε με άμεσο τρόπο, ο εισηγητής της ΝΔ Β. Γιόγιακας, «η αλλαγή του εκλογικού νόμου είναι αναγκαία μπροστά και στα 5,5 δισ. ευρώ που προορίζονται για την Τοπική Διοίκηση από το πρόγραμμα «Αντ. Τρίτσης» και το Ταμείο Ανάκαμψης, που βάζει πιο δυνατά τους δήμους και τις Περιφέρειες ως συμμέτοχους στη μεγάλη εθνική προσπάθεια για την ανάκαμψη της οικονομίας»…. «Φάτε, να φάμε» δηλαδή…
Ήδη με όλες αυτές τις ρυθμίσεις, «Καποδίστριας, «Καλλικράτης», «Κλεισθένης», Ν.4804/21 κλπ, η Τοπική Αυτοδιοίκηση γίνεται κατ’ όνομα αυτοδιοίκηση, κατ’ ουσία «ετεροδιοίκηση» ή καλύτερα «Τοπική Διοίκηση», παράρτημα και αντιδραστικός συμπληρωματικός θεσμός του αστικού κράτους, ένας μηχανισμός εφαρμογής, με πιο ευέλικτο και εύπεπτο τρόπο, της πολιτικής της κεντρικής εξουσίας και «αμορτισέρ» απορρόφησης και εκτόνωσης των αντιδράσεων και των αντιστάσεων του λαού στις αντιλαϊκές πολιτικές.
Θέτουν το κεντρικό κράτος στο απυρόβλητο, το απαλλάσσουν από τις ευθύνες του απέναντι στους πολίτες και μετακυλίουν το κόστος κοινωνικών και άλλων υπηρεσιών στην Τ. Α. και μέσω αυτής στις πλάτες των πολιτών, είτε μέσα από παλιές και νέες μορφές φορολογίας, είτε μέσα από εισβολή του κεφαλαίου και σε αυτούς τους τομείς και την πλήρη εμπορευματοποίησή τους.
Μισό αιώνα και πλέον μετά τους λαογέννητους θεσμούς της Λαϊκής Αυτοδιοίκησης του ΕΑΜ και των πρώτων μετεμφυλιακών δεκαετιών, που πολλοί Δήμοι, ελεγχόμενοι από δυνάμεις της Αριστεράς, αποτέλεσαν μετερίζια του λαϊκού αγώνα, το αστικό κράτος, μέσα από συνεχείς νομοθετικές ρυθμίσεις και τη βαθμιαία αλλαγή του χαρακτήρα των θεσμών αυτών και τον έλεγχό τους από αστικές δυνάμεις, παίρνει τη «ρεβάνς» και στον τομέα αυτό και δίνει σ’ αυτά τα «ξεδοντιασμένα» πλέον και ακίνδυνα εργαλεία, κάτω και από τις Ευρωενωσιακές ντιρεκτίβες, πολλές αρμοδιότητες, θέλει να τα μετατρέψει σε μακρύ χέρι της αστικής εξουσίας, κατά τα πρότυπα της Δυτικής Ευρώπης.
Παρά την προπαγάνδα όλων των κυβερνήσεων και της κακόφημης «πρώτης φοράς αριστερής κυβέρνησης» για «αποκέντρωση», τα όργανα αυτά γίνονται πιο συγκεντρωτικά, πιο απόμακρα και απρόσωπα για τον πολίτη, φορομπηχτικοί και ρουσφετολογικοί μηχανισμοί. Αν δεν γίνονταν όλες αυτές οι συγχωνεύσεις και η συγκεντροποίηση, δεν θα μπορούσαν να προκύψουν και οικονομίες κλίμακας για το μεγάλο κεφάλαιο, όπως αυτές που προέκυψαν, για παράδειγμα, για τη διαχείριση των σκουπιδιών, με την κατασκευή μέσω ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημόσιου – Ιδιωτικού Τομέα), εργοστασίων ΑΣΑ (Ανακύκλωση Στερεών Αποβλήτων) σε Περιφέρειες της χώρας, με παχυλά χρηματοδοτούμενα προγράμματα από την ΕΕ, από την οποία εισάγεται και ο πανάκριβος εξοπλισμός.
Όλα άλλωστε τα προγράμματα και οι χρηματοδοτήσεις των Περιφερειών και των Δήμων στα πλαίσια της ΕΕ, έχουν συγκεκριμένο χαρακτήρα, κατευθύνσεις και τρόπο υλοποίησης, με εξοβελιστέα τα έργα αντιπλημμυρικής – αντισεισμικής – αντιπυρικής προστασίας, λαϊκής – σχολικής στέγης, υγείας, πολιτισμού, περιβάλλοντος, συντήρησης επαρχιακού οδικού δικτύου κλπ, όπως απέδειξαν οι τελευταίες καταστροφές, με προώθηση της ιδιωτικοποίησης μέσω ΣΔΙΤ.
