Το 4ο άρθρο του Λαϊκού Δρόμου πριν 20 χρόνια
Με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και την έναρξη του πολέμου στο Αφγανιστάν, ολοκληρώνουμε σήμερα την παρουσίαση των τεσσάρων κειμένων του Λαϊκού Δρόμου εκείνης της περιόδου.
Τα κείμενα αυτά είχαν δημοσιευθεί διαδοχικά στα φύλλα του «Λαϊκού Δρόμου» στις 22 Σεπτέμβρη, 6 Οκτώβρη, 20 Οκτώβρη και 3 Νοέμβρη 2001. Το τελευταίο είναι η ομιλία από πολιτική συγκέντρωση που είχε οργανώσει το Μ-Λ ΚΚΕ για να καταγγείλει τον πόλεμο των ΗΠΑ.
***
Μπορείτε να διαβάσετε το 1ο κείμενο “11 Σεπτέμβρη 2001- 2021: 20 χρόνια πόλεμοι και εγκλήματα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού” εδώ
Το 2ο κείμενο: “Ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που ετοιμάζονται να εξαπολύσουν οι ΗΠΑ σε βάρος των εθνών και των λαών” εδώ
Το 3ο κείμενο: “Πυρετώδεις στρατιωτικο-πολεμικές προετοιμασίες και απειλές του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού” εδώ
***
Ακολουθεί το 4ο κείμενο του Λαϊκού Δρόμου
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ Μ- Λ ΚΚΕ
Για το δυνάμωμα του αντιπολεμικού – αντιιμπεριαλιστικού κινήματος
Η ομιλία του σ. Α. Παπαδόπουλου
Δυο χρόνια ύστερα από την εξαπόλυση του αμερικανονατοϊκού πολέμου στα Βαλκάνια, την ισοπέδωση και υποδούλωση της Γιουγκοσλαβίας, τη δημιουργία προτεκτοράτων, ένα νέο πόλεμο ξεκίνησαν τώρα οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές ενάντια στο Αφγανιστάν, που όπως οι ίδιοι διακηρύσσουν θα είναι μακρόχρονος, θα διεξαχθεί σε όλα τα μέτωπα, στρατιωτικό, οικονομικό, πολιτικό και θα συμπεριλάβει στο στόχαστρό του δεκάδες χώρες, έθνη και λαούς.
Έχει μεγάλη σημασία να αναλύσουμε τα βασικά χαρακτηριστικά και τις προοπτικές εξέλιξης της νέας παγκόσμιας πραγματικότητας που διαμορφώθηκε ύστερα από το δολοφονικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, να δούμε το χαρακτήρα και τις αιτίες του πολέμου που εξαπέλυσε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, τις επιδιώξεις των επιθετιστών, την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και τους λόγους που επικαλείται για να εξαπατά τους λαούς και να κρύβει τους αληθινούς σκοπούς του πολέμου.
Αναφερθήκαμε στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και τον συνδέσαμε με το σημερινό και με όσους πρόκειται να επακολουθήσουν, γιατί, παρά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, αποτελούν κρίκους μιας ενιαίας αλυσίδας κατακτητικών πολέμων που ξεσπούν πάνω στο έδαφος της ίδιας ιμπεριαλιστικής πολιτικής και των νέων συνθηκών που διαμορφώθηκαν στην παγκόσμια σκηνή την τελευταία δεκαετία.
Ύστερα από την κατάρρευση και τη διάλυση της Σ. Ένωσης πριν μια δεκαετία, ανατράπηκαν οι διεθνείς συσχετισμοί που κυριάρχησαν μια σχετικά μακρόχρονη περίοδο και διαμορφώθηκε μια νέα οικονομική, πολιτική και στρατιωτική πραγματικότητα στον κόσμο.
