Μέσα στην εβδομάδα που πέρασε, η κυβέρνηση εξέδωσε και το ΦΕΚ για την εφαρμογή του προγράμματος «Συν-Εργασία». Ένα ακόμη πακέτο μέτρων ενίσχυσης των εργοδοτών, που έρχεται να προστεθεί στα χέρια της ολιγαρχίας για να την διευκολύνει να τσακίσει τους μισθούς και την πλήρη απασχόληση των εργαζομένων.
Μάλιστα προχώρησε ένα βήμα παραπάνω από όσα αρχικά σχεδίαζε, πάντα στην κατεύθυνση της μονομερούς ενίσχυσης των εργοδοτών.
Έτσι, όπως επικυρώθηκε το νέο πακέτο στήριξης της επιχειρηματικότητας, εξασφαλίζει νέο κύκλο απαλλαγής των εργοδοτών από ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλουν για τους εργαζόμενους που απασχολούν. Συγκεκριμένα, προβλέπει ότι το κράτος θα επιδοτήσει και το 60% στις ασφαλιστικές εισφορές, που μέχρι τώρα κάλυπτε ο εκάστοτε εργοδότης, για τον χρόνο που ο εργαζόμενος δεν εργάζεται – σε πρώτη φάση μέχρι τα τέλη Ιούλη.
Όπως ανακοίνωσε ο υπ. Οικονομικών, η χρηματοδότηση του προγράμματος διευρύνθηκε με επιπλέον 190 εκατ. ευρώ, προκειμένου να επιδοτηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών.
Συνολικά το πρόγραμμα, θυμίζουμε, προβλέπει περικοπή μισθών κατά 20%, εφόσον δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες να μετατρέπουν τις συμβάσεις πλήρους απασχόλησης σε μερική και εκ περιτροπής εργασία.
Οι εργοδότες μπορούν να μειώνουν το μισθό των εργαζομένων μέχρι και 50%, ενώ το κράτος θα καλύπτει μόνο το 60% των απωλειών του εργαζομένου. Στις απώλειες των εργαζομένων συμπεριλαμβάνονται το επίδομα αδείας και το Δώρο Χριστουγέννων, τα οποία θα υπολογιστούν πάνω στα μειωμένα ποσά.
Ιδιαίτερη πρόκληση δε, αποτελεί το γεγονός ότι τον μηχανισμό αυτό στήριξης μπορούν να αξιοποιήσουν όλες οι επιχειρήσεις, καθώς η μόνη προϋπόθεση είναι «να εμφανίζουν μείωση του τζίρου τους, τουλάχιστον 20%, κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα, ανεξαρτήτως ΚΑΔ». Αυτό συνεπάγεται πως ακόμη και επιχειρήσεις που παρουσιάζουν μεγάλη κερδοφορία, μπορούν να επωφεληθούν του προγράμματος ενίσχυσης.
Όπως όλες οι τελευταίες ανατροπές και αυτές ήρθαν για να μείνουν. Αυτό επιβεβαιώνει το γεγονός ότι δεν προβλέπεται ημερομηνία λήξης του προγράμματος. Έτσι, ενώ σε πρώτη φάση προβλέπεται να εφαρμοστεί μέχρι τις 15 Οκτωβρίου, η κυβέρνηση δεν αποκλείει την «επέκταση της χρονικής ισχύος του, εάν και εφόσον χρειαστεί».
Επιπλέον στο αντίστοιχο πρόγραμμα της ΕΕ με την ονομασία SURE, προπομπός του οποίου είναι ουσιαστικά η «Συν-Εργασία» με το οποίο συνδέεται και ο εν λόγω μηχανισμός, αναφέρεται σαφέστατα σε χρονική διάρκεια «μέχρι το τέλος το 2022». Άλλωστε, ήδη προβλέπεται η παράταση του προγράμματος «Συν-εργασία», ειδικά για τις Αερομεταφορές, μέχρι το τέλος του 2020.
Σαφέστατα, καμιά θέση εργασίας δεν εξασφαλίζεται μέσω του προγράμματος. Οι επιχειρήσεις με τη λήξη του θα μπορούν να απολύουν ελεύθερα τους εργαζόμενους που εντάχθηκαν σε αυτό ή να προχωρούν σε αλλαγή συμβάσεων εργασίας με μείωση ωρών εργασίας και μισθού. Ενώ ακόμη και κατά τη διάρκεια εφαρμογής του προγράμματος η επιχείρηση μπορεί να απολύει εργαζόμενους. Άλλωστε με δεδομένη την ανυπαρξία ελεγκτικών μηχανισμών, είναι σαφές πως οι εργοδότες έχουν βρει μια εξαιρετική ευκαιρία να λειτουργούν σε καθεστώς απόλυτης εργοδοτικής αυθαιρεσίας.
Η κυβέρνηση ανεπιτυχώς επιχείρησε να λανσάρει τον μηχανισμό ως δήθεν παράλληλη στήριξη των εργαζομένων, με αναφορές περί «εγγύησης του κατώτατου μισθού» και άλλα παρόμοια δημαγωγικά. Ενώ, όπως αποδεικνύεται ξεκάθαρα, πρόκειται για άλλο ένα δώρο που προσφέρει απλόχερα στους εργοδότες, προσφέροντάς τους ακόμη πιο φτηνό εργατικό δυναμικό, βυθίζοντας τις εργασιακές σχέσεις σε περαιτέρω εκφυλισμό. Δε χωρά αμφιβολία βέβαια για το ποιος θα πληρώσει «το μάρμαρο» και για αυτόν τον μηχανισμό, όπως έγινε και με όλους τους προηγούμενους, το βάρος θα πέσει στις πλάτες των εργαζόμενων και του λαού που εκτός από την ανεργία ή την εργασία σε συνθήκες γαλέρας θα έχουν επιπλέον να αντιμετωπίσουν τα επόμενα φοροληστρικά μέτρα που θα ακολουθήσουν για την αποπληρωμή των νέων δανειακών συμβάσεων.
Το δίχως άλλο θα πρέπει το συνδικαλιστικό κίνημα να θέσει στη φάση αυτή ως κεντρικό ζήτημα μαζί με το αίτημα για Δημόσια και Δωρεάν Υγεία για όλο τον λαό, αιτήματα για την προάσπιση των εργατικών δικαιωμάτων και των μισθών των εργαζομένων, για την αποτροπή των απολύσεων, για την κατάργηση του προγράμματος «Συν-Εργασία» και την διεκδίκηση των δικαιωμάτων σε σταθερή και πλήρη δουλειά και σε ικανοποιητικούς μισθούς με συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Η ανάδειξη αυτών των καίριων ζητημάτων σε όλους τους χώρους δουλειάς είναι προτεραιότητα στη φάση αυτή, παράλληλα βέβαια με τη αποκάλυψη της κυβερνητικής πολιτικής που στο όνομα της πανδημίας βρήκε την ευκαιρία να περάσει σωρεία αντεργατικών μέτρων. Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό, η εκκωφαντική σιωπή της ηγεσίας της ΓΣΕΕ καθόλου δεν εκπλήσσει βέβαια. Ο νεροκουβαλητής της εκάστοτε κυβέρνησης με την παθητική της στάση αποκαλύπτει στην ουσία της απόλυτη αποδοχή της στον νέο γύρο αντεργατικής επίθεσης που εξαπέλυσε η κυβέρνηση της Δεξιάς. Επίθεση που προχωρά ακόμη περισσότερο και βαθαίνει τον αφανισμό των εργατικών δικαιωμάτων σε μαζική κλίμακα.