Οι προϋπολογισμοί των ΟΤΑ πρέπει να είναι ισοσκελισμένοι και βρίσκονται κάτω από το άγρυπνο μάτι του «Παρατηρητηρίου», οργάνου ελέγχου των δανειστών. Αν αυτοί αποκλίνουν, τότε συνιστάται η περικοπή δαπανών και οι αυξήσεις φόρων και τελών, ενώ στο καθεστώς εργασίας όλο και πιο πολύ επεκτείνεται ο θεσμός της ελαστικής εργασίας, με ποικιλία συμβάσεων, ορισμένου χρόνου – «τετραμηνίτες», «οκταμηνίτες», «τετραωρίτες», «ορισμένου χρόνου» ή «έργου» κλπ, με γλίσχρες αμοιβές και με καθεστώς ομηρείας και ρουσφετιού.
Είναι άλλωστε χρόνιο το πρόβλημα της μη απόδοσης από το κεντρικό κράτος εσόδων που εισπράττει για λογαριασμό των Δήμων. Το γεγονός ότι οι χρηματοδοτήσεις της ΕΕ θα γίνονται σε μεγάλο βαθμό προς τους Δήμους και τις Περιφέρειες αποδεικνύει ότι είναι υπηρέτες, εξαρτήματα και δεκανίκια του κράτους και Ευρωενωσιακής αντιλαϊκής πολιτικής.
Η πολιτική της «ανταποδοτικότητας» και της «επιχειρηματικότητας» διαπνέει όλα τα νομοθετήματα, και -πέραν της καθαριότητας, της ύδρευσης, της σχολικής στέγης, της προσχολικής αγωγής-βρεφονηπιακών σταθμών- επεκτείνεται και σε νέους τομείς -πράσινο, ίδρυση επιχειρήσεων παραγωγής, διανομής και πώλησης ενέργειας, «αξιοποίηση» (κτίσιμο) ελεύθερων χώρων, δημοτικής γης κλπ- πράγμα που οδηγεί σε πλήρη και ολοσχερή μετατροπή όλων των υπηρεσιών σε εμπορεύματα που πρέπει να υποτάσσονται στο βωμό του κέρδους.
Οι Περιφέρειες και οι Δήμοι πλέον θα «πουλάνε τα πάντα», επιβάλλοντας νέα χαράτσια, ενώ από την κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει θεσπιστεί και η δυνατότητα ιδιωτικοποίησης του νερού, έχει εξαγγελθεί η μεταβίβαση στους Δήμους της είσπραξης φόρων ακίνητης περιουσίας και η σημερινή κυβέρνηση με τον «Κλεισθένη ΙΙ, ΙΙΙ, ΙV», που απαιτούν συνταγματική αναθεώρηση, σχεδιάζει και νέες αντιδραστικές τομές. Παρ’ όλα αυτά και τη μετατροπή των οργάνων αυτών σε βαθύ κράτος, παραμένουν ακόμη, παρά την εξαγγελία για την κατάργησή τους, και τα «απομεινάρια» των μηχανισμών ελέγχου του αστικού κράτους, οι 7 «Αποκεντρωμένες Διοικήσεις», που είναι και ο διακαής πόθος των Περιφερειαρχών, ώστε να γίνουν «τοπικοί πρωθυπουργοί» σε «μικρά κρατίδια», κατά τα πρότυπα της Εσπερίας.
Για την εφαρμογή όλων αυτών έχει ανασυγκροτηθεί η δημοτική αστυνομία.
Είναι, λοιπόν, κροκοδείλια και τα σπαραξικάρδια δάκρυα που χύνει ο ΣΥΡΙΖΑ για την κατάργηση της απλής αναλογικής, που είχε θεσπίσει ως κυβέρνηση, η οποία δεν οφειλόταν στις «δημοκρατικές ευαισθησίες» του, αλλά υποτάχθηκε στις εκλογικές σκοπιμότητές του, αφού οι προσβάσεις του στους θεσμούς αυτούς είναι σχετικά μικρή, προκειμένου να εξασφαλίσει τη μεγαλύτερη δυνατή παρουσία του στη συνδιαχείρισή τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε υπερασπίστηκε τον δικό του αντιλαϊκό νόμο «Κλεισθένη», ενώ η υποκρισία του φαίνεται από το γεγονός ότι για τις εθνικές εκλογές είχε θεσπίσει το όριο του 3%, ενώ μετά τις πρόσφατες εθνικές εκλογές μίλησε για την χρεωκοπία της απλής αναλογικής.
Έπειτα από όλα αυτά είναι δυσμενές και ναρκοθετημένο το τοπίο για την παρέμβαση των δυνάμεων της Πραγματικής Αριστεράς και άλλων λαϊκών αγωνιστών, όπως είναι άλλωστε και η παρέμβαση σε άλλα πεδία των αστικών θεσμών.