Άλλαξε ο συσχετισμός των οικονομικών και στρατιωτικών δυνάμεων των ιμπεριαλιστικών κρατών, πάνω στη βάση της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού. Οι ΗΠΑ αναδείχθηκαν στη μόνη ιμπεριαλιστική υπερδύναμη του κόσμου, που διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στην παγκόσμια σκηνή. Η Ρωσία ξέπεσε σε δεύτερη θέση, αλλά καθώς δεν έχει υποστεί στρατιωτικοπολεμική ήττα εξακολουθεί να παραμένει μια παγκόσμια στρατιωτική δύναμη, ενώ η προοπτική μιας ενωμένης, ισχυροποιημένης, ιμπεριαλιστικής Γερμανίας, που θα ηγεμονεύει στην Ευρώπη, προβάλλει όλο και πιο επικίνδυνα.
Η Ιαπωνία διέρχεται μια πολύχρονη οικονομική κρίση που της την φόρτωσαν οι ΗΠΑ, εξακολουθεί όμως να παραμένει η δεύτερη οικονομική δύναμη του καπιταλιστικού κόσμου, ενώ η Κίνα αναδύεται και αναπτύσσεται με άλματα, προκαλώντας μεγάλη ανησυχία στην ηγεσία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Πάνω στη βάση αυτών των αλλαγών του συσχετισμού των οικονομικών και στρατιωτικών δυνάμεων, αναπτύσσεται εδώ και μια δεκαετία ένας άγριος ανταγωνισμός ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με πρωταγωνιστή τις ΗΠΑ και εκδηλώνεται όλο και με πιο βίαιες μορφές η τάση για νέο μοίρασμα του κόσμου. Η ιστορική πείρα και ο λενινισμός μάς διδάσκουν πως πάντα η αναδιανομή των σφαιρών επιρροής ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συντελούνταν μέσα από διεθνείς συγκρούσεις και ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Έτσι η πάλη για το νέο μοίρασμα του κόσμου και η αντιστοίχηση της οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, με το πέρασμα νέων ζωνών επιρροής και εδαφών κάτω από την κυριαρχία του, κάνει αναπόφευκτο το νέο γύρο κατακτητικών πολέμων που ξεκίνησε η ηγεσία του.
Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός βιάζεται. Θέλει να κατοχυρώσει το ρόλο του παγκόσμιου ηγεμόνα, πριν προχωρήσουν οι διαδικασίες οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής ενοποίησης των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ και βγει από την οικονομική κρίση η Ιαπωνία, πριν ανασυνταχθεί η Ρωσία και αναδυθεί η Κίνα στο παγκόσμιο προσκήνιο και διαμορφωθούν μέτωπα και στρατιωτικές συμμαχίες που θα αμφισβητούσαν τον κυριαρχικό του ρόλο. Όλη αυτή η κατάσταση κάνει ακόμη πιο επικίνδυνο και τυχοδιωκτικό τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, τον καθιστά μόνιμη πηγή πολέμου, οξύνει τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, αφού θέτει το ζήτημα της αναδιανομής των σφαιρών επιρροής όχι μόνο σε διάφορες περιοχές αλλά σε ολόκληρη την Ευρασία, βάζοντας σε μεγάλο κίνδυνο την παγκόσμια ειρήνη.
Πάνω στο έδαφος αυτής ακριβώς της πραγματικότητας και ακόμη πάνω στο έδαφος της ολόπλευρης οικονομικής κρίσης, που μαστίζει τον καπιταλιστικό κόσμο, προετοιμάστηκε, οργανώθηκε και εξαπολύθηκε ο επιθετικός, κατακτητικός πόλεμος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ενάντια στο Αφγανιστάν, με σκοπό να ελέγξει και να κυριαρχήσει σε ολόκληρη την Ευρασία.
Η τάση που θα κυριαρχήσει το επόμενο διάστημα στη διεθνή σκηνή θα είναι η γενική όξυνση των παγκόσμιων αντιθέσεων, η πολιτική της κανονιοφόρου, των ωμών στρατιωτικών επεμβάσεων, των άδικων κατακτητικών πολέμων ενάντια σε κάθε χώρα και λαό που δεν υποτάσσεται στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των ΗΠΑ.
