Υποτίθεται ότι οι βουλευτικές εθνικές εκλογές είναι η πιο ανόθευτη και δημοκρατική διαδικασία όπου ο λαός κάθε τέσσερα χρόνια επιλέγει τους εκπροσώπους του. Κάθε πολίτης, κάθε άνθρωπος και μία ψήφος∙ να η ένδειξη της ισοτιμίας και της αντιπροσωπευτικότητας. Είναι όμως έτσι; Αναμφίβολα η ενιαία πανελλαδική διαδικασία των εκλογών είναι ένα σημαντικό βαρόμετρο, το οποίο αποδείχνει την ωριμότητα του λαού και τις κυρίαρχες τάσεις. Οπωσδήποτε αν οι εκλογές δεν γίνονται σε καθεστώς ανοικτής τρομοκρατίας και φανερής νοθείας, είναι μια στατιστική που πρέπει να τη λάβουμε σοβαρά υπόψη μας. Όμως η ισοτιμία της ψήφου είναι μύθευμα, πλαστή ελευθερία και ελεγχόμενη βούληση. Τα αστικά κόμματα σε σύγκριση με τα κομμουνιστικά έχουν όλο τον «πλούτο» με το μέρος τους. Ελέγχουν τα ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, ίντερνετ) και απομυζούν δεκάδες εκατομμυρίων από τον κρατικό κορβανά. Παίρνουν δανεικά και αγύριστα από τις Τράπεζες, πίσω τους βρίσκονται όλα τα ισχυρά μονοπωλιακά συγκροτήματα που τα προβάλλουν σαν διαφημιστικό προϊόν. Οι δυνατότητες προβολής των αστικών κομμάτων είναι θηριώδεις και τρομακτικές μπροστά στα ισχνά, έως ανύπαρκτα μέσα των αριστερών και επαναστατικών κομμάτων. Επιπρόσθετα οι ιδέες της άρχουσας τάξης έχουν σφηνωθεί στα μυαλά των ανθρώπων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η εξάρτηση, η υποταγή, η ανημπόρια, ο ψευτορεαλισμός, η λογική τού «δε γίνεται τίποτα».
▲▼▲
Πώς πρέπει να είναι η πολιτική μας;
Σαν σφουγγάρι για να μαζεύει ιδέες από το λαό και να τις μετασχηματίζει γόνιμα. (Για να παραφράσουμε τον Μάο Τσετούνγκ)
Σαν ατσάλι για να μπορεί να πολεμάει αποτελεσματικά.
Σαν σφαίρα για να πηγαίνει ευθύβολα.
Σαν δίκτυ για να μαζεύει τη λαϊκή διαμαρτυρία.
Το ’χουμε κάνει; Όχι ακόμα. Αλλά οι μαρξιστές-λενινιστές, δηλαδή οι πραγματικοί κομμουνιστές, δεν έχουν καμιά αμφιβολία ότι υπηρετούν την εργατολαϊκή υπόθεση. Γι’ αυτό και στην κριτική των ρεβιζιονιστών και των αυθόρμητων απαντούν σκωπτικά: «Την επόμενη φορά θα το κάνουμε καλύτερα». Γιατί έχουμε την πείρα, τη βούληση και τη θέληση.
▲▼▲
Πόσο απέχει ένας θεοκράτης από έναν ευρωπαιόδουλο; «Ένα τσιγάρο δρόμος»! Ο πρώτος θεωρεί αρχή και τέλος των πραγμάτων μία ανώτερη δύναμη (αρχή) η οποία δημιουργεί, ελέγχει και κανοναρχεί τα πάντα. Ο δεύτερος το ίδιο! Διότι η Ευρ. Ένωση στο κεφάλι των ευρωπαιόφιλων παίρνει μυθικές, μυθολογικές και απίστευτες διαστάσεις.
Όταν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι άρχισαν στα σπλάχνα της, όταν η Βρετανία αποχωρεί, όταν οι νεοφασίστες παίρνουν κεφάλι, όταν …. είναι εμμονικό να προσκυνάς την ΕΕ.
