Με μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις συμπληρώθηκαν τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από τους δολοφόνους νεοναζί της Χρυσής Αυγής το 2013. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα αποτέλεσε το αποκορύφωμα της εγκληματικής δραστηριότητας της Χρυσής Αυγής, που ξεδίπλωνε μέχρι τότε αχαλίνωτη τη φασιστική της φυσιογνωμία και δράση με τη στήριξη της αστυνομίας, την προβολή από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τη χρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου και την πολιτική ενίσχυση από την αντιλαϊκή πολιτική της φτώχειας, της καταστολής και της ξενοφοβίας. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της λαϊκής οργής απέναντι στην τρομοκρατική δράση της ναζιστικής συμμορίας, έριξε το πέπλο της «αντισυστημικής, αντιμνημονιακής» Χρυσής Αυγής και αποκάλυψε το δολοφονικό χαρακτήρα της ακροδεξιάς και του φασισμού.
Το λαϊκό κίνημα, η νεολαία και οι αντιφασιστικοί αγώνες οδήγησαν στην απομόνωση και εν τελεί την καταδίκη της Χρυσής Αυγής για τα εγκλήματα που διέπραξε ενάντια στο λαό. Η συγκάλυψη και κωλυσιεργία της πολύχρονης δίκης από τις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας δεν κατάφεραν να εκτονώσουν τη λαϊκή αγανάκτηση απέναντι στο φασιστικό μόρφωμα και αυτό αποτέλεσε αποφασιστικό παράγοντα για τη φυλάκιση του ηγετικού πυρήνα της νεοναζιστικής οργάνωσης. Σήμερα, λίγα χρόνια μετά την ολοκλήρωση της δίκης, η αποφυλάκιση του αρχηγού της Χρυσής Αυγής Μιχαλολιάκου και άλλων πρώην βουλευτών μπαίνει στην ημερήσια διάταξη από το κράτος και τους μηχανισμούς του, με τη λαϊκή μνήμη και πάλη να αποτελεί το μοναδικό ανάχωμα.
Ταυτόχρονα νέα ακροδεξιά μορφώματα έχουν ξεπηδήσει για να καλύψουν το κενό που άφησε η Χρυσή Αυγή, αρκετά εκ των οποίων έχουν κάνει την είσοδό τους στη Βουλή και το ευρωκοινοβούλιο, κόμματα του ρατσισμού, της θρησκοληψίας, της κοινωνικής καθυστέρησης και του μιλιταρισμού. Ο Βελόπουλος, η Λατινοπούλου, η Νίκη και οι Σπαρτιάτες που χαίρουν της στήριξης του καταδικασμένου νεοναζί Κασιδιάρη επιδίδονται στην πιο υποκριτική καπηλεία των αντικυβερνητικών αισθημάτων του λαού και της νεολαίας. Οι δυνάμεις αυτές αποτελούν αναντικατάστατο σύμμαχο για την ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία και το καθεστώς της ξενοδουλίας προς τις μεγάλες δυνάμεις της Δύσης, για να αποδυναμώσουν τις αγωνιστικές διεκδικήσεις του λαού και της νεολαίας, να χύσουν το αντικομμουνιστικό-αντιλαϊκό τους δηλητήριο και να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους και τους νέους από τους πραγματικούς υπαίτιους για τα βάσανα των λαϊκών τάξεων.
Την ίδια στιγμή εκδηλώνεται μια πανευρωπαϊκή άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων που φτάνουν μέχρι και την ανάληψη κυβερνητικής θητείας, ενώ στα δύο προπύργια της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, Γαλλία και Γερμανία, η Λεπέν και το AfD αντίστοιχα αναδεικνύονται σε πλειοψηφικές πολιτικές δυνάμεις. Η ανάδυση των εθνικιστικών κομμάτων δεν αποτελεί παρά δείγμα της αθεράπευτης κρίσης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος και των ιμπεριαλιστικών κρατών. Η ακρίβεια και η εκτεταμένη φτώχεια, ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι απειλές γενικευμένης σύρραξης ανάμεσα στις πυρηνικές δυνάμεις, τα πολεμικά μέτωπα στη Μέση Ανατολή, με κύριο την υφιστάμενη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το φασιστικό κράτος του Ισραήλ που ενισχύεται οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά από το δυτικό ιμπεριαλισμό, είναι παράγοντες που συντελούν στην κατακρήμνιση των παραδοσιακών αστικών κομμάτων της Δεξιάς και της Σοσιαλδημοκρατίας και την αντικατάστασή τους από τα ακροδεξιά μορφώματα.