Αλλά δεδομένου ότι και μέσα από τις Δημοτικές – Περιφερειακές εκλογές θα υπάρξει ένα πεδίο πολιτικοποίησης του κόσμου, όπου θα τεθούν όλα τα τοπικά και τα κεντρικά πολιτικά επίδικα, χωρίς καμιά ρεφορμιστική αυταπάτη για το χαρακτήρα των θεσμών αυτών και με στόχο την αποκάλυψη του χαρακτήρα τους, την υπεράσπιση δημόσιων αγαθών, χώρων και δικαιωμάτων, αλλά πολύ περισσότερο την ανάδειξη και τη σύνδεσή τους με τα μεγαλύτερα ζητήματα της εξάρτησης της χώρας, της αντιλαϊκής πολιτικής και του αγώνα για την ανατροπή τους, θα εξετασθεί η συμμετοχή στις εκλογές.
Oι δυνατότητες εκλογικής παρέμβασης του M-Λ KKE είναι ιδιαίτερα περιορισμένες και γίνονται τώρα ασφυκτικές με το νέο αντιδημοκρατικό νόμο που απαιτούν για την κάθοδο στις περιφέρειες και στους επαρχιακούς δήμους πολλές εκατοντάδες υποψήφιους και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ποσά ασήμαντα για τα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα, αλλά δυσβάστακτα και απαγορευτικά για το M-Λ KKE, που στηρίζεται αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις και όχι στις πλάτες της κρατικής χρηματοδότησης.
Aκριβώς λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων μας και των υπέρογκων ποσών που απαιτούνται το M-Λ KKE αποφάσισε να υποστηρίξει στο Δήμο Hλιούπολης το αγωνιστικό ψηφοδέλτιο της «Aριστερής Πρωτοβουλίας», με υποψήφιο δήμαρχο το σ. Γιώργο Σόφη, όπου σταθερά τα προηγούμενα χρόνια αναπτύσσεται μια σημαντική πολιτική, συνοικιακή δουλειά.
Σε ορισμένους επαρχιακούς δήμους μπορεί να διερευνηθούν δυνατότητες κοινής καθόδου, στο βαθμό που μπορεί να επιτευχθεί μια αγωνιστική συσπείρωση δυνάμεων, οπότε ενδέχεται το M-Λ KKE να συμμετάσχει και να υποστηρίξει σ’ αυτές τις περιοχές αριστερά-αγωνιστικά ψηφοδέλτια.
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, στις εκλογές για τους Δήμους και τις Περιφέρειες, το M-Λ KKE θα καλέσει τα μέλη και τους φίλους του κόμματος, κάθε δημοκράτη και αγωνιστή να ρίξει ΛEYKO στις κάλπες. Στο δεύτερο γύρο, σε κάθε περίπτωση, ρίχνουμε παντού ΛEYKO στις κάλπες.
H παρέμβαση του M-Λ KKE τόσο στην Ηλιούπολη όσο και πανελλαδικά στοχεύει στην ανάδειξη των μεγάλων προβλημάτων που απασχολούν τους εργαζόμενους και το λαό μας, στην κατάδειξη των υπευθύνων που δεν είναι άλλοι από την πολιτική της άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεών της και κυρίως στην υπόδειξη του αγωνιστικού, ενωτικού λαϊκού αγώνα που μπορεί να διεκδικεί και να κατακτά λύσεις σε λαϊκά αιτήματα και προβλήματα.
Απέναντι στην άγρια αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, στην πολιτική της πείνας και της ανεργίας, της υποτέλειας και της τρομοκρατίας χρειάζεται να σταθεί μια πραγματική αριστερά, στυλοβάτης και οργανωτής των λαϊκών αγώνων, που θα συγκρούεται με την αστική πολιτική και θα υπερασπίζεται με συνέπεια τα λαϊκά συμφέροντα.
Mια πραγματικά αριστερή πολιτική που θα προωθεί σταθερά τους μεγάλους στόχους του λαϊκού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος ενάντια στην εξάρτηση και την υποτέλεια, ενάντια στους πολέμους των ιμπεριαλιστών, για να φύγει η χώρα μας από το NATO και την EE και να πάψει να είναι φονική βάση για τις πολεμικές τους επιδρομές.
Αυτή την πολιτική φιλοδοξεί να εκφράσει η παρέμβαση των δυνάμεων του M-Λ KKE είτε με τη μορφή συγκρότησης και στήριξης συγκεκριμένων συνδυασμών όπως της «Αριστερής Πρωτοβουλίας» στην Hλιούπολη, είτε με τη μορφή γενικής πολιτικής παρέμβασης σε πανελλαδική κλίμακα.