Σήμερα εμφανίζεται ενιαίο το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο με επικεφαλής τους αμερικάνους στον πόλεμο ενάντια στο Αφγανιστάν και στην παγκόσμια αντιδραστική σταυροφορία που κήρυξε ενάντια στην αποκαλούμενη «τρομοκρατία». Ένθερμο σύμμαχο σ’ αυτή την εκστρατεία τους βρήκαν ακόμη οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές την ηγεσία της Ρωσίας και σε λιγότερο βαθμό της Κίνας.
Οι ηγέτες των ιμπεριαλιστικών κρατών της ΕΕ και των ΗΠΑ συνεργάζονται μεταξύ τους, πραγματοποιούν συμφωνίες και συνεννοήσεις για να χτυπήσουν από κοινού τους λαούς τους, επιβάλλοντας ένα κλίμα εκφασισμού και τρομοκρατίας στο εσωτερικό των χωρών τους, για να τσακίσουν τον αγώνα των λαών του τρίτου κόσμου, να ανατρέψουν κυβερνήσεις και να επιβάλουν ανδρείκελα, διαμοιράζοντας τη λεία ανάμεσά τους. Όλες αυτές οι συμφωνίες και συνεργασίες όμως γίνονται στα πλαίσια ενός άγριου ανταγωνισμού, και στην προοπτική ενός ακήρυχτου, άλλοτε κρυφού και άλλοτε φανερού, πολέμου ανάμεσά τους.
Από την άποψη αυτή η αντιδραστική λυκοσυμμαχία που έχει συμπήξει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τα ντόπια αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα είναι ιδιαίτερα ρευστή, αβέβαιη και ασταθής, που ήδη αρχίζει να δοκιμάζεται και θα δοκιμαστεί ακόμα περισσότερο, όσο θα διαγράφονται και θα ξεδιπλώνονται οι ευρύτερες επιδιώξεις της ηγεσίας των ΗΠΑ.
★ ★ ★
Η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα προσπαθεί να κρύψει τους αληθινούς σκοπούς του πολέμου, το χαρακτήρα και τις αιτίες του, κάνοντας σημαία της την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας, ύστερα από το δολοφονικό χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι κυβερνήσεις των ιμπεριαλιστικών κρατών εξαπέλυσαν δύο παγκόσμιους και δεκάδες άλλους τοπικούς πολέμους, διαπράττοντας αμέτρητα εγκλήματα, με εκατομμύρια νεκρούς και ανείπωτες καταστροφές, σηκώνοντας πάντα τη σημαία της υπεράσπισης της πατρίδας ή της υπεράσπισης της δημοκρατίας και του «ελεύθερου κόσμου» από τους βάρβαρους και απολίτιστους εχθρούς της. Ως και ο Χίτλερ κάτω από αυτή τη σημαία εξαπέλυσε το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Με αυτό τον τρόπο προσπαθούσε και προσπαθεί η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα να κρύψει τους αληθινούς σκοπούς του πολέμου, να συσπειρώσει και να σύρει τους εργαζόμενους στο επιθετικό της άρμα.
Ανεξάρτητα αν γνωρίζουμε πάνω σε ποιο έδαφος ξεσπά ο πόλεμος και πώς συσκοτίζει την πραγματικότητα η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα, θα ήταν ολέθριο σφάλμα αν παραγνωρίζαμε ή υποτιμούσαμε τη σημασία του δολοφονικού χτυπήματος της 11ης Σεπτεμβρίου.
Μιλώντας από τη σκοπιά του κομμουνιστικού κινήματος που έδωσε τους πιο σκληρούς, παρατεταμένους και μεγαλειώδεις αγώνες, που κατάφερε τα πιο ισχυρά πλήγματα και τράνταξε τα θεμέλια του παγκόσμιου καπιταλιστικού και ιμπεριαλιστικού συστήματος, δεν μπορούμε παρά να καταδικάσουμε με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τυφλά, δολοφονικά χτυπήματα σε βάρος χιλιάδων αθώων πολιτών.
