Συχνά πυκνά, και το τελευταίο προεκλογικό διάστημα όλο και περισσότερο, η ηγεσία του ΚΚΕ επαναλαμβάνει σε συνεντεύξεις, ομιλίες και άρθρα ότι διαθέτει πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας.
«Σήμερα το Κόμμα μας διαθέτει σύγχρονο, επιστημονικά επεξεργασμένο Πρόγραμμα εξουσίας – διακυβέρνησης, το οποίο καταθέτει ανοιχτά στον λαό και είναι έτοιμο να το υπηρετήσει από κυβερνητικές θέσεις, όταν ο λαός το επιλέξει» έλεγε ο Κουτσούμπας σε συνέντευξή του στην Κυριακάτικη Καθημερινή.
Και ο Δελής, βουλευτής του ΚΚΕ, συμπληρώνει σε συνέντευξη στο GRTimes «αν προκύψει να είμαστε πρώτο κόμμα, θα εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας».
«Το ΚΚΕ είναι έτοιμο να αναλάβει τις ευθύνες του, γράφει ο Οδηγητής. Έχει σύγχρονο, επεξεργασμένο πρόγραμμα εξουσίας και διακυβέρνησης που λέει πως σήμερα οι μεγάλες επιχειρήσεις μπορούν να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία. Σήμερα χρειάζεται να υπάρχει κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός του τι, πώς, πόσο και από ποιους θα παράγεται με βάση το ποιες είναι οι κοινωνικές ανάγκες. Να υπάρχει εργατικός-λαϊκός έλεγχος. Οι εργαζόμενοι να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους που θα είναι ανακλητοί. Να εκφράζονται και να αποφασίζουν με τα συμβούλιά τους σε κάθε χώρο δουλειάς. Η Υγεία, η Παιδεία, ο Πολιτισμός κλπ να μην είναι εμπορεύματα. Να προσφέρονται αναβαθμισμένα και δωρεάν σε όλους».
Με τέτοιου είδους αναφορές και αναρίθμητες άλλες παρόμοιες περιγράφουν οι δυνάμεις της ηγεσίας του ΚΚΕ το «επιστημονικά επεξεργασμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας», απογειώνοντας τις ρεφορμιστικές αυταπάτες σε ρεφορμιστική εξαπάτηση.
Περιγράφοντας ένα ρόδινο, ονειρικό σχεδόν κόσμο, όπου ο λαός όταν το επιλέξει θα αναθέσει στο ΚΚΕ τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας για να εξασφαλιστούν οι συνθήκες μιας άλλη κοινωνίας, έξω από τις ράγες του κέρδους, όπως λένε.
Με τέτοια προεκλογικά νανουρίσματα χαϊδολογά η ηγεσία του ΚΚΕ τις αγωνίες και τα κοινωνικά αδιέξοδα των λαϊκών στρωμάτων που ορθώνει το καπιταλιστικό σύστημα. Με τέτοια νανουρίσματα εμπαίζει τις προσδοκίες και τις αγωνιστικές διαθέσεις του αριστερών ανθρώπων.
Κοροϊδεύει, αποκοιμίζει και αφοπλίζει εν τέλει την εργατική τάξη και το λαό το ΚΚΕ, όταν περιγράφει το δρόμο προς μια άλλη κοινωνία σα μια βόλτα στο πάρκο. Ανώδυνη, αναίμακτη και ειρηνική. Όπου αρκεί ένα πρόγραμμα και ο λαός να το επιλέξει.
Όπου ένα καλό «επιστημονικά επεξεργασμένο πρόγραμμα», που θα ψηφιστεί μαζικά και θα εφαρμοστεί, …θα αλλάξει τάχα το ρου της ιστορίας και θα επιφέρει στη χώρα μας τέτοιου είδους κοσμογονικές αλλαγές, κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής κλπ κλπ.
Αστεία πράγματα, ιστορικά χρεοκοπημένα και εξαιρετικά επικίνδυνα για το λαϊκό κίνημα και για τη μεγάλη υπόθεση του αγώνα για μια άλλη κοινωνία και για το σοσιαλισμό.
