Είμαστε μπροστά σε μια περίοδο πρωτόγνωρων -για τη μεταπολίτευση αλλά και ευρύτερα για το μεταπολεμικό κόσμο- αρνητικών ανατροπών και ανακατατάξεων. Ο καπιταλιστικός κόσμος δονείται από μια βαθιά και ανεξέλεγκτη, όπως εξελίσσεται, οικονομική κρίση. Στο έδαφός της οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί γίνονται αδυσώπητοι και αποτυπώνονται σε ένα διαρκή και πολύπλευρο πόλεμο στα πεδία του εμπορίου, της οικονομίας, των σφαιρών επιρροής, αλλά και των πραγματικών χαρακωμάτων. Η εισβολή της Ρωσίας και ο πόλεμος στην Ουκρανία επιταχύνει τις εξελίξεις και τις συνέπειες μιας προϊούσας σύγκρουσης και απλώνει ξανά βαριά σκιά πάνω στους λαούς της Ευρώπης. Η υποχώρηση της αμερικάνικης υπερδύναμης και η για πρώτη φορά, μετά από πολλές δεκαετίες, απειλή της οικονομικής πρωτοκαθεδρίας της από τη ραγδαία ανερχόμενη Κίνα και την πολιτικο-στρατιωτική επάνοδο της Ρωσίας οδηγούν τις εξελίξεις στο παγκόσμιο στερέωμα, αναδιατάσσοντας δυνάμεις και αναδιαμορφώνοντας μέτωπα, υφαίνοντας διαρκώς το πλαίσιο νέων συγκρούσεων, πολέμων και πυρηνικών αλληλοεκβιασμών. Σε αυτές τις συνθήκες, ένα παγκόσμιο εμπόριο όπλων, μια παραφρονική κούρσα εξοπλισμών, ένας σύγχρονος ακραίος μιλιταρισμός γίνονται οικονομική θηλιά για τους λαούς και προάγγελοι νέων καταστροφών.
Στην Ελλάδα των πολιτικών της εξάρτησης και της υποτέλειας η ακρίβεια και η φτώχεια που σαρώνουν τις χώρες της Ευρώπης, και όχι μόνο, αποκτούν εκρηκτικές διαστάσεις. Κάτω από την επιβολή των πολιτικών της ΕΕ και της εξυπηρέτησης αλλότριων συμφερόντων, η χώρα έχει οδηγηθεί στη διάλυση του πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, ενώ κάτω από τις ταμπέλες της «πράσινης μετάβασης» και της «απελευθέρωσης της ενέργειας» απώλεσε την όποια ενεργειακή αυτάρκεια διέθετε και παρέδωσε τον κρίσιμο τομέα της ενέργειας στα αρπαχτικά του κλάδου. Τα ολέθρια αποτελέσματα αυτής της πολιτικής πληρώνει ο ελληνικός λαός στα τιμολόγια της ΔΕΗ και στα ράφια των σουπερμάρκετ. Σε συνθήκες παροξυσμού των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, οι πολιτικές της ξενοδουλείας μετατρέπουν τη χώρα σε νατοϊκό προγεφύρωμα και την εμπλέκουν στον πόλεμο στην Ουκρανία και σε άλλους νατοϊκούς σχεδιασμούς. Αδιανόητα τα ύψη των εξοπλισμών και των στρατιωτικών συμφωνιών που καλείται να πληρώσει ο ελληνικός λαός.
Τεράστιοι οι κίνδυνοι της πλήρους υποταγής στα νατοϊκά συμφέροντα και της εμπλοκής στον πόλεμο για τη νεολαία. Εγκληματικές οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και των προηγούμενων, για το μέλλον του λαού και του τόπου, για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Τρία χρόνια επιβολής
μιας αντιδραστικής και ακραία
δεξιάς πολιτικής
Η κυβέρνηση της ΝΔ, τρία χρόνια τώρα, επιχειρώντας να επιβάλει ένα αντιδημοκρατικό και βαθιά αντιδραστικό πλαίσιο, με την ψήφιση εκατοντάδων αντιλαϊκών νόμων, αφαιρεί εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα. Αρχικά, και για δύο ολόκληρα χρόνια, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την πανδημία, επεδίωξε να εδραιώσει ένα βαθιά αντιδημοκρατικό πλαίσιο πρωτόγνωρων απαγορεύσεων και περιορισμών, εκτεταμένης αστυνομοκρατίας και καταστολής, προστίμων και ποινών, ανασύροντας και κραδαίνοντας απέναντι στην κοινωνία το επικίνδυνο αντιδραστικό ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης». Στόχος ήταν το χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και η επιβολή ενός καθεστώτος ζόφου και τρόμου που θα της πρόσφεραν το έδαφος για την ανεμπόδιστη εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής της. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, κρατώντας την κοινωνία φιμωμένη, με ένα νομοθετικό ράλι, προχώρησε σε εκατοντάδες αρνητικές ανατροπές σε όλους τους τομείς της εργασίας και της κοινωνίας.
Με το νόμο Χατζηδάκη επιχειρεί ένα συντριπτικό χτύπημα στην εργασία και τα συνδικάτα και σε θεμελιώδεις δημοκρατικές κατακτήσεις, όπως αυτή της απεργίας. Οι εξελίξεις και η βιομηχανία αγωγών, που έστησε η κυβέρνηση -με ξεχωριστή ένταση στο χώρο της εκπαίδευσης- απέναντι σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση, απέδειξαν το πραγματικό περιεχόμενο και τους στόχους αυτού του νόμου. Κατάργησαν το άσυλο και ίδρυσαν την πανεπιστημιακή αστυνομία. Ταυτόχρονα, και ακαριαία, προχώρησαν στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών, στην πλήρη παράδοση της ενέργειας στην ασυδοσία των αρπαχτικών. Εν μέσω πανδημίας επιτάχυναν την πολιτική διάλυσης του ΕΣΥ, την ίδια στιγμή που πρόσφεραν πακτωλούς στους «επενδυτές» του χώρου. Τα δημόσια νοσοκομεία βρίσκονται σε κατάσταση διάλυσης με τεράστια κενά σε προσωπικό και υλικοτεχνικές υποδομές ενώ την ίδια στιγμή, συντηρώντας το αντιδραστικό μέτρο των αναστολών, καταδικάζουν χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους στην εξαθλίωση και την απόγνωση, στερώντας από το ΕΣΥ πολύτιμο προσωπικό. Επιστρατεύοντας κάθε αντιδημοκρατικό και κατασταλτικό μέτρο επιχειρούν αρνητικές ανατροπές σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, προχωρούν την ιδιωτικοποίηση στην ασφάλιση και την πρόνοια, εκποιούν την περιουσία των ταμείων των εργαζομένων (ΜΤΠΥ). Με την ενεργοποίηση των πλειστηριασμών προχωρούν στη βαρβαρότητα των εξώσεων, ικανοποιώντας τις μαύρες ορέξεις των τραπεζιτών και των (δικών τους) εταιριών-παιδιών. Γενικώς, η πολιτική της ΝΔ συμπυκνώνεται στο χτύπημα των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας για χάρη των «επενδυτών», στους οποίους εξασφαλίζει πρωτοφανές καθεστώς ασυδοσίας. Τώρα, η κυβέρνηση της ΝΔ βουλιάζει στα ολέθρια αποτελέσματα που παρουσιάζει η εγκληματική πολιτική της σε όλους τους τομείς και στα αλλεπάλληλα και ποικίλα σκάνδαλα των υποκλοπών, ή όπως αυτά τύπου Πάτση, που φτάνουν στα ΜΜΕ και κατακλύζουν την επικαιρότητα. Τώρα, τα ψίχουλα που σκορπάει με voucher και επιδόματα δεν κάνουν άλλο από το να γιγαντώνουν την αγανάκτηση. Τώρα, η οργή απλώνεται ανεπίστρεπτα και όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, που τρία χρόνια πρόσφεραν με τη στάση τους και την προσαρμογή τους άλλοθι για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής, σπεύδουν να δείξουν στον ελληνικό λαό την εναλλακτική του εκλογικού παραβάν.
Τρία χρόνια προσαρμογής,
συμμόρφωσης και αφωνίας από τις βασικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος στην ΑΔΕΔΥ
Αυτά τα πυκνά τρία χρόνια μεσολάβησαν από το 37ο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ. Σε αυτά τα χρόνια, οι βασικές δυνάμεις (παρατάξεις ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ-ΠΑΜΕ) της ΑΔΕΔΥ, με ελάχιστες παραφωνίες, παρά τις λεκτικές διαφοροποιήσεις τους, κινήθηκαν από κοινού στα μεγάλα-κύρια ζητήματα της περιόδου. Αυτό αποδεικνύει η κοινή στάση τους σε όλες τις κρίσιμες ψηφοφορίες που έκριναν τη στάση και τη δράση της ΑΔΕΔΥ και κάθε τι άλλο αποτελεί διαστρέβλωση και υπεκφυγή. Για την ΔΑΚΕ ούτε λόγος, αφού από την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία έχει επιλέξει και αναλάβει το ρόλο του κυβερνητικού εκπροσώπου στις τάξεις του σ.κ. Από την πρώτη στιγμή, με την επιβολή των κυβερνητικών απαγορεύσεων στο όνομα της πανδημίας, οι δυνάμεις αυτές πρόσφεραν τη συναίνεση και την υποταγή τους. Κατέβασαν τα ρολά της συνομοσπονδίας, κάτω από τις κυβερνητικές υποδείξεις, και κήρυξαν σιγή υιοθετώντας το άκρως επικίνδυνο κυβερνητικό αφήγημα ότι ο λαός κινδυνεύει από τους αγώνες του ενάντια στη βάρβαρη πολιτική και όχι από την εφαρμογή της. Στην διάρκεια των lockdown και των απαγορεύσεων, οι δυνάμεις αυτές ξεχωριστά αλλά και από κοινού στην ΑΔΕΔΥ δεν πραγματοποίησαν κανένα δημόσιο κάλεσμα για να συμβάλουν στην οικοδόμηση των λαϊκών αντιστάσεων. Συναντήθηκαν όλες μαζί στη μεριά του «μετά θα λογαριαστούμε» προσφέροντας απεριόριστο χρόνο και έδαφος στην κυβέρνηση να συνεχίζει να επιβάλλει την εγκληματική πολιτική της και στο μέτωπο της πανδημίας και παντού.