Πρόκειται για ενέργεια που όχι μόνο δεν έβλαψε τα συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, αλλά ακριβώς το αντίθετο, αξιοποιήθηκε και αποτέλεσε το πιο ισχυρό προπαγανδιστικό όπλο για να συγκαλύψει τους αληθινούς σκοπούς του πολέμου, για να προωθήσει την κατακτητική πολιτική του σε ολόκληρη την Ευρασία, να δικαιολογήσει την αντεπαναστατική του δράση ενάντια σε κινήματα και λαούς που δεν υποτάσσονται στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.
Από την άποψη αυτή το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου ή άλλες αντίστοιχες απειλές που εκτοξεύονται, από δυνάμεις που μέχρι πρόσφατα υπηρετούσαν την αμερικάνικη πολιτική στο Αφγανιστάν, αποτελούν προβοκάτσιες πρώτου μεγέθους σε βάρος του παγκόσμιου αντικαπιταλιστικού και αντιιμπεριαλιστικού αγώνα που διεξάγουν οι λαοί, είτε στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες είτε στον τρίτο κόσμο.
Τώρα με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα εκφράζεται ταυτόχρονα σε δύο κατευθύνσεις, που συγκλίνουν και καλύπτουν ουσιαστικά ολόκληρο τον πλανήτη.
Από τη μία εξαπολύουν πόλεμο ενάντια στο Αφγανιστάν, καταστρέφουν, δολοφονούν και ισοπεδώνουν τη χώρα, απειλώντας με επέκταση του πολέμου ολόκληρη την περιοχή και από την άλλη καταφεύγουν σε μια πρωτοφανή τρομοκρατική επίθεση και με σειρά φασιστικών μέτρων προσπαθούν να καταπνίξουν τα δημοκρατικά δικαιώματα και να επιβάλουν την πιο στυγνή καταπίεση σε βάρος των λαών των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών.
Η ηγεσία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού διακηρύσσει πως ο πόλεμος στο Αφγανιστάν είναι η «αρχή» και πως θα επακολουθήσουν και άλλες πολεμικές επιθέσεις ενάντια σε χώρες που «υποθάλπουν την τρομοκρατία». Η λίστα περιλαμβάνει 60 χώρες. Όσοι δεν υποκύψουν στις απειλές πολέμου και δεν ευθυγραμμιστούν με τα τελεσίγραφα και τις υπαγορεύσεις, είναι υποψήφια θύματα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας.
Το ποιοι είναι οι πραγματικοί σκοποί της ηγεσίας των ΗΠΑ, μας τους περιγράφει με τον πιο κυνικό τρόπο η εφημερίδα «Wall Street Journal» που αποτελεί την επίσημη φωνή του αμερικάνικου χρηματιστικού κεφαλαίου.
Γράφει λοιπόν συγκεκριμένα στο φύλλο της 6ης Οκτώβρη: «Η Αμερική και οι σύμμαχοί της μπορεί να βρεθούν στη θέση όχι μόνο να καταλάβουν στρατιωτικά αλλά και να διοικήσουν κάποια αμετανόητα τρομοκρατικά κράτη.
Σ’ αυτά ενδεχομένως θα συμπεριληφθούν όχι μόνο το Αφγανιστάν, αλλά επίσης το Ιράκ, το Σουδάν, η Λιβύη, το Ιράν και η Συρία. Η καλύτερη μεσοπρόθεσμη λύση θα είναι να αναβιώσουμε το παλιό σύστημα των εντολών της Κοινωνίας των Εθνών, που λειτούργησε ως μια «αξιοσέβαστη» μορφή αποικιοκρατίας κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου».
Ο στόχος λοιπόν είναι ξεκάθαρος: δεν περιλαμβάνει μόνο την ανατροπή κυβερνήσεων διαφόρων χωρών και τη στρατιωτική κατοχή τους, αλλά την αναβίωση της αποικιοκρατίας, την απευθείας διοίκηση των υπόδουλων χωρών από τους ίδιους τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστών, όπως εξάλλου συμβαίνει και με τα προτεκτοράτα που εγκαθίδρυσαν στα Βαλκάνια.
Βρισκόμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη μεταπολεμική ιμπεριαλιστική επίθεση, με την εξαπόλυση ενός γύρου άδικων κατακτητικών πολέμων, για τον έλεγχο και την κυριαρχία σε τεράστιες περιοχές του κόσμου και την επιβολή της πιο στυγνής αποικιακής οικονομικής εκμετάλλευσης, πολιτικής και εθνικής καταπίεσης.
★ ★ ★
Αν οι πόλεμοι που ξεσπούν από την πλευρά του ιμπεριαλισμού είναι άδικοι, κατακτητικοί, από την πλευρά των λαών και των εθνών που υφίστανται την επίθεση, είναι δίκαιοι πόλεμοι αντίστασης στην ιμπεριαλιστική σκλαβιά και υποδούλωση.
Όλα αυτά τα έθνη και οι λαοί είναι θύματα των απειλών, της επίθεσης, της επέμβασης και του πολέμου, είναι στόχος του αποικισμού και του νεοαποικισμού. Το κεντρικό ζήτημα γύρω από το οποίο θα περιστραφούν οι αγώνες των εθνών και των λαών όλων αυτών των περιοχών, είναι το ζήτημα της αντίστασης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στην πορεία της ολοκληρωτικής απαλλαγής τους από κάθε ιμπεριαλιστική, αποικιακή και νεοαποικιακή κυριαρχία, που θα εξασφαλίσει την εθνική ανεξαρτησία και θα ανοίξει το δρόμο για βαθιές ουσιαστικές κοινωνικές αλλαγές.
Αν αυτή είναι η αντικειμενική απαίτηση και οι ανάγκες του αγώνα, πρέπει να δούμε πως το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης των αγώνων είναι ιδιαίτερα αναντίστοιχο προς το μέγεθος της αντιδραστικής επίθεσης, πως υπάρχει μεγάλη υστέρηση του επαναστατικού υποκειμενικού παράγοντα και πως το ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα που εμφανίζεται σήμερα να ηγεμονεύει και να επηρεάζει μάζες σε όλες αυτές τις περιοχές, κάθε άλλο παρά αποτελεί πραγματικό αντίπαλο του ιμπεριαλισμού.
Αντίθετα, το ρεύμα που εκφράζουν τα ιερατεία των Ταλιμπάν, οι κάθε λογής Μουλάδες και Μπιν Λάντεν, όλοι αυτοί που μέχρι χθες αποτελούσαν τα εσωτερικά κοινωνικά στηρίγματα του ιμπεριαλισμού στις χώρες τους, είναι ένα ρεύμα επικίνδυνο, που χαλκεύει θεοκρατικά δεσμά και με τον κοινωνικό σκοταδισμό του φράζει το δρόμο στην ιστορική εξέλιξη, στην εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.
Το ρεύμα αυτό που στην προμετωπίδα του προβάλλει τον «ιερό πόλεμο των πιστών ενάντια στους απίστους» και αγωνίζεται για μια «παγκόσμια κυβέρνηση του Ισλάμ» είναι επικίνδυνο και αντιδραστικό, γιατί συσκοτίζει την πραγματικότητα, συγκαλύπτει τις πραγματικές αντιθέσεις, διασπά και δημιουργεί αγεφύρωτο ρήγμα ανάμεσα στους λαούς και τους κρατά δέσμιους σε θεοκρατικά δόγματα, εξοβελίζοντας το ουσιαστικό περιεχόμενο και τους στόχους της γενικής εθνικοαπελευθερωτικής πάλης των καταπιεζόμενων λαών.
