Κεντώντας πάνω στον καμβά των 750 δισ. € του ευρωπαϊκού «Ταμείου Ανάκαμψης» διάφορα σχέδια ενίσχυσης της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθεί να δώσει την εντύπωση πως θα υπάρξει σχεδιασμός σύνεσης, μετριοπάθειας, ρεαλισμού και υπευθυνότητας στη διαχείριση αυτών των χρημάτων του επικείμενου πακτωλού που θα γεμίσει -υποτίθεται- τα κρατικά ταμεία. Το βέβαιο είναι πως -όπως έχει αποδείξει η Ιστορία σε ανάλογες περιπτώσεις («σχέδιο Μάρσαλ», «ΚΠΣ Ι και ΙΙ», «ΜΟΠ», «ΕΣΠΑ» κλπ)- την επιλογή των σχεδίων, το ύψος και την κατεύθυνση των κονδυλίων την ορίζουν αυστηρά πρώτα και κύρια τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα- και άρα συμφέροντα- και στη συνέχεια η μεγαλοαστική τάξη της χώρας, με τα θεσμικά της όργανα (ΣΕΒ, ΙΟΒΕ, ΣΕΤΕ, ΓΣΕΒΕΕ, κ.ά.). Προφανώς ο τελικός λογαριασμός θα πληρωθεί από τα εργατολαϊκά στρώματα με όλες τις προσαυξήσεις, τα προαπαιτούμενα, τις «μεταρρυθμίσεις» και ό,τι άλλο επινοήσουν οι δανειστές και θα αποδεχθεί ασυζητητί η ντόπια ολιγαρχία. Γιατί ακόμα και αν υπεισέρχεται ο όρος «επιχορήγηση», υπάρχουν σοβαρά ανταλλάγματα, που η ξύλινη γλώσσα των Βρυξελλών σήμερα παρακάμπτει έντεχνα. Και όπως ομολόγησε κυνικά τις προάλλες (15/06) ο Σταϊκούρας στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής: «τζάμπα γεύμα δεν υπάρχει στην Ευρώπη»!
★★★
Η υιοθέτηση του γερμανογαλλικού σχεδίου από την Κομισιόν, αποσαφηνίζει τους στρατηγικούς άξονες προς τους οποίους θα διοχετευθούν τα όποια κονδύλια του «Ταμείου Ανάκαμψης», δηλαδή τους τομείς, -που έχει ήδη αποδεχθεί και η κυβέρνηση- του ψηφιακού μετασχηματισμού και της «πράσινης ανάπτυξης», τους οποίους επέβαλε κυρίως η Γερμανία, σε μία προσπάθειανα προωθηθούν τα ευρωπαϊκά προϊόντα μέσα στις παγκόσμιες αγορές και να ανταγωνιστούν τα αντίστοιχα κινεζικά, αμερικανικά, ρωσικά, κ.ά. Η εμφανής αδυναμία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού δίνει χώρο και στις ευρωπαϊκές διεισδύσεις, την ώρα που ο εμπορικός πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη.
Προς το παρόν, έχουν καταφθάσει στη Βουλή για ψήφιση Ν/σ του υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος για την ηλεκτροκίνηση (ηλεκτρικά αυτοκίνητα κ.ά.) και του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης για την απλούστευση της ενίσχυσης των οπτικοακουστικών έργων και την ενίσχυση της ψηφιακής διακυβέρνησης (G5). Μία νέα εποχή ευωχίας για τα ξένα και ντόπια μονοπώλια ανοίγει την αυλαία της, την οποία ο λαός μας θα κληθεί να πληρώσει και πάλι ακριβά.