Το μέλλον της ανθρωπότητας αδιαμφισβήτητα είναι ο σοσιαλισμός και το μέλλον της Ελλάδας είναι μια Ελλάδα σοσιαλιστική. Όμως η κατάκτηση ενός τέτοιου στόχου, το πέρασμα στο σοσιαλισμό δεν μπορεί παρά να είναι καρπός και αποτέλεσμα σκληρών ταξικών συγκρούσεων και πάλης της εργατικής τάξης και του λαού με το καθεστώς του ξένου και ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου και του πολιτικού του συστήματος. Καρπός αποφασιστικών αγώνων και επαναστατικών ανατροπών. Και όποιος αποκρύπτει αυτή την ιστορικά επιβεβαιωμένη πραγματικότητα και την υποκαθιστά με ειρηνικούς περίπατους, στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος, δε βρίσκεται παρά στην ουρά της σοσιαλδημοκρατίας και του αστικού συστήματος.
Μπορεί στις σημερινές συνθήκες, της υποχώρησης του σοσιαλιστικού οράματος και του επαναστατικού κινήματος, να φαντάζει δύσκολος αυτός ο δρόμος, όμως είναι σίγουρο ότι όλες οι συνθήκες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών θα επαναφέρουν στην ημερήσια διάταξη, όπως και στο παρελθόν, ξανά τον πόθο και τον αγώνα για μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, πόλεμο, φασισμό και καταπίεση.
Οι δυνάμεις της ηγεσίας του σημερινού ΚΚΕ, όταν ο σοσιαλισμός υπήρχε πραγματικά, αποτέλεσαν στήριγμα της πολιτικής που υπονόμευσε και κατεδάφισε το σοσιαλισμό, οδηγώντας τις σοσιαλιστικές χώρες μέσα από μια πολύχρονη διαδικασία στον ανοιχτό καπιταλισμό. «Ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε» και το καπιταλιστικό σύστημα πήρε μια μεγάλη ανάσα, χάρη στις ομογάλακτες δυνάμεις του ΚΚΕ που κυριάρχησαν στο κομμουνιστικό κίνημα και οδήγησαν προς τα πίσω τον τροχό της ιστορίας.
Το ΚΚΕ συνεχίζει και σήμερα να υμνολογεί όλες αυτές τις δυνάμεις που δυσφήμησαν και υπέσκαψαν το σοσιαλισμό, όπως υμνολογούσε μέχρι και τον Γκορμπατσώφ, που υπέστειλε την κόκκινη σημαία από το Κρεμλίνο, που έβγαλε το κομμουνιστικό κόμμα παράνομο και κήρυξε το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό μια ουτοπία, κάτω από τις διθυραμβικές ιαχές όλου του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος και του τυφλωμένου -έως και την τελευταία ώρα- ΚΚΕ.
Σήμερα που το κίνημα για το σοσιαλισμό βρίσκεται σε υποχώρηση, το ΚΚΕ τον μετατρέπει σε γελοιογραφία και καρικατούρα, σε προεκλογικό πυροτέχνημα προς άγραν ψήφων, τον πλασάρει στο προεκλογικό τραπέζι σαν ένα πρόγραμμα σαν κι αυτά των αστικών κομμάτων, με κούφια και ανέξοδη υποσχεσιολογία και με εξωραϊσμό της πραγματικότητας.
Από τη μια ναρκώνει τον κόσμο με πλαστούς και εύκολους παραδείσους και από την άλλη δίνει διαπιστευτήρια στις κυρίαρχες δυνάμεις πως και αυτό είναι ένα κόμμα που παλεύει να αναρριχηθεί στη εξουσία, μέσα στα πρότυπα, τα πλαίσια και τους κανόνες του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος, μέσα από την αντιπαράθεση και την αντιπαραβολή των προγραμμάτων, μέσα από το μεγάλωμα της κοινοβουλευτικής του ομάδας και των εκλογικών του ποσοστών.
Ένα κόμμα που το αστικό σύστημα δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται. Ένα κόμμα που -όπως έλεγε και η Παπαρήγα στη βουλή δίνοντας και τότε διαπιστευτήρια, όταν ξέσπασε η κοινωνική έκρηξη μετά τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου- στην επανάσταση που οραματίζεται, «δεν πρόκειται να σπάσει ούτε ένα τζάμι».