Η υιοθέτηση από την πλευρά αυτών των δυνάμεων τυφλών δολοφονικών χτυπημάτων σε βάρος αθώων πολιτών, δεν είναι μόνο ενέργεια ασυμβίβαστη με κάθε έννοια μαζικής επαναστατικής πάλης των καταπιεζόμενων λαών για την απελευθέρωσή τους, είναι ταυτόχρονα προβοκάτσια πρώτου μεγέθους για τον αγώνα των λαών, αφού δίνει τη δυνατότητα στους ιμπεριαλιστές και τα φερέφωνά τους να δικαιολογούν την επιθετική κατακτητική πολιτική τους.
Κατά συνέπεια αν θα πετύχουν τους κατακτητικούς σκοπούς τους οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές ή αν θα ανατραπούν και θα ματαιωθούν τα φιλοπόλεμα σχέδιά τους, αυτό θα εξαρτηθεί από την αντίσταση των λαών, από τις δυνάμεις που θα ηγηθούν, την προοπτική και τους ευρύτερους στόχους του αγώνα που θα χαράξουν. Μόνο αν στην πορεία του αγώνα αντίστασης, αναδειχθούν επικεφαλής εκείνες οι δυνάμεις που, προσδιορίζοντας το πραγματικό περιεχόμενο και τους σκοπούς του αγώνα, θα τον μετασχηματίζουν σε προοδευτικές και επαναστατικές κατευθύνσεις, σε αγώνα των καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων ενάντια στους καταπιεστές και εκμεταλλευτές, σε εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα αντίστασης και ανατροπής της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, μόνο τότε μπορεί να θριαμβεύσει η πάλη των λαών, όσες θυσίες κι αν απαιτηθούν για την εκπλήρωση αυτού του στόχου.
Και τότε δεν μπορεί παρά το επιστέγασμα αυτού του αγώνα να είναι όχι η νίκη «των πιστών ενάντια στους άπιστους» ή και το αντίστροφο, αλλά η απαλλαγή από κάθε ξενική και ντόπια υποδούλωση και κυριαρχία, η κατάχτηση μιας λεύτερης και ανεξάρτητης ζωής.
★ ★ ★
Η κυβέρνηση Σημίτη και η ηγεσία της Ν.Δ. συντάχθηκαν αμέσως δουλικά με την αμερικάνικη ηγεσία και πολιτική. Όπως στο πρόσφατο παρελθόν, στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, έτσι και τώρα η ντόπια άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της εκφραστές, σε αντίθεση με τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, που διαπνέεται και εκφράζει τα αντιιμπεριαλιστικά, αντιαμερικάνικα αισθήματά του, δίνουν γη και ύδωρ και είναι έτοιμοι μόλις ακούσουν το παράγγελμα να πάρουν μέρος στους νέους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς και τους κατακτητικούς πολέμους που ξεκίνησαν τα μεγάλα αφεντικά τους.
Χωρίς δεύτερη κουβέντα παραχώρησαν αμέσως ό,τι στρατιωτικές διευκολύνσεις τους ζητήθηκαν στη Σούδα και έχουν επιδοθεί σε ένα ρεσιτάλ υποτέλειας με την ηγεσία της Τουρκίας για το ποιος θα προσφέρει περισσότερα στους Αμερικάνους. Ο αμερικανολακές υπουργός Εξωτερικών περιδιαβαίνει ασθμαίνοντας διάφορες πρωτεύουσες, ενεργώντας σαν τοπικός παράγοντας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Στο εσωτερικό της χώρας η κυβέρνηση του Σημίτη ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις υπαγορεύσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ και προετοιμάζεται να περάσει σε μια βαθιά αντιδραστική πολιτική τομή κατάπνιξης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών. Η πολιτική στροφή στην ανοιχτή αντίδραση που θα εκφραστεί όλο και πιο ισχυρή, όλο και πιο φανερή σαν αναγκαίο συμπλήρωμα της φτώχειας, της εξάρτησης και του πολέμου βρίσκεται επί θύραις.
Το αυταρχικό, νεοφασιστικό πλαίσιο είναι ήδη μπροστά μας. Διακρατικές συνεργασίες, λίστες υπόπτων, δίκτυο Έσελον, λίστες «τρομοκρατικών» πράξεων «διασταλτικού» χαρακτήρα, ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και παράδοσης, ευρωαστυνομία και ευρωεισαγγελείς, δυνάμωμα των κατασταλτικών μηχανισμών, τρομονόμος, απαγόρευση διαδηλώσεων.
★ ★ ★
Στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται διεθνώς και στη χώρα μας με το ξέσπασμα του πολέμου και την απειλή του να κρέμεται πάνω από την Ευρασία και τη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, το κεντρικό καθήκον που προβάλλει είναι η υπεράσπιση της ειρήνης, ο μαζικός παλλαϊκός αγώνας ενάντια στους εμπρηστές του πολέμου, τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές και τους συμμάχους τους, το ξεσκέπασμα των απατηλών συνθημάτων τους περί «τρομοκρατίας». Πρέπει ταυτόχρονα να καταγγελθεί η φιλοϊμπεριαλιστική πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη, που για άλλη μια φορά ευθυγραμμίζεται με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Αναπόσπαστα δεμένος με τον αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του λαού μας, είναι ο αγώνας για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, ενάντια στους νέους τρομονόμους και το αντιδραστικό εσωτερικό πλαίσιο που προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση σε βάρος των δημοκρατικών, αριστερών και κομμουνιστικών δυνάμεων.
Το Μ-Λ ΚΚΕ θα κάνει ό,τι μπορεί για να δυναμώσει η αντίσταση του λαού μας ενάντια στους πολεμοκάπηλους ιμπεριαλιστές και τους ντόπιους υποτακτικούς τους, για να μη συρθεί η χώρα μας ξανά στους νέους κατακτητικούς πολέμους των αμερικανονατοϊκών δολοφόνων.
Στη βάση αυτή το Μ-Λ ΚΚΕ θα συμβάλει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο στη δημιουργία επιτροπών πρωτοβουλίας για τη συγκρότηση αντιπολεμικών κινήσεων – συσπειρώσεων στα πλαίσια ανάπτυξης ενός αντιπολεμικού μετώπου πάνω σε βασικούς πολιτικούς στόχους και κατευθύνσεις. Το βασικό σε όλη αυτή την προσπάθεια είναι να απευθυνθούμε πλατιά στους εργαζόμενους, να κάνουν τον αντιπολεμικό αγώνα υπόθεση των μαζών.
Το Μ-Λ ΚΚΕ θα επιδιώξει να προωθήσει τις επιτροπές πρωτοβουλίας και τη γενικότερη αντιπολεμική του πάλη από τα κάτω, μέσα στους μαζικούς χώρους, στα σωματεία, τους συλλόγους και στα κάθε λογής μαζικά όργανα, στις συνοικίες και τους τόπους δουλειάς, απευθύνοντας κάλεσμα συνεργασίας σε όλους τους αγωνιστές και τις δυνάμεις που θα συμφωνούσαν στη βάση μιας ενιαίας αντιπολεμικής πλατφόρμας, στοχεύοντας στην όσο γίνεται πιο πλατιά ενεργοποίηση και κινητοποίηση των εργαζομένων.
Ο αντιπολεμικός αγώνας δεν είναι μια υπόθεση που ενδιαφέρει μόνο τους κομμουνιστές, αλλά όλες τις προοδευτικές, δημοκρατικές, πατριωτικές και φιλειρηνικές δυνάμεις. Στις γραμμές του αντιπολεμικού αγώνα μπορούν να συνενωθούν άνθρωποι διαφορετικών ιδεολογικών και πολιτικών πεποιθήσεων, δυνάμεις ή οργανώσεις που έχουν διαφορετικούς στόχους, αλλά που θα μπορούσαν σήμερα να αγωνιστούν από κοινού ενάντια στο φασισμό, την πείνα και τον πόλεμο, για να ματαιωθούν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών.
Ο αντιπολεμικός αγώνας από τους ίδιους τους στόχους που βάζει και το περιεχόμενο που αποκτά είναι ένας αγώνας αντινατοϊκός, αντιιμπεριαλιστικός, αντιαμερικάνικος, ενάντια στην πολιτική της εξάρτησης και της εθνικής υποτέλειας.
Αγώνας ενάντια στον πόλεμο σημαίνει αγώνας για να φύγει η χώρα μας από το ΝΑΤΟ και οι βάσεις των Αμερικανών, για να γυρίσουν όλοι οι Έλληνες στρατιώτες από τις γειτονικές χώρες και να φύγουν οι αμερικανονατοϊκοί δολοφόνοι και τα κατοχικά τους στρατεύματα από τα Βαλκάνια.
Παράλληλα με αυτή τη διαδικασία στους μαζικούς χώρους για τη συγκρότηση αντιπολεμικών επιτροπών μπορεί και πρέπει να προωθηθεί σε κεντρικό επίπεδο η στενή πολιτική συνεργασία και ο συντονισμός όλων εκείνων των δυνάμεων που κινούνται σε σταθερή αντιπολεμική – αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, που μπορούν με συνέπεια και ως το τέλος να δώσουν ένα ουσιαστικό περιεχόμενο και να χαράξουν μια σταθερή προοπτική στον αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του λαού μας.
Την πρόταση αυτή έχει απευθύνει συγκεκριμένα το Μ-Λ ΚΚΕ και θα επιμείνουμε μέχρι να καρποφορήσει.
Σε κάθε περίπτωση, διατηρώντας το Μ-Λ ΚΚΕ την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική τον αυτοτέλεια, θα προωθήσει την αυτόνομη πάλη του, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην ανάπτυξη και προβολή όλων των μεγάλων ιδεολογικοπολιτικών προβλημάτων που σχετίζονται με τον πόλεμο, ασκώντας πολεμική σε όλα τα λαθεμένα και επικίνδυνα ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα και αντιλήψεις που σκορπούν σύγχυση και αποπροσανατολίζουν αγωνιστές και εργαζόμενους.
★ ★ ★
Μέσα από την οδυνηρή εμπειρία και τη δραματική επιδείνωση της θέσης τους άρχισε μια διαδικασία αφύπνισης των λαϊκών μαζών που έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη σημαντικών εργατικών αγώνων και αντιπολεμικών κινητοποιήσεων στη χώρα μας και σ’ όλες τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.
Οι λαοί του τρίτου κόσμου, θύματα της πιο βάρβαρης αποικιακής καταπίεσης και εκμετάλλευσης, ορθώνουν το ανάστημά τους, αντιστέκονται στον πόλεμο και αρνούνται να υποταχθούν στην ιμπεριαλιστική σκλαβιά και υποδούλωση. Η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα του πολέμου που επέβαλαν οι ΗΠΑ, η πείνα, η εξόντωση και ο θάνατος που σκορπά το καπιταλιστικό σύστημα σε εκατομμύρια εργαζόμενους στον τρίτο κόσμο, η ωμή στρατιωτική και πυρηνική τρομοκρατία που κρέμεται πάνω από τους λαούς, διδάσκουν και πείθουν καθημερινά για την πραγματική φύση του ιμπεριαλισμού, για την αναγκαιότητα της ανειρήνευτης πάλης και της ανατροπής του.
Σ’ αυτό το δρόμο θα βαδίσουν οι λαοί κι αυτοί θα είναι τελικά οι νικητές στο θανάσιμο αγώνα που ξεκίνησε ανάμεσα στις φιλοπόλεμες αντιδραστικές δυνάμεις του ιμπεριαλισμού από τη μια και στους καταπιεζόμενους λαούς και έθνη από την άλλη. Όσο τρομερός κι αν φαντάζει σήμερα ο ιμπεριαλισμός με το τεράστιο οπλοστάσιό του, είναι αναπόφευκτη η ιστορική χρεωκοπία και καταστροφή του. «Ο λαός και μόνο ο λαός είναι η κινητήρια δύναμη, ο δημιουργός της παγκόσμιας ιστορίας».
«ΛΑΪΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» 3 Νοέμβρη 2001, σελ. 10-11
