Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Ανοίγοντας τις εργασίες της Συνδιάσκεψης, εκ μέρους της Κ.Ε., θα σταθώ σε ορισμένα κυβερνητικά πεπραγμένα και ειδικά στις αντιδραστικές σοφιστείες για τη «σωστή πλευρά της ιστορίας».
Στις διαδικασίες που προηγήθηκαν και στις προσυνδιασκεψιακές εκδηλώσεις που διοργάνωσε το Μ-Λ ΚΚΕ, ο πόλεμος βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης, των εύλογων ανησυχιών και των διαφόρων σχετικών ερωτημάτων συντρόφων, συναγωνιστών και φίλων. Και ασφαλώς θα αποτελέσει επίσης κεντρικό αντικείμενο συζήτησης και στη Συνδιάσκεψή μας. Το περιεχόμενο της Συνδιάσκεψης προσδιορίστηκε πράγματι, καθοριστικά, με βάση τα όσα σήμανε και σηματοδοτεί η τυχοδιωκτική Ρωσική εισβολή και η αμερικανονατοϊκή ανάμειξη και συνέργεια στη συνέχιση και κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία.
Είναι φανερό πως τα όσα αφορούν την εσωτερική κατάσταση και ακόμα περισσότερο τα οργανωτικά ζητήματα έχουν τη δική τους αυτοτέλεια. Αλλά φανερό είναι επίσης ότι ο πόλεμος και οι παγκόσμιες συνέπειές του επιδρούν ισχυρά και στα τεκταινόμενα στη χώρα μας. Μία συνοπτική σκιαγράφηση, που αποτυπώνει την επίδραση αυτή, αφορά πρώτα-πρώτα την ελληνική εμπλοκή και τη διπλωματική και στρατιωτική κυβερνητική γραμμή, αλλά αφορά επίσης και ζητήματα που πυροδοτούν ευρύτερα την οικονομική καταβύθιση και κοινωνική κρίση στη χώρα μας.
Στο γεγονός της σοκαριστικής εκτόξευσης της ακρίβειας στο ηλεκτρικό ρεύμα και στα είδη πρώτης ανάγκης αποτυπώνονται ανάγλυφα οι διαστάσεις της αισχροκέρδειας κατά τον πόλεμο και με πρόσχημα τον πόλεμο. Τα κυβερνητικά μέτρα ανακούφισης, δήθεν, του λαού δεν είναι παρά μία απάτη σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών, που αποκαλύπτεται και μετασχηματίζεται σε οργή όταν έρχεται η αναπόφευκτη ώρα του λογαριασμού.
Για τη μετατόπιση της προσοχής από την εξοργιστική αυτή πραγματικότητα, η κυβέρνηση καταφεύγει ξανά τώρα στην αγαπημένη της ακροδεξιά ατζέντα του «νόμου και της τάξης», στην άγρια αστυνομική τρομοκρατία και εισβολή στα Πανεπιστήμια και σε χουντικού τύπου σχέδια που προνοούν την κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων.
Στο μεταξύ ο αχαλίνωτος ψυχροπολεμικός νεο-μακαρθισμός λυσσομανά και στη χώρα μας και στο όνομα της ελευθερίας προσβάλλει, καταπνίγει και απειλεί κάθε ελευθερία. Η μιντιακή και διαδικτυακή μονοφωνία, η ασφυκτική χειραγώγηση της ενημέρωσης και η λογοκρισία που ήδη -με πρόσχημα την πανδημία- την προηγούμενη περίοδο ξεσάλωσε, γνωρίζει τώρα -στο όνομα των αντιρωσικών κυρώσεων- ακόμα μεγαλύτερες δόξες, θεσμοθετώντας στην πράξη φίμωτρο στον αντίλογο και αντιδραστικό έλεγχο σ’ όλους τους τομείς της πολιτιστικής ζωής της κοινωνίας, στην τέχνη και την επιστήμη, στην εκπαίδευση και τον αθλητισμό.