Ειδικά μπροστά στην επιβολή του νόμου Χατζηδάκη και από το καλοκαίρι του 2021 τα όσα έγιναν στο ΓΣ υπήρξαν χαρακτηριστικά και καθοριστικά. Με δεδομένη την κυβερνητική ΔΑΚΕ και με ευθύνη των παρατάξεων του ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, επί ένα και πλέον χρόνο, αναβάλλονταν η λήψη μιας τελικής απόφασης για το νόμο (η οποία ποτέ δεν πάρθηκε), καθώς και οι αποφάσεις για απεργιακές κινητοποιήσεις. Κατέληξαν, στο τελευταίο ΓΣ, να ψηφίσουν όλοι αυτοί την έγκριση των αντιπροσώπων που προέκυψαν από ηλεκτρονικές ψηφοφορίες. Η ίδια αδράνεια και μπροστά στο τέρας της ακρίβειας και της φτώχειας. Αφού μετά από πιέσεις αναγκάστηκαν να κηρύξουν, στις αρχές του Σεπτέμβρη, απεργία για τις 9 Νοέμβρη, τώρα και παρά την επιτυχία που αυτή σημείωσε αρνούνται να δώσουν προοπτική στον αγώνα με ένα επόμενο απεργιακό βήμα. Όπως έκαναν και στις προηγούμενες δύο απεργίες (10/6/2021 και 26/4/2022) αλλά και σε κάθε άλλη κρίσιμη φάση, όπως τον Οκτώβρη του 2021. Και αν για τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) αυτά είναι απολύτως αναμενόμενα, καμία έκπληξη δεν προκαλεί πλέον και η στάση του ΠΑΜΕ, που τρία χρόνια επιβολής μιας ακραίας δεξιάς πολιτικής, με τη στάση του, δεν κάνει άλλο από το να προσφέρει διαρκώς άλλοθι, αδράνεια και προσαρμογή στην εφαρμογή της.
Όπως και πριν, έτσι και τώρα, όλες αυτές οι δυνάμεις στην πραγματικότητα υπονομεύουν την ανάπτυξη των αγώνων των εργαζομένων, δεν πιστεύουν σε αυτούς και δεν τους θέλουν, ειδικά όταν μπορούν να πάρουν διαστάσεις έξω από τους στόχους και τα μέτρα τους. Τώρα όλοι αυτοί δεν κάνουν άλλο από το να δείχνουν το εκλογικό παραβάν και να μιλάνε για τις «εναλλακτικές» του. Όμως όποιος, σε συνθήκες κρίσης, όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και μεγάλων πολεμικών κινδύνων, καλλιεργεί αυταπάτες για τις «λύσεις» που δήθεν θα έρθουν από την κάλπη, προσφέρει πολύ κακές υπηρεσίες στο κίνημα και το λαό.
–ΌΧΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ- ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
-ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΜΠΛΟΚΗΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Όπως έδειξαν, ακόμη και σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, πολλοί αγώνες εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι αγώνες όταν έχουν μαζικότητα, προοπτική και διάρκεια φέρνουν αποτελέσματα. Η ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής είναι υπόθεση του ενιαίου πανελλαδικού παρατεταμένου αγώνα των εργαζομένων. Κόντρα στην πολιτική της ακρίβειας, της φτώχειας, του αυταρχισμού, του χτυπήματος των δημοκρατικών δικαιωμάτων, της εντεινόμενης καταστολής και της εμπλοκής στον πόλεμο, να αγωνιστούμε για:
• Πραγματικές αυξήσεις για την κάλυψη όλων των απωλειών των μνημονίων, του πληθωρισμού και της ακρίβειας. Επιστροφή 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο.
• Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια. Για ρεύμα και καύσιμα φτηνά για το λαό.
• Να μην περάσει κανένας πλειστηριασμός και καμία έξωση – κατάργηση του σχετικού νομοθετικού πλαισίου.
• Υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και την εκποίηση του δημόσιου πλούτου, ενάντια στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία των δημόσιων οργανισμών.
• Για πραγματικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια. Αύξηση των δαπανών τώρα.
• Μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Αγώνας ενάντια στις απολύσεις, τις αναστολές και τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
• Να βάλουμε φραγμό στην επίθεση στα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και την απεργία, στην καταστολή και τις παρακολουθήσεις. Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη.
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ
ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Έξω ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ρωσία από την Ουκρανία – Καμία εμπλοκή καμία συμμετοχή της Ελλάδας. Καμία αποστολή πολεμικού υλικού έξω από τη χώρα – Έξω το ΝΑΤΟ και οι βάσεις. Όχι στους εξοπλισμούς και τις νέες στρατιωτικές συμφωνίες – Ειρήνη και Φιλία των Λαών!
ΕΡΓ.Α.Σ.