★★★
Κατά την πρόσφατη ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ εκλέχτηκε νέα ηγεσία με πρόεδρο τον Δ. Παπαλεξόπουλο του Ομίλου «ΤΙΤΑΝ», ενώ ως νέα μέλη στο Δ.Σ εκλέχθηκαν εκπρόσωποι της ΕΛΠΕ, της «UNIPHARMA» και της «ΤΕΡΝΑ». Στην ομιλία του, ο νέος πρόεδρος αναφέρθηκε στις τρεις πρωταρχικές προτεραιότητες, δηλ. την «ψηφιακή επανάσταση», την «πράσινη ανάπτυξη» και την «ενίσχυση των δεξιοτήτων στην αγορά εργασίας». Τίποτα που να συνδέεται με τους παραγωγικούς τομείς, δηλ. τη Γεωργία – Κτηνοτροφία – Αλιεία και τη μεταποιητική (ή και βαριά) βιομηχανία. Η χώρα παραμένει δέσμια ενός παρασιτικού, αντιπαραγωγικού σχεδίου που καθορίζουν οι ξένοι δυνάστες, προωθώντας τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων μέσω και των συμφερόντων της ντόπιας ολιγαρχίας. Οδικοί άξονες, αεροδρόμια, λιμάνια, τρένα για το διαμετακομιστικό τους εμπόριο (η Ελλάδα είναι ένα μπαλκόνι που βλέπει σε τρεις Ηπείρους), ηλεκτροκίνηση, ανεμογεννήτριες κ.ά. για τη δήθεν προστασία του περιβάλλοντος, ψηφιοποίηση και φτηνή ελαστικοποιημένη και εντατικοποιημένη εργασία, αυτά συνθέτουν το πάζλ μιας νέας εποχής, που με εφαλτήριο τον κορονοϊό, πατά και υψώνεται στην απώτατη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης εκ μέρους του κεφαλαίου.
Όπως ήταν φυσικό, κλήθηκαν να χαιρετήσουν τη Συνέλευση οι σημερινοί βασικοί εκφραστές των συμφερόντων της εργοδοσίας, οι Μητσοτάκης και Τσίπρας, αλλά και οι άλλοι εκπρόσωποι των κομμάτων και πολλοί βουλευτές.
Και ο μεν Μητσοτάκης υπεραμύνθηκε της οικονομικής του πολιτικής εστιάζοντας στους νέους πόρους για την αδηφαγία του ντόπιου κεφαλαίου και διαβεβαίωσε για τις όποιες απαραίτητες αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» χρειαστούν. Επιχειρώντας να γεφυρώσει τις αντιθέσεις των διαφόρων μερίδων του κεφαλαίου και ιδίως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν το φάσμα της εξαφάνισης από τη συντελούμενη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του ντόπιου κεφαλαίου, δήλωσε πως «οι τομείς αλληλοσυμπληρώνονται» και ότι «κανένας δεν θα μείνει παραπονεμένος καθώς τα χρηματοδοτικά μέσα και εργαλεία, όπως το Ταμείο Ανάκαμψης, το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης, το ΕΣΠΑ 2021-27 κλπ επαρκούν για όλους»… Δεν παρέλειψε να συνδέσει την επαγγελματική εκπαίδευση με την αγορά εργασίας, μέσω του νέου Ν/σ για ίδρυση επαγγελματικών λυκείων, σχολών και ΙΕΚ, αλλά και το εθνικό σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα με επίκεντρο τη βιομηχανία και με κατευθύνσεις στην πράσινη ανάπτυξη και την ψηφιακή τεχνολογία.
Θυμίζουμε, πως υπήρξαν αντιδράσεις από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις -Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών- για την ανυπαρξία ρευστότητας που υπονομεύει την συνέχιση της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε πάνω από 50% των μικρομεσαίων. Αντίθετα, οι γνωστές ΠΝΠ και οι άλλοι νόμοι (κάλυψη μισθοδοσίας και μεγάλου μέρους των ασφαλιστικών εισφορών, σχέδιο «Συν-Εργασία», τόνωση της ρευστότητας, αλλά και πριν τον κορονοϊό μέτρα διευκόλυνσης επενδύσεων, μείωση συντελεστή φόρου των εταιρειών και στα μερίσματα, μείωση φόρου αλλοδαπών επενδυτών, μείωση προκαταβολής φόρου, απλούστερη λειτουργία επιχειρηματικών πάρκων, εθνικά σχέδια απολιγνιτοποίησης και ηλεκτροκίνησης κλπ, κλπ) κράτησαν όρθιες τις μεγάλες και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά οδήγησαν τις μικρομεσαίες στα λουκέτα…
★★★
Εξίσου σκορποχέρης στις παροχές ήταν και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού κατηγόρησε την κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας επέδειξε «…ερασιτεχνισμό, έλλειψη οράματος και πλήρη αδράνεια και ανικανότητα στήριξης της επιχειρηματικότητας, όταν πανευρωπαϊκά έχουν ανοίξει οι κρουνοί της κρατικής ενίσχυσης…» και αφού έκανε λόγο για στήριξη της «ενεργού ζήτησης» και της «κοινωνικής συνοχής», πρότεινε «…μια εθνική προσπάθεια για την αντιμετώπιση των συνεπειών της νέας κρίσης με άξονες, την απευθείας, μη επιστρεπτέα, ενίσχυση των εργαζόμενων στις επιχειρήσεις με 2.000 €/εργαζόμενο, τη συγκρότηση ενός σχεδίου Ηρακλής για τις επιχειρήσεις, τη δημιουργία ενός εγγυοδοτικού προγράμματος με εγγυήσεις από 80 έως και 100%, την επανεκκίνηση των μεγάλων έργων υποδομής…». Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στη «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού, στη βιομηχανία και στις υποδομές δικτύων, μεταφορών, τηλεπικοινωνιών, στην επιτάχυνση της ενεργειακής μετάβασης, στη στροφή στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας κλπ, κλπ.