Η ρατσιστική κατηγοριοποίηση και οι διακρίσεις ανάμεσα στους λευκούς και μελαμψούς πρόσφυγες, βρίσκουν στην Ελλάδα την πλήρη εφαρμογή τους. Εδώ, στα καλούμενα από τους εγχώριους αυλοκόλακες των Βρυξελλών «Ευρωπαϊκά σύνορα», συνεχίζονται αδιάλειπτα κάτω από την κυβερνητική κάλυψη οι εγκληματικές επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο, με τη συνενοχή, τις πλάτες και τα στραβά μάτια της FRONTEX, καθώς και οι ανάλογου τύπου επιχειρήσεις των συνοριοφυλάκων στον Έβρο.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι παντός είδους διακινητές και εκλαϊκευτές της Νατοϊκής γραμμής, κανοναρχούν τώρα πως η Ελλάδα βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στη σωστή πλευρά της Ιστορίας!
Η σωστή πλευρά σύμφωνα με τη λογική τους βρίσκεται στην εκδούλευση και την εθελόδουλη υπαγωγή στην ευρωαμερικανική ποδηγεσία, που τάχα θα προσφέρει (στους «πρόθυμους» και «δεδομένους») σαν αντίδωρο τη συμμαχική προστασία. Η κυβέρνηση, για την εξασφάλιση αυτής της προστασίας, έσπευσε πράγματι από την πρώτη στιγμή να ευθυγραμμιστεί πλήρως με ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, υμνολογεί τα πεπραγμένα κάτω από την κηδεμονία τους και εμφανίζεται με δουλοπρέπεια βασιλικότερη του βασιλέως σ’ όλα όσα αφορούν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το είδαμε αυτό να επιβεβαιώνεται και μάλιστα στις πιο κραυγαλέες εκδοχές του κατά το ανιστόρητο παραλήρημα του πρωθυπουργού, στην επίσημη εκείνη ομιλία του στο αμερικάνικο Κογκρέσο, που η διατεταγμένη δημοσιογραφία ακόμα την εκθειάζει ως «ιστορική».
Το επιβεβαιώνουν εξίσου η εθνοκαπηλεία από τη μια μεριά, που θέλει να συγκαλύψει τη γραμμή που οδηγεί σε ενδονατοϊκές «διευθετήσεις» εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων σε Αιγαίο και Κύπρο, και από την άλλη οι λεονταρισμοί, ειδικά μετά τις νέες εξοπλιστικές παραγγελίες και την υποτιθέμενη μελλοντική ελληνική υπεροπλία και κατίσχυση που, όπως κομπορρημονούν προτρέχοντας, θα δίνει τη δυνατότητα στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να καταφέρουν καίρια πλήγματα, εφ’ όσον χρειαστεί, ως τα βάθη της επικράτειας του ανατολικού μας γείτονα.
Αλλά τα ίδια μήπως δεν έλεγαν και τα ίδια δεν έκαναν όταν η Ελλάδα συμμετείχε κατ’ απαίτηση και υπό τις διαταγές των συμμάχων-προστατών μας στην ιμπεριαλιστική εκστρατεία στην Κριμαία εναντίον της νεογέννητης τότε σοβιετικής εξουσίας; Τα ίδια δεν ξεστόμιζαν και δε φαντάζονταν με εθελοτυφλία κατά την απόβαση ελληνικού στρατού στην Σμύρνη και στη συνέχεια κατά τη μοιραία, τυχοδιωκτική εκστρατεία στα βάθη της Ανατολής; Είναι γνωστές οι τραγικές για τον ελληνικό λαό συνέπειες που ο απόηχός τους φτάνει ως τις μέρες μας. Συμπληρώνεται φέτος ένας αιώνας, 100 ακριβώς χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή. Η υπενθύμιση της τραγωδίας είναι αναγκαία, όχι μόνο γιατί υπάρχει τώρα η θλιβερή επέτειος αλλά και γιατί τα διδάγματα από αυτήν διατηρούν πλήρη την αξία τους και σήμερα.