▲▼▲
Να συμφωνήσουμε με τους αριστερούς σκεπτικιστές που μερικές φορές κοιτάνε τον αφαλό τους (ομφαλοσκόποι στην αττική διάλεκτο), μεμψιμοιρούν τα πάντα και έχουν την κριτική για όλους στο τσεπάκι. Να συμφωνήσουμε στην παραδοχή πως τα πράγματα είναι δύσκολα διότι βρισκόμαστε σε φάση υποχώρησης του κινήματος και η ατομική θέληση τσακίζεται σαν καλαμιά στον κάμπο. Ναι, αλλά όχι να υποταχθούμε γιατί το σήμερα αποδείχνεται ζοφερό. Χρειάζεται να πούμε αλήθειες, όπως για τον υποτελή χαρακτήρα του πολιτικού προσωπικού που κυβερνάει τη χώρα, για την ΕΕ και την εξάρτηση, ανεξάρτητα από το συσχετισμό δυνάμεων.
Να συζητήσουμε την τακτική, τις μεθόδους, την προπαγάνδα κλπ., αλλά όχι τις αλήθειες. Αλλιώς δεν έχουμε λόγο ύπαρξης. Οι αριστεροί σκεπτικιστές ας κάνουν ένα βήμα.
➣ Αν σας ρωτήσουν γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει γρήγορα προεκλογικά μέτρα, είναι γιατί στην κατηφόρα όλοι τρέχουν γρηγορότερα. Είναι γιατί βρίσκεται στο κατέβασμα.
➣ Ο Ταλεϋράνδος της Γαλλίας, γνωστός διπλωμάτης και δολοπλόκος, αφού επέζησε της γαλλικής επανάστασης και της εποχής του Ναπολέοντα, φέρεται πως είπε για κάποιον που επιχειρούσε να τον δωροδοκήσει: «πάρτε τον γρήγορα από δω. Μου δίνει τόσα πολλά που στο τέλος θα υποκύψω». (Με αφορμή τις διάφορες καθάρσεις που επιχειρεί το αστικό σύστημα).
➣ Όταν ρώτησε ο προϊστάμενος έναν εθελόδουλο, συμβιβασμένο, ρεφορμιστή υπάλληλο ποιες είναι οι πολιτικές πεποιθήσεις του, αυτός απάντησε ακαριαία “Όποιες είναι οι δικές σας κ. Διευθυντά”. (Κάθε σύγκριση με πραγματικά πρόσωπα είναι αποδεκτή).
➣ Ακούμε από πολλές πλευρές ότι στις πολλαπλές εκλογές της 26ης Μάη οι υποψήφιοι είναι πολλοί, παρά πολλοί. Πρόκειται για κουβέντες του καφενείου, βγαλμένες στο πόδι, ευκολίες της στιγμής. Διότι το πρόβλημα δεν είναι οι πολλοί υποψήφιοι, θα μπορούσαν να είναι και περισσότεροι. Το πραγματικό πρόβλημα είναι τι λένε, και, κυρίως, τι πράττουν. Κάτω από ποιο πρόγραμμα βρίσκονται και με τι φανέλα «παίζουν». Η ποσότητα έχει μικρή διάσταση· η ποιότητα μετράει. Η κουβέντα περί ποσότητας βλέπει τα επιφαινόμενα και παραγνωρίζει την ουσία.
➣ Θα πρέπει κάποιος να είναι πολύ τυφλωμένος για να μη βλέπει το τι συμβαίνει στη Βενεζουέλα. Ο Μαδούρο δεν είναι η επιτομή της δημοκρατίας, και ούτε φυσικά χτίζει το σοσιαλισμό. Με ιστορικές αναλογίες μοιάζει με τον Μιλόσεβιτς, τον Σαντάμ και τον Καντάφι. Αρνείται να γίνει χαλί των ΗΠΑ, κοντράρει την Κολομβία, χτίζει γέφυρες με Ρωσία-Κίνα, και πάντως είναι στο πολεμικό στόχαστρο των Αμερικάνων. Είχαμε έγκαιρα -πολύ έγκαιρα- προβάλλει τον αγώνα του λαού της Βενεζουέλας, με εκτεταμένη αρθρογραφία και με εκδηλώσεις στο ΣΗΜΑ. Τότε είχαμε αντιμετωπίσει “αδελφικά” κακεντρεχή σχόλια, ανθυπομειδιάματα, μουρμούρα και άλλα συναφή. Τώρα που οι Γιάνκηδες επιχειρούν ανοιχτά να ανατρέψουν τη -δημοκρατικά εκλεγμένη- κυβέρνηση της μακρινής χώρας, τι ακριβώς λένε όσοι βραδυπόρησαν και σαν την Πυθία μας έλεγαν “ήξεις-αφήξεις”;
➣ Ένας φίλος της στήλης από τη Βόρεια Ελλάδα μας ρώτησε γιατί στην προκήρυξή μας δεν αναφέρουμε το ζήτημα της διαγραφής του χρέους. Η αλήθεια είναι πως όσοι ερωτοτροπούσαν με τη διαγραφή του χρέους, σχεδόν το ’χουν ξεχάσει. Η δεύτερη αλήθεια είναι πως εμείς στο Μ-Λ ΚΚΕ είμαστε εξαρχής φανατικά πολέμιοι ενός συνθήματος που σκορπούσε αυταπάτες, έσπρωχνε τον κόσμο σε μια αδιέξοδη διαχείριση, αθώωνε τον ΣΥΡΙΖΑ και θα μας έκανε ουρά του… Τσακαλώτου. Αναμφίβολα οι μπολσεβίκοι και ο Λένιν, από τις πρώτες κιόλας ώρες της επανάστασης ακύρωσαν όλες τις δουλοπρεπείς συμφωνίες της Τσαρικής Ρωσίας και δεν αναγνώρισαν καμία συνθήκη ή δάνειο υποτέλειας. Το να λες όμως σήμερα πως θα ’σαι στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αλλά θα ’σαι απαλλαγμένος από τα δάνεια και τα χρέη, είναι σα να ασχολείσαι με τις σταγόνες της βροχής όντας χωμένος στη βρώμα και τη λάσπη. Θεωρούμε τη φασαρία για το χρέος κομμάτι των μεταβατικών προγραμμάτων που σερβίρει -κυρίως- η ΛΑΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
(ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ)
ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ
Πάνω στο καύκαλό μου
θα χτιστούν ονειρικές πολιτείες
και στους ποταμούς θα περάσουν χειροπέδες
Χιλιάδες Λάζαροι θ’ αναστηθούν
και η μια πόλη θα βαφτίζει τα παιδιά της άλλης
δίνοντας ονόματα όπως
Θαλής
Αναξίμανδρος
Αναξιμένης
Αριστοτέλης
Υπατία
Κασσιανή
Ηλέκτρα / Μέλπω
Γρηγόρης – Νίκος
Τζιορντάνο Μπρούνο κι άλλα τέτοια
που θυμίζουν μηχανικούς, αρχιτέκτονες και μηχανοδη γούς.
Τα Βαλκάνια θα φτάσουν ως τη Σκανδιναβία
και ο Κιθαιρώνας θα γαργαλάει τον Δούναβη, τον Βόλγα και τον Ντον.
Η λέξη Βάρκιζα δεν θα υπάρχει σε κανένα λεξικό
κι ο Ανταίος θα σηκώνει την Αφρική με δύο δάκτυλα.
Ο πλανήτης βγάζει το σκουριασμένο κορσέ του
και τα μουλάρια τρέχουν χωρίς καπίστρια.
Ένα καΐκι μ’ ανοιχτά πανιά
ζευγαρώνει με τη θάλασσα
κι ο ναύτης γλύφει ηδονικά
τα χρώματα ενός ουράνιου τόξου.
Με τα δάκτυλα –όσα μου απόμειναν-
βγάζω του Τσε τις ματοτσίμπλες
και τις καρφίτσες που του ’βαλαν στα μάτια
οι δολοφόνοι των Γιάνκηδων.
Φέρνω τις πλάκες του Μωυσή
επίδεσμο στις Παλαιστίνιες μάνες
και από την Αμερική κλέβω
των μηχανών τα καρδιοχτύπια.
Μετάξι από την Κίνα κουβαλάω
τις άχρηστες ορμήνειες του Βούδα
Φτάνω προσκυνητής στη Βαβυλώνα επιστρέφω στους Ίνκας τον κουρσεμένο χρυσό τους και θαυμάζω των Μάγιας την περίεργη γυμνότητα.
Δούλος της Ανάγκης
Ταχυδρόμος και Λευτερωτής έξω από την εικόνα κι έξω απ’ τη χαρά.
Ένα κανόνι στήνω απέναντί της. Ένα κανόνι κι ένα πορφυρό χαλί.