Ακόμα πιο λαύρος εμφανίστηκε από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ο ευρωβουλευτής Δ. Παπαδημούλης, ιδιοκτήτης σαρανταπέντε και βάλε ακινήτων, που αφού υπεραμύνθηκε των ευρωπαϊκών σχεδίων, διατύπωσε την άποψη πως «παρά τις διαφορές μας, οφείλουμε όλοι μας να βάλουμε πλάτη γιατί εδώ μιλάμε για 50 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ, που μπορούν να βάλουν τη χώρα σε μια άλλη τροχιά…». Στήριξη των δυτικοευρωπαϊκών μονοπωλίων, στήριξη της Δεξιάς, στήριξη της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας. Και πλήρης ανυπαρξία της ταξικής πάλης. Τόσο Αριστερά…
Αλλά και η παρέμβαση του εκπροσώπου του ΚΚΕ, Ν. Καραθανασόπουλου, σε ένα αποστασιοποιημένο ακροατήριο, εμπλουτισμένη με τις γνωστές γραφικές φλυαρίες περί βαριών δεσμών του λαού, περί των σφοδρών ανταγωνισμών των επιχειρηματικών ομίλων, περί της όξυνσης της ανισομετρίας των ξένων κέντρων, περί του εξωστρεφούς μοντέλου ανάπτυξης που προώθησαν οι αστικές κυβερνήσεις, περί του πού θα οδεύσουν τα κονδύλια της ΕΕ και ποιοι τελικά θα τα πληρώσουν κλπ, κλπ, κατέληξε στη γνωστή επωδό της πάλης του λαού για αποδέσμευση από την ΕΕ!
★★★
Οι πρόσφατες δηλώσεις των Μητσοτάκη και Σταϊκούρα για την αισιόδοξη τάχα πορεία της οικονομίας αφορούν μονάχα το ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο και τη ντόπια μεγαλοαστική τάξη. Σε καμία περίπτωση δεν ακουμπούν τον παλμό των εργατολαϊκών και φτωχομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών που θα υποβάλλονται εφεξής σε όλο και μεγαλύτερη αφαίμαξη προκειμένου να εξασφαλιστούν οι όροι και οι προϋποθέσεις, τα προαπαιτούμενα και οι αναδιαρθρώσεις και να βοηθηθεί η μεγαλοαστική τάξη να βγει από την κρίση. Αυτή την πραγματικότητα, των «θυσιών του ελληνικού λαού» επικαλούνται και «αναγνωρίζουν» χωρίς ντροπή Έλληνες και ξένοι αστοί πολιτικοί και οικονομολόγοι, αγνοώντας επιδεικτικά το γεγονός πως οι αιματηρές θυσίες του λαού μας αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία στηρίζονται διαχρονικά όλοι οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί. Το γεγονός ότι το δημόσιο χρέος θα εξαθλιώσει για την αποπληρωμή του γενιές και γενιές Ελλήνων, δεν απασχολεί καθόλου ούτε την κυβέρνηση της Δεξιάς, -όπως δεν απασχόλησε και την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ- ούτε βέβαια τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία.
Το μέγεθος του κυνισμού είναι τέτοιο, ώστε ολόκληρη η σημερινή αντιλαϊκή πολιτική παρουσιάζεται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη σαν μια αλληλέγγυα ευρωπαϊκή επιλογή, σαν μια αδήριτη πραγματικότητα που είναι υποχρεωμένη να προσαρμόζεται στους νόμους της παγκόσμιας αγοράς με ψευδεπίγραφο στόχο τάχα το συμφέρον του συνόλου, μέσα στο κοινωνικό πρότυπο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