Η ακροδεξιά ενισχύεται από τις αντιδραστικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα αντικομμουνιστικά μνημόνια, τη μετατροπή της 9ης Μάη από ημέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών σε «ημέρα της Ευρώπης», την ενίσχυση της κρατικής καταστολής σε βάρος των λαϊκών κινημάτων, ενισχύεται από την αντιμεταναστευτική πολιτική της φρόντεξ, των φραχτών και των πνιγμένων προσφύγων. Οι πρόσφυγες και μετανάστες αποτελούν τον αποδιοπομπαίο τράγο της αντιλαϊκής πολιτικής. Τα θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων παρουσιάζονται ως «εισβολείς» από αυτούς που εισέβαλαν, βομβάρδισαν και εξαθλίωσαν δεκάδες χώρες σε Ασία και Αφρική. Οι ξεριζωμένοι αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, στερούνται στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όταν δεν πνίγονται στα νερά της Μεσογείου στοιβάζονται σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Οι ρατσιστικές πολιτικές πάνε χέρι-χέρι με την ένταση της κρατικής καταστολής, την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και την ενίσχυση της αστυνομοκρατίας απέναντι στον «εχθρό-λαό». Ποινικοποίηση της απεργίας και των διαδηλώσεων, στοχοποίηση του συνδικαλισμού και της αριστεράς, ανάσυρση των πιο οπισθοδρομικών ιδεολογημάτων, αυτή είναι η κυρίαρχη πολιτική στην Ελλάδα και τον κόσμο για την καθυπόταξη των εργαζόμενων μαζών.
Οι ακροδεξιές δυνάμεις ενισχύονται στη βάση της πατριδοκαπηλείας εκμεταλλευόμενες την απουσία μιας πραγματικής αριστεράς που να μάχεται για εθνική ανεξαρτησία, μιας αριστεράς που στον αντίποδα του στείρου δικαιωματισμού να βάζει στην προμετωπίδα των αγώνων τα ταξικά συμφέροντα του λαού και της εργατικής τάξης.
Όμως η καταπίεση γεννά την αντίσταση και νέοι μεγαλειώδεις αγώνες ξεσπούν από τη μια άκρη του κόσμου ως την άλλη, με το παράδειγμα της αδούλωτης Παλαιστίνης να εμπνέει τους λαούς της υφηλίου. Το Μ-Λ ΚΚΕ παλεύει και θα συνεχίσει να παλεύει ώστε τα υπόγεια ρεύματα της λαϊκής ανυπακοής να μετατραπούν σε χειμάρρους παλλαϊκού ξεσηκωμού ενάντια στην ακροδεξιά και τους στυλοβάτες της, ενάντια καπιταλιστική εκμετάλλευση και την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.
Μαζική και μαχητική ήταν η διαδήλωση στο Κερατσίνι στη μνήμη του Παύλου Φύσσα
Η δυνατή νεροποντή λίγη ώρα πριν τη διαδήλωση δεν απέτρεψε χιλιάδες κόσμου να πάρει μέρος στη συγκέντρωση και τη διαδήλωση. Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας από τον χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά, το 2013, στο Κερατσίνι. Η πορεία τους έφτασε λίγο μετά τις 8 μ.μ. στη Μάντρα του Μπλόκου της Κοκκινιάς.
Στη συγκέντρωση και στην πορεία συμμετείχε με δικό του μαζικό και δυναμικό μπλοκ το Μ-Λ ΚΚΕ. Σύντροφοι και συναγωνιστές, συσπειρωμένοι πίσω από το κομματικό πανό πορεύτηκαν και φώναζαν συνθήματα σε όλη τη διάρκεια της πορείας.