Η τραγωδία διέλυσε ανέκκλητα το δόγμα των δυνάμεων της υποτέλειας, που διαχρονική φιλοδοξία τους είναι να στερεώσουν την κυριαρχία των κλικών της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας και των πολιτικών εκπροσώπων τους και να διαιωνίσουν την αντιλαϊκή εξουσία τους, επιλέγοντας το ρόλο λακέ των ιμπεριαλιστών της Δύσης, με τους οποίους -όπως λένε- μοιράζονται «κοινές αξίες».
Οι κοινές αξίες τους είναι η από κοινού εκμετάλλευση, καταπίεση και καταδυνάστευση του ελληνικού λαού, οι κοινές μπίζνες για εξοπλιστικά προγράμματα δισεκατομμυρίων, προγράμματα αποστράγγισης και αφαίμαξης των λαϊκών μαζών, ενίσχυσης και χρηματοδότησης της ιμπεριαλιστικής πολεμικής βιομηχανίας. Οι κοινές αξίες είναι το προσκλητήριο-επωδός για «επενδύσεις» αντιλαϊκής λεηλασίας σε μία χρεοκοπημένη χώρα που πέρασε μία δεκαετία νεοαποικιακής μνημονιακής υποδούλωσης και στραγγαλιστικής εποπτείας και δυο χρόνια εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, που επιτάχυνε την καταβαράθρωση της ελληνικής οικονομίας.
Ιδιωτικοποιώντας και ξεπουλώντας την περιουσία του Δημοσίου, διαλύοντας το ΕΣΥ, αποσαθρώνοντας την Κοινωνική Πρόνοια, υποσκάπτοντας και κατεδαφίζοντας τη Δημόσια εκπαίδευση, η πολιτική τής κυβέρνησης Μητσοτάκη στις υπάρχουσες συνθήκες, που τις επιδεινώνει ο πόλεμος, προκαλεί και κυοφορεί νέες μεγάλες κοινωνικές εντάσεις. Παρά τη δημοσιονομική χαλάρωση που κήρυξαν τα αφεντικά της Ευρώπης και τις χρηματοδοτήσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης που σκάρωσαν για ίδιο όφελος, η ελληνική οικονομία παραμένει στην εντατική και η αναπαραγόμενη κρίση γνωρίζει τώρα ραγδαία υποτροπή, επιταχύνοντας την κυβερνητική φθορά και τις πολιτικές εξελίξεις.
Επιτελικό κράτος της συμφοράς, παράλυτο και ανύπαρκτο χειμώνα-καλοκαίρι, όταν πρόκειται για τις φωτιές ή τις πλημμύρες, τα χιόνια ή τους σεισμούς. Κατά τα άλλα, αστυνομοκρατία και κρατική τρομοκρατία εναντίον των εργαζομένων, των απεργών, της νεολαίας, ακρωτηριασμός και καρατόμηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, δικαιοσύνη που καταδικάζει αθώους και απαλλάσσει τους ενόχους, αποθέωση της αντεργατικής νομοθεσίας με τον εκτρωματικό ν. Χατζηδάκη, που επιχειρεί ως και εκμηδενίζει τη δράση και την ίδια τη λειτουργία και ύπαρξη των συνδικάτων, πετσωμένη διαφθορά και όλα τα συμπαρομαρτούντα, τέτοια είναι τα γνωρίσματα και τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Αυτά είναι στο υπόβαθρο των όσων διατυμπανίζει για τη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Αλλά η σωστή πλευρά δεν βρίσκεται πουθενά αλλού, παρά μόνο στον ασίγαστο αγώνα των εργαζομένων και της ανυπότακτης νεολαίας, για τη ζωή και τα δικαιώματά τους.
Βρίσκεται στη συμβολή του καθενός και όλων μας για να ανοίξει ο δρόμος που θα επιτρέψει στο λαό να πάρει ο ίδιος τις τύχες του στα χέρια του.
