Με το κύριο πρωτοσέλιδο άρθρο του στο “Ριζοσπάστη” της 25.5.2021 το ΚΚΕ ανακοίνωσε ότι βάζει εργατικά συνδικάτα που ελέγχει να καταθέσουν “Πρόταση νόμου” ενάντια στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, την οποία προσπαθεί να παρουσιάσει σαν “απάντηση στο νομοσχέδιο έκτρωμα της κυβέρνησης”(!).
Είναι γνωστή η καλλιέργεια κοινοβουλευτικών αυταπατών από το ΚΚΕ. Το ίδιο δεν είχε κάνει με τα μνημόνια; Ενώ τον καιρό των μεγάλων μαζικών αγώνων ενάντια στα μνημόνια διατυμπάνιζε πως “το δίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο είναι παραπλανητικό” την επαύριο(2016) που πέρασαν αυτά, όταν έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. έβαλε και τότε τα συνδικάτα που ελέγχει να “συνυπογράψουν” και να καταθέσουν πρόταση νόμου στη Βουλή για “την κατάργηση των αντεργατικών νόμων των τριών μνημονίων. Αντιγράφοντας με αυτό τον τρόπο σαν γελοιογραφία τη θέση για “κατάργηση των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο” στη Βουλή που δημαγωγικά πρόβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ σαν αντιπολίτευση”. Ενισχύοντας και αυτό με την σειρά του τις αυταπάτες πως μέσα από το Κοινοβούλιο μπορεί να καταργηθεί η αντεργατική πολιτική της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και της ΕΕ. Δείχνοντας πόσο κούφια είναι και τα παχιά λόγια του για “ταξικούς αγώνες” .
Αδιόρθωτη η ηγεσία του ΚΚΕ επαναλαμβάνει την ίδια καταστροφική πολιτική μπροστά στην αντιμετώπιση του αντεργατικού τερατουργήματος της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή όπου όλη η προσπάθεια των συνδικάτων και των εργαζομένων πρέπει να συγκεντρωθεί στην ανάπτυξη του πιο μαζικού εξωκοινοβουλευτικού πανεργατικού αγώνα για την αποτροπή του νομοσχεδίου, η ηγεσία του ΚΚΕ εκτός από τη συνέχιση της τακτικής των διασπασμένων διαδηλώσεων που συνεχίζει έρχεται με την παρέμβαση του για “πρόταση νόμου”, την οποία εμφανίζει σαν “πρόταση πάλης”(!), να εκτρέψει την προσοχή των συνδικάτων από το πως να οργανώσουν το μαζικό εξωκοινοβουλευτικό αγώνα τους ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο και να τα αποπροσανατολίσει, στρέφοντας την προσοχή τους στον αδιέξοδο δρόμο των κοινοβουλευτικών αυταπατών. Να δείξει για ακόμα μια φορά πως δεν πιστεύει στη δύναμη του λαϊκού αγώνα.
Η κίνηση του ΚΚΕ να βάλει “Ομοσπονδίες-Σωματεία-Εργατικά Κέντρα” να “συνυπογράφουν πρόταση νόμου” ως “απάντηση” στο κυβερνητικό νομοσχέδιο σημαίνει κοινοβουλευτικοποίηση των συνδικάτων και όχι πανεργατικό ξεσηκωμό, μέσα από την ενεργοποίηση των συνδικάτων, με γενικές συνελεύσεις, ενημερώσεις, συγκεντρώσεις, απεργίες . Τα συνδικάτα δηλ. μετατρέπονται σε νομοθετικά όργανα, κάτι σαν “κυβέρνηση” για να καταθέσουν σχέδια νόμου στο αστικό κοινοβούλιο. Με τι σκοπό; Να πείσουν τους βουλευτές της ΝΔ να καταψηφίσουν το νόμο τους; Της Ελληνικής Λύσης; Να ξεμπροστιάσουν το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και το ΜΕΡΑ25; Από πότε το ταξικό εργατικό κίνημα κοινοβουλευτικοποιεί τα συνδικάτα; Ανεξάρτητα τι λέει και τι δεν λέει το σχέδιο νόμου από πότε το εργατικό κίνημα αναλαμβάνει τέτοιο ρόλο. Αυτή είναι η απάντηση στο πολιτικό ζήτημα; Κοινοβούλιο και άγρα ψήφων ή ανάπτυξη πολιτικού εργατολαϊκού κινήματος ;
Τα εργατικά συνδικάτα, οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος δεν πρέπει να αποδεχθούν να μπουν σε ένα τέτοιο αποπροσανατολιστικό δρόμο . Πρέπει να τον απορρίψουν!
Οι αντεργατικοί νόμοι ανατρέπονται στην πράξη και μόνο αν οι εργαζόμενοι βγουν στους δρόμους του αγώνα(αυτό έχει δείξει ως τώρα η εμπειρία του εργατικού κινήματος παγκοσμίως).
Αν αναπτύξουν ένα μαζικό εξωκοινοβουλευτικό συντονισμένο πανεργατικό αγώνα, με οργανωμένες και κλιμακούμενες απεργιακές κινητοποιήσεις, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια. Αυτός ο αγώνας δεν πρέπει να πριονισθεί ξανά από προτάσεις κοινοβουλευτικών αυταπατών!
Γραφείο Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ
