Η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται αντιμέτωπη
με την πλατιά λαϊκή κατακραυγή και δέχεται σοβαρά πλήγματα
Νόμιζαν και διακήρυσσαν πως είναι πανίσχυροι, άτρωτοι, απρόσβλητοι. Πως μπορούν να επιβάλουν την ακραία αντιλαϊκή τους πολιτική εύκολα, απρόσκοπτα, χωρίς λαϊκές αντιδράσεις και πολιτικό κόστος. Η πρόσφατη εκλογική τους κατίσχυση σε συνδυασμό με τη χλωμή, ασθενική κοινοβουλευτική αντιπολίτευση εκτόξευσε την αλαζονεία τους, εδραίωσε την αμετροέπειά τους. Και πίστεψαν πως η λήθη σκέπασε το έγκλημα των Τεμπών. Πως το απατηλό κυβερνητικό αφήγημα της δήθεν κανονικότητας και της δήθεν ανάπτυξης και ευημερίας για όλους!… μπορεί να αμβλύνει και να εξουδετερώνει τη δυσβάσταχτη, για τα λαϊκά στρώματα, πραγματικότητα της διευρυνόμενης φτωχοποίησης και της απαξίωσης και κατεδάφισης και των τελευταίων υπολειμμάτων του κράτους πρόνοιας. Πίστεψαν πως, τελικά, ελέγχουν και χειραγωγούν το λαό. Πως η απογοήτευση και η πλατιά εδραιωμένη αντίληψη πως δεν υπάρχει «εναλλακτική» -η πιο άθλια υπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ στο αστικό σύστημα- δημιουργεί προστατευτικό τείχος απέναντι στο μπαράζ των αντιδραστικών τους μεταρρυθμίσεων, στα τόσα και τόσα ανομήματά τους.
Έπεσαν έξω! Τα υπαρκτά υπόγεια ρεύματα της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής βγαίνουν στην επιφάνεια. Οι όποιες ανοχές και αντοχές της κοινωνίας εξαντλούνται και η «γαλάζια παντοδυναμία» αναμετριέται με την ευρύτατη λαϊκή αμφισβήτηση. Η τραγωδία των Τεμπών συναντήθηκε με αυτές των πυρκαγιών και των πλημμυρών, με το δίκιο των αγροτών, των φοιτητών και των εκπαιδευτικών, των γιατρών και των νοσηλευτών, με την ανεργία, τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας, με την εξωφρενική ακρίβεια και τη γενικευμένη ανασφάλεια της χειμαζόμενης κοινωνίας. Και, για πρώτη φορά, η κυβέρνηση ΝΔ βρίσκεται αντιμέτωπη με την πλατιά λαϊκή κατακραυγή. Η πλασματική εικόνα τής παντοδυναμίας της εμφανίζει σοβαρές ρωγμές, μόλις εννέα μήνες μετά τον εκλογικό της «θρίαμβο». Το πολιτικό κλίμα αλλάζει. Η «αλώβητη» κυβέρνηση ΝΔ, πλέον, δέχεται σοβαρά πλήγματα. Όχι από κάποιον επίδοξο διεκδικητή της κυβερνητικής εξουσίας από το χώρο της αστικής αντιπολίτευσης, αξιωματικής και μη, που μόνο άσφαιρα πυρά διαθέτει. Αλλά από τη διάχυτη λαϊκή αμφισβήτηση, αποδοκιμασία και οργή που παύει να είναι βουβή, παύει να είναι αόρατη και με μαζικό και δυναμικό τρόπο αποσταθεροποιεί το αλαζονικό κυβερνητικό αφήγημα περί κυβερνητικής σταθερότητας και αδιατάρακτης επιβολής του περιβόητου «πολυδύναμου εκσυγχρονισμού».
Το έγκλημα των Τεμπών καταλύτης πολιτικών εξελίξεων
Η τραγωδία των Τεμπών, με τους συγγενείς των θυμάτων και την περήφανη μάνα μπροστάρισσα να συγκλονίζουν με τον αποφασιστικό τους αγώνα εναντίον της εξωφρενικής συγκάλυψης, λειτουργεί σαν καταλύτης σοβαρών πολιτικών εξελίξεων. Η συζήτηση στη Βουλή μπορεί να κατέληξε με καταψήφιση της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, αλλά άφησε βαριά τραύματα στο κυβερνητικό σώμα που ισοδυναμούν με ήττα. Η απουσία και της παραμικρής απάντησης στα πελώρια ερωτήματα και τις συνεχείς αποκαλύψεις, το βαρύ πέπλο αδιαφάνειας και η εξοργιστική επιχείρηση συστηματικής απόκρυψης και πλήρους συγκάλυψης ευθυνών, το νομικό πλαίσιο ασυλίας και ακαταδίωκτου των υπεύθυνων, η υπεροψία, η υποκρισία, τα ψεύδη και ο πολιτικός κυνισμός -που κυριάρχησαν στην προσπάθεια της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού να αμυνθούν στις κατηγορίες για τις βαρύτατες ευθύνες τους- παροξύνουν την κοινωνική οργή, δυναμώνουν τη λαϊκή απαίτηση να λογοδοτήσουν και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι του εγκλήματος, βαθαίνουν το χάσμα ανάμεσα στην κυβέρνηση και το λαό.
Η πολιτική κυριαρχία του Κυρ. Μητσοτάκη και της ΝΔ τίθενται, για πρώτη φορά, υπό αμφισβήτηση. Τα δημοσκοπικά ποσοστά της κυβέρνησης μειώνονται συνεχώς, μια εκτεταμένη λαϊκή δυσφορία για το σύνολο της πολιτικής της καταγράφεται, το 90% την εγκαλεί για συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών και ο «κανένας» θριαμβεύει και πάλι. Αλλά και ολόκληρο το αστικό πολιτικό σύστημα, τα κόμματα και η Βουλή, η «τυφλή» και «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη βαθμολογούνται με τόσο χαμηλά ποσοστά που θυμίζουν τα πρώτα μνημονιακά χρόνια, που επίμονα ξόρκιζε μέχρι τώρα η ΝΔ, διαβεβαιώνοντας πως αποτελούν παρελθόν.
Ενδείξεις και εκδηλώσεις που δείχνουν πως βαθιές διεργασίες συντελούνται στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας, που σηματοδοτούν το τέλος της εποχής όπου ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του κόμπαζαν για την περιβόητη «κανονικότητα» και την ανέφελη και αδιαμφισβήτητη επικράτησή τους στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Το κυρίαρχο, μέχρι πρόσφατα, αφήγημα για την πιο «αποτελεσματική» κυβέρνηση και τον πιο «ικανό» πρωθυπουργό έκλεισε τον κύκλο του.
Ταραχή και ανησυχία απλώνεται, τώρα, στα κυβερνητικά κλιμάκια. Το επιτελικό κράτος, άλλοτε «καμάρι» και «δυνατό χαρτί» -υποτίθεται- της μητσοτακικής διακυβέρνησης, είναι επίσης βαριά λαβωμένο. Είχε προηγηθεί η αποπομπή του ανιψιού του πρωθυπουργού και διευθυντή του γραφείου του, Γρ. Δημητριάδη, για το αδιερεύνητο ακόμη… σκάνδαλο των υποκλοπών. Αυτές τις μέρες προέκυψαν άλλες δυο αποπομπές στενών συνεργατών του Κυρ. Μητσοτάκη, του υπουργού Επικρατείας Σταύρου Παπασταύρου και του υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ Γ. Μπρατάκου. Αποπομπές-θυσία για να διασωθεί, και στις δυο περιπτώσεις, ο εντολέας των βρόμικων αποστολών. Είτε πρόκειται για το ευρύτατο δίκτυο παρακολουθήσεων από την εποπτευόμενη από τον ίδιο τον Κυρ. Μητσοτάκη ΕΥΠ, είτε πρόκειται για τη «μυστική αποστολή» διαπραγμάτευσης… με ισχυρό επιχειρηματία.
Το σκοτεινό πλέγμα των σχέσεων συνδιαλλαγής και διαπλοκής
Με τα φαινόμενα φθοράς και κρίσης στο κυβερνητικό στρατόπεδο να απλώνονται και να δυναμώνουν, είναι βέβαιο πως ανοίγει μια νέα περίοδος έντονων διεργασιών. Το πολιτικό τοπίο είναι σε διαδικασία μεταβολών. Ισχυρά κέντρα της εγχώριας πλουτοκρατίας και ο ξένος παράγοντας, οι ΗΠΑ πρώτες-πρώτες, κινούν τα νήματα προς διάφορες κατευθύνσεις, αναζητώντας διεξόδους.
Οι εξελίξεις οι σχετικές με το Βαγγέλη Μαρινάκη, όπου οι περίοδοι απόλυτης στήριξης στην κυβέρνηση ΝΔ εναλλάσσονται με σχετική αποστασιοποίηση ή και ανοιχτό πόλεμο από τα ΜΜΕ που διαθέτει ο Όμιλος, φέρνουν, για άλλη μια φορά, στην επιφάνεια το σκοτεινό πλέγμα των σχέσεων συνδιαλλαγής, διαπλοκής και αλληλεξάρτησης του αστικού πολιτικού συστήματος -της κυβέρνησης πρωτίστως- και ισχυρών οικονομικών συμφερόντων. Σχέσεις οι οποίες δεν είναι αδιατάρακτες, αλλά μπορούν να έχουν διακυμάνσεις, να τροποποιούνται, να δοκιμάζονται ή και να γίνονται εχθρικές. Σχέσεις οι οποίες, σε κάθε περίπτωση, είναι αδυσώπητες στην επίτευξη των στόχων τους, απαιτούν «ανταλλάγματα». Με τις πιέσεις, τους εκβιασμούς και τα «βρόμικα» όπλα να είναι αναπόσπαστο στοιχείο τους. Σχέσεις που έχουν καταλυτική επίδραση στην πολιτική ζωή της χώρας. Είναι ενδεικτικό πως μια απλή δημοσίευση στο ΒΗΜΑ για την «κοπτορραπτική» στα ηχητικά αρχεία τα σχετικά με την τραγωδία των Τεμπών ήταν ικανή να τροφοδοτήσει και να επιταχύνει διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα.
Οι επικρατούσες, επίσης, συνθήκες μεγάλης γεωπολιτικής ρευστότητας και του σφοδρού ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού που εκδηλώνεται και στην περιοχή μας, με τον ξένο παράγοντα -ιδιαίτερα τις ΗΠΑ- να επεμβαίνει καθοριστικά και απροκάλυπτα στην πολιτική ζωή της χώρας, με όλες τις ενδείξεις επιπλέον να βεβαιώνουν πως δρομολογούνται επικίνδυνες εξελίξεις στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων και στο Κυπριακό, ενεργοποιούν σχεδιασμούς και ενισχύουν τις διεργασίες για νέα διαμόρφωση του πολιτικού τοπίου στη χώρα μας.
Πιθανότατα, με τις ευρωεκλογές να αποτελούν σημείο αναφοράς και εξελίξεων, ο κύκλος της ισχυρής επικράτησης της ΝΔ κλείνει και ένας νέος κύκλος ανοίγει στην πολιτική ζωή της χώρας.
