Ραγδαίες οι εξελίξεις στο μέτωπο του αγώνα του φοιτητικού κινήματος για την ανατροπή του νέου νόμου του Υπουργείου Παιδείας. Τη Δευτέρα 22/3 η αστυνομία, κατόπιν πρόσκλησης του Πρύτανη του ΑΠΘ, Παπαϊωάννου, και εντολής εισαγγελέα, εισέβαλε στο ΑΠΘ χτυπώντας βάναυσα τους φοιτητές που είχαν ξεκινήσει κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ, καθώς και όλους τους συγκεντρωμένους που πραγματοποιούσαν παράσταση διαμαρτυρίας. Οι εικόνες ήταν σοκαριστικές, με τις δυνάμεις καταστολής να βασανίζουν δημόσια έναν φοιτητή, να ξυλοκοπούν τους πάντες και να προχωρούν σε 31 συλλήψεις μέσα στο χώρο του Πανεπιστημίου. Η κυβέρνηση ήθελε με αυτή την ενέργεια να στείλει ένα ακόμα μήνυμα τρομοκράτησης, εφαρμόζοντας στην πράξη τον νέο νόμο. Απέδειξε ακόμα και στον πιο δύσπιστο ότι εχθρός για την κυβέρνηση δεν είναι ούτε τα ναρκωτικά, ούτε η “εγκληματικότητα”, αλλά το φοιτητικό κίνημα και οι αγώνες του. Βρήκε πρόθυμο το δικό της στέλεχος και Πρύτανη του ΑΠΘ, Παπαϊωάννου, ο οποίος έκτοτε κατέκτησε τον τίτλο του “Πρύτανη των ΜΑΤ”, ενώ δε δίστασε να αναπαράγει τις συκοφαντίες (αν και προφανώς γνώριζε την αλήθεια) της αστυνομίας και των ΜΜΕ σχετικά με το ότι οι μισοί εκ των συλληφθέντων δεν ήταν φοιτητές ή τα περί ζημιών στο κτήριο. Οι 224 καθηγητές πανεπιστημίου, που προσέτρεξαν στη συνέχεια να τον υπερασπιστούν, δείχνoυν τη στάση ενός μέρους των καθηγητών υπέρ του νέου νόμου και της βάρβαρης καταστολής. Την ίδια στιγμή βέβαια πολλοί άλλοι διατράνωσαν την αντίθεσή τους σε αυτή την ενέργεια.
Tην ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ομάδα του α/α χώρου είχε πραγματοποιήσει κατάληψη της Πρυτανείας στα Γιάννενα και οι δυνάμεις καταστολής επιδίωξαν να μπουν στο χώρο του Πανεπιστημίου, παρά την εκεί ρητή αντίθεση της Πρυτανείας και της Συγκλήτου σε αυτό το ενδεχόμενο. Μάλιστα ενορχηστρώθηκε μια ολόκληρη εκστρατεία, με την Κεραμέως να παίρνει βραδινά τηλέφωνα τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων για να τον παραπέμψει στον…Χρυσοχοΐδη! Στη συνέχεια, ο Πρύτανης κλήθηκε από τον Εισαγγελέα στα πλαίσια προανακριτικής εξέτασης! Τα Γιάννενα είναι η δεύτερη πόλη μετά τη Θεσσαλονίκη, στην οποία γίνονται ανελλιπώς διαδηλώσεις από τα μέσα Γενάρη και γι’ αυτό η κυβέρνηση ήθελε να στείλει και εκεί, μετά το ΑΠΘ, μήνυμα τρομοκρατίας. Δεν της πέρασε! Η πλατιά και άμεση καταγγελία των γεγονότων από τον πλατύ δημοκρατικό κόσμο απέτρεψε αυτήν την εξέλιξη για την ώρα. Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι ενέργειες της κυβέρνησης θέλουν να στείλουν το μήνυμα ενός μόνιμου φόβου και τρομοκρατίας. Θέλουν να επιβάλουν το δόγμα “νόμος και τάξη” και τη σιωπή στα πανεπιστήμια, που δικαίως τώρα σηκώνουν το βάρος του αγώνα απέναντι στο νόμο του Υπουργείου Παιδείας.
Παρά το γεγονός ότι οι δυνάμεις του ρεφορμισμού (ΚΝΕ-ΕΑΑΚ), με το κοινό τους “συντονιστικό”-καπέλο, είχαν κηρύξει αναστολή κινητοποιήσεων και δεν είχαν διαδηλώσει στις 18 Φλεβάρη, ενώ είχαν μπλοκάρει τις προσπάθειες για νέες Γενικές Συνελεύσεις, οι παραπάνω εξελίξεις εξόργισαν τον φοιτητόκοσμο και ανάγκασαν αυτές τις δυνάμεις να κηρύξουν νέες συνελεύσεις και κινητοποιήσεις. Η απάντηση των φοιτητών ήταν άμεση και ιδιαίτερα μαζική στη Θεσσαλονίκη.
Εκατοντάδες φοιτητές διαδήλωναν τη μέρα του χτυπήματος στις 22/2, ενώ την επόμενη μέρα, έξω από τα δικαστήρια, ένα ορμητικό ποτάμι χιλιάδων φοιτητών και λαού έστελνε το μήνυμα ότι η τρομοκρατία δεν θα περάσει και ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί. Αντίστοιχα, διαδηλώσεις έγιναν σε μια σειρά πόλεις της χώρας.
Μελανό σημείο η Αθήνα, όπου -αν και είναι η περιοχή με τη μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών- η πανκυριαρχία των δυνάμεων του ρεφορμισμού έχει νεκρώσει τους Φοιτητικούς Συλλόγους. Στις 18/2 δεν έγινε διαδήλωση στην Αθήνα. Τις μέρες των γεγονότων στο ΑΠΘ, δεν έγινε παρά μια μικρή διαμαρτυρία στα Προπύλαια. Την Πέμπτη 25/2, η διαδήλωση είχε πάνω από 2.000 άτομα, αποδεικνύοντας ότι παρά το ανοιχτό σαμποτάρισμα των δυνάμεων του ρεφορμισμού, ο φοιτητόκοσμος βράζει και αναζητεί τώρα αγωνιστική απάντηση και συνέχεια, που όμως δεν ήρθε στις 4/3, όπου και πάλι η Αθήνα απουσίαζε από τις κινητοποιήσεις.
Στη Θεσσαλονίκη, η διαδήλωση στις 25/2 ήταν η μεγαλύτερη του μήνα, με περίπου 4.000 φοιτητές να διαδηλώνουν οργισμένοι για ώρες στο κέντρο της πόλης, καταγγέλλοντας την αστυνομική καταστολή. Κόντρα όχι μόνο στην αστυνομία, αλλά και σε ΚΝΕ-ΕΑΑΚ που με το “συντονιστικό”-καπέλο πραγματοποίησαν προσυγκέντρωση στο ΑΠΘ, αλλά δεν πήγαν ποτέ στην κεντρική φοιτητική συγκέντρωση των χιλιάδων στο κέντρο της πόλης και απομονώθηκαν πλήρως. Μαζικότατη ήταν ξανά και η συγκέντρωση στις 4/3. Αντίστοιχα και στα Γιάννενα, διαδηλώσεις έγιναν κανονικά με μαζικότητα. Το ίδιο και σε δεκάδες πόλεις της χώρας, από την Αλεξανδρούπολη ως τα Χανιά, χιλιάδες φοιτητές βγήκαν στις 25/2 στο δρόμο, απαιτώντας την ανατροπή του νόμου και αποδεικνύοντας ότι το φοιτητικό κίνημα έχει ακόμα μεγάλα αποθέματα αγώνα. Αντίθετα, στις 4/3, στη μεγάλη πλειοψηφία των πόλεων δεν έγινε διαδήλωση, λόγω της γραμμής αναστολής του αγώνα.
Η Φοιτητική Πορεία βρέθηκε μέσα σε όλες τις παραπάνω κινητοποιήσεις. Δεκάδες σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι πλαισίωσαν το μπλοκ της στην Αθήνα, φωνάζοντας συνθήματα απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική και την τρομοκρατία. Αντίστοιχα συμμετείχε με δικό της πανό σε όλες τις διαδηλώσεις σε Θεσσαλονίκη και Γιάννενα. Ταυτόχρονα, έδωσε τη μάχη για τη συνέχιση του αγώνα για την ανατροπή του νόμου. Έδωσε μάχη για την πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων στην Αθήνα. Συμμετείχε στις Γενικές Συνελεύσεις Συλλόγων στο ΑΠΘ, ενώ στα Γιάννενα τα μέλη της Φοιτητικής Πορείας έπαιξαν πρωτοπόρο ρόλο στο να παρθούν αγωνιστικές αποφάσεις από Φοιτητικούς Συλλόγους.
Η Φοιτητική Πορεία στάθηκε απέναντι στη γραμμή των ΚΝΕ-ΕΑΑΚ, δηλαδή της αναστολής του αγώνα και του να ζητήσουμε “μη εφαρμογή του νόμου” από τα διοικητικά όργανα των πανεπιστημίων, μέσω παραστάσεων διαμαρτυρίας εκεί. Πρόβαλε τη γραμμή της συνέχισης των μαζικών διαδηλώσεων στους δρόμους, για να ανατραπεί ο νόμος. Κόντρα αντίστοιχα στη γραμμή αυτών των δυνάμεων που εδώ και δύο βδομάδες παλεύουν για “πολύμορφες (συμβολικές) δράσεις” στις…10 Μάρτη για “ανοιχτές σχολές”, η Φοιτητική Πορεία πάλεψε για διαδηλώσεις στις 25/2 και 4/3 και με στόχο αυτές να συνεχιστούν για την ανατροπή του νόμου. Πάλεψε ακόμα για την ουσιαστική ενεργοποίηση των Φοιτητικών Συλλόγων και όχι το να γίνουν αυτοί άλλη μια υπογραφή για το συντονιστικό των ΚΝΕ-ΕΑΑΚ ή του α/α χώρου που τώρα εμφανίζεται νεκραναστημένος λόγω της πλήρους συνθηκολόγησης του ρεφορμισμού. Σε αυτή τη γραμμή θα συνεχίσουμε!
Οι μαζικές διαδηλώσεις έσπασαν την τρομοκρατία και τις φασιστικές απαγορεύσεις και η συνέχισή τους είναι ο μόνος δρόμος για την ανατροπή του νόμου.