Γιάννενα
Μεγάλη και δυναμική ήταν η συγκέντρωση και η πορεία που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο των Ιωαννίνων, στη μνήμη του Παύλου Φύσσα, ο οποίος έπεσε νεκρός, από το δολοφονικό χέρι του χρυσαυγίτη Ρουπακιά στη φτωχογειτονιά του Κερατσινίου τον Σεπτέμβρη του 2013. Η δολοφονία του καλλιτέχνη αντιφασίστα Π. Φύσσα ήταν η συνέχεια και κλιμάκωση της τρομοκρατικής δράσης της συμμορίας της Χρυσής Αυγής. Στέλνοντας ηχηρό μήνυμα κατά του φασισμού και φέτος, όπως κάθε χρόνο, οι διαδηλωτές φώναξαν: «Ο Παύλος ζει, τον φασισμό τσακίζουν αγώνες λαϊκοί». Η συγκέντρωση ξεκίνησε από την Περιφέρεια με την πορεία να περνάει από όλο το κέντρο των Ιωαννίνων και την αγορά.
Στη συγκέντρωση και στην πορεία συμμετείχε με δικό του μαχητικό μπλοκ με ντουντούκες και σημαίες το Μ-Λ ΚΚΕ.
Θεσσαλονίκη: Μαζική η διαδήλωση για τον Π. Φύσσα
Μαζική ήταν η διαδήλωση στα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Π. Φύσσα. Η συγκέντρωση έγινε στην Καμάρα και στη συνέχεια ακολούθησε διαδήλωση στους δρόμους της πόλης. Προκλητική ήταν η αστυνομία, η οποία με πολυάριθμες διμοιρίες ακολουθούσε συνεχώς τη διαδήλωση από πίσω και από πλάγια.
Το Μ-Λ ΚΚΕ συμμετείχε μοιράζοντας πλατιά την ανακοίνωσή του. Κάλεσε τον λαό και τη νεολαία να συνεχίσουν να παλεύουν κατά του φασισμού και κατά της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής που τον γεννά και τον ενισχύει.
Αντιφασιστική συγκέντρωση στο Ηράκλειο για τη δολοφονία Φύσσα από τη Χρυσή Αυγή
Την Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη και ώρα 7μμ, 11 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα, το Μ-Λ ΚΚΕ και η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ συμμετείχαν στην αντιφασιστική συγκέντρωση που οργανώθηκε από τους Φοιτητικούς Συλλόγους στην Πλατεία Ελευθερίας.
Η οργάνωση του Μ-Λ ΚΚΕ, με ανοιχτό κάλεσμα στα ΜΜΕ και στους εργαζόμενους από την παραμονή της συγκέντρωσης καταδίκασε τη φασιστική βία της εγκληματικής συμμορίας της Χ. Αυγής, συνδέοντάς την με την κρατική καταστολή και την στυγνά αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και της εγχώριας ολιγαρχίας, με την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με τη θηριωδία του σιωνιστικού καθεστώτος του Ισραήλ έναντι των αιματοβαμμένων Παλαιστινίων και τη σύγκρουση των ιμπεριαλιστών στην Ουκρανία.
Το πανό της Αγωνιστικής Παρέμβασης Εκπαιδευτικών πλαισίωσαν οι παρευρισκόμενοι συνάδελφοι, ενώ τα πανό των φοιτητικών συλλόγων ηγήθηκαν της πορείας, που δεν είχε όμως την απαιτούμενη μαζικότητα, λόγω και της ύπαρξης δεύτερης πορείας στην άλλη πλατεία των Λιονταριών, όπου καλούσαν σε χωριστή συγκέντρωση άλλες συλλογικότητες. Η ύπαρξη δυο συγκεντρώσεων σαφώς δρα διασπαστικά και δημιουργεί αρνητικά αντανακλαστικά σε ένα σημαντικό τμήμα του προοδευτικού κόσμου.
Εμείς σταθερά επιλέγουμε τη θέση της ενωτικής δράσης των εργαζομένων και της νεολαίας, θέση που στηρίξαμε και αυτή φορά με τη συμμετοχή μας στη συγκέντρωση των μαζικών φορέων.
Η πορεία που πραγματοποιήθηκε στους κεντρικούς δρόμους του Ηρακλείου ήταν ειρηνική και κατέληξε στην πλατεία αφετηρίας.
